Η επικύρωση του πρωτοκόλλου για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ – με την οποία έπεσαν και τυπικά οι «αμπάρες» για να μπει ένας ακόμα λαός στη φυλακή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας – αποτελεί ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος των λαών της περιοχής που φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.<
Τα όσα παπαγάλισαν και με αυτήν την ευκαιρία τα κυβερνητικά στελέχη, για το ότι η ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια αποτελεί παράγοντα «ασφάλειας», «σταθερότητας» και «ευημερίας» για τους λαούς, αποτελούν πραγματική πρόκληση.
Ενίσχυση του ΝΑΤΟ, συνολικότερα και στην περιοχή, σημαίνει:
- Ακόμα περισσότερες στρατιωτικές δυνατότητες για να επιβάλλει «διά πυρός και σιδήρου» τα σχέδια των ευρωατλαντικών μονοπωλίων. Ακόμα περισσότερες δυνάμεις, χρήμα και υποδομές για την υλοποίηση της επιθετικής στρατηγικής του, που ιεραρχεί ως νούμερο 1 στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας, ανάβοντας το φιτίλι ακόμα κι ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
- Επιτάχυνση των σχεδίων για τα «τέσσερα τριαντάρια», δηλαδή τριάντα ταξιαρχίες από κάθε σώμα κυριολεκτικά σε «θέσεις μάχης», έτοιμες μέσα σε λίγες ώρες να υλοποιήσουν τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με νέες επεμβάσεις και μακελειά, με ανάπτυξη δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, όπως δείχνουν και οι συνεχείς γιγαντιαίες ασκήσεις στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα, που αποτελούν πρόβες πολέμου.
- Δεκάδες βάσεις εφόρμησης σε όλη την περιοχή και στην Ελλάδα, για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, σιδερένια θηλιά για τους λαούς της περιοχής. Βάσεις που ανοιχτά η Ρωσία όσο και άλλες δυνάμεις δηλώνουν ότι αποτελούν στόχο σε μια ενδεχόμενη παραπέρα κλιμάκωση, μετατρέποντας το λαό μας και όλους τους λαούς της περιοχής σε κινούμενο στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
- Απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος, με το ανατριχιαστικό ΝΑΤΟικό δόγμα του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», με κατάργηση των συμφωνιών για τον περιορισμό των πυρηνικών μεσαίου βεληνεκούς, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να ψηφίζει όλες τις σχετικές αποφάσεις, αλλά να αναλαμβάνει ακόμα πιο ενεργούς ρόλους θέτοντας στη διάθεση των ΗΠΑ τη βάση του Αραξου για να φιλοξενήσει «ειδικά όπλα».
- Παραπέρα γιγάντωση της καταστολής στο εσωτερικό των κρατών – μελών, με το πλέγμα παρακολούθησης και καταστολής να πυκνώνει με δεκάδες μηχανισμούς, στο όνομα του «υβριδικού πολέμου» και της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», με μυστικές υπηρεσίες να αλωνίζουν.
Παράγοντας αστάθειας και κινδύνων το ΝΑΤΟ<
Σε αυτά τα σχέδια βάζει πλάτη και αναλαμβάνει ρόλο «σημαιοφόρου» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του αντιδραστικού στόχου της για ανάδειξή της σε «ηγετική δύναμη» στα Βαλκάνια.
Η «αριστερά» του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, όπως και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που «ζυγισμένα – στοιχισμένα», όπως έδειξε και η συζήτηση στη Βουλή, στοιχίζονται πίσω από τους στόχους της αστικής τάξης και τα ευρωατλαντικά σχέδια, διαγκωνιζόμενοι για το ποιος τους υπηρετεί καλύτερα, πιο αποτελεσματικά και «διαχρονικά», επιχειρούν να αναποδογυρίσουν την πραγματικότητα, βαφτίζοντας την ενίσχυση του ΝΑΤΟ παράγοντα «σταθερότητας» και «ασφάλειας» στην περιοχή.
Σταθερότητα και ΝΑΤΟ είναι έννοιες ασύμβατες:
Γιατί το ΝΑΤΟ είναι το οπλισμένο χέρι των επιχειρηματικών ομίλων ΗΠΑ και ΕΕ και τα σχέδιά του είναι η «άλλη όψη» του οικονομικού πολέμου, που βρίσκεται σε εξέλιξη στα Βαλκάνια και σε ολόκληρη την περιοχή για το ποιος θα βάλει στο χέρι τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τους αγωγούς.
Γιατί, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών απέχει μια ανάσα από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο που αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα. Κι όσο γι’ αυτό, η διάλυση της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, η επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία, για να θυμηθούμε μόνο τα πιο πρόσφατα «κατορθώματα» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, μιλάνε από μόνες τους.
Γιατί οι «λυκοφιλίες» και οι συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών είναι πρόσκαιροι, αλλά μόνιμοι οι ανταγωνισμοί τους, όπως δείχνουν και οι αντιπαραθέσεις ακόμα και στο εσωτερικό των μέχρι χτες «αρραγών συμμαχιών», όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Γιατί υπάρχει πείρα:
— Τη «σταθερότητα» του ΝΑΤΟ την έχει δοκιμάσει και ο ελληνικός λαός, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στη διαρκή αμφισβήτηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, με τις ευλογίες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, μιλάει για «διμερείς διαφορές», «κρατάει το φανάρι» της τουρκικής επιθετικότητας και δρομολογεί σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Κύπρο, ανάμεσα στα άλλα και ως «αντάλλαγμα» για να παραμείνει στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο η Τουρκία. Οσα ακριβώς δηλαδή αποτέλεσαν και το πλαίσιο για τη συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, του πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο μέσα στη βδομάδα.
— Η ένταξη στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εμπόδισε, αλλά έδωσε αέρα στα πανιά των μεγαλοϊδεατισμών και των προκλήσεων της αστικής τάξης της Αλβανίας, στα σχέδια για τη «Μεγάλη Αλβανία», που αποτελούν μοχλό για την υλοποίηση της αμερικανοΝΑΤΟικής στρατηγικής στην περιοχή, με το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών.
— Τη «σταθερότητα» που εξασφαλίζει το ΝΑΤΟ την δοκιμάζει δεκαετίες τώρα ο λαός της Κύπρου, με την τουρκική κατοχή στο νησί και σήμερα με τα σχέδια οριστικής διχοτόμησης υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα», σχέδια που «ξαναζεσταίνονται» με γρήγορους ρυθμούς, παράλληλα με τα παζάρια και τα «γρυλίσματα» των ιμπεριαλιστών γύρω από τα «ιμάτια» του ενεργειακού της πλούτου.
— Την «ασφάλεια» που «εγγυώνται» το ΝΑΤΟ και η ΕΕ την έχουν δοκιμάσει στο πετσί τους οι λαοί των Βαλκανίων, με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τη διαρκή υποδαύλιση μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων, τη συγκρότηση κρατών – προτεκτοράτων, τη δημιουργία τεράστιων βάσεων πολεμικής εφόρμησης στην περιοχή, όπως στο Κοσσυφοπέδιο, αλλά και στην ΠΓΔΜ.
Ολα αυτά δεν αποτελούν κάποιο μακρινό παρελθόν, αλλά «εικόνες από το μέλλον» της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια, που τον επικίνδυνο δρόμο της ανοίγει διάπλατα η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών ως «πρότυπο» και για τις επόμενες επικίνδυνες διευθετήσεις, όπως αυτές μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνουν και τα σχέδια για αλλαγές συνόρων που ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου».
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη σταθερότητα και την ασφάλεια; Δεν έχει κανείς παρά να δει τις προειδοποιήσεις Στόλτενμπεργκ ότι «η Ρωσία δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθήσει να αρνηθεί σε μια χώρα την ένταξή της στο ΝΑΤΟ», την ώρα που η εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ έλεγε ότι «η ΠΓΔΜ θα πληρώσει ακριβά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ».
Αλλωστε, και μόνο η αποστροφή του Γ. Στόλτενμπεργκ, μέσα στη βδομάδα, ότι απόδειξη για το πώς η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ «θα βοηθήσει στη σταθερότητα της περιοχής» είναι τα όσα «είδαμε στα Δυτικά Βαλκάνια και σ’ αυτήν την περιοχή της Ευρώπης, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου (…) στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στη Σερβία και το Κόσοβο», εκεί δηλαδή όπου το ΝΑΤΟ δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα, δολοφόνησε αμάχους, πρόσφυγες και παιδιά, έσπειρε βόμβες ουρανίου, επέβαλε διά πυρός και σιδήρου τα σχέδιά του και τις αλλαγές συνόρων, μιλάει από μόνη της.
Η ενίσχυση του ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί για τους κινδύνους που πολλαπλασιάζονται, χτυπάει «καμπανάκι» στο λαό μας.
Ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία για τους λαούς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που σπέρνουν φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά.
Ο δρόμος του λαού είναι σε σύγκρουση με αυτούς, η ενίσχυση της πάλης ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την απομάκρυνση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για να μην μπουν κι άλλοι λαοί σε αυτήν τη φυλακή.
Τώρα είναι ώρα αποφασιστικής συστράτευσης και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών, για να ανοίξει ο λαός τον δικό του δρόμο, να πάρει ο ίδιος τις τύχες στα χέρια του, να διεκδικήσει τη δική του διακυβέρνηση και εξουσία που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για σχέσεις αμοιβαίας συνεργασίας με τους λαούς της περιοχής, για την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία τους.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
