Posts tagged Γνωριζες οτι;

Υπόθεση «Bacardi»



  κουβαΣτις παραπλανητικές της διαφημίσεις για το λευκό ρούμι που παράγει, η ποτοποιία «Bacardi» προσπαθεί να πείσει το κοινό παγκοσμίως οτι βρίσκεται στην καρδιά της Κούβας. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο απο την αλήθεια. Η εταιρεία «Bacardi- Martini» έχει, στην πραγματικότητα διαρρήξει κάθε δεσμό με την Κούβα μετά την επανάσταση του 1959, όταν οι άνθρωποί της στην Αβάνα, στελέχη της λαομίσητης δικτατορίας του Μπατίστα, ανατράπηκαν απο το λαικό αντάρτικο κίνημα, του οποίου ηγήθηκαν ο Φιντέλ Κάστρο και ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα. Η έδρα της μεταφέρθηκε στις Μπαχάμες, ενώ τα εργοστάσιά της στο Πουέρτο Ρίκο, στο Μεξικό, στην Ισπανία και σε άλλες χώρες. Εκτοτε, η «Bacardi- Martini» στήριξε χρηματοδοτικά, αλλά και στην πράξη, πρότεινε και σχεδίασε (!) αναρίθμητες απόπειρες ανατροπής της Επανάστασης. Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



BIΒΛΙΟ1975: Πλαστογράφηση κατά της πορτογαλικής «Επανάστασης των γαριφάλων»
Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



   BIΒΛΙΟΑΙΘΙΟΠΙΑ

“[Η Αιθιοπία]αντιμετωπίζει ένα τεράστιο (από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως) διατροφικό πρόβλημα. Πάνω από 13 εκατομμύρια κάτοικοί της υποσιτίζονται. Παρ’ όλ’ αυτά η κυβέρνηση [της Αιθιοπίας] προσφέρει τουλάχιστον 7,5 εκατ. στρέμματα της πιο γόνιμης γης σε πολυεθνικές και πάμπλουτους επιχειρηματίες, ωστέ να εξάγουν τροφή για δικούς τους πληθυσμούς/πελάτες. Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



 BIΒΛΙΟ1941: Το ολοκαύτωμα της Κανδάνου

Από την εισβολή Γερμανών αλεξιπτωτιστών καταδρομέων, στην Κρήτη
Από την εισβολή Γερμανών αλεξιπτωτιστών καταδρομέων, στην Κρήτη

Η Κάνδανος , ένα μικρό χωριό της Κρήτης, έμελλε να γίνει ένα από τα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου. Το ολοκαύτωμα της Κανδάνου στις 2 Ιούνη 1941 ήταν απάντηση των Γερμανών εισβολέων στην ηρωική αντίσταση του λαού της Κρήτης, στο έπος που γράφτηκε στην Ιστορία ως «Μάχη της Κρήτης». Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



BIΒΛΙΟ1970-1977: Οι «Δέκα του Ουίλμινγκτον» και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Στη δεκαετία του 1970, αναζωπυρώνονται οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ και μαζί μ’ αυτές το ριζοσπαστικό κίνημα των μαύρων κατά του ρατσισμού. Η «δίκη» των «Δέκα» και η προαποφασισμένη καταδίκη τους. Η κατάρρευση του κατηγορητηρίου

Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



 

BIΒΛΙΟ1989- 1991: Η «δικτατορία της εικόνας» στη Νέα Τάξη

Οι σύγχρονες μέθοδοι χειραγώγησης και ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Ο «ομαδικός τάφος» της Τιμισοάρα. Η εισβολή στον Παναμά. Ο «κορμοράνος» της παραπληροφόρησης

Διαβάστε το άρθρο »

1886: Η μεγάλη σφαγή των εργατών του Σικάγου



  1886: Η μεγάλη σφαγή των εργατών του Σικάγου

BIΒΛΙΟΟρμητική άνοδος του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Κυβέρνηση και εργοδότες με όλα τα μέσα κατά των απεργιών. Οι «ιππότες της εργασίας». Η συγκέντρωση της 1ης Μάη. Το αιματοκύλισμα στην πλατεία Χαϊμάρκετ. Δίκη – παρωδία και εκτέλεση των «τεσσάρων». Οι αποκαλύψεις του 1894 Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



 

BIΒΛΙΟ1920 – 1927: Η «δίκη» και η δολοφονία των Σάκο και Βαντσέτι

Η οικονομική κρίση πλήττει τις ΗΠΑ, η αντίδραση ψάχνει για εξιλαστήρια θύματα. Αντισοβιετική, αντικομμουνιστική ψύχωση. Εισαγγελέας και αστυνομία κατασκευάζουν «στοιχεία». Αθλιότητες του δημόσιου κατήγορου. «Ενοχοι, γιατί είναι …εχθροί των θεσμών». Εκτέλεση για φρονηματισμό των εργατών

Διαβάστε το άρθρο »

Γνώριζες ότι;



BIΒΛΙΟ1965: Τα «Εγγραφα Πενκόφσκι» στην υπηρεσία του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ

Η ακύρωση των σοβιετικών προτάσεων για αφοπλισμό στόχος των πλαστογράφων. Ενα βιβλίο που αποκαλύπτει δήθεν τα σχέδια της ΕΣΣΔ για πυρηνική επίθεση. Πράκτορες της CIA οι «συγγραφείς». Η κατάρρευση της πλεκτάνης

Τα «εγγραφα Πενκόφσκι » γίνονται ένας από τους «κράχτες» του «Ψυχρού Πολέμου» ιδίως στις ΗΠΑ. Είναι ένα «από τα 250 και πάνω βιβλία, σε αγγλική γλώσσα που από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 γράφτηκαν ή χρηματοδοτήθηκαν από την CIA» (1).

 Ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στα «έγγραφα » αυτά είναι ένας πρώην συνεργάτης της κρατικής επιτροπής της ΕΣΣΔ για το συντονισμό των εργασιών έρευνας. Ο Ολεγκ Πενκόφσκι στη συνέχεια πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην αγγλική μυστική υπηρεσία και αργότερα και στην αμερικάνικη CIA, έναντι αδράς αμοιβής.

Με χρηματοδότηση της CIA

Το 1965, εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο «Doubleday & Company» με χρηματοδότηση της CIA και σε συνεννόηση με τη Μυστική Επιτροπή της Γερουσίας για «επιχειρησιακούς λόγους» το δήθεν ημερολόγιο του κατασκόπου, με τον τίτλο «The Pencofski Papers» («Τα έγγραφα Πενκόφσκι »). (2) Πρόκειται δήθεν, για τις σημειώσεις που κρατούσε ο Πενκόφσκι υπό μορφή ημερολογίου στο σπίτι του στη Μόσχα, όπου περιγράφει τα «μυστικά σχέδια» της σοβιετικής κυβέρνησης για πυρηνική επίθεση κατά της Δύσης και τα «σοβιετικά μυστικά όπλα» που θα χρησιμοποιούνταν σ΄ αυτή την επίθεση.

 

 

πεκοφσκιΠριν ακόμη κυκλοφορήσει το βιβλίο, πολλές μεγάλες εφημερίδες στις ΗΠΑ και στη Βρετανία κατακλύζονται από «αποκλειστικές προδημοσιεύσεις». «Τα έγγραφα Πενκόφσκι » πριν ακόμη κυκλοφορήσουν γίνονται πρώτο θέμα σε εφημερίδες όπως η «Ουάσιγκτον Ποστ» και ο «Ομπσέρβερ» του Λονδίνου. Η προετοιμασία του κλίματος στην «κοινή γνώμη» ήταν αριστοτεχνική. Ολοι πλέον περίμεναν τις τελικές αποδείξεις για τα αποτρόπαια σοβιετικά σχέδια.

 Οι πρώτες αμφιβολίες

Το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων ΤΑΣΣ χαρακτήρισε την καμπάνια σαν προσπάθεια δυσφήμισης της Σοβιετικής Ενωσης, με μια ολοφάνερη πλαστογράφηση της CIA και μια προμελετημένη πράξη, στο πνεύμα του «Ψυχρού Πολέμου».

Στη Δύση αναφαίνονται, εδώ και κει, αμφιβολίες για τη γνησιότητα των «εγγράφων ». Η γνωστή δυτικογερμανική βδομαδιάτικη εφημερίδα «Die Zeit», στις 2 Δεκέμβρη του 1965, τιτλοφορεί το άρθρο της: «Γνήσιο μίσος ή καλή παραποίηση;» (3). Τα ερωτήματα, στα οποία προσπαθεί να απαντήσει ο αρθρογράφος, αποδείχνουν ότι πρόκειται για μια κακοήθη παραποίηση. «Οι εκδότες, γράφει, παραθέτουν σαν αυθεντικό γνώρισμα ένα φαύλο στιλ και τη συχνή επανάληψη. Αυτό, που δεν είναι δυνατόν να εξηγήσουν είναι το πώς ένας άνθρωπος ο οποίος γνώριζε ότι κινδύνευε να συλληφθεί, αποφάσισε να κρατάει σημειώσεις για τέτοια θέματα και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι, όπου ανά πάσα στιγμή η αστυνομία θα μπορούσε να κάνει έρευνα» (4).

Νέα αποκαλυπτικά στοιχεία

Ο «ειδικός σοβιετολόγος» της αγγλικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» Βίκτορ Ζόρζα, γράφει στις 16 του Νοέμβρη 1965: «Από όσα μπορούν να διαπιστωθούν, δεν υπάρχει κανένα χειρόγραφο των απομνημονευμάτων του Πενκόφσκι … Το αγγλικό κείμενο είναι γεμάτο από λέξεις και φράσεις που κανένας δε θα μπορούσε να τις συνδέσει με το σοβιετικό παρελθόν του Πενκόφσκι … Δεν πρόκειται για μεταφραστικά λάθη, αλλά πρόκειται για άγνοια της σοβιετικής ορολογίας… Πράγματι, όλο το μέρος για τη σοβιετική στρατιωτική θεωρία φαίνεται ότι γράφτηκε από δυτική πένα. Το βιβλίο θα μπορούσε να ‘χε συνταχθεί μόνο από τη CIA».

Ο εκδότης των «Εγγράφων Πενκόφσκι », Γκίμπνεϊ, ισχυρίζεται ότι μεταφραστής στα αγγλικά ήταν ο Σοβιετικός φυγάς Ντεριάμπιν. Ομως, όπως αποκαλύπτεται, ο Ντεριάμπιν δε γνωρίζει καμιά ξένη γλώσσα, μιλάει μόνο ρωσικά.

Η τελική ομολογία της απάτης

Δώδεκα χρόνια αργότερα, το Δεκέμβρη του 1977, δημοσιεύονται στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» υλικά από τις ανακρίσεις της Ειδικής Επιτροπής για απόρρητα ζητήματα της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων. Η Επιτροπή εξέτασε μεταξύ των άλλων και την υπόθεση των «Εγγράφων Πενκόφσκι ». Ενας πράκτορας της CIA στην κατάθεσή του ομολογεί: «Δεν επρόκειτο για ημερολόγιο και από την άποψη αυτή ήταν μια μεγάλη απάτη». Ενας άλλος πρώην υπάλληλος της CIA ομολογεί ότι το βιβλίο είχε «εξωραϊστεί» και ένας τρίτος προσθέτει ξερά: «Οι κατάσκοποι δεν κρατούν ημερολόγιο». Σε τηλεφωνική συνδιάλεξη από την Ιαπωνία με την Επιτροπή, ο Γκίμπνεϊ ομολογεί ότι «δεν υπήρχε το ημερολόγιο».

Για τους στρατηλάτες του «Ψυχρού πολέμου», η απάτη εκπλήρωσε τη βρώμικη πολιτική της αποστολή: για την «αιτιολόγηση» των διατηρούμενων πρόσθετων δαπανών για τους πυρηνικούς εξοπλισμούς στις ΗΠΑ.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Γνώριζες ότι;



 BIΒΛΙΟ1878: Δύο δολοφονικές απόπειρες… κατά παραγγελία

Γύρω στο 1870, το γερμανικό εργατικό κίνημα σημειώνει αξιοσημείωτη άνοδο. Το επαναστατικό κέντρο της Ευρώπης μετατοπίζεται από τη Γαλλία στη Γερμανία. Οι απεργίες και οι πολιτικές διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται. Στην ανάπτυξη του κινήματος επέδρασε καθοριστικά η ίδρυση το 1875 ενιαίου κόμματος της εργατικής τάξης, του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας. Μέχρι τότε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία αντιμετώπιζε το ρήγμα μεταξύ των αϊζεναχικών που εκπροσωπούσαν τη μαρξιστική τάση και των λασαλικών. Ο μαρξισμός επηρεάζει εντονότερα τη σκέψη και τη δράση των βιομηχανικών εργατών, καθώς επίσης και των εργατών γης. Επικεφαλής του κινήματος βρίσκονται προσωπικότητες ιστορικού μεγέθους όπως είναι ο Μαρξ και ο Ενγκελς, ο Μπέμπελ και ο Λίμπκνεχτ.

Μεγάλη εκλογική επιτυχία

Το πόσο γρήγορα αυξάνει η επιρροή του κόμματος, το δείχνουν, προπάντων, οι βουλευτικές εκλογές το Γενάρη του 1877. Η Σοσιαλδημοκρατία συγκεντρώνει 493.000 ψήφους, 40% περισσότερες από? ό,τι το 1874. Οι σοσιαλδημοκράτες παίρνουν 12 έδρες στο ράιχσταγκ (το γερμανικό κοινοβούλιο), αφήνοντας πίσω τους προοδευτικούς και το αυτοκρατορικό κόμμα.

 Ετοιμασίες της αντίδρασης

Η ταχύτατη ανάπτυξη της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας ανησυχεί εντονότατα τους μεγαλογαιοκτήμονες και την αστική τάξη. Ο Βασιλιάς Γουλιέλμος ο Α’ και ο καγκελάριός του Οτο φον Βίσμαρκ σχεδιάζουν τρόπους, για να καταφέρουν εξολοθρευτικό χτύπημα στον ανερχόμενο πολιτικό αντίπαλο. Ο Βίσμαρκ και οι συνεργάτες του καταρτίζουν ένα νομοσχέδιο που στρέφεται ευθέως κατά του εργατικού και του σοσιαλιστικού κινήματος. Το νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση όλων των σοσιαλδημοκρατικών οργανώσεων (ακόμη και των οργανώσεων που είχαν προσχωρήσει σ’ αυτές), την απαγόρευση του εργατικού Τύπου και άλλα ανάλογα μέτρα.

Οι πλαστογράφοι εν δράσει

Τότε, στις 11 του Μάη 1878, γίνεται στο Βερολίνοδολοφονική απόπειρα κατά του βασιλιά Γουλιέλμου του Α’. Η ασφάλεια παρουσιάζει ως δράστη κάποιον Χέντελ. Αναφέρει ακόμη ότι ο Χέντελ είναι μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Στην πραγματικότητα, ο Χέντελ υπήρξε μέλος του κόμματος, αλλά είχε διαγραφεί πριν τρία χρόνια για κατάχρηση. Ο Βίσμαρκ δε χρειάζεται να εξετάσει την περίπτωση, ούτε χρειάζεται αποδείξεις.

Την επομένη της απόπειρας η κυβέρνηση καταθέτει το νομοσχέδιο στο Ράιχσταγκ, όπου όμως καταψηφίζεται με μεγάλη διαφορά. Εναντίον του ψηφίζουν και οι προοδευτικοί και το κέντρο που είναι στην αντιπολίτευση, και οι εθνικοί φιλελεύθεροι που συνήθως υποστήριζαν τον Βίσμαρκ, αλλά τώρα δε θέλουν να αναλάβουν ευθύνες για μέτρα που αναπόφευκτα θα ξεσηκώσουν την αγανάκτηση ολόκληρου του προλεταριάτου.

Ενα «δώρο» για το Βίσμαρκ.

44514ΓΡΑΒΟΥΡΑΤο συνέδριο της Γκότα (γκραβούρα εποχής) όπου αποφασίστηκε η ίδρυση του ενιαίου Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Γερμανίας

Αφού λοιπόν δεν πέρασε η πρώτη προβοκάτσια, στήθηκε η δεύτερη. Μία ακριβώς βδομάδα μετά την καταψήφιση του νομοσχεδίου από το γερμανικό Κοινοβούλιο, στις 2 Ιούνη, γίνεται δεύτερη απόπειρα κατά του βασιλιά. Αυτή τη φορά παρουσιάζεται ως δράστης κάποιος Νόμπιλινγκ, ένα άτομο του υποκόσμου. Και πάλι, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο, ο Νόμπιλινγκ παρουσιάζεται ως μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

 Τον Βίσμαρκ δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια. Αφήνει να διαδοθεί από τις εφημερίδες ότι οι δράστες προέρχονται από τις γραμμές της σοσιαλδημοκρατίας, διαλύει το Ράιχσταγκ και σκηνοθετεί μια αντισοσιαλιστική καμπάνια.

Το εργατικό κίνημα υπό διωγμόν

Μέσα σ’ αυτό το άκρως αντιδημοκρατικό κλίμα, γίνονται καινούριες εκλογές, και στις 19 Οκτώβρη 1878 ο Βίσμαρκ παίρνει την έγκριση του νόμου του ενάντια στους σοσιαλιστές.

Τις πρώτες κιόλας βδομάδες μετά την ψήφιση του έκτακτου νόμου κατά των σοσιαλιστών κλείστηκαν 45 από τα 47 δημοσιογραφικά όργανα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και 16 τυπογραφεία όπου τυπώνονταν βιβλία της σοσιαλδημοκρατικής φιλολογίας. Η αστυνομία εφαρμόζει τη λεγόμενη περιορισμένη κατάσταση πολιορκίας στο Βερολίνο (αργότερα εφαρμόστηκε και σε άλλα αστικά κέντρα) με αποτέλεσμα να εξοριστούν από την πρωτεύουσα πολλά δραστήρια στελέχη του κόμματος. Διάφορες συνδικαλιστικές, πολιτιστικές ? μορφωτικές και συνεταιριστικές εργατικές οργανώσεις διαλύθηκαν και η αστυνομία δήμευσε τις περιουσίες τους. Οι συγκεντρώσεις των εργατών απαγορεύτηκαν παντού. Αρχιζε η περίοδος των πιο άγριων διωγμών εναντίον του γερμανικού εργατικού κινήματος.

Η ηρωική περίοδος

Τα βαριά χτυπήματα της αντίδρασης κατά του κινήματος με τον έκτακτο νόμο, δε σταμάτησαν την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων. Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα απέδειξε πως είχε μεγάλη αντοχή. Οχι μόνο κατόρθωσε να σταθεί όρθιο, αλλά και πολλαπλασίασε σημαντικά τους δεσμούς του με τα λαϊκά στρώματα. Σ’ αυτή την «ηρωική περίοδο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας» καθοριστικής σημασίας ήταν οι υποδείξεις στην ηγεσία του κόμματος από τον Μαρξ και τον Ενγκελς πως η πλατιά χρησιμοποίηση των νόμιμων δυνατοτήτων και προπάντων του εκλογικού δικαιώματος και του βήματος του Ράιχσταγκ έπρεπε να συνδυάζονται με την εφαρμογή παράνομων μορφών πάλης κατά του υπάρχοντος συστήματος. Επτά χρόνια αργότερα, το 1884, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σημειώνει μεγάλη εκλογική επιτυχία, αφού υπό τις συνθήκες που προαναφέραμε συγκέντρωσε 550 χιλιάδες ψήφους.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

 

 

 

 

 

Τελευταία άρθρα

                          
  Π.Ε.Ι. Λεωφορείου              Π.Ε.Ι. Φορτηγού                                    Kαταστατικό                          ΚΟΚ     Συνδικάτου ΟΑΣΑ
      
        Συνοπτικός
   Εργασιακός Οδηγός