Εκδήλωση με θέμα «Νέος συνδικαλιστικός νόμος: Η συνδικαλιστική δράση, η οργάνωση και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο στόχαστρο κυβέρνησης και εργοδοσίας» διοργάνωσε την Πέμπτη το απόγευμα το ΠΑΜΕ, στην πλ. Μητροπόλεως στην Αθήνα.
Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στην προσπάθεια που κάνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης για το νέο νόμο που φέρνει στη Βουλή, που έχει στόχο την ενίσχυση της παρεμπόδισης στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων ενάντια στην κατάργηση δικαιωμάτων, στη διεκδίκηση αιτημάτων, με το τσάκισμα των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Άλλωστε οι επιδιώξεις του ΣΕΒ και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων είναι ξεκάθαρες: Να προχωρήσει ανεμπόδιστα το τσάκισμα των μισθών, των συντάξεων, του χρόνου εργασίας και της σταθερής δουλειάς. Να αποτραπούν ακόμα και οι ελάχιστες διεκδικήσεις, να περάσουν όλες οι αναγκαίες για την κερδοφορία του κεφαλαίου μεταρρυθμίσεις, με το εργατικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα.
Στον χώρο της πλατείας όπου έγινε η εκδήλωση μια σειρά ταμπλό υπενθύμισαν ορισμένες από τις πιο κραυγαλέες προσπάθειες παρέμβασης του κράτους και της εργοδοσίας στη συνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης.
Ανάμεσα σε αυτά οι παρεμβάσεις της μεταξικής δικτατορίας, ο νόμος 1435/38 που επέτρεπε στον υπουργό Εργασίας να καθορίζει σε κάθε κλάδο όποιο σωματείο ήθελε ως το μόνο εξουσιοδοτημένο να αντιπροσωπεύει τους εργάτες. Οι διορισμένες διοικήσεις στη ΓΣΕΕ που το 1948 έκαναν τον εργατοκάπηλο Μακρή συνώνυμο μέχρι σήμερα του υποταγμένου συνδικαλισμού. Τα χουντικά που οδήγησαν στην εξορία πάνω από 800 συνδικαλιστές, διέλυσαν 270 Συνδικάτα και δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο νόμος 330/1976 και οι δηλώσεις του υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης της ΝΔ, Λάσκαρη, πως «θα καταργήσει την πάλη των τάξεων».
Οι παρεμβάσεις
Για νόμο-έκτρωμα, «πραγματικό τερατούργημα που μας πάει 100 χρόνια πίσω» έκανε λόγο η Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ανοίγοντας την εκδήλωση. Σημείωσε ότι 134 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο, που χύθηκε το αίμα τους για το 8ωρο, η κυβέρνηση φέρνει νόμο που κατοχυρώνει τη 10ωρη απασχόληση. «Δεν θα μας αιφνιδιάσουν! Οργανωμένα, ταξικά, αγωνιστικά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη συνολική απάντηση απέναντι στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που τσακίζει εργατικά δικαιώματα και παράλληλα γίνεται προσπάθεια να καταστείλει κάθε δίκαιη φωνή που αγωνίζεται για τις σύγχρονες ανάγκες, για ζωή και δουλειά με δικαιώματα», τόνισε.
«Οι νομοθετικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και αυτές που προωθούνται σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ, εκφράζουν μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις αιματηρές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, το σάρωμα σε ό,τι έχει απομείνει» σημείωσε η Χαρά Μαρούλη δικηγόρος. Πρόσθεσε ότι «η επερχόμενη αντιδραστικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου εντάσσεται στη διαχρονική επιδίωξη των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου να δώσουν τη χαριστική βολή στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Η συζήτηση που διεξάγεται χρόνια τώρα αξιοποιεί τα εκφυλιστικά φαινόμενα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα καλλιεργεί και εκτρέφει και σε συνδυασμό με το πρόσχημα του «εκσυγχρονισμού», επιχειρεί να κάμψει ή έστω να αμβλύνει την κοινωνική αντίδραση, για να επιτύχει όσο πιο ανώδυνα γίνεται την ωμή εργοδοτική και κρατική παρέμβαση στη λειτουργία και δράση των Συνδικάτων, τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, να ελαχιστοποιήσει την εργατική αντίσταση στους ραγδαία επιδεινούμενους για την εργατική τάξη όρους πώλησης της εργατικής της δύναμης».
Στη διαχρονική διαπάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους εκμεταλλευτές της αναφέρθηκε ο Γιώργος Μαυρίκος, γενικός γραμματέας της ΠΣΟ. Στην παρέμβασή του αναφέρθηκε στους νόμους του αστικού κράτους που επιχείρησαν να σταθούν εμπόδιο στην ενίσχυση των Συνδικάτων και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. «Πάντοτε οι στόχοι ήταν ίδιοι και απαράλλακτοι», σημείωσε. «Το σύνθημα το δικό μας «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» δεν είναι ένα σύνθημα απλά. Έχει ουσία, έχει στοιχεία της ιδεολογίας μας και της στρατηγικής μας», υπογράμμισε και αναφέρθηκε στη δύναμη της ταξικής πάλης που γυρνά τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρος.
«Όλοι οι νόμοι που αφορούν τη λειτουργία των Συνδικάτων και τους αγώνες των εργαζομένων είναι νόμοι που προσπαθούν να βάλουν τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τον προσανατολισμό του κινήματος στο καλούπι που απαιτεί η μεγαλοεργοδοσία» τόνισε ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. Πρόσθεσε ότι «οι σχεδιασμοί για τον νέο συνδικαλιστικό νόμο δεν είναι αποσπασμένοι από τη γενικότερη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη σε όλα τα επίπεδα. Είναι κομμάτι που συμπληρώνει το αντεργατικό παζλ. Είναι σε αντιστοίχιση με άλλες πλευρές της επίθεσης, λειτουργούν υποστηρικτικά και καθοριστικά στην υλοποίηση του συνόλου της αντεργατικής επίθεσης, προσπαθώντας να ξεμπερδέψει με τις ενοχλητικές φωνές και αγώνες. Όπου «ενοχλητικές φωνές και αγώνες» βάλτε τα ταξικά συνδικάτα, τα αιτήματα και τους αγώνες που έρχονται σε αντίθεση και σύγκρουση με τη γραμμή του κεφαλαίου». Τόνισε ακόμη πως «όσες απαγορεύσεις, όσους περιορισμούς, όσα μέτρα και αν πάρουν, εμείς δεν κάνουμε πίσω, θα προστατεύσουμε τη ζωή μας, θα αγωνιστούμε μέχρι το τέλος, μέχρι εκεί που στοχεύουμε και θα μπορούμε πραγματικά να ζήσουμε καλύτερα, χωρίς την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους νόμους που την προστατεύουν».
«Η επέμβαση στην λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, η επιβολή «σιγής νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς, αποτελεί διαχρονικό στόχο του κεφαλαίου και μάλιστα από τα πρώτα κιόλας βήματα της οργάνωσης των εργαζομένων» τόνισε η Χαρά Μαρκατσέλη, δικηγόρος. Πρόσθεσε ότι «βασικός στόχος της επίθεσης αυτής είναι και το δικαίωμα στην απεργία, που αποτελεί μία από τις κορυφαίες διεκδικητικές μορφές της ταξικής πάλης. Είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτει ο εργάτης απέναντι στον κεφαλαιοκράτη, αφού προσωρινά παύει να θέτει στη διάθεσή του την εργατική του δύναμη -χωρίς την οποία είναι αδύνατη η συνέχιση της παραγωγής- καταργώντας έτσι τη δυνατότητα κέρδους από την εκμετάλλευση της υπεραξίας της εργατικής δύναμης, που αποτελεί βασικό όρο ύπαρξης του κεφαλαίου».
«Είναι αλήθεια ότι διαχρονική είναι η επιδίωξη να εισέλθουν στην εσωτερική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχει ήδη επιβληθεί η απόφαση κήρυξης απεργίας να λαμβάνεται από το 50% των μελών. Το επέβαλαν αυτό στο όνομα της δημοκρατικής λειτουργίας, εννοώντας ότι εκείνο που ίσχυε ήταν αντιδημοκρατικό. Παρέβλεψαν ότι η συνδικαλιστική λειτουργία σημαδεύεται από μία πρωτοπορία» σημείωσε ο Ιορδάνης Προυσανίδης, δικηγόρος. Πρόσθεσε ότι «επιζητεί η πολιτική της αστικής τάξης να καταστήσει τα συνδικάτα μηχανισμούς που λειτουργούν συμπληρωματικά με τους μηχανισμούς του κράτους. Γι’ αυτό η τηλεσυμμετοχή στις συνελεύσεις, η τηλεψηφοφορία, η αυξημένη πλειοψηφία για την κήρυξη απεργίας» και τόνισε ότι «επιζητείται να δυσκολέψει η διεξαγωγή της ταξικής πάλης. Να ματαιωθεί, να παύσει να υπάρχει, το γνωρίζει πολύ καλά η αστική τάξη ότι είναι αδύνατο. Αδύνατο, επειδή η ταξική κοινωνία την γεννά. Όλα αυτά καταλύουν την αυτοτέλεια των Σωματείων – συνδικαλιστικών οργανώσεων. Συνιστούν την παρέμβαση του αστικού κράτους στα Συνδικάτα. Τι μπορεί να πει η Δικαιοσύνη, είναι άγνωστο».
Τα Συνδικάτα έχουν καθήκον και δικαίωμα να πάρουν την υπόθεση της προστασίας της υγείας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς στα χέρια τους, σημείωσε ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της διοίκησης της ΠΟΕΕΤ. Στο κλείσιμο της εκδήλωσης επισήμανε πως η πολύμορφη δράση για την Υγεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίζεται, ενώ η αναμέτρηση με την κυβέρνηση και την εργοδοσία αφορά και το μέτωπο των μέτρων που τέθηκαν στο τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου.
