2ο ΜΕΡΟΣ «9ο Συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε»
Στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου στον Πειραιά, άρχισε στις 28 του Μάρτη, η «αισχρή θεατρική παράσταση», το λεγόμενο «9ο Πανεργατικό Συνέδριο». Πρωταγωνιστές είναι οι Έλληνες μεγαλοεργατοκάπηλοι Μακρής, ο λωποδύτης Πατσατζής, ο τεταρτοαυγουστιανός Δημητράτος και άλλοι και σκηνοθέτης, ο μεγάλος διασπαστής της εργατικής τάξης της Αμερικής, Ίρβινγκ Μπράουν.
Στα θεωρεία διακρίνονται αντιπρόσωποι της αμερικάνικης και αγγλικής πρεσβείας, καθώς και μέλη της αμερικάνικης οικονομικής αποστολής.Μοναρχοφασίστες και Αμερικάνοι περιμένουν πολλά πράγματα από την παράσταση αυτή. Ο άγριος διωγμός του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, οι αντιεργατικοί νόμοι, οι δολοφονίες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των εργατών είχαν κάνει άσχημη εντύπωση στους δημοκρατικούς λαούς. Το «συνέδριο» θα ερχόταν τώρα ν’ αποδείξει ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν πραγματικές συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Και πραγματικά το «συνέδριο» οργανώθηκε και διεξήχθη με όλους τους κανόνες και τους τύπους της δυτικοευρωπαϊκής δημοκρατίας και ελευθερίας. Κουστωδίες από αστυνομικούς και χαφιέδες είχαν ζώσει το χτίριο και κάνανε σωματική έρευνα σε κάθε ένα που έμπαινε μέσα. Η εφορευτική επιτροπή δεν έκανε την έκθεσή της γιατί δεν της επιτράπηκε να κοιτάξει τα πληρεξούσια των αντιπροσώπων, που τα πιο πολλά ήταν πλαστά και άκυρα.
Γύρω, όμως, από το ζήτημα της διοίκησης της ΓΣΕΕ άρχισε ένας σκυλοκαβγάς αμερικανικού τύπου. Οι βρισιές, οι αντεγκλήσεις, τα επεισόδια, οι φαγωμάρες είναι σε ημερήσια διάταξη. Ο Αμερικανός Μπράουν μάταια προσπαθούσε να μονοιάσει τους υποτακτικούς του. Είναι τόσο βαθιές οι αντιθέσεις τους, για το ποιος θα γλείψει το κόκαλο, που δεν ακούν το αφεντικό τους και ο ένας αρχίζει να ξεσκεπάζει τον άλλον.
Η διάσπαση της παρασυναγωγής δεν άργησε να εκδηλωθεί. Ο Πασατζής και ο Δημητράτος αποχωρούν και τραβούν για οργάνωση αντισυνεδρίου. Επεμβαίνουν όμως οι Αμερικανοί, που έβλεπαν ότι τα σχέδιά τους χαλούσαν και τους υποχρεώνουν να γυρίσουν πίσω.Στο μεταξύ, όσα τίμια στοιχεία βρίσκονταν ανάμεσα στους αντιπροσώπους άρχισαν να αγαναχτούν.
Σε πολλά ψηφοδέλτια βρέθηκε γραμμένη η φράση «Οι Έλληνες εργάτες δεν εκλέγουν τους ηγέτες τους ανάμεσα από φασίστες, που ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον».
