«Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» σχολιάζει η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο για την επιλογή της ΓΣΕΕ να εξουσιοδοτήσει τον γνωστό πρώην «συνδικαλιστή» της ΠΑΣΚΕ και νυν «παράγοντα» Γ. Κονιδάρη ως εκπρόσωπό της στη συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τη «χάραξη μακροπρόθεσμης εθνικής πολιτικής για το φάρμακο», που έγινε στις 5 Φλεβάρη.
Η Ομοσπονδία Φαρμάκου σημειώνει πως «ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός προτείνει την ενίσχυση των φαρμακοβιομηχάνων, κίνητρα για νέες επενδύσεις στο φάρμακο, θεραπευτικά πρωτόκολλα, κοινωνικά και εισοδηματικά κριτήρια για την πρόσβαση στο φάρμακο και ανέθεσε στο δικό του άνθρωπο να παρουσιάσει αυτή την πρόταση. Μια πρόταση που δεν έχει καμιά σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες των εργαζόμενων, του λαού, σε ό,τι αφορά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έχει, όμως, απόλυτη σχέση με τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχάνων και των επιχειρηματιών του φαρμάκου καθώς και με την προώθηση της αντεργατικής – αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και σε αυτό τον τομέα.
Είναι δεδομένη η σύμπλευση της ΓΣΕΕ με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας και η συμβολή της στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής. Γι’ αυτό επέλεξε στο συγκεκριμένο ζήτημα να εκπροσωπηθεί από τον κ. Γ. Κονιδάρη, που έχει υπηρετήσει επάξια τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς σχεδιασμούς, από το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, μέχρι τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης με την προώθηση των επαγγελματικών ταμείων. Με τον ίδιο τρόπο τον είχε «εξουσιοδοτήσει» η ΓΣΕΕ, τότε ως πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών, για τη μετατροπή του επικουρικού ταμείου των φαρμακοϋπαλλήλων σε επαγγελματικό.
Ωστόσο, μιας και η ΓΣΕΕ υπεραμύνεται της «δημοκρατίας» και της «διαλογικής συζήτησης», μπαίνουμε στον πειρασμό να ρωτήσουμε: Με ποια «δημοκρατική» διαδικασία και με ποια “συζήτηση” αρμοδίου οργάνου ορίστηκε ως εκπρόσωπός της για τη συγκεκριμένη επιτροπή ο κ. Κονιδάρης;
Ρητορικό το ερώτημα.
Εξάλλου, είναι αποδεδειγμένο ότι οι «δημοκρατικές ευαισθησίες» του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού εκδηλώνονται μόνο όταν αποκαλύπτονται οι νοθείες του και εμποδίζονται τα πονηρά σχέδιά του».
