Της Κάλι Καρά
Το γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να εγγυηθούν την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αφού το ποιοι θα πνιγούν στις βροχές και ποιοι θα καούν ζωντανοί στη φωτιές το μαρτυράει ο «Οδηγός ανάλυσης Κόστους – Οφέλους», μία επίσημη «πλατφόρμα» που χρηματοδοτείται από τη Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ, προκειμένου να παράσχει στα κράτη «τεχνογνωσία» και εργαλεία στο σχεδιασμό της αντιπλημμυρικής προστασίας και έργα υποδομής ενσωματώνοντας και εξειδικεύοντας τις σχετικές Οδηγίες της ΕΕ. Το σοβαρότατο αυτό ντοκουμέντο σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», αντί να γίνει πρώτη είδηση σε όλα τα δελτία ειδήσεων, σαρώνοντας όλες τις περισπούδαστες αναλύσεις και έρευνες και απαντώντας στα γιατί και τα πώς των «υπεύθυνων» και μη, θάφτηκε κατά το γνωστό τρόπο από όλους τους «αντικειμενικούς» ταγούς της πληροφόρησης, με τη γνωστή μέθοδο της ταξικής τύφλωσης.
Με κυνισμό ομολογούν, χωρίς περιστροφές, ότι οι λαϊκές ανάγκες, όπως αυτή της προστασίας από τις πλημμύρες, μπαίνουν στο ζύγι του κόστους – οφέλους για το κεφάλαιο. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι, με συγκεκριμένα κριτήρια, το κράτος εξετάζει κάθε φορά αν το συμφέρει οικονομικά να σώσει περιουσίες και ζωές (και ποιες) από το να διαχειριστεί το κόστος των συνεπειών από μια πιθανή καταστροφή.
«Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».
Όταν λένε «είναι οικονομικά αποδοτικότερο», εννοούν ότι στοιχίζει πιο φτηνά στο αστικό κράτος και στις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν τα φτωχόσπιτα από τις βίλες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Άρα, προτιμούν να κάνουν έργα για να προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις και να αφήσουν στο έλεος των καιρικών φαινόμενων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα.
«Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται «δίκαιες», αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους – οφέλους. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πιθανή επίδραση «αδικίας»με δύο τρόπους: Χρησιμοποιώντας σταθμίσεις μέσα στην Ανάλυση Κόστους – Οφέλους για να αυξηθούν τα φαινομενικά οφέλη για την προστασία των οικονομικά ασθενέστερων. Κατά συνέπεια, η Ανάλυση Κόστους – Οφέλους αλλοιώνεται υπέρ ορισμένων εκβάσεων, όπως καθορίζονται πολιτικά. Επίσης, δεδομένου ότι οι περισσότερες αμυντικές δαπάνες πλημμυρών ανεβάζουν τη γενική φορολογία, θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι η κοινή γνώμη πρέπει να αποφασίζει πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα».
Δηλαδή…
Το ότι τους αφήνουν απροστάτευτους από τη φωτιά, τη βροχή και το σεισμό, μπορεί να είναι και για το …καλό τους, αφού εάν γίνουν τέτοια έργα θα αυξηθεί η φορολογία τους!
Να γιατί ο κ. Τσίπρας, από το Λαύριο, που πριν μερικούς μήνες διοργάνωνε το «αναπτυξιακό» συνέδριο της Ανατολικής Αττικής, πάλι δεν είπε κουβέντα για μέτρα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής προστασίας και ενώ έχει προηγηθεί η καταστροφική πυρκαγιά, που άφησε πίσω της δεκάδες ανθρώπινες απώλειες, κατεστραμμένες περιουσίες και δασικές εκτάσεις.
Σύμφωνα με τον «οδηγό Κόστους – Οφέλους», το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπυρικών και αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές.
Έτσι, η επόμενη μέρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στην Ανατολική Αττική μοιάζει να είναι η προηγούμενη μιας νέας καταστροφής, ενώ στήνει επικοινωνιακά κόλπα με τις μάντρες αυθαιρέτων, τη στιγμή που προχωρά στην παραχώρηση των δασών, των ακτών, των αιγιαλών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ο λαός μας δεν πρέπει να δείξει καμιά εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που τον ματώνουν καθημερινά. Να οργανώσει την πάλη του δίπλα στο ταξικό εργατικό κίνημα και την Κοινωνική Συμμαχία, με δυνατό ΚΚΕ, να φτιάξει το δικό του οδηγό κόστους και οφέλους, που δεν είναι άλλος από το αποτινάξει τις βδέλλες από το σβέρκο του, που του απομυζούν τον ιδρώτα της δουλειάς του και βάζουν στην πρέσα «κόστους – οφέλους» τα μέτρα προστασίας της ζωής του και των παιδιών του.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 902
