Τα σημαντικά ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με την ασφάλεια των εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) αναδεικνύει το
Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΛΣ, με αφορμή την απίστευτη ταλαιπωρία που υπέστησαν, για σχεδόν μιάμιση ώρα, το βράδυ της Κυριακής 28 Γενάρη 2018, τα παιδιά και η μαέστρος της παιδικής χορωδίας, καθώς και άλλοι ενήλικες που εγκλωβίστηκαν σε ανελκυστήρα της ΕΛΣ, στο κτήριο των νέων εγκαταστάσεων του Κέντρου Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος».
Το Σωματείο, μεταξύ άλλων, καταγγέλλει ότι δεν υπήρχε ειδικό προσωπικό ασφαλείας μέσα στις κτιριακές εγκαταστάσεις, όπου λειτουργούν πληθώρα ανελκυστήρων, με αποτέλεσμα η επιχείρηση απεγκλωβισμού να ξεκινήσει με μεγάλη καθυστέρηση. Παράλληλα, τονίζει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα για τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας χωρίς οικονομικούς περιορισμούς, αλλά και για προσλήψεις εργαζομένων με σταθερές σχέσεις εργασίας που να καλύπτουν τις αυξανόμενες ανάγκες του οργανισμού.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στα παιδιά της παιδικής χορωδίας της ΕΛΣ, στις συναδέλφισσες της χορωδίας, στη μαέστρο της παιδικής χορωδίας για την ταλαιπωρία που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του επί μιάμισης περίπου ώρας εγκλωβισμού τους σε ανελκυστήρα της ΕΛΣ στο κτήριο των νέων εγκαταστάσεων του «Κέντρου Πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», καθώς και στους γονείς των παιδιών για την αγωνία που βίωσαν καθ’ όλη τη διάρκεια του απεγκλωβισμού.
Είναι απορίας άξιον η ταχύτητα αντίδρασης και αποποίησης των ευθυνών των τριών οργανισμών. Η μεν ΕΛΣ επικαλείται «σύμφωνα με τη σύμβαση δωρεάς Ν.3785/2009 σαφώς προβλέπεται ότι η ευθύνη για τη συντήρηση και λειτουργία των κτηριακών και μηχανικών εγκαταστάσεων του Κέντρου Πολιτισμού ανήκει εξ’ ολοκλήρου στην ΚΠΙΣΝ Α.Ε». Η δε ΑΕ ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν σύμφωνα με το πρωτόκολλο απεγκλωβισμού. Τέλος, το «Ίδρυμα Νιάρχου» θέλει «προς αποκατάσταση της σύγχυσης που δημιουργείται στο κοινό» (για να μη χαλάσει το όνομα του «μεγάλου ευεργέτη») να εξηγήσει ότι «το ΙΣΝ και το ΚΠΙΣΝ ΑΕ είναι δύο εντελώς διακριτοί και αυτόνομοι οργανισμοί» και μάλιστα ότι «η λειτουργία και διαχείριση του δεύτερου είναι αποκλειστική ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου».
Μ’ άλλα λόγια, να αγαπιόμαστε! Δημιουργούνται εύλογα τα ερωτήματα:
Γιατί δεν υπήρχε ειδικό προσωπικό ασφαλείας, μέσα στις κτιριακές εγκαταστάσεις όπου λειτουργούν πληθώρα ανελκυστήρων, ώστε να ξεκινήσει άμεσα η επιχείρηση απεγκλωβισμού και όχι με τόσο μεγάλη καθυστέρηση (από τις 20.30 άρχισε η διαδικασία περίπου στις 21.40);
Ποιο πρωτόκολλο απεγκλωβισμού προβλέπει τη μη άμεση ειδοποίηση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και επικουρικά του ΕΚΑΒ;
Γιατί η φύλαξη του Κέντρου Πολιτισμού δεν κατέβασε άμεσα τις μπάρες εισόδου για τη διέλευση του Πυροσβεστικού οχήματος;
Γιατί σε ένα τέτοιο χώρο δημοσίου ενδιαφέροντος, με μεγάλη προσέλευση κοινού όλων των ηλικιών, δεν υπάρχει συνεχής βάρδια ιατρών και νοσηλευτών;
Όσον αφορά στην ανακοίνωση του «Ιδρύματος Νιάρχου», εμείς οι εργαζόμενοι της Λυρικής ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτή η σύμβαση δωρεάς – παραχώρησης 100 χρόνων.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι είμαστε φιλοξενούμενοι με πολύ ακριβό μίσθωμα για τις υπηρεσίες φύλαξης, συντήρησης και καθαρισμού σε ένα κτιριακό συγκρότημα κατασκευασμένο μόνο για το «φαίνεσθαι», όπου και για την παραμικρή παρέμβαση βελτίωσης των χώρων θα πρέπει να πάρουμε την άδεια της ΑΕ του ΚΠΙΣΝ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αδιαφορία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.
Παράλληλα, η υποστελέχωση και οι προσλήψεις με το «σταγονόμετρο» και με ελαστικές σχέσεις εργασίας για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του Θεάτρου είναι αποτέλεσμα της «λογικής» του ότι όλα μεταφράζονται σε «κόστος που δεν το αντέχει η κοινωνία μας», όπως επικαλούνται συνέχεια οι Διοικήσεις και τα Υπουργεία. Χρήματα όμως βρίσκονται για τις επιχορηγήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τις ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών αλλά και για τις ΝΑΤΟικές μας υποχρεώσεις.
Τέλος, το αν είναι δημόσιο η ΑΕ του ΚΠΙΣΝ. Αυτό είναι το νέο μοντέλο δημόσιων οργανισμών που προωθείται τα τελευταία χρόνια, κατ’ απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου, με πολύ λίγους εργαζόμενους που θα έχουν μόνιμες σχέσεις εργασίας, με προγράμματα μαθητείας, με εργολαβικά κι εταιρείες για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών, όπου θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ιδιωτών. Η κατεύθυνση αυτή επιβεβαιώνεται με την κατ’ επανάληψη παρέμβαση του «Ιδρύματος Νιάρχου» για παραγωγές εκτός προγραμματισμού των οργανισμών ΕΛΣ & ΕΒΕ, με μια απλή ειδοποίηση της τελευταίας στιγμής (βλέπε παραγωγή της όπερας της Κίνας, ομιλία αρχηγών κρατών, εκδηλώσεις πρεσβειών κ.ά.)
Σ’ αυτό το διαμορφωμένο κλίμα, οι εργαζόμενοι της ΕΛΣ έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας χωρίς οικονομικούς περιορισμούς, αλλά και για προσλήψεις εργαζομένων με σταθερές σχέσεις εργασίας που να καλύπτουν τις αυξανόμενες ανάγκες του οργανισμού».
