Η τρέχουσα βδομάδα περιλαμβάνει ελαφρές κωμωδίες κατά βάση, που θα τροφοδοτήσουν τα θερινά κυρίως σινεμά. Αλλά και στα μη θερινά προβάλλονται και πρεμιέρες όπως το «Τσεκούρι από κόκκαλο» (2015), ένα θρίλερ γουέστερν του Κρεγκ Ζάλερ (στο Αστορ), αλλά και το δανέζικο κλασικό πια αριστούργημα του Γκάμπριελ Αξελ «Η γιορτή της Μπαμπέτ» (1988), όπως και το σπάνια προβαλλόμενο νουάρ του Ροσελίνι «Ο φόβος» (1954), η τελευταία συνεργασία του σκηνοθέτη με την Ινγκριντ Μπέργκμαν. Τα τελευταία προβάλλονται σε αίθουσες της «New Star».
Τέλος, ο σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζογκ, ένας εκ των επικεφαλής του νέου γερμανικού κινηματογράφου και του μανιφέστου του Ομπερχάουζεν του 1962, επανακάμπτει με ένα επικό αμερικανικό δράμα με τίτλο «Βασίλισσα της Ερήμου» (Queen of the Desert – 2015). Γραμμένο από την Γκέρτρουντ Μπελ, Βρετανίδα συγγραφέα, αρχαιολόγο, εξερευνήτρια, χαρτογράφο και πολιτικό αξιωματούχο, η ίντριγκα ακολουθεί χρονολογικά και γραμμικά τη ζωή της Μπελ από τα νεαρά της χρόνια έως το θάνατό της. Πρόκειται για το πρώτο φιλμ του βετεράνου Χέρτζογκ, έξι χρόνια μετά το «Γιε μου, γιε μου τι έκανες» (2009), με πρωταγωνίστρια στον κεντρικό ρόλο την Νικόλ Κίντμαν. Δίπλα της οι Τζέιμς Φράνκο, Ντάμιαν Λιούις και Ρόμπερτ Πάτινσον. Μετά από καθυστερήσεις και προβλήματα, τα γυρίσματα επιτέλους ξεκίνησαν το Δεκέμβρη του ’13 στο Μαρόκο, την Ιορδανία και Αγγλία, ενώ η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό μέρος του 65ου Διεθνούς Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
«Μαμά Γύρισα» (Retour chez mamere) του Ερίκ Λαβέν
Η Στεφανί επιστρέφει στα σαράντα της στο σπίτι της μητέρας της, που την υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά. Η Στεφανί είναι αντίθετη στο να επιστρέψει και να ζήσει με τη μάνα της, εξάλλου για τον καθένα θα ήταν φοβερή δοκιμασία και χρειάζεται πολλή υπομονή να υποφέρει αυτή την καινούργια ζωή των δύο.
Ο Ερίκ Λαβέν με το χρόνο μετεξελίχθηκε σε σταθερή εμπορευματική αξία των γαλλικών κινηματογραφικών εισπράξεων, χρησιμοποιώντας συχνά ένα κάστινγκ «πολύτιμο» στην υπηρεσία του σεναρίου. Μετά τους «μνημειώδεις» τίτλους προηγούμενων ταινιών, θα περίμενε κανείς πολύ μεγαλύτερα πράγματα από τον κινηματογραφιστή. Κι όμως, η ταινία είναι μια συμπαθητική έκπληξη που τη στηρίζουν ηθοποιοί πειστικοί: η Αλεξάνδρα Λαμί και η Ζοσιάν Μπαλασκό επικεφαλής. Ο τίτλος από μόνος του συνοψίζει όλη την ιστορία. Η Στεφανί, άνεργη αρχιτέκτονας, διαζευγμένη, με ψυχρές σχέσεις με τον αδερφό και την αδερφή της, δεν έχει πια άλλη επιλογή από το να σηκωθεί και να πάει να ζήσει στη μαμά της. Στη μητέρα της, Ζακλίν (στο ρόλο η Ζοσιάν Μπαλασκό) μια συμπαθητική γυναίκα, που δεν γνωρίζει τίποτα από τις νέες τεχνολογίες και παίζει όλη τη μέρα «σκραμπλ» από τηλεφώνου με τις φίλες της. Η σκηνοθεσία γέρνει κυρίως προς τη θεατρική «βο ντε βιλ». Τα τρία τέταρτα της ταινίας εξελίσσονται μέσα στο διαμέρισμα της Ζακλίν, μεταξύ κουζίνας, σαλονιού και τραπεζαρίας. Το ίδιο και το σενάριο και οι διάλογοι, απ’ όπου το κωμικό γεννιέται κυρίως από τις παρεξηγήσεις. Η Στεφανί, ο αδερφός και η αδερφή μαλώνουν σαν παιδιά, μιλάνε για την καριέρα τους και τα αντικείμενα που κληρονόμησαν από τον πεθαμένο πατέρα τους, ενώ βλέπουν τη μαμά τους την Ζακλίν σαν αδύναμη, σαν μια γερόντισσα με άνοια που χάνει τα μυαλά της. Αυτή η κατάσταση αναβιώνει παλιά μίση και αναμνήσεις της νιότης, φορτωμένες με συγκινήσεις.
Χωρίς να φέρνει τίποτα νέο στο είδος, η απλή και λειτουργική ταινία μοιάζει με οικογενειακή κωμωδία «αλά Ιταλιάνα», καυστική και πικρή στις καλύτερες στιγμές της. Είναι συμπαθητική, ποτέ δε γίνεται δυσάρεστη, αλλά και ποτέ δε φέρνει πάνω της κάτι το καινούργιο. Σαν σύνολο είναι αρκετά επαναληπτικό, αλλά αυτό που μένει είναι ένα ωραίο πορτρέτο μιας χήρας που ονειρεύεται να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Από μια πολύ καλή Ζοσιάν Μπαλασκό.
Με τους: Ζοσιάν Μπαλασκό, Ματίλντ Σενιέ, Αλεξάντρα Λαμί, κ.ά.
Παραγωγή: (2015) Γαλλία
«Θα σε περιμένω πάντα» (La corrispondenza) του Τζιουζέπε Τορνατόρε
Μετά το γοητευτικό «Το τέλειο χτύπημα» (2013) του Τζιουζέπε Τορνατόρε, το «Θα σε περιμένω για πάντα» (2015) αντιστοιχεί με τεράστιο χασμουρητό, καίτοι ο σκηνοθέτης προδιαθέτει, εικονογραφεί και κατασκευάζει κάθε σκηνή με τη σκηνοθετική του μαεστρία. Το αποτέλεσμα δεν είναι παρά μια ιστορία μπαρόκ, που όσο ξετυλίγεται, μοιάζει λιγότερο πιθανή. Ο εξηντάχρονος καθηγητής Αστροφυσικής Εντ Φόρουμ έχει μια εξωσυζυγική σχέση με μια παλιά μαθήτριά του, την Εϊμι Ράιαν. Τους δύο δένει μια ερωτική αλληλογραφία που συνίσταται σε sms, chat και συνομιλίες μέσω skype…
Ο Τορνατόρε πειραματίζεται στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματός του, «La corrispondenza», σαν συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Η ταινία είναι εν ολίγοις ένα μελόδραμα με υποβλητική μουσική στο φόντο. Και είναι φυσικό αφού ο συνθέτης είναι ο Ενιο Μορικόνε με τις πομπώδεις μουσικές του. Η ταινία «Θα σε περιμένω πάντα» είναι γυρισμένη στα αγγλικά και είναι σε σημεία λιγότερο ή περισσότερο πετυχημένη, ανάλογα με την ικανότητα του σκηνοθέτη να αναμειγνύει το μαγικό ρεαλισμό δίπλα στο ρομαντισμό και να γεννά έτσι στο κοινό μια «αιωρούμενη» δυσπιστία, που αποτελεί τη βάση του σινεμά και, με τρόπο άρρηκτο, του σινεμά «πέρα από το γήινο». Οι δυο πρωταγωνιστές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να προσδώσουν πειστικότητα στην ιστορία, ωστόσο η περιπλοκότητα της υπόθεσης μεταμορφώνει την αρμονία ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές σε μια όλο και πιο τεχνητή συγχρονία, όλο και λιγότερο πειστική…
Με τους: Ολγα Κιριλένκο, Τζέρεμι Αϊρονς, Σίμον Τζόουνς κ.ά.
Παραγωγή: (2015) Ιταλία
«Παιχνίδι χωρίς κανόνες» (Misconduct) του Σιντάρο Σιμοσάβα
Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που ξεκινά καλά, αλλά σε λίγο κυριαρχείται από το απίθανο και μη ρεαλιστικό. Ο δικηγόρος Μπεν Καχίλ είναι παντρεμένος με τη νοσοκόμα Σαρλότ, όμως η σχέση τους δεν είναι από τις καλύτερες. Μια μέρα επιστρέφει η Εμιλι – μια πρώην του Μπεν – και του εγχειρίζει καυτό υλικό για να το παραδώσει στο γνωστό δικηγόρο Αμπραμς (Αλ Πατσίνο). Ο Αμπραμς θεωρείται αιώνιος εχθρός του Ντένινγκ (Αντονι Χόπκινς), ενός ηλικιωμένου, πάμπλουτου επικεφαλής φαρμακευτικής βιομηχανίας, μπλεγμένης έως τα μπούνια σε μια υπόθεση πειραματισμού με φάρμακα, που έστειλε στο θάνατο πλήθος ανθρώπων. Ο Μπεν λοιπόν «παίρνει» στα χέρια τον από πάντα εχθρό του, Ντένινγκ. Η Εμιλι συλλαμβάνεται, ο Ντένινγκ, που δε θέλει να μπλέξει με την ομοσπονδιακή αστυνομία, προσλαμβάνει ιδιωτικούς ντετέκτιβ, για να βρει ποιος είναι αυτός που του ζητάει ένα ψηλό ποσό για να την απελευθερώσει.
Ο σκηνοθέτης πρώτη φορά κάνει ένα φιλμ του είδους του αστυνομικού θρίλερ και δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται ότι οι ηθοποιοί του δεν είναι για το είδος, γιατί το σενάριο, που στη βάση του έχει όλα τα στοιχεία για να καταγραφεί ως αστυνομικό θρίλερ, καταλήγει «χαμένο». Αμφότεροι Χόπκινς και Πατσίνο βάζουν τον «αυτόματο πιλότο» στις ερμηνείες και μάλλον επικεντρώνουν αποκλειστικά στα λεφτά που θα κερδίσουν, αδιαφορώντας για το σύνολο. Η ιστορία διαρκεί κάτι παραπάνω από μια ώρα, αλλά ανάμεσα σε εκδικητικούς Κορεάτες και συνεχείς μεταφορές πτωμάτων, αρχίζει να κυριαρχεί το «μη ρεαλιστικό» της υπόθεσης, μέχρι που κορυφώνεται σε ένα φινάλε έκπληξη. Μέσα σε όλα αυτά, ο θεατής δεν ξέρει πια τι να περιμένει.
Με τους: Αλ Πατσίνο, Αντονι Χόπκινς, Ζος Ντυαμέλ, Μάλιν Ακερμαν κ.ά.
Παραγωγή: (2015) ΗΠΑ
