Δυο – τρεις οι πρεμιέρες της βδομάδας, αλλά ανάξιες ουσιαστικά λόγου, γι’ αυτό σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε – οποτεδήποτε πέφτουμε πάνω σε σαγηνευτικές και χρήσιμες κινηματογραφικές ταινίες – αυτά τα ευρήματα που θα πρέπει οπωσδήποτε να δείτε κι εσείς.
Για παράδειγμα, το σπάνιο (και δυσεύρετο) αριστούργημα του Γιαΐρο Μπουσταμάντε από τη Γουατεμάλα, που σας προτείνουμε σήμερα, με τίτλο «Ixcanul» (ή «Vulcano» – 2015)…
Ο Γιαΐρο Μπουσταμάντε κατάφερε να εμπλέξει στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους τη δύναμη του ρεαλισμού, χωρίς υποχρεωτικά να τον δέσει με ένα ντοκουμαντερίστικο βλέμμα.
Η Μαρία, δεκαεπτάχρονη νεαρή από τη φυλή των Μάγια, ζει πάμφτωχα με τους δικούς της στις ορεινές πλαγιές και δουλεύουν απάνθρωπα στις φυτείες καφέ, με το αφεντικό να τους παραχωρεί στοιχειώδη στέγη. Οι γονείς της κανονίζουν έναν καλό γάμο με τον επιστάτη, η ερωτευμένη όμως με τον Πέπε κοπέλα ονειρεύεται τη φυγή πίσω από το ηφαίστειο και βρίσκει στις υποσχέσεις του Πέπε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Η Μαρία, ωστόσο, μένει έγκυος από τον Πέπε, ο οποίος φεύγει χωρίς να πει λέξη σε κανένα. Η μητέρα της Μαρίας προσπαθεί να θανατώσει το έμβρυο με απανωτές αυτοσχέδιες εκτρώσεις, αλλά εκείνο μοιάζει ότι θέλει να κρατηθεί κολλημένο στη ζωή. Η Μαρία θα γίνει μητέρα, αλλά όχι ευτυχισμένη.
Ο σκηνοθέτης σαν παιδί έζησε στη Γουατεμάλα, στις ζώνες των Mάγια που περικλείονται από τα μυστηριώδη ηφαίστεια. Γνωρίζει, επίσης, τις διαλέκτους και τις παραδόσεις της φυλής, που συνιστούν τη βάση της ταινίας, που επιθυμεί να είναι ταυτόχρονα ένα πορτρέτο εθνογραφικά τεκμηριωμένου πολιτισμού και μέσα από αρχέγονα τελετουργικά καταγγελία για τη μεγάλη εκτροπή… για την οποία δεν μπορούμε τώρα να αναφέρουμε κάτι, γιατί θα αποκαλύπταμε το φινάλε της ταινίας.
Η πλοκή κινείται γύρω από τους ρυθμούς της σχέσης που εδραιώνεται ανάμεσα στη φύση και αυτές τις κοινότητες, που διατηρούν μια εσωτερική θρησκευτικότητα, όπου το Βουλκάνο (ηφαίστειο) μεταμορφώνεται στο βωμό για την επίκληση της θεότητας. Ο γνωστός μας, δικός μας πολιτισμός, έτοιμος με τρόπο αρπακτικό να αφαιρέσει και να κλέψει ό,τι κερδοφόρο οικονομικά, παρουσιάζεται ταυτόχρονα φιλεύσπλαχνος αλλά και απόμακρος, με ένα πυκνό γλωσσικό φράγμα να «προστατεύει» τρόπον τινά τους Μάγια.
Στο πρόσωπο της Μαρίας, που, με το πολύ κοντινό πλάνο της αρχίζει η ταινία, ο θεατής μπορεί να αναγνώσει όλες τις εντάσεις, το ίδιο και με τη δυνατή παρουσία της μητρικής φιγούρας, που λυσσαλέα συμπαρίσταται και παλεύει με κάθε τρόπο για το καλό της κόρης της. Ο Μπουσταμάντε, ακριβώς με τη συνεργασία των αυτοχθόνων, κατάφερε όπως είπαμε να αποτυπώσει στην πρώτη του ταινία την τεράστια δύναμη του ρεαλισμού, απελευθερωμένη από ένα στάνταρντ ντοκουμαντερίστικο βλέμμα. Ο θεατής δεν παρακολουθεί απλά την ιστορία της Μαρίας, αλλά υποχρεούται να συμμετάσχει ενεργά, ανακαλύπτοντας μια αληθινή ιστορία…
Ταινία μεγάλης αισθητικής αξίας, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σπάνιας αυθεντικότητας στο σύγχρονο κινηματογραφικό πανόραμα, ξεφεύγει από την απλή και συναισθηματική αποκάλυψη και δρα ως άμεση μαρτυρία άγνωστων και απόμακρων – μα τόσο γνώριμων και κοντινών τόπων. Η αργή ροή αποτυπώνει τη μονότονα αργή καθημερινότητα των βασανισμένων αυτών πληθυσμών της Γουατεμάλας που κρέμονται σαν σταφύλια από τα κοντινά υψίπεδα, ενός τεράστιου και λατρεμένου ενεργού ηφαίστειου που μέσα από τις δεισιδαιμονίες του, όμως, προκαλεί φόβο, τρόμο, κατάνυξη…
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
«Ενας προδότης ανάμεσά μας» (Our kind of traitor) της Σουζάνα Ουάιτ
Η πλέον σοβαροφανής ταινία της βδομάδας θα μπορούσε να θεωρηθεί το βρετανικό θρίλερ της Σουζάνα Ουάιτ με τίτλο «Ενας προδότης ανάμεσά μας», «Our kind of traitor» (2015), και με καλές ερμηνείες από τους Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Στέλλαν Σκαρσγκόρντ, Ντέμιαν Λούις και άλλους.
Ενα ζευγάρι Εγγλέζων που βρίσκεται για διακοπές στο Μαρακές, συναντά ένα Ρώσο επαγγελματία και συνάπτει φιλία μαζί του. Αυτός αποκαλύπτεται μαφιόζος που ανακυκλώνει βρώμικο χρήμα. Η ταινία, που βασίζεται σε ένα ακόμα πολιτικό μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ, συνιστά ένα σύγχρονο δείγμα του έργου του και αποτυπώνει την ηθική κατάπτωση της σημερινής Αγγλίας σε σχέση με τη θέση που είχε κάποτε στο κέντρο της παγκόσμιας σκακιέρας.
Η Σουζάνα Ουάιτ σκηνοθετεί την αφήγησή της με τρόπο «συνοδευτικό», χωρίς καθόλου να της επιβάλλεται… Πρόκειται πάντως για προβλέψιμη, τύπου «μια φορά και έναν καιρό», κλασική αντικατασκοπική ιστορία, που ξέρεις ποιος προδίδει ποιον.
«Star Trek Beyond» του Τζάστιν Λιν
Πρεμιέρα απόψε και για το πολυαναμενόμενο μάλλον «Star Trek Beyond» (2016), σε σκηνοθεσία Τζάστιν Λιν, με βασικούς ερμηνευτές τους Κρις Πάιν, Ζάκαρι Κουίντο και Καρλ Ούρμπαν.
Το πλήρωμα του «USS Enterprise» εξερευνά τις πιο μακρινές γωνιές ενός αχαρτογράφητου ακόμη κομματιού του διαστήματος, όπου συναντούν ένα νέο αδίστακτο εχθρό, ο οποίος θα βάλει σε πολλές δοκιμασίες το ίδιο το πλήρωμα αλλά και κάθε τους αξία και αρχή…
«Σε ρηχά νερά» (The Shallows) του Ζομ Κολέ – Σερά
Τέλος, πρεμιέρα απόψε κάνει και η αμερικανική ταινία με τίτλο «Σε Ρηχά Νερά» (The Shallows) (2016), σε σκηνοθεσία Ζομ Κολέ – Σερά με πρωταγωνίστρια την Μπλέικ Λάιβλι.
Στο θρίλερ που πάλλεται από ένταση, η Νάνσυ σερφάρει μόνη της σε μια απομονωμένη παραλία, όταν της επιτίθεται ένας μεγάλος λευκός καρχαρίας που την εμποδίζει να επιστρέψει στην ακτή, κι ας τη χωρίζουν 200 μόνο μέτρα από τη σωτηρία. Η Νάνσυ πρέπει να βάλει στο παιχνίδι όλη τη δύναμη της θέλησής της και τη μαεστρία της για να επιβιώσει. Ενα παρωχημένο θέμα, που επανακάμπτει με στοιχεία «νέων γενεών»…
