Πέντε από τους σημαντικότερους μονολόγους που ξεχώρισαν και ξεχωρίζουν στις θεατρικές σκηνές του τόπου υποδέχεται το Θέατρο «Από κοινού», από τις 25 έως τις 29 Απρίλη, στην εβδομάδα θεατρικών μονολόγων που διοργανώνει.
Το πρόγραμμα των παραστάσεων έχει ως εξής:
Τρίτη 25 Απρίλη: «Το όνειρο ενός γελοίου»
Του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου. Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος. Ερμηνεύει ο Δημήτρης Βερύκιος.
Ένας άνθρωπος βαθιά μελαγχολικός και απελπισμένος, που έχει χάσει το νόημα της ζωής, αποφασίζει να αυτοκτονήσει… Το βράδυ όμως που είναι έτοιμος να το κάνει και βρίσκεται με το περίστροφο στο χέρι, αποκοιμιέται… Το όνειρο που βλέπει, τον κάνει, όταν ξυπνάει όχι μόνο να μην θέλει να πεθάνει αλλά να λαχταράει να ζήσει… όσο γίνεται περισσότερο… αφού στον ύπνο του, του φανερώνεται η Αλήθεια της Ζωής… με όλες τις λεπτομέρειες. Κι αυτή την αλήθεια γυρίζει και κηρύττει παντού…
Ένα έργο – διαμάντι που, ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου κλασικού, δεν είναι υπερβολικό να πούμε πως αποτελεί ανατομία της ανθρώπινης ψυχής και συνοπτική ιστορία της κοινωνίας μας.
Ένα κείμενο απλό και βαθύ… μεστό και αποκαλυπτικό που ο συγγραφέας θέλησε να αφήσει ως μια επιστολή – παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα… αφού γράφτηκε το 1877 δηλαδή 4 χρόνια πριν φύγει από τη ζωή.
Μέσα από τη συνύπαρξη των αντιθέσεών του, ο Ντοστογιέφσκι, οδηγεί τον ήρωά του από το σκοτεινό στο ηλιόλουστο… αποτελώντας με τον τρόπο αυτό το πιο φωτεινό και αισιόδοξο διήγημά του.
Το κείμενο της παράστασης είναι θεατρική προσαρμογή από τη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, ενός από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστή έργων της ρώσικης λογοτεχνίας.
Το «ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ» ξεκίνησε το ταξίδι του, τον Αύγουστο του 2014, στο Ανοιχτό θέατρο της Λευκάδας κι αμέσως μετά παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα, στο Θέατρο «Βαφείο – Λάκης Καραλής» για 5 μήνες (2015-2016), αποσπώντας θερμές κριτικές και την ενθουσιώδη υποδοχή του κοινού.
Τετάρτη 26Απρίλη: «Αδαμαντία»
Του Παναγιώτη Μέντη. Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης. Σκηνικό: Μανώλης Ζαχαριουδάκης. Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου. Μουσική: Σταύρος Σιόλας. Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Στρατηγοπούλου. Φωτισμοί: Κωστής Καπελώνης. Ά βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Παπαναστασάτου. Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά. Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου. Ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου.
Η Αδαμαντία αγωνιά να επιβιώσει κτίζοντας στην άμμο της αφρικανικής ερήμου τη διαρκώς μετέωρη προσωπική της περιπέτεια. Γυναίκα και Άνδρας, Μάνα και Πατέρας σε μια οικογένεια που της ζητά να απολογηθεί για όσα λαχτάρησε αλλά δεν τα έζησε. Από ένα νησί του Αιγαίου, στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάιρο, στην Αθήνα. Ελλάδα και Αίγυπτος, αλλά πουθενά ρίζα και φιλόξενη πατρίδα. Η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο. Η Ελλάδα του Καραμανλή, της Δικτατορίας, η Ελλάδα του Ανδρέα, παράλληλα με την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουμπάρακ. Γεγονότα στο Σουέζ και στην Κύπρο. Πόλεμος των έξι ημερών, Πολυτεχνείο… και δίπλα σε όλα αυτά η ζωή μιας γυναίκας που πρέπει να φέρει σε πέρας αυτά που είναι οι δικές της προτεραιότητες. Που πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά της, μέσα σε ένα περιβάλλον που απαιτεί συμβάσεις και συμβιβασμούς.
Η Μάνια Παπαδημητρίου τραγουδά, αλλάζει πρόσωπα ανάλογα με τις εποχές, για να δώσει ένα πρόσωπο στην Κυρία Αδαμαντία, μια συνηθισμένη γυναίκα που προσπαθεί να επιβιώσει και να φροντίσει τα παιδιά της, δηλαδή το μέλλον της πατρίδας.
Το έργο είναι βασισμένο σε μια πραγματική αλληλογραφία που περίμενε χρόνια την ανακάλυψή της από τον Κωστή Καπελώνη. Ο Παναγιώτης Μέντης μετέτρεψε το πρωτογενές υλικό σε θεατρικό έργο. Η Μάνια Παπαδημητρίου δίνει σάρκα και οστά, χιούμορ και συγκίνηση στην Αδαμαντία.
Πέμπτη 27 Απρίλη: «Αντριάνα»
Του Θανάση Παπαγεωργίου. Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου. Σκηνικό-κοστούμια: Λέα Κούση. Ερμηνεύει η Εύα Καμινάρη.
Η «Αντριάνα», που έγραψε και σκηνοθέτησε ο ίδιος ο ιδρυτής της «Στοάς», Θανάσης Παπαγεωργίου πριν από τέσσερα χρόνια και που αποτέλεσε ένα προσωπικό ερμηνευτικό επίτευγμα για την Εύα Καμινάρη, είναι κατά γενική ομολογία ένας από τους καλύτερους μονολόγους που έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια.
Η «Αντριάνα» πρωτοπαρουσιάστηκε το 2013 σαν ένα μέρος της τριλογίας «Με όλο μου το είναι», που παρουσίασε η Στοά την περίοδο 2012-2013 και απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές.
Ο μονόλογος αποτελείται από 15 τηλεφωνήματα που κάνει μια γυναίκα σε διάφορα πρόσωπα με αφορμή μια ερωτική απιστία της αδελφής της. Προσπαθώντας, ως λογική και ώριμη της οικογένειας, να βοηθήσει στην αποκατάσταση των σχέσεων του αντρόγυνου, ξεδιπλώνεται το δράμα που κρύβει η ίδια έχοντας υποστεί μια βάρβαρη προδοσία από τον άνθρωπο που λάτρεψε στη ζωή της, αυτή την αδελφή. Μια γυναίκα, μόνη στη σκηνή, παρέα με τις εφιαλτικές αναμνήσεις της, με το ένα χέρι εργάζεται για το βιοπορισμό της σιδερώνοντας τραπεζομάντηλα εστιατορίων και με το άλλο κρατάει το ακουστικό του τηλεφώνου, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην κόλαση της μνήμης της και στην ενοχική εξάρτησή της. Μια πασίγνωστη κατάσταση για πολλές γυναίκες που τους φορτώθηκε στην πλάτη η ευθύνη του «λογικού» και «υπομονετικού», στον οποίο η κλασική ελληνική οικογένεια εναποθέτει τις ελπίδες της για την επίλυση των προβλημάτων της, που αδυνατεί να λύσει η ίδια.
Παρασκευή 28 Απρίλη: «Αυτόχειρ»
Του Μιχαήλ Μητσάκη. Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Κώστας Παπακωνσταντίνου. Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη. Κινησιολογία: Μαργαρίτα Τρίκκα. Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης. Σκηνικά-κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη. Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης. Βίντεο παράστασης: Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος.
Το αριστουργηματικό διήγημα του Μιχαήλ Μητσάκη «Αυτόχειρ», παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Κώστα Παπακωνσταντίνου.
Ο «Αυτόχειρ» αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα του Μιχαήλ Μητσάκη. Το διήγημα, γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μας προσφέρει έναν υπέροχο θεατρικό μονόλογο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην πόλη της Πάτρας λίγο πριν το 1900. Ο Μητσάκης, ο οποίος διατηρεί το όνομά του στο κείμενο, φτάνει στην πόλη, όπου μαθαίνει για την αυτοκτονία ενός ξένου. Ο αυτόχειρας έχει αφήσει ένα σημείωμα με πέντε μόνο λέξεις: «Αυτοκτονώ, ας μην ενοχληθεί κανείς». Καθώς ο συγγραφέας – αφηγητής περιπλανιέται στην πόλη, παρατηρώντας τη ζωή και τους ανθρώπους της, αναρωτιέται για το ποιος θα μπορούσε να ενοχληθεί από το θάνατο ενός αγνώστου. Το έργο πραγματεύεται το ζήτημα του κύκλου της ζωής και του θανάτου, της φθαρτότητας του ανθρώπου και της διαχρονικότητας της ανθρωπότητας. Ένας πεθαίνει μα η πόλη συνεχίζει να ζει. Ο ήλιος θα ανατείλει και πάλι.
«… και ο ήλιος ανέτελλε, θαυμασίως ομοιόμορφος και απαραμίλλως αναλλοίωτος…»
Ο Μητσάκης μέσα από ένα απλό αφηγηματικό σχήμα, μελετά φιλοσοφικά το φαινόμενο της ζωής, παρατηρώντας και περιγράφοντας την καθημερινότητα των ανθρώπων, δίνοντάς μας έτσι κι ένα υπέροχο «ρεπορτάζ» για την Πάτρα του 1900.
Το 2016 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του σημαντικού πεζογράφου. Δυστυχώς όχι μόνο δεν γιορτάστηκε η επέτειος αυτή, αλλά πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες και καλεί τους θεατές να ανακαλύψουν το έργο του.
Σάββατο 29 Απρίλη: «Οργισμένος Σεφ ή Παπάγια Μάντολες»
Του Αντώνη Κρύσιλλα. Σκηνοθεσία / σκηνική διαμόρφωση / μουσική επιμέλεια / προσαρμογή κειμένου: Νίκος Ορφανός. Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Ερμηνεύει ο Αλέξανδρος Τσώτσης.
Μαγειρική και επανάσταση. Γαστρονομία και ριζοσπαστισμός. Κουζίνα και αντίσταση. Η μαγειρική ως όπλο ενάντια στο σύστημα. Η ανατροπή περνάει από το στομάχι. Θα μπορούσαν να είναι συνθήματα σε τοίχους αλλά είναι άξονες που τέμνουν κανιβαλιστικά το μονόλογο του Αντώνη Κρύσιλλα.
Σε ένα κελί ένας φυλακισμένος σεφ. Μα μπαίνουν οι σεφ φυλακή; Σπάνιο πράγμα. Ο σεφ της ιστορίας υπήρξε διάσημος και ξακουστός, αλλά φυλακίστηκε όχι για κάποιο έγκλημα πάθους, παρά μόνο επειδή χρησιμοποίησε την τέχνη του της υψηλής μαγειρικής, ενάντια στο ίδιο το σύστημα που τον ανέδειξε.
Η ιστορία ενός φυλακισμένου σεφ που δηλητηρίασε την πολιτική ελίτ της χώρας του.
Μόνο για μία συλλεκτική πρεμιέρα στην εβδομάδα θεατρικών μονολόγων του θεάτρου από κοινού.
Θέατρο «Από Κοινού», Ευπατριδών 4, Γκάζι. Μετρό: Κεραμεικός. Τηλ. 211 4057249
