Ανοικτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό απέστειλε το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, ζητώντας να ανακληθεί η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών που ζητά αναδρομικά την επιστροφή χρημάτων από τις τιμητικές συντάξεις εικαστικών προχωρημένης ηλικίας. Σύμφωνα με τις επιστολές του υπουργείου, ζητείται η επιστροφή περίπου 4.500 ευρώ από κάθε δικαιούχο εικαστικό, που αξίζει να σημειωθεί στην πλειοψηφία τους είναι ηλικιωμένοι και με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το ΕΕΤΕ για το θέμα διοργανώνει συζήτηση – σύσκεψη στα γραφεία του (Βαλτετσίου 42 στα Εξάρχεια), την Τετάρτη 8 Μάρτη 2017, στις 7.30 μ.μ.
Αναλυτικά, η επιστολή του ΕΕΤΕ αναφέρει:
«Κύριε πρωθυπουργέ
Δεν είχαμε καμία πρόθεση να σας αποστείλουμε ανοικτή επιστολή, κοινοποιώντας την παράλληλα στα μέλη μας, στα κόμματα και τον ελληνικό λαό.
Αν και επί σειρά ετών στέλνουμε στις εκάστοτε κυβερνήσεις υπομνήματα με επεξεργασμένο «σχέδιο νόμου» με στόχο την οριστική επίλυση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού προβλήματος των Εικαστικών Καλλιτεχνών, η επιβίωση αρκετών ηλικιωμένων Καλλιτεχνών εξαρτάται από τις συντάξεις που απονέμει το υπουργείο Πολιτισμού (ν. 4151/2013), τις «τιμητικές συντάξεις».
Δυστυχώς βρεθήκαμε προ οδυνηρών εκπλήξεων, όταν μας ενημέρωσαν συνάδελφοι εικαστικοί προχωρημένης ηλικίας με χρόνια προβλήματα υγείας, οι οποίοι παίρνουν αυτές τις «τιμητικές» συντάξεις, ότι το υπουργείο Οικονομικών τους απέστειλε επιστολή να επιστρέψουν αναδρομικά 4.683,34 ευρώ ο κάθε ένας, ποσά τα οποία θα παρακρατούνται από 1ης Μαρτίου 2017. ΄Ετσι οι συντάξεις που έχουν ήδη κατέβει στα 692,00 ευρώ θα περικοπούν κατά 10%.
Κύριε πρωθυπουργέ,
Σας υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνησή σας, υλοποιώντας νόμο του Νοεμβρίου 2012, ενεργοποίησε ήδη την 1/1/2016 περικοπή της λεγόμενης τιμητικής σύνταξης των 720 ευρώ (και κάποιων συντάξεων των 800 ευρώ σε συνταξιοδοτημένους πριν το 2013) κατά 20%. Ο νόμος του 2012 προέβλεπε αυτή τη μείωση από 1/1/13. Η κυβέρνησή σας υλοποίησε το νόμο των Σαμαρά/Βενιζέλου το 2016. Σήμερα η κυβέρνηση ζητάει αναδρομικά περικοπές για το 2013, 2014 και 2015, κόβοντας επιπλέον 10% από τις ήδη «κομμένες» συντάξεις.
Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι το ηθικό αποτύπωμα της «τιμητικής» σύνταξης αναιρείται. Σημαντικοί άνθρωποι που πρόσφεραν στην ελληνική κοινωνία με το έργο τους και το κράτος τους τίμησε με αυτή τη χαμηλή σύνταξη, αργά ή γρήγορα θα αφανισθούν, γιατί δεν έχουν άλλους πόρους. Άλλωστε προϋπόθεση για αυτές τις συντάξεις είναι τα τρία χρόνια πριν την αίτηση για σύνταξη το ετήσιο εισόδημά τους να μην ξεπερνά τα 10.500,00 ευρώ.
Οι περικοπές αυτές γίνονται από το Υπ. Οικονομικών μπροστά στην «αξιολόγηση» που αναμένεται και η οποία θα φέρει όπως είναι προαποφασισμένο κι άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Το κράτος δεν οφείλει μόνο στον Καλλιτέχνη σιγουριά στη δύση της ζωής του, αλλά σε κάθε εργαζόμενο, για την προσφορά του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Οι Τέχνες υπήρξαν πάντα ένα δομικό στοιχείο εξέλιξης και ανάπτυξης του Ανθρώπινου Πολιτισμού. Η Πολιτεία δυστυχώς αντιμετωπίζει τους Καλλιτέχνες με όρους αγοράς, αγνοώντας ηθελημένα το τι είναι Τέχνη και τη σημασία της. Αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες ως κάποιο είδος «περιττής πολυτέλειας», που η εξαφάνισή τους θα λύσει ίσως τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Συνέπεια των διαρκώς επαναλαμβανόμενων περικοπών είναι η φυσική εξόντωση του χώρου.
Κύριε πρωθυπουργέ,
Γνωρίζετε ίσως ότι η Τέχνη αποτυπώνει την κοινωνική πραγματικότητα στην εποχή της και προϋποθέτει την αρωγή του κράτους.
Γνωρίζετε ασφαλώς ότι στο εθνικό εισόδημα υπολογίζεται και η αξία των έργων τέχνης, αλλά εφόσον αυτή έχει πληρωθεί.
Γνωρίζετε επίσης ότι ο μεγαλύτερος όγκος της καλλιτεχνικής παραγωγής παραμένει στο περιθώριο των οικονομικών ανταλλαγών αλλά όχι με τη μορφή της «ζημίας» ή του αδιάθετου προϊόντος, αλλά ως έρευνα, είτε ως πρώτη ύλη είτε ως σώμα της εν δυνάμει νέας εικαστικής πραγματικότητας – και όχι μόνο. Αυτό το μη ρευστοποιημένο προϊόν υπήρχε σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλες τις κοινωνίες γιατί δεν οφείλεται στη σχέση ζήτησης – προσφοράς, αλλά στην ίδια τη φύση της λειτουργίας του εικαστικού έργου.
Συνεπώς το παραγόμενο αγαθό (έργο των καλλιτεχνών) δεν αποτιμάται με όρους αγοράς. Αλλά ακόμα και όταν αποτιμάται έτσι, η υψηλή προστιθέμενη αξία (με κοινωνικούς όρους) προστίθεται στον Εθνικό Πολιτισμό και όχι μόνο ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Και όμως η Τέχνη και οι Καλλιτέχνες ήταν από τους πρώτους που πλήρωσαν και πληρώνουν το τίμημα της κρίσης.
Ίσως να μην γνωρίζετε όμως ότι οι εικαστικοί καλλιτέχνες που δεν εργάζονται με εξαρτημένη σχέση εργασίας είναι πάρα πολλοί, είναι ανασφάλιστοι και χωρίς σύνταξη.
Ίσως να μην γνωρίζετε ότι μέσα στο 2016 καταργήθηκε η ιδιαίτερη μέριμνα για νοσοκομειακή και φαρμακευτική φροντίδα για τους ανασφάλιστους καλλιτέχνες που ίσχυε από το 1989, «πετάχτηκαν» στους «ανασφάλιστους πολίτες» προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες μιας στοιχειώδους νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περίθαλψης που ακόμα και αυτή υλοποιείται «υπό προϋποθέσεις», που λίγοι εξ αυτών πληρούν.
Κύριε πρωθυπουργέ,
Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών εκτιμούμε ότι είναι σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα του ελληνικού λαού για τα στοιχειωδώς τιμώμενα πρόσωπα των τεχνών. Η τιμή στο πρόσωπό τους εκτός από υλική, αποτελεί και ηθική ανταπόδοση για την προσφορά τους στην κοινωνία.
Σας καλούμε να παρέμβετε προσωπικά για να ανακληθεί η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών».
