Διανύουμε τη Μεγάλη Βδομάδα και τελευταία είθισται οι κινηματογραφικές πρεμιέρες να βγαίνουν στις αίθουσες ανήμερα το Πάσχα. Από τις 7 πρεμιέρες που περιλαμβάνει το βδομαδιάτικο πρόγραμμα, οι 5 βγαίνουν όπως είπαμε, αλλά 2 οικογενειακές περιπέτειες βγαίνουν κανονικά, σήμερα, Πέμπτη.
Πρόκειται για την αμερικανική περιπέτεια «Ο κυνηγός: Η μάχη του χειμώνα» (2016), που έρχεται 4 χρόνια μετά το «Snow White and Huntsman», που κατάφερε να υφάνει μαζί σύγχρονη φαντασία, παλιά παραμύθια και κλασική ταινία περιπέτειας, αλλά και με τις ιδιότητες της νέας τεχνικής να συγχωνεύσει animation και ζωντανή δράση σε ένα πλαστικό σύνολο. «Ο κυνηγός: Η μάχη του χειμώνα», σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Νικολά Τρογιάν, είναι ο πονοκέφαλος του πρώτου φιλμ γιατί μοιάζει να έχει γίνει από εφέ που έχουν κοπεί από το πρώτο φιλμ. Η μαγευτική κακιά βασίλισσα Σαρλίζ Θερόν μπαινοβγαίνει στον αγαπημένο της καθρέφτη. Η μικρή της αδελφή Εμιλι Μπλαντ, που δεν έχει μαγικές ικανότητες, ονειρεύεται τον έρωτα κι όχι την εξουσία, και ο Κρις Χέμσγουορθ, που έχει χάσει τη μυστική γοητεία που είχε στο πρώτο φιλμ κι έγινε ένας θορυβώδης μπουνταλάς με υπερβολή στο παίξιμο και ψεύτικη ιρλανδέζικη προφορά. Δεν υφίσταται χημεία ανάμεσα σ’ αυτόν και την παρτενέρ του, Τζέσικα Τσαστέιν και η Θερόν, ανεξέλεγκτη, περνά τους άξονες και δημιουργεί ένα δικό της είδος, κάπου ανάμεσα σε διαφήμιση αρώματος και ταινία ψυχό. (Δείτε εδώ το Trailer)
Σήμερα βγαίνει και η αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων «Ράτσετ και Κλανκ» (2016), βασισμένη στο δημοφιλές ομώνυμο video game, μια θορυβώδης ιστορία για έναν μοχθηρό εξωγήινο που θέλει να καταστρέψει τους γαλαξίες και οι φίλοι του τίτλου πρέπει να σταματήσουν. Η σκηνοθεσία είναι των Τζέσικα Κλέλαντ και Κέβιν Μανρό και η ταινία προβάλλεται σε ελληνική μεταγλώττιση. (Δείτε εδώ το Trailer)
Την Κυριακή του Πάσχα θα βγουν όλες οι υπόλοιπες ταινίες… Οπως, η αμερικανική ρομαντική κομεντί «Η γιορτή της μητέρας» (2016) του Γκάρι Μάρσαλ. Αφιερωμένη στη Γιορτή της Μητέρας, η ταινία συντίθεται από πέντε ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους και έχουν τη μητρότητα ως κοινό στοιχείο. Μέλλουσες μητέρες, ανύπαντρες μητέρες, μητριές, μητέρες δυναμικές και συναισθηματικές, καθεμιά εξ αυτών είναι ένας εν δυνάμει ήρωας. Μια ρομαντική κωμωδία με δραματικούς τόνους, λίγες αστείες καταστάσεις, κάποιες αναπόφευκτες εμπλοκές και γεμάτη στερεοτυπικά όντα. Σ’ αυτήν την κωμωδία, με τη μεγάλη καρδιά, τα γέλια, τα δάκρυα και την αγάπη τριών γενεών γυναικών που βρίσκονται μαζί για τη Μέρα της Μητέρας, παίζουν η Τζούλια Ρόμπερτς, η Τζένιφερ Ανιστον, η Κέιτ Χάντσον, ο Τζέισον Σουντέικις, η Μπριτ Ρόμπερτσον και άλλοι… (Δείτε εδώ το Trailer)
Την Κυριακή του Πάσχα βγαίνει και το αμερικανικό δράμα μυστηρίου «Μια θάλασσα από δένδρα» (2015), σε σκηνοθεσία Γκας βαν Σαντ, που έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό μέρος του 68ου Φεστιβάλ των Καννών. Πρωταγωνιστής ο Μάθιου Μακ Κόναχι στο ρόλο του Αμερικανού ακαδημαϊκού μαθηματικού Αρθουρ Μπρέναν, που η αγάπη και η απώλεια τον οδηγούν στην Ιαπωνία, στην άλλη πλευρά του κόσμου, σε ένα πυκνό δάσος στους πρόποδες του όρους Φούτζι, το οποίο έχει περιγραφεί ως το τέλειο μέρος για να πεθάνεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γκας βαν Σαντ προσεγγίζει το θάνατο είτε ως ενδεχόμενο συμβάν είτε ως τυχαίο ατύχημα είτε ως αυτοκτονία είτε ως εξάτμιση στην έρημο είτε, τέλος, ως σκηνοθεσία. Πάνω στην περιπλάνησή του συναντά τον Ιάπωνα Τακούμι, ο οποίος πια δεν επιθυμεί να πεθάνει, αλλά έχει χάσει το δρόμο του. Μη μπορώντας να τον αφήσει πίσω, ο Αρθουρ επενδύει όση ενέργεια του έχει απομείνει για να σώσει τον Τακούμι. Η μάχη των δυο τους να επιβιώσουν και να αποδράσουν από το δάσος, θα φέρει πίσω επώδυνες αναμνήσεις από την πεθαμένη του γυναίκα – στο ρόλο η Ναόμι Γουάτς – αλλά ο Αρθουρ θα συνειδητοποιήσει ότι η δοκιμασία αυτή δεν είναι παρά ένα δώρο που θα αλλάξει τα πάντα… (Δείτε εδώ το Trailer)
Τελευταία ταινία που βγαίνει την Κυριακή η γαλλική κωμωδία «Πάμε για Επανάσταση;» (2016), σε σκηνοθεσία Ζαν Μαρί Πουαρέ, με το κωμικό δίδυμο Κριστιάν Κλαβιέ και Ζαν Ρενό, οι οποίοι «ξεβράζονται σε μια ιστορική περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών εξελίξεων και κοινωνικών ανακατατάξεων: Τη Γαλλική Επανάσταση και πιο συγκεκριμένα την περίοδο της Τρομοκρατίας». (Δείτε εδώ το Trailer)
Απ’ όλα τα παραπάνω διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να πάτε σινεμά αυτήν τη βδομάδα…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
Μοναδική πασχαλιάτικη ταινία η «Ανάσταση» (2016), που αντιμετωπίζει την ιστορία της ανάστασης του Χριστού ως μυστήριο, το οποίο καλούνται να λύσουν δύο Ρωμαίοι στρατιωτικοί. Η επίσκεψη του αυτοκράτορα Τιμπέριο στην Ιερουσαλήμ πλησιάζει και ο Πόντιος Πιλάτος διατάζει τον Κλάβιο να ανακαλύψει τι απέγινε το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση και την ταφή του. Να εξακριβωθεί ότι όντως ο Ιησούς πέθανε και να παρακολουθείται το σώμα του, ώστε να σωπάσουν οι παράλογες φωνές που μιλάνε για πιθανή ανάσταση. Το σώμα όμως εξαφανίζεται και πρέπει να βρεθεί επειγόντως, ώστε να σταματήσουν οι φήμες περί Ανάστασης και επικείμενου ερχομού του Μεσσία, που θα μπορούσε να αποτελέσουν αιτία για αιματηρές εξεγέρσεις στην Ιερουσαλήμ. Ο Κλάβιος ξεκινά μια έρευνα που προοδευτικά βάζει σε αμφισβήτηση τις βεβαιότητές του και του αλλάζει τη ζωή…
Η ιδέα της προσέγγισης του μυστηρίου της ανάστασης του Χριστού ως αστυνομικής έρευνας δεν είναι καινούρια. Την χρησιμοποίησε, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Νταμιάνο Νταμιάνι στην ταινία «L’ inchiesta», ενώ δεν σταμάτησε να υπάρχει και η λογοτεχνία πάνω στο θέμα. Και αν στην ταινία του Νταμιάνι η εικόνα του Χριστού δεν εμφανιζόταν πουθενά, επιβεβαιώνοντας με την απουσία του τη μονιμότητα ενός μυστηρίου που διαρκεί μέχρι και σήμερα, η ταινία του Ρέινολντς παίζει με χαρτιά πιο ανοιχτά και με τρόπους πολύ πιο κοινότοπους. Η έρευνα του σκηνοθέτη στέκει όσο η ιστορία και η πολιτική είναι παρούσες, αλλά προσαράζει στην οργανική και παρατραβηγμένη χρήση της ευαγγελικής αφήγησης, χάνοντας σε ποιότητα και σοβαρότητα.
Με τους: Τζόζεφ Φάινς, Τομ Φέλτον, Κλιφ Κέρτις, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2016)
Η Μαρία Νιέβες Ρέγκο και ο Χουάν Κάρλος Κόπες συναντήθηκαν έφηβοι… Παθιασμένοι με το τάνγκο, το πήραν από τα κλαμπ του Μπουένος Αϊρες και το έβγαλαν έξω στον κόσμο… Ζούσαν μαζί και χόρευαν μαζί για πάνω από μισό αιώνα. Εγιναν δημοφιλέστατοι αστέρες. Βέβαια, περνούσαν πολύ καλύτερα όταν χόρευαν, γιατί αυτό το τέλειο ζευγάρι στη σκηνή είχε μια καταστροφική σχέση στην ιδιωτική του ζωή: Ενα μείγμα έρωτα, μίσους, πάθους και προδοσίας. Ο Γερμανός ντοκιμαντερίστας Τζέρμαν Κραλ αφηγείται την 70χρονη καριέρα των θρύλων του αργεντίνικου τάνγκο, των ευκίνητων και αξιοπρεπών γηρασμένων αστέρων, του Χουάν Κάρλος Κόπες και της Μαρία Νιέβες Ρέγκο.
Πικρό, ευαίσθητο και παθιασμένο το ντοκιμαντέρ για τον έρωτα και το τάνγκο με τους δύο πρωταγωνιστές του, πάνω από 80 ετών σήμερα, να μιλούν για το πάθος τους, τόσο για το χορό όσο και αναμεταξύ τους. Καθένας μιλά από την οπτική του βέβαια, το κέντρο βάρους ωστόσο βρίσκεται στα βιώματα της βαθιά πληγωμένης Μαρίας… Πάνε 20 χρόνια τώρα που σταμάτησαν να χορεύουν μαζί. Υπάρχει πολλή πολλή πικρία και στους δυο, τόση που αρνούνται να μιλήσουν ο ένας στον άλλον.
Το ντοκιμαντέρ του Κραλ, με αρκετή δόση μονοτονίας, είναι μια μικρή, καλά κινηματογραφημένη ιστορία έρωτα, με κινηματογραφημένα κομμάτια όπου νεότεροι χορευτές αναπαριστούν σημαντικές στιγμές από τη θυελλώδη, σέξι, αλλά και θλιβερά ανισότιμη σχέση της Μαρίας και του Χουάν Κάρλος. Το ντοκιμαντέρ είναι και μια ευχάριστη σύνδεση ανάμεσα σε ένα ιδιωτικό μελόδραμα και έναν γεμάτο ταμπεραμέντο χορό.
