«Τα όνειρα του Αϊνστάιν» μια παράσταση βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Άλαν Λάιτμαν, ανεβαίνει από τη Θεατρική Ομάδα «ΟΜΟΡΟΣ», στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, μέχρι 9 Απρίλη.
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Βλάχου. Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Βασίλης Παναγιωτόπουλος. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα. Παίζουν: Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου.
Ένας υπάλληλος γραφείου ευρεσιτεχνιών, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την έρευνά του για τη σχετικότητα, μοιράζεται με το φίλο του τα όνειρά του. Τους τελευταίους μήνες είδε πολλά όνειρα για το χρόνο. Ο χρόνος θα μπορούσε να πάρει τόσες μορφές όσες εκείνες που ονειρεύτηκε σε ισάριθμες νύχτες. Όνειρα για κόσμους όπου ο χρόνος είναι κυκλικός, ακίνητος, που επιβραδύνεται ανάλογα με το υψόμετρο ή που παίρνει τη μορφή αηδονιού.
«Κάπου διάβασα» – σημειώνει η Ελένη Βλάχου – «ότι «αν έχεις δει τον ουρανό ένα οποιοδήποτε βράδυ, έχεις καταφέρει να δεις πίσω στο χρόνο». Κάποια από τα αστέρια που κοιτάζουμε είναι ήδη νεκρά. Το φως τους χρειάζεται χιλιετίες για να φτάσει σε εμάς κι έτσι η εικόνα που βλέπουμε σήμερα, δείχνει πώς ήταν κάποτε όχι πώς είναι τώρα. Αυτή η σκέψη οδηγεί εύκολα στο παράλογο του χρόνου. Φιλόσοφοι και επιστήμονες συμφωνούν ότι «μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χρόνο, αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε». Είτε είναι στο μυαλό μας είτε είναι κάτι υπαρκτό, ο χρόνος βρίσκεται παντού στην καθημερινότητά μας, συχνά σαν τύραννος άλλοτε όμως ως ο καλύτερος γιατρός».
