Μια ακόμα «ηχηρή» επιβεβαίωση ότι οι αντεργατικές ανατροπές είναι η «ραχοκοκαλιά» της επιχείρησης ανάκαμψης του κεφαλαίου, και κάθε άλλο παρά θα μείνουν «πίσω» μετά τον Αύγουστο του 2018 και την αναμενόμενη τυπική λήξη του τρέχοντος μνημονίου, δίνουν οι πρόσφατες εκθέσεις τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και του ΟΟΣΑ.
Αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι οι εκθέσεις των δύο οργανισμών έρχονται να συμπληρώσουν η μία την άλλη σε ζητήματα όπως το εκ νέου «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού με περαιτέρω αύξηση των ηλικιακών ορίων, την περαιτέρω ευελιξία στην «αγορά εργασίας», τη διάλυση των κοινωνικών επιδομάτων και την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στη λαϊκή οικογένεια. Ολα αυτά, όπως ρητά και κατηγορηματικά ξεκαθαρίζει και η έκθεση του ΟΟΣΑ, αποτελούν το «ελατήριο» της ανάκαμψης προς όφελος βέβαια των επιχειρηματικών ομίλων.
Μεταξύ άλλων, ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του «προτείνει»:
— Αύξηση της «πραγματικής ηλικίας» συνταξιοδότησης κατά 4 έτη μέχρι το 2030. Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τονίζει ότι «είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού». Μάλιστα, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα υπογραμμίζει πως η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2016 θεωρείται «η πιο κρίσιμη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας από καταβολής του».
— Ευέλικτη «αγορά εργασίας». Προτείνεται ο «διάλογος» των λεγόμενων κοινωνικών εταίρων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο, χωρίς αυτόματη επέκταση και μάλιστα με ευελιξία ανάλογα με το είδος και μέγεθος της επιχείρησης. Επισημαίνεται ότι είναι προτιμότερο ο υποκατώτατος μισθός να συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία. Η έκθεση, άλλωστε, υπενθυμίζει τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας, οι οποίες, όπως αναφέρει, έδωσαν περισσότερη ευελιξία στις επιχειρήσεις στον καθορισμό των μισθών και των εργασιακών συνθηκών.
— Ενίσχυση της φοροληστείας. Πέρα από την ήδη συμφωνημένη μείωση του αφορολόγητου ορίου (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες), ώστε να εξυπηρετηθούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς, ο ΟΟΣΑ δείχνει ακόμα πιο… μπροστά στην κατεύθυνση κατακρεούργησης των όποιων ελαφρύνσεων σε κατηγορίες λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτό το επίπεδο, κάνει λόγο για τις «ελαφρύνσεις» από τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ που ισχύουν, με όρους και προϋποθέσεις, σε φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, με «κόστος» – όπως λέει – ύψους 100 εκατ. ευρώ, την έκπτωση φόρου που χορηγείται σε φορολογούμενους με αναπηρία πάνω από 67% (14,6 εκατ. ευρώ), τις «απαλλαγές» των επιδομάτων ανεργίας (12,2 εκατ. ευρώ) κ.ά.
Αντίστοιχες κατευθύνσεις δίνονται και για τους έμμεσους φόρους στη λαϊκή κατανάλωση, όπως για το μειωμένο ΦΠΑ (σε νησιά του Αιγαίου), ενώ, όπως επισημαίνει, παρά την αύξηση των συντελεστών η «εισπραξιμότητα» υπολογίζεται στο 42,3%, θέτοντας στόχο να αυξηθεί στο 90% μέχρι το 2030, δηλαδή να υπερδιπλασιαστεί.
— «Εξοικονομήσεις δαπανών» στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας με βάση τις συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γίνεται λόγος για «ενοποίηση των κατακερματισμένων προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας», των οικογενειακών παροχών, του επιδόματος θέρμανσης.
— «Επιχειρηματικό περιβάλλον». «Η κυβέρνηση έχει βελτιώσει σημαντικές πτυχές του επενδυτικού κλίματος, όπως οι αγορές προϊόντων και το άνοιγμα επαγγελμάτων, αλλά χρειάζονται περισσότερες ενέργειες προκειμένου να αναθερμανθούν οι επενδύσεις», επισημαίνει ο ΟΟΣΑ. Επιβραβεύοντας την κυβέρνηση για τις παρεμβάσεις τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, η έκθεση εστιάζει στο νέο «αναπτυξιακό νόμο» για την προσέλκυση επενδύσεων και στον εν εξελίξει σχεδιασμό για την «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», που «αποτελούν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση». Σε αυτό το επίπεδο, η έμφαση δίνεται στην περαιτέρω απλοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου στις αγορές προϊόντων, ενώ στα κεντρικά ζητήματα συγκαταλέγεται και «η σταδιακή αλλά σταθερή μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων».
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι «θεσμοί» σε αυτήν τη φάση προτάσσουν το ζήτημα της ολοκλήρωσης των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων της 4ης «αξιολόγησης», φέρνοντας σε δεύτερο πλάνο τη συζήτηση για τη διαμόρφωση του «αναπτυξιακού σχεδίου», οι επεξεργασίες επί του οποίου θα συνεχιστούν και εμπλουτιστούν με τις παρεμβάσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών και εγχώριου κεφαλαίου.
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης, σε ομιλία του στην 1η Γενική Συνέλευση της «Ελληνικής Παραγωγής – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη», σημείωσε ότι «το αναπτυξιακό μέλλον μετά τα μνημόνια θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητά μας να αξιοποιήσουμε τις συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής μεγέθυνσης για να προχωρήσουμε στην εμπέδωση ενός νέου τρόπου ανάπτυξης, απαλλαγμένου από τις παθογένειες του παρελθόντος», όπως βαφτίζονται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα που κατακρεουργήθηκαν.
Αναφορικά με τους προς ενίσχυση κλάδους, ο Γ. Δραγασάκης ανέφερε ως «παραδείγματα παραγωγικών συμπλεγμάτων» τη μεταποίηση προϊόντων αγροτικής παραγωγής, τη διασύνδεση του τουρισμού με τη μεταποίηση, τον «ενεργειακό μετασχηματισμό με αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας», το ναυτιλιακό – ναυπηγικό, τον ιατρικό – φαρμακευτικό κ.ά.
Από τη μεριά του, ο ΣΕΒ παρεμβαίνοντας στη συζήτηση αναφορικά με το υπό διαμόρφωση «αναπτυξιακό σχέδιο» σε χτεσινό του δελτίο επισημαίνει πως «η χώρα μπορεί να ανακάμψει δυναμικά, με την προϋπόθεση να προωθηθούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που δεν περιλήφθηκαν ποτέ στα προγράμματα προσαρμογής».
Επισημαίνοντας ότι «η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σημαντική πρόκληση: Την αποκατάσταση του σημαντικού επενδυτικού κενού, ύψους 100 δισ. ευρώ, που αφήνει πίσω της η μακροχρόνια κρίση και ύφεση», ο ΣΕΒ εστιάζει στα «εμπόδια» που αφορούν τη «μη μισθολογική ανταγωνιστικότητα», διεκδικώντας βέβαια τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει η εργοδοσία.
Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ βάζει στο αντιλαϊκό τραπέζι τα παρακάτω:
— Τη συνδυαστική και σταδιακή μείωση κατά 30% των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, περιλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών. Οπως λένε, η μείωση του φορολογικού συντελεστή κατά 10% στα κέρδη αυξάνει 1,3% το ΑΕΠ.
— Τον «εξορθολογισμό του μείγματος» των έμμεσων και ειδικών φόρων, τελών, εισφορών και επιβαρύνσεων σε «κρίσιμες για τον παραγωγικό μετασχηματισμό» δραστηριότητες, όπου αυτές ξεπερνούν τον μέσο όρο των αντίστοιχων επιβαρύνσεων σε άλλες χώρες της ΕΕ.
–– Την εφαρμογή επενδυτικών φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες δουλειές και έσοδα στο Δημόσιο.
