Κάλεσμα ξεσηκωμού στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους μπροστά στην Πρωτομαγιά, απηύθυνε μιλώντας εισηγητικά στη σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών της Αθήνας, το απόγευμα της Παρασκευής, ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.
Ολόκληρη η εισηγητική ομιλία του Ν. Μαυροκέφαλου έχει ως εξής:
«Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε εδώ για να οργανώσουμε την πάλη των συνδικάτων της Αθήνας ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να επιβάλει αντεργατικές ρυθμίσεις – τομές που ανατρέπουν στην κυριολεξία ό,τι γνωρίζουμε γύρω από εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Να οργανώσουμε τον απεργιακό εορτασμό της Πρωτομαγιάς με το περιεχόμενο και τα συνθήματα που αντικατοπτρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
135 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την καθιέρωση με νόμο του 8ωρου στην Ελλάδα, μια κατάκτηση που για να κατοχυρωθεί χρειάστηκαν ποτάμια αίματος και σκληροί αγώνες της τάξης μας, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να το καταργήσει. Να φέρει νόμο για την επιβολή της 10ωρης εργασίας και την κατάργηση αμοιβής των υπερωριών, ρυθμίσεις για τη διεύρυνση της ευελιξίας. Η κατάργηση του 8ωρου, των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της Κυριακής – αργίας για περισσότερους κλάδους καθώς και βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων αποτελούν κορυφαίο χτύπημα στα δικαιώματά μας και στον ίδιο το σκοπό της ύπαρξης και της δράσης των συνδικάτων.
Πρέπει να σημάνει συναγερμός σε όλα τα σωματεία, σε όλη την εργατική τάξη. Η κατάθεση αυτού του νομοσχεδίου είναι αιτία πολέμου.
Πρέπει να συνειδητοποιηθεί σε τι αλλαγές αναφέρεται το νομοσχέδιο. Αλλαγές κοσμογονικές. Γιατί παρά την υποχώρηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος τις τελευταίες δεκαετίες, υπάρχουν ακόμα σταθερά σημεία αναφοράς από τα οποία μπορεί να οργανωθεί η πάλη, να στηριχθούν αιτήματα, να προβληθούν οι εργατικές ανάγκες. Αυτές οι σταθερές ήταν το 8ωρο και ορισμένα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν μέσα από σκληρούς ταξικούς αγώνες και στο εργατικό δίκαιο.
Φυσικά αυτές οι κατακτήσεις ξηλώνονταν λίγο-λίγο. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο, στην ΕΕ αλλά και στην Ελλάδα, με κάθε κυβέρνηση που γνώρισε αυτός ο τόπος, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, δυνάμωνε το νομικό οπλοστάσιο υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Ξηλωνόταν το νήμα των εργατικών κατακτήσεων μέσα από σημαντικούς αντεργατικούς νόμους που ιδιωτικοποιούσαν την κοινωνική ασφάλιση και μείωναν τις συντάξεις, υπονόμευαν τις ΣΣΕ και μείωναν τους μισθούς, απογείωναν την ευελιξία της εργασίας και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, υπονόμευαν το απεργιακό δικαίωμα και άλλα δικαιώματα των συνδικάτων. Όλα αυτά φυσικά για να δυναμώσει η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Με πρόσχημα το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης άλλωστε προχώρησαν αντεργατικά μέτρα όπως η κατάργηση των ελευθέρων διαπραγματεύσεων και η επιβολή του κατώτερου μισθού της ΕΓΣΣΕ. Πριν 9 χρόνια πάρθηκε αυτή η απόφαση και από τότε μια γενιά εργαζομένων που συνεχώς διευρύνεται είναι καταδικασμένη να δουλεύει εξαντλητικά ωράρια για 400€ και 500€.
Τώρα προχωρούν ακόμα πιο αποφασιστικά να βάλουν την ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα.
Επιδιώκουν, οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι σκλάβοι να αναγκάζονται να δουλεύουν 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν 6 μήνες, με μόνη εργοδοτική δέσμευση την απόδοση λίγων ημερών άδειας στο ίδιο διάστημα. Η εκτίναξη της υπερωριακής εργασίας, μαζί με φωνές που χτίζουν και το επόμενο βήμα της επίθεσης στις εργασιακές σχέσεις και το εισόδημα, δηλαδή για «υπερωριακή αμοιβή σε λογική βάση», είναι βάσεις της εξαθλίωσης, της εντατικοποίησης, της ουσιαστικά απλήρωτης εργασίας.
Επιδιώκουν να μετατρέψουν όλη την Ελλάδα σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη, που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα είναι πλήρως ελεύθεροι να απασχολούν όποτε και όσο θέλουν τους εργαζόμενους, να τους πληρώνουν από μισθούς των 200 ευρώ, να τους έχουν στη διάθεσή τους 7 μέρες τη βδομάδα.
Επιδιώκουν με την επιβολή της ατομικής σύμβασης εργασίας, την «ελεύθερη» όπως λένε «συμφωνία» μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη να σπάσουν τον πιο ισχυρό δεσμό που δένει τους εργαζόμενους με τα συνδικάτα. Όλοι μπορούμε να καταλάβουμε και έχουμε σημαντική πείρα τι σημαίνει ένας εργαζόμενος μόνος απέναντι στην εργοδοσία, πόσο ευάλωτος και ανυπεράσπιστος είναι απέναντι σε κάθε αξίωση του εργοδότη.
Με τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο επιδιώκουν να βάλουν τους εργατικούς αγώνες στο γύψο. Να προωθήσουν το ηλεκτρονικό φακέλωμα και να νομιμοποιήσουν την εργοδοτική τρομοκρατία. Να δώσουν αποφασιστικό χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα αφού επιβάλλεται εκτός από τον απαράδεκτο τρόπο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και η νόμιμη απεργοσπασία για τους περισσότερους κλάδους.
Περισσότερα για τις συνέπειες του αντεργατικού νομοσχεδίου στη ζωή των εργαζομένων θα πουν και άλλοι συνάδελφοι αμέσως μετά, όμως και αυτά αρκούν για να σκεφτεί κανείς τι συνδικάτα θα υπάρχουν, αφού αυτά δε θα έχουν ουσιαστικό δικαίωμα να υπογράφουν ΣΣΕ, τουλάχιστον χωρίς την αποδοχή και την έγκριση του υπουργείου Εργασίας, δε θα μπορούν να καθορίζουν το ωράριο και τους μισθούς, να παρεμβαίνουν για τις συνθήκες εργασίας, για τις εργατικές διαφορές.
Θέλουν συνδικάτα «κοινωνικούς εταίρους» όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, να κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συμφωνούν σε όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις. Απλούς παραστάτες στην παρέλαση των αντιλαϊκών νόμων που ξηλώνουν κάθε εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα. Απολογητές και προπαγανδιστές της στρατηγικής του κεφαλαίου για να πείθουν συνεχώς τους εργαζόμενους ότι οι θυσίες τους για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων είναι αναγκαία και επωφελείς. Δεν μας ξαφνιάζει λοιπόν ότι ο υπουργός Εργασίας, σε συνάντηση που είχε με τη διοίκηση του ΕΚΑ παραδέχτηκε ότι το περιεχόμενο του νόμου είναι σε γνώση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, μάλιστα ότι στις κατάπτυστες διατάξεις του νέου συνδικαλιστικού νόμου έχει συμπεριλάβει και προτάσεις της.
Ο κυνισμός της κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων και εργατοπατέρων βέβαια έρχεται με τη μάσκα του προοδευτικού και του σύγχρονου. Η απογείωση της ευελιξίας και το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης της επιστήμης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και όχι ως στρατηγική του κεφαλαίου που γίνεται για να μεγιστοποιηθούν η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί στα χέρια των καπιταλιστών, αντί η ανάπτυξη της γνώσης και της επιστήμης να γίνονται εργαλεία απελευθέρωσης των εργαζομένων και μείωσης του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, γίνονται οι αλυσίδες για τη διεύρυνση της σύγχρονης σκλαβιάς, για την ένταση της εκμετάλλευσης, την κοινωνική απομόνωση.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση συνδέει οργανικά το νέο αντεργατικό τερατούργημα με την εκταμίευση δις ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης που προορίζονται για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ομολογεί κυνικά ότι αποτελεί προαπαιτούμενο η ισοπέδωση κορυφαίων εργατικών κατακτήσεων για να δώσει νέο πακτωλό χρημάτων στα μονοπώλια, για να στηριχθούν οι τράπεζες και να συνεχίσουν το μακάβριο έργο των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών της περιουσίας του λαού που υποφέρει, για νέες επενδύσεις σε τομείς της οικονομίας που εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη στους καπιταλιστές.
Εκεί θα κατευθυνθούν οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης για το οποίο πανηγυρίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ και όχι στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για να προσληφθούν υγειονομικοί και να μην πεθαίνει ο κόσμος διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ. Όχι για να προσληφθούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί που λείπουν στα σχολεία, για να καλυφθούν οι ανάγκες των πανεπιστημίων, για τα απολύτως αναγκαία έργα υποδομών που διασφαλίζουν τη ζωή και την περιουσία του λαού.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Όλα τα παραπάνω εξελίσσονται σε συνθήκες όπου η πανδημία θερίζει κυριολεκτικά το λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου. Δεκατρείς μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας μετρούμε χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες ασθενείς από τον κορονοϊό. Η κυβέρνηση αρνείται να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων και συνολικά του λαού. Την ώρα που πεθαίνουν δεκάδες καθημερινά εκτός ΜΕΘ και η κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία είναι εκρηκτική αρνείται την πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, ενώ οι προσλήψεις είναι δραματικά ελάχιστες σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες.
Οι συνέπειες από τη μετατροπή του συστήματος Υγείας και νοσοκομείων όπως το Θριάσιο σε σύστημα μίας νόσου, έχει διαμορφώσει μια «δεύτερη πανδημία» δίπλα στον κορονοϊό, όπου χιλιάδες χειρουργεία, κρίσιμες θεραπείες και διαγνωστικές εξετάσεις για σοβαρές ασθένειες ακυρώνονται ενισχύοντας έτσι τη θνησιμότητα σε ομάδες του πληθυσμού που εκδηλώνουν ή υπόκεινται σε σοβαρές ασθένειες.
Η στήριξη της ΠΦΥ είναι μηδενική. Η εφαρμογή του δήθεν μέτρου της «αυτοδιάγνωσης» με τα μαζικά τεστ που θα προμηθεύεται ο λαός από τα φαρμακεία δείχνει την ανεπάρκεια του συστήματος και τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής της εμπορευματοποίησης των αστικών κομμάτων στο χώρο της Υγείας που έχουν σμπαραλιάσει το δημόσιο σύστημα Υγείας.
Αντίστοιχα το δικαίωμα και η άμεση κοινωνική ανάγκη στον δωρεάν και γρήγορο εμβολιασμό όλου του λαού καταπατάται στο πλαίσιο ενός ισχυρού εμπορικού πολέμου μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο του φαρμάκου και των ισχυρών αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών.
Έχουν μεγάλη αξία οι πρωτοβουλίες και οι αγωνιστικές δράσεις που πήραν συνδικάτα και μαζικοί φορείς για την υπεράσπιση της υγείας του λαού, όπως με τις δεκάδες κινητοποιήσεις που έγιναν σε νοσοκομεία και ΚΥ στις 7 Απρίλη, τα συλλαλητήρια των σωματείων και των μαζικών φορέων σε Πειραιά και Δυτική Αττική, οι κινητοποιήσεις έξω από μεγάλους ομίλους της ιδιωτικής Υγείας μέσα στο Μάρτη. Στήριξαν και προώθησαν τα ζωτικά αιτήματα για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας χωρίς καμία αποζημίωση στους επιχειρηματικούς ομίλους και για τη στήριξη του δημοσίου συστήματος Υγείας, για άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Αυτή η δράση των συνδικάτων και η κατεύθυνση της πάλης ενοχλεί και την κυβέρνηση και τα αφεντικά. Γι’ αυτό μόλις προχθές είχαμε την απόλυση ενός πρωτοπόρου εργάτη, μέλους της διοίκησης του Συνδικάτου Αττικής, από τη βιομηχανία που δούλευε γιατί απαίτησε να γίνουν μαζικά τεστ σε όλους τους εργαζόμενους αφού είχαν διαπιστωθεί αρκετά κρούσματα. Είναι γελασμένοι όμως αν νομίζουν ότι θα κάνουμε πίσω. Τα ταξικό κίνημα, τα στελέχη του ΠΑΜΕ και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται. Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, ακόμα περισσότεροι.
Ξεχωρίζει η οργανωμένη δράση των σωματείων στο χώρο της Υγείας που αποτέλεσε καρφί στο μάτι της κυβέρνησης γιατί αποκάλυπτε τα τεράστια ψέματά της, όπως ανερυθρίαστα ισχυρίστηκε για παράδειγμα ο πρωθυπουργός εχθές, ότι δεν υπάρχουν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Έτσι οι «ήρωες» υγειονομικοί μπήκαν στο στόχαστρο, διώκονται όπως οι πρόεδροι της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ, ακόμα και απολύονται όπως ο πρόεδρος του Νοσοκομείου του Αγίου Σάββα.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τα Εργατικά Κέντρα και τα πρωτοβάθμια σωματεία, όλους τους μαζικούς φορείς της Αττικής, να κλιμακώσουν τη δράση τους.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, είναι αναγκαίο τα σωματεία της Αθήνας να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε την κλιμάκωση της δράσης ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα. Να οργανώσουμε την πάλη για την υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων μας, για τον απεργιακό και αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς.
Απαιτείται να οργανωθεί και να προετοιμαστεί η μαζική αντίδραση των εργαζομένων, η μαζική διεκδίκηση των κρίσιμων αιτημάτων που βάζουν τα συνδικάτα. Μπορούν και πρέπει να οργανωθούν άμεσα οι συνεδριάσεις των ΔΣ, να οργανωθούν συσκέψεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να ετοιμάσουν τις ανακοινώσεις τους. Μαζική αντίδραση σημαίνει και μαζική προπαγάνδα, άνοιγμα σε δεκάδες νέους χώρους, στήσιμο δεκάδων επιτροπών αγώνα και σωματειακών επιτροπών με επίκεντρο το χώρο δουλειάς.
Είναι θετικό ότι τα ΕΚ της Αττικής και μεγάλες Ομοσπονδίες εργαζομένων έχουν επιβεβαιώσει την απόφαση τους για να ξεσηκωθεί απεργιακός αγώνας απέναντι στο νέο αντεργατικό τερατούργημα. Άλλωστε μέρα με την ημέρα σπάνε και ορισμένες αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει και κλάδος που θα εξαιρεθεί από τις συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να δουλέψουμε δραστήρια για να συζητήσουν όλα τα συνδικάτα της Αττικής και να αποφασίσουν την απεργιακή απάντηση τους, να μπουν πολλές και νέες δυνάμεις στη μάχη.
Η απεργία στις 26 Νοέμβρη και η σύσκεψη των συνδικάτων στις 4 Φλεβάρη επιβεβαίωσε τις δυνατότητες που υπάρχουν να διαμορφωθεί ένα ισχυρό μέτωπο εργατικών συνδικάτων που όχι μόνο θα αντισταθούν στην αντεργατική πολιτική αλλά θα διεκδικήσουν:
Σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής με δικαιώματα. Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς και μείωση του εργάσιμου χρόνου.
Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση σημαντικών δικαιωμάτων.
Προστασία της υγείας όλου του λαού. Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέτρα για την απρόσκοπτη λειτουργία όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης με μέτρα προστασίας για την υγεία μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών και κατάργηση της τράπεζας θεμάτων
Την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κλιμάκωση της καταστολής και του αυταρχισμού. Το κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν έχουν καμία δουλειά να παρεμβαίνουν στα συνδικάτα.
Σε αυτή την κατεύθυνση στηρίζουμε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση των συνδικάτων, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά όπως:
Την απεργία που έχει προκηρύξει το ΕΚΕΔΑ για όλο το Θριάσιο πεδίο στις 12 Απρίλη, με αφορμή τη μετατροπή του Νοσοκομείου αποκλειστικά σε νοσοκομείο COVID.
Τις κινητοποιήσεις μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών στις 14 Απρίλη.
Των εργαζομένων στον Τουρισμό – Επισιτισμό στις 20 Απρίλη.
Των εργαζομένων στα Σούπερ Μάρκετ στις 22 Απρίλη.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι μέσα στα συνδικάτα και την εργατική τάξη πρέπει να ενισχυθεί η συζήτηση γιατί όλα αυτά τα δίκαια αιτήματα δεν ικανοποιούνται και πως μπορεί να ικανοποιηθούν.
Ο βραχνάς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης κάνει την εμφάνιση του σε κάθε περίπτωση. Η ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων, η δίψα για όλο και μεγαλύτερα κέρδη οδηγούν στην ένταση της εκμετάλλευσης και της καταστολής. Θυσιάζουν υγεία και δικαιώματα για να συγκεντρώνουν νέα κεφάλαια οι όμιλοι, να κατακτούν νέες αγορές. Μπλέκουν τους λαούς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανταγωνισμούς για να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο στις πηγές, στις υποδομές και στις αγορές.
Το σύνθημα της περσινής πρωτομαγιάς «ο πραγματικός ιός είναι ο καπιταλισμός», φανερώνει ακριβώς την πραγματικότητα, βάζει στο στόχαστρο το βασικό εχθρό που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι.
Το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρωνόμαστε σε αυτό νιώθουμε μεγάλη περηφάνια αλλά και ευθύνη γιατί η περσινή πρωτομαγιά καταγράφτηκε ήδη στο βιβλίο των μεγάλων ταξικών αγώνων του λαού μας. Ήταν μια μεγάλη παρακαταθήκη αφού η οργανωμένη απειθαρχία των συνδικάτων όχι μόνο ακύρωσε την προσπάθεια καταστολή της κινητοποίησης αλλά κύρια έδωσε στα καλυμμένα στόματα τη δυνατότητα να φωνάξουν δυνατά, να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν. Έδωσε πνοή και κατεύθυνση ώστε να σπάσει η μοιρολατρία και η αποδοχή της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «ατομικής ευθύνης» και να οργανωθούν νέοι αγώνες σε κλάδους, επιχειρήσεις και γειτονιές.
Με το σύνθημα «οι νεκροί μας – τα κέρδη τους, βαδίζουμε το δρόμο της ανατροπής», οργανώνουμε την Πρωτομαγιά του 2021. Η Πρωτομαγιά με όλο το ιστορικό φορτίο που διαθέτει, ως ημέρα επιθεώρησης της δράσης των συνδικάτων, αποκτά σε αυτές τις συνθήκες ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Για όλους αυτούς τους λόγους παίρνουμε την υπόθεση της προετοιμασίας της απεργίας στα χέρια μας, δεν είναι υπόθεση καμίας κυβέρνησης και κανενός νόμου.
Προτείνουμε στα συνδικάτα η Πρωτομαγιά να εορταστεί με απεργία στις 6 Μάη. Είναι αρκετός χρόνος για να προετοιμαστεί καλά, να οργανωθούν πολλές εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς, να οργανωθεί καλά η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Με αυτές τις σκέψεις και αυτό τον προσανατολισμό, εκτιμάμε ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να τα καταφέρουμε».
