Αν και μόλις μπήκε το φθινόπωρο, η πλειοψηφία των εργαζομένων ζει σε βαρυχειμωνιά, μετρώντας όχι μόνο τη σφαγή των δικαιωμάτων τους, αλλά κυριολεκτικά πληρώνοντας το τίμημα της ανάπτυξης με νεκρούς (σχεδόν 20 τους τελευταίους μήνες). Μια επανάληψη των αντεργατικών μέτρων θα ήταν αχρείαστη αφού όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, τα βιώνουμε, με τις συνέπειες τους, καθημερινά.
Σε μια περιοδο που η κατάσταση στην περιοχή μας και σε ολο τον κοσμο μυρίζει μπαρούτι, το εργατικο λαικο κινημα κάθε χωρας πρεπει να διαχωρισει τα συμφεροντα του από τα συμφεροντα του κεφαλαιου. Να βαλει μπρος τα εργατικα συμφεροντα. Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον με τους εκμεταλλευτές τους, ούτε στην ειρήνη ούτε στους πολέμους τους. Η εμπλοκή των μεγάλων χωρών για την υπεράσπιση των συμφερόντων μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, η όξυνση των αντίστοιχων ανταγωνισμών βάζουν συνολικα «φωτιά». Η κυβέρνηση της χώρας μας, εκπροσωπώντας τις επιδιώξεις και τους στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, εμπλέκει ακόμα πιο ενεργά το λαό μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, δημιουργεί τη βάση τόσο σε συνθήκες ειρήνης όσο και πολέμου, της πιο άγριας εκμετάλλευσης του εργαζομενου λαού.
Σε αυτή τη βάση κινείται και ο αντικομμουνισμός των σπηλαίων που συναντήθηκε με τον εκλεπτυσμένο αντικομμουνισμό της κυβέρνησης. Δίνουν από κοινού το ρυθμό για την αντεργατική λαίλαπα που ακολουθεί, προσπαθούν να καλύψουν την τυπικη και ουσιαστικη συμφωνια που εχουν πανω στο σφαγιασμο των εργατικων δικαιωματων, των μισθών, των συνταξεων.
Ενοψη της ΔΕΘ, ΣΕΒ και επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ήδη ανακοινώσει τις απαιτήσεις τους για νέα μέτρα. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο τρόπος που προσπαθεί η Κυβέρνηση να προωθήσει τα νέα αντεργατικά μέτρα, με τις ελάχιστες δυνατές αντιδράσεις. Οι διακηρύξεις περί «επιστροφής στην ανάπτυξη» σερβίρονται πριν τον πρωινό καφέ, σε κάθε τηλεπαράθυρο και εφημερίδα. Καλλιεργείται συστηματικά η αυταπάτη ότι από την ανάπτυξη της κερδοφορίας των πολυεθνικών θα βγουν κερδισμένοι και οι εργαζόμενοι.
Είναι ετσι; Ας παρουμε το παράδειγμα στον κλαδο του Τουρισμού, της «βαριας βιομηχανιας» της χωρα όπως λενε. Τα ξενοδοχεία λειτουργούν με χιλιάδες εργαζόμενους σε συνθήκες γαλέρας. Η εκμεταλλευση στο απεραντο γαλαζιο βγάζει μάτια. Με μισθούς-χαρτζιλίκι σε χιλιαδες μαθητευόμενους που τους στοιβάζουν σε δωματια-τρωγλες με αθλιους μισθους, με 12-14ωρα, χωρις σταθερή εργασια. Η αύξηση κερδών για τις πολυεθνικές του τουρισμού στηρίχτηκε στους τσακισμένους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, στα δουλεμπορικά, κτλ. Στηρίχτηκε στους όρους αυτούς που διασφαλίζουν κέρδη για τα αφεντικά, χωρίς να διασφαλίζουν αξιοπρεπη ζωη, δουλεια με δικαιωματα στους εργαζόμενους. Αντιστοιχη είναι η κατασταση σε κάθε κλαδο.
Και όμως, κυβέρνηση, κομματα που στηριζουν το καπιταλιστικο συστημα και λοιποί καλοθελητές με πρωτομαστορα τον εργοδοτικο και κυβερνητικο συνδικαλισμο, απαντάνε ανερυθρίαστα: «Αυτό είναι στρεβλή ανάπτυξη, εμείς θέλουμε δίκαιη Ανάπτυξη για όλους, και για τους αδύναμους». Γεννιέται έτσι η απορία, ποια ανάπτυξη, ποιων πολυεθνικών, ποιας επιχείρησης με σκοπό το κέρδος μπορεί να είναι δίκαιη; Και δίκαιη για ποιον;
Στα πλαίσια του ανταγωνισμού για το κέρδος, για τον έλεγχο των αγορών υπάρχει μόνο ένα δίκαιο: ο νόμος της ζούγκλας για τους εργαζομενους. Σε αυτή τη ζούγκλα που ζούμε, όπως και στον Τουρισμό, είτε σε περίοδο κρίσης, είτε ανάπτυξης οι εργαζόμενοι είναι κόστος και πρέπει να μειωθεί η τιμή τους. Αυτό σημαίνει μείωση μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, διαλλειμάτων, μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Σημαίνει αφαίμαξη των κονδυλίων για Δημόσια Υγεία και παιδεία, ώστε αυτά να γίνονται «κίνητρα» για τις επιχειρήσεις. Σημαίνει να παίρνεις χρήματα από τους εργαζόμενους για τον ΟΑΕΔ, για την προστασία των ανέργων και να τα δίνεις ως επιδότηση στους εργοδότες που απολύουν. Σημαίνει να τσακίζεις με φόρο ακόμα και τον άνεργο, αυτόν που δούλεψε λίγους μήνες, και δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, ενώ οι θαλασσοπνίχτες-εφοπλιστές αξιολογούνται ως ευεργέτες και φοροαπαλλάσσονται. Σημαίνει να απελευθερώνεις τις μαζικές απολύσεις για να καταπολεμήσεις την ανεργία. Σημαίνει να εξαφανίζεις κάθε ίχνος Συλλογικών Συμβάσεων, και να μειώνεις το βασικό μισθό για να ζούμε καλύτερα. Σημαίνει να προωθείς νόμο ενάντια στη λειτουργία των συνδικάτων και στο δικαίωμα στην Απεργία, ώστε να μπλοκάρεις τα όπλα οργάνωσης και αντίστασης των εργαζομένων.
Είναι ψέμα λοιπόν ότι η δηθεν δίκαιη ανάπτυξη θα ωφελήσει και τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους. Η ανάπτυξη για να ωφελεί τις επιχειρήσεις απαιτεί σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ανάπτυξη για να ωφελεί τους εργαζόμενους απαιτεί να είναι σε σύγκρουση με την κερδοφορία των πολυεθνικών. Για αυτό αυτά τα αντεργατικά μέτρα προωθούνται σε όλες τις χώρες και αποτελούν ενιαία στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανεξαρτήτως αν βρίσκονται σε κρίση η σε φάση Ανάπτυξης.
Παρά τις δυσκολίες, τον αρνητικό συσχετισμό, οι αγώνες που έγιναν, με τον πρωτοπόρο ρόλο των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, είχαν θετικά αποτελέσματα. Αποτέλεσαν εμπόδιο και τροχοπέδη, καθυστέρησαν σημαντικά την αντεργατική επίθεση. Απέτρεψαν μέτρα, απολύσεις, μειώσεις μισθών. Αν και δεν ανέτρεψαν την συνολικά αρνητική κατάσταση, σήμερα αυτοί οι αγώνες, αυτά τα συνδικάτα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποτελούν την βάση για την αποτροπή και την ανατροπή του νόμου της ζούγκλας.
Οι αγωνες που αναπτυσσονται το τελευταιο διαστημα σε αρκετες επιχειρησεις και κλαδους είναι ο δρομος της διεξοδου, του μαχητικου-διεκδικητικου αγωνα, ώστε να σημανει γενικος συναγερμος για αυξησεις στους μισθους, για την αναπληρωση των απωλειων μας.
Το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ ξεκινά από την βασική αρχή ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν τον αμύθητο πλούτο που εκμεταλλεύονται τα παράσιτα οι καπιταλιστές. Εχεις ως βασικο πυρηνα την ανακτηση των απωλειων που δεχτηκαμε στα χρονια της κρισης. Εχουν συμφερον οι εργαζομενοι, τα συνδικατα να παλεψουν με αυτό το οπλο, το νέο γυρο επιθεσης. Να παρουν μαζικα μερος στο συλλαλητηριο του ΠΑΜΕ στις 9 Σεπτεμβρη, στην πλατεία Αριστοτέλους, στις 6:30 μ.μ.
Περράκης Αλέκος
Μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
