Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ και συνολικά της εργατικής τάξης για αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού. Να μην ξεκινήσει η διαδικασία παραχώρησης του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος (ΕΥΣ) που περιλαμβάνει τα φράγματα Μόρνου, Ευήνου, το κανάλι που τροφοδοτεί την Αθήνα, τη λίμνη Υλίκη και εξωτερικά αντλιοστάσια.
Η εξέλιξη αυτή θα φέρει ως συνέπεια την περαιτέρω αύξηση της τιμής του νερού, την απώλεια του ελέγχου του 80% των αποθεμάτων νερού της χώρας, τη στέρηση εκατοντάδων θέσεων εργασίας έμπειρου τεχνικού προσωπικού της ΕΥΔΑΠ.
Ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα είναι η υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και λόγω των παλαιωμένων δικτύων που δεν συντηρούνται, επειδή για τους επιχειρηματικούς ομίλους είναι κόστος που μειώνει την κερδοφορία τους.
Θα εκτινάξει το κόστος της αγροτικής παραγωγής, κάνοντας τα αγροτικά προϊόντα είδος πολυτελείας για τα λαϊκά νοικοκυριά και κατά συνέπεια θα βγάλει εκτός παραγωγής την μικρομεσαία αγροτιά.
Καλεί όλα τα συνδικάτα της Αττικής μαζί με τα σωματεία της ΕΥΔΑΠ να κάνουν δική τους υπόθεση την πάλη ενάντια στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού, για να μην πούμε το νερό νεράκι. Να μην παραχωρηθούν αυτές οι κρίσιμες υποδομές στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα μας πουλάνε το νερό «χρυσάφι» για να κερδίζουν δισεκατομμύρια.
Τόσο στην ΕΥΔΑΠ όσο και στην ΕΥΑΘ και στις άλλες εταιρίες ύδρευσης που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με στόχο την αύξηση κερδοφορίας τους, οι εργαζόμενοι του κλάδου δέχονται επίθεση ενώ οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης υποβαθμίζονται και γίνονται πιο ακριβές για το λαό.
Ορισμένες μόνο από τις συνέπειες ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ είναι:
Αυξάνονται οι εντολές διακοπής νερού και αφαίρεσης μετρητών στις εργατικές – λαϊκές οικογένειες που δυσκολεύονται να ζήσουν.
Το κόστος του νερού για τα λαϊκά στρώματα έχει αυξηθεί κατά 150% σε σχέση με το 1999. Ενώ σε κάποιες άλλες υπηρεσίες, όπως η αποχέτευση κ.λπ., περισσότερο από 100%.
Όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις ήδη υπάρχουν 9 διαφορετικές σχέσεις εργασίας μέσα στην ΕΥΔΑΠ, με αποτέλεσμα εργαζόμενοι που κάνουν την ίδια δουλειά, να αμείβονται με διαφορετικό μισθό. Το 2012 και το 2015, έγιναν περικοπές στους μόνιμους εργαζόμενους κατά 35% μεσοσταθμικά.
Έγινε δραματική μείωση του μόνιμου προσωπικού (50% σε σχέση με το 2003 και 70% σε σχέση με το 1995).Τα ποσοστά είναι κατά πολύ μεγαλύτερα, αν πάρουμε υπόψη πως το αντικείμενο της ΕΥΔΑΠ σε δίκτυα -καταναλωτές – πελάτες έχει αυξηθεί από τότε κατά 40%.
Σε πολλούς χώρους δραστηριοποιούνται εργολάβοι και γίνονται απολύσεις, μειώσεις αποδοχών και παροχών και εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία.
Αντίστοιχη είναι και η διεθνής πείρα. Ο γαλλικός όμιλος “SUEZ”– που παρουσιάζεται και ως «μνηστήρας» για την ΕΥΔΑΠ- όταν το 1993 ανέλαβε τη διαχείριση του νερού και των αστικών λυμάτων στην Αργεντινή, αύξησε την τιμή του νερού κατά 85% έως το 2002, ενώ διαπιστώθηκε πως επεξεργάζονταν μόνο το 12% των λυμάτων. Το 88% το έριχναν χωρίς επεξεργασία στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή. Μόνο στο Ντιτρόιτ της Αμερικής 100.000 κάτοικοι, κυρίως Αφροαμερικανοί, διαπιστώθηκε σε σχετική έρευνα ότι “δεν έχουν σύνδεση λόγω οικονομικής αδυναμίας”.
Στα πλαίσια των κατευθύνσεων και οδηγιών της ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
Ο αγώνας για νερό, ως κοινωνικό αγαθό που καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες, είναι αγώνας που αφορά κάθε συνδικαλιστική οργάνωση. Το νερό και οι υποδομές του μόνο ως λαϊκή περιουσία μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα για να διασφαλίσουν τη συνδυασμένη ικανοποίηση των διευρυμένων και σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Απαιτούμε:
Να μην προχωρήσει η διαδικασία παραχώρησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος. Να μην προχωρήσει η παραπέρα εμπορευματοποίηση της ΕΥΔΑΠ.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα να διεκδικήσουν:
Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης και ιδιαίτερα ύδρευσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό.
Την κατοχύρωση του νερού ως κοινωνικό αγαθό.
Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.
Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
Την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών, την προστασία των δασών.
Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της και την αξιοποίηση της κατασκευής υδροηλεκτρικών σταθμών και έργων υποδομής ύδρευσης, άρδευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας ως μοχλών ανάπτυξης εγχώριων βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών.
Τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις ανάγκες του λαού και με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Τη μονιμοποίηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με ταυτόχρονη κατάργηση της δραστηριότητας των εργολάβων και των δουλεμπορικών γραφείων.
Καμιά ανοχή να μην δείξουμε στην ιδιωτικοποίηση του νερού
Καμιά ανοχή στη λογική ότι δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε
Τώρα, να πάρουμε πρωτοβουλίες αγώνα, συσπείρωσης και ενότητας κόντρα στην αντιλαϊκή λογική Κυβέρνησης – Κεφαλαίου – ΕΕ που παραδίδουν το νερό, όλο και περισσότερο στα νύχια του ιδιωτικού κεφαλαίου.
