Η απαίτηση να αποσυρθεί εδώ και τώρα το σχέδιο – έκτρωμα της κυβέρνησης για το κοινωνικο-ασφαλιστικό, να καταργηθούν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Υγεία – Πρόνοια, σε αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους, αγκαλιάζει διαρκώς νέες λαϊκές δυνάμεις.
Αυτό απέδειξαν η μαζικότατη πανελλαδική γενική απεργία της 4ης Φλεβάρη και οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν, με δεκάδες χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες να μετέχουν σε αυτές. Φανερώνονται νέες δυνατότητες και τις επόμενες μέρες όλα τα σφυριά χτυπούν για τη μαζικοποίηση και την κλιμάκωση της πάλης, για το δυνάμωμα του συντονισμού και της ενότητας όλων των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, με στόχο τη ματαίωση των αντιλαϊκών σχεδίων κυβέρνησης – ΕΕ.
Ηδη έχει δυναμώσει η προπαγάνδα κυβέρνησης, εργοδοσίας και άλλων πρόθυμων προκειμένου να γίνει αποδεκτό το προμελετημένο έγκλημα για το κοινωνικο-ασφαλιστικό. Πότε με τον εκβιασμό της κατάρρευσης των Ταμείων, πότε με τις προτροπές σε διάλογο για δήθεν βελτίωσή του, πότε προβάλλοντας τις βολικές για την κυβέρνηση αξιώσεις της ΕΕ, ξεδιπλώνεται μια συντονισμένη επίθεση με στόχο την υπονόμευση της πάλης.
Αντίστοιχη είναι η προπαγάνδα προς τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, που στην πρόσφατη απεργία έκλεισαν τα μαγαζιά τους και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις κατά χιλιάδες. Η κυβέρνηση προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι λέγοντας ότι μειώνει τις εισφορές στις πιο αδύνατες οικονομικά ομάδες, όμως η πραγματικότητα βοά και δίκαια έχει ξεσηκωθεί λαϊκή κατακραυγή.
Το σχέδιο – έκτρωμα που έχει καταθέσει, όχι μόνο δε δίνει ανάσα στους χιλιάδες καταχρεωμένους ελευθεροεπαγγελματίες, αντίθετα επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τα ήδη ασφυκτικά καθημερινά αδιέξοδα. Ανοίγει νέες μόνιμες πληγές σε αυτούς και τις οικογένειές τους, μαζί με τη φοροληστεία που βρίσκεται σε πλήρη ισχύ και κλιμακώνεται, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, τα χρέη που ήδη πνίγουν τους περισσότερους από αυτούς.
Με το σχέδιο της κυβέρνησης, η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων (σήμερα πάνω από το 80% των αυτοαπασχολούμενων δηλώνει εισόδημα μέχρι 10.000 ευρώ, επί των οποίων παρεμπιπτόντως πάνω από τα μισά πάνε στην πληρωμή φόρων) οδηγείται σε συντάξεις – φιλοδωρήματα έως και 697 ευρώ μεικτά για την 35ετία. Με μαθηματική ακρίβεια, χιλιάδες θα οδηγηθούν στη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα στερούμενοι ακόμα και τις εναπομείνασες παροχές σε Υγεία, φάρμακο, προνοιακά επιδόματα, με άμεσες συνέπειες στις οικογένειές τους και σήμερα.
Αφού πρώτα η κυβέρνηση γιγάντωσε τη φοροληστεία στους αυτοαπασχολούμενους, αφού διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις να ενταθεί η επέλαση των μονοπωλίων με τα διάφορα αναπτυξιακά πακέτα, τις στοχευμένες φοροελαφρύνσεις αλλά και τους νόμους της απελευθέρωσης, τώρα, εφαρμόζοντας το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», απλά έρχεται να στερήσει και την πρόσβαση σε βασικές ανάγκες που κάλυπτε έως τώρα το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα. Δηλαδή, για να το πούμε μπακάλικα: «Δεν έχεις λεφτά; Δεν πειράζει, απλά δεν θα έχεις Ασφάλιση». Ε, πάει πολύ να μιλάει η κυβέρνηση για δίκαιη κατανομή και κοινωνική δικαιοσύνη.
Γι’ αυτό και η πάλη για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ για την άμεση απόσυρση του νόμου – λαιμητόμου της κυβέρνησης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, βασικό και κατεπείγον μέτωπο πάλης μαζί με το Φορολογικό και τα χρέη, που δεν επιδέχεται διορθώσεις.
Γι’ αυτό και χρειάζεται να δυναμώσει η κοινή δράση των αυτοαπασχολούμενων που παλεύουν καθημερινά για το μεροκάματο, με την εργατική τάξη, τη φτωχομεσαία αγροτιά και να συνειδητοποιηθεί ότι η πολιτική που εφαρμόζεται για το Ασφαλιστικό δεν είναι τυχαία ούτε επιβεβλημένη από την κατάσταση των Ταμείων. Αντίθετα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης στρατηγικής εξόδου από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων, που και η τωρινή κυβέρνηση υλοποιεί όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Και ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καλλιεργεί σταθερά αυτές τις μέρες το έδαφος για να περιοριστούν οι λαϊκοί αγώνες (είτε διά της εξαπάτησης είτε διά της καταστολής αν χρειαστεί), οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ – ΕΣΕΕ έρχονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους «από τα μέσα» για μια ακόμα φορά.
Αρχικά, έτρεξαν πρώτοι και καλύτεροι στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους εργοδοτικούς φορείς. Με μπόλικη δόση υπευθυνότητας, ταυτίστηκαν με την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης περί μη βιωσιμότητας των Ταμείων και δε δίστασαν μάλιστα να μιλήσουν περί επώδυνων, αλλά αναγκαίων λύσεων.
Την ίδια ώρα και ενώ οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονταν σταδιακά τους δύο προηγούμενους μήνες, με τη συμμετοχή και δεκάδων σωματείων αυτοαπασχολούμενων στις απεργίες και άλλες δράσεις, οι ίδιοι αναλώνονταν σε συναντήσεις και δημοσίευαν διορθωτικές προτάσεις για τα δήθεν επίμαχα σημεία του νομοσχεδίου της κυβέρνησης. Στην πορεία, κάτω από το βάρος των γενικευμένων λαϊκών αντιδράσεων, αναγκάστηκαν να φορέσουν το αγωνιστικό τους προσωπείο.
Η κριτική τους και οι προτάσεις τους, όμως, αποκαλύπτουν πώς εννοούν τον αγώνα και πού το πάνε. Αντί να απαιτήσουν την άμεση επιστροφή των αποθεματικών που καταληστεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια και τη γενναία αύξηση των δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Κοινωνική Ασφάλιση, δηλώνουν μετά λύπης «ο γέγονε γέγονε» και κάνουν θλιβερές διαπιστώσεις περί του πόσο ρεαλιστικό είναι σήμερα να μιλάμε για βιώσιμο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα χωρίς μείωση συντάξεων.
Σκόπιμα κρύβουν ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε όχι γιατί δεν πλήρωναν οι ασφαλισμένοι, αλλά γιατί οι εισφορές τους αξιοποιήθηκαν για την ενίσχυση της τρελής κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων τα προηγούμενα χρόνια. Εγιναν ρευστό στις τράπεζες για επενδύσεις, αναπτυξιακά κονδύλια, από τα οποία κέρδισε το μεγάλο κεφάλαιο.
Και είναι προκλητικό να προτρέπουν για μια ακόμα φορά την κυβέρνηση να πάρει μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι οι χιλιάδες που θα κυνηγηθούν κάτω από αυτή τη σημαία, θα είναι αυτοί που πραγματικά δεν έχουν να πληρώσουν τίποτε παραπάνω, και όχι το μεγάλο κεφάλαιο που φορο-εισφοροδιαφεύγει μόνιμα και με το νόμο. Κατά τ’ άλλα θλίβονται και κάνουν ημερίδες για την κατάσταση της μικρής ατομικής επιχείρησης.
Ακόμα και τώρα, όμως, που τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους, δεν το βάζουν κάτω και επιχειρούν να κρύψουν και αυτοί το βαθιά ταξικό προσανατολισμό των μέτρων που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση. Εδώ βρίσκεται και η κύρια προσφορά τους στο σύστημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κριτική τους αναλώνεται για μια ακόμα φορά στο γεγονός ότι η πρόταση της κυβέρνησης «δεν είναι βιώσιμη», «θα έχει υφεσιακά αποτελέσματα» και «θα εμποδίσει την επιχειρηματικότητα». Κρύβουν ότι με τις προτεινόμενες αλλαγές, επιδιώκονται και επιτυγχάνονται ο περιορισμός της κρατικής συμμετοχής στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και η εγγυημένη κερδοφορία των ασφαλιστικών εταιρειών πάνω στο πτώμα της λαϊκής οικογένειας (για την οποία δεν έχουν και κανένα πρόβλημα). Ο,τι δηλαδή ζητούν διακαώς καπιταλιστές και ΕΕ.
Ο βαθύτερος καημός τους είναι ότι θίγονται ορισμένα τμήματα επιχειρηματιών με δραστικά μεγαλύτερα εισοδήματα από τον μέσο επαγγελματία, που βλέπουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους να αυξάνονται. Εξ ου και οι αναφορές τους διαρκώς στα εισοδήματα των 60 – 70 χιλιάδων ευρώ. Γι’ αυτούς κόπτονται. Αν και για λογαριασμό τους, είναι διατεθειμένοι να κάνουν «ορισμένες υποχωρήσεις» στο βαθμό που θα εξασφαλιστεί η πολυπόθητη πρόσβαση στα αναπτυξιακά πακέτα, στις φοροελαφρύνσεις και στην υπόλοιπη λεία που κατευθύνεται αποκλειστικά προς το μεγάλο κεφάλαιο.
Ούτε λόγος φυσικά αν αυτή η πρόσβαση αφορά και την «πλέμπα», τους εκατοντάδες χιλιάδες μισοκατεστραμμένους ΕΒΕ, που παλεύουν να εξασφαλίσουν το καθημερινό μεροκάματο. Γι’ αυτούς, μοιράζουν μπόλικη συμπάθεια και προτροπές να γίνουν «υγιείς», καινοτόμοι, εξωστρεφείς επιχειρηματίες.
Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ που νιώθουν πια στο πετσί τους την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ και καταλαβαίνουν ότι πια «δεν πάει άλλο», έχουν κάθε συμφέρον να απορρίψουν το συμβιβασμό και τις συμφωνίες κεκλεισμένων των θυρών, στις οποίες θα τους οδηγήσουν κυβέρνηση και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να μην τσιμπήσουν στα ωραία λόγια περί υπομονής ώσπου να έρθει η ανάπτυξη. Η δική τους πείρα ήδη επιβεβαιώνει ότι ο «οδικός χάρτης» προς την καπιταλιστική ανάπτυξη χαράσσεται πάνω στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δεν περιλαμβάνει ούτε τους ίδιους ούτε τις ανάγκες των οικογενειών τους.
Τώρα που χρεοκοπούν ο ένας μετά τον άλλον οι «σωτήρες» και οι «εραστές» του καπιταλιστικού ευρωμονόδρομου, πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια. Να συμμετέχουν μαζικά στα σωματεία και τις ενώσεις τους και να καθορίσουν οι ίδιοι τα αιτήματα και τη συνέχεια της πάλης τους. Να απαιτήσουν εδώ και τώρα την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου – λαιμητόμου και να πληρώσουν το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο. Να απαιτήσουν την ανάκτηση των απωλειών των προηγούμενων χρόνων και να ανοίξουν με την πάλη τους το δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 4ης Φλεβάρη δείχνουν ότι η μαζική συντονισμένη δράση εργατών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, η δική τους συμμαχία και πάλη, είναι οι μόνες που μπορεί να αντιπαρατεθούν στη λυκοσυμμαχία μονοπωλίων – κυβέρνησης – ΕΕ, που βρίσκεται απέναντί τους.
Η Λαϊκή Συμμαχία, ριζωμένη σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο, χωράφι, μικρομάγαζο και γειτονιά, με την ανυποχώρητη πάλη της απέναντι στον πραγματικό ένοχο, το κεφάλαιο δηλαδή και την εξουσία του, μπορεί σήμερα να υψώσει ασπίδα προστασίας στα εναπομείναντα λαϊκά δικαιώματα, αλλά και να επιβάλει ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία προς όφελος του λαού. Η συμπόρευση με τους κομμουνιστές και άλλες συνεπείς αντιμονοπωλιακές δυνάμεις που δρουν στο κίνημα, είναι η εγγύηση για να δυναμώσουν οι διεργασίες σε αυτήν την κατεύθυνση.
Οι μέρες αυτές είναι κρίσιμες ώστε να μη δοθεί καθόλου χρόνος στην κυβέρνηση να απορροφήσει την ολοένα και εντεινόμενη αγανάκτηση. Αύριο Παρασκευή και στο συλλαλητήριο του Σαββάτου πρέπει να πλημμυρίσει η Αθήνα. Εκεί είναι η θέση και των αυτοαπασχολούμενων, δίπλα στο ταξικό εργατικό κίνημα και στη φτωχομεσαία αγροτιά των αγωνιστικών μπλόκων. Ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις.
