Κάλεσμα στους αντιπροσώπους να αναδείξουν ξανά πρώτη δύναμη και να δώσουν την πλειοψηφία στη ΔΕΣΚ, απηύθυνε ο απερχόμενος πρόεδρος, Νίκος Ξουράφης
Ξεκίνησε, χτες το απόγευμα, με τη νομιμοποίηση των αντιπροσώπων και την εισήγηση του προέδρου, το 34ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου ΔΣ και αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΓΣΕΕ θα γίνουν τις ερχόμενες Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη (28 – 29/2 και 1/3).
Οι ταξικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο συνέδριο, έδωσαν μέχρι την τελευταία ώρα τη μάχη για να μη νομιμοποιηθούν νόθοι αντιπρόσωποι, από σωματεία – σφραγίδες και συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου πλειοψηφεί ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός και στις οποίες βρίθουν οι παρατυπίες και οι παρανομίες στην ανάδειξη αντιπροσώπων στο συνέδριο του ΕΚ Πειραιά, σε μια προσπάθεια να παραμένουν αλλοιωμένοι οι πραγματικοί συσχετισμοί.
Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια των ίδιων δυνάμεων να αποκλείσουν από το συνέδριο εκπροσώπους από σωματεία που συσπειρώνονται στο ταξικό κίνημα (αναλυτικό ρεπορτάζ σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη»).
Στην εισήγηση προς το σώμα, ο Νίκος Ξουράφης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» (ΔΕΣΚ – στηρίζεται από το ΠΑΜΕ), ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Και σε αυτό το Συνέδριο, δεν υπάρχει εισήγηση του ΔΣ. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Εχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται η κάθε παράταξη το ρόλο του ΕΚ Πειραιά.
Αλλωστε, υπάρχουν δυο γραμμές διαμετρικά αντίθετες στο συνδικαλιστικό κίνημα, που εκφράζονται και μες στο ΕΚ Πειραιά. Από τη μια, είναι η γραμμή που ανοίγει δρόμο στην οργάνωση της πάλης, που έχει αταλάντευτο μέτωπο απέναντι σε κυβέρνηση – ΕΕ – εργοδοσία, που δίνει προοπτική στον αγώνα της εργατικής τάξης και, από την άλλη, η γραμμή της ενσωμάτωσης στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, που υπονομεύουν την πάλη, που κάνουν σημαία τον «κοινωνικό διάλογο», έχουν κύριο στόχο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, είναι φορείς της ταξικής ειρήνης.
Ως ΔΕΣΚ έχουμε το δικό μας αγωνιστικό απολογισμό και οι άλλες παρατάξεις έχουν το δικό τους. Μπορεί ο καθένας να κρίνει. Ως ΔΕΣΚ όλο το προηγούμενο διάστημα, αξιοποιώντας και τη θέση του προέδρου, αξιοποιήσαμε κάθε δυνατότητα για να γίνει βήμα μπροστά στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Δίνουμε τη μάχη απέναντι στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού» που αποτελεί την πέμπτη φάλαγγα μέσα στην εργατική τάξη υπέρ του κεφαλαίου.
Απέναντι σε αυτή, οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, που έχουν την πλειοψηφία, τι έχουν να παρουσιάσουν; Μήπως το ότι στο ΕΚΠ εμφανίζονταν μόνο όταν υπήρχε ΔΣ; Οταν όλες τους οι τοποθετήσεις και οι προτάσεις κινιόνταν στην ίδια γραμμή με αυτή της ΓΣΕΕ, με κάποιες ίσως παραλλαγές;
Αλήθεια, ποια είναι η δράση των σωματείων όπου έχουν πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ; Μπορεί κάποιος να μας αναφέρει πώς κινητοποιούνται στο ΠΑΣΕΝΤ; Μήπως κάποιος μπορεί να μας φέρει έστω μια ανακοίνωση από το ΠΑΣΥΕ, που έχει 13 αντιπροσώπους; Μήπως μπορούν να μας πουν πώς γίνεται στο «Σκλαβενίτη» να ψηφίζουν πάνω από 1.000 και όταν υπάρχει απεργία να μην απεργεί κανείς; Για να μην αναφέρω τη στάση τους στο χώρο των ναυτεργατών, με τις ανέξοδες προτάσεις για απεργίες διαρκείας, που στόχο είχαν τον εκφυλισμό του αγώνα.
Το πιο σοβαρό είναι ότι έχουν σοβαρές ευθύνες, γιατί ξεγέλασαν τους εργαζόμενους με τη στάση αναμονής που καλλιέργησαν για την «κυβέρνηση της αριστεράς που θα έρθει να μας σώσει». Για τη διαπραγμάτευση, που αποδείχτηκε ότι γινόταν και γίνεται όχι για τα δικά μας συμφέροντα, αλλά γι’ αυτά των εκμεταλλευτών.
Το ΕΠΑΚ (όπως λέγεται η ΠΑΣΚΕ) ακολούθησε πιστά τη γραμμή της ΓΣΕΕ, τη γραμμή των «κοινωνικών διαλόγων», τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, της υποταγής στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας. Εχουν σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση του κινήματος, εκεί όπου έχουν την πλειοψηφία, όπως στα ναυπηγεία, όπως στο χώρο του ΟΛΠ.
Φυσικά, η ΕΔΑΣ (ΔΑΚΕ) δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τη γραμμή που ακολουθεί η ηγεσία της ΝΔ και βέβαια τα στελέχη τους πρωτοστατούν και στην απεργοσπασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΙΟΝ, όπου στο ΔΣ του ΕΚΠ ψηφίζουν υπέρ της απεργίας, αλλά στο χώρο τους απαγορεύεται διά ροπάλου η απεργία με ανακοίνωση του σωματείου».
Κλείνοντας, ο Νίκος Ξουράφης κάλεσε όλους τους συνέδρους, ανεξαρτήτως ποιο κόμμα ψήφισαν, ανεξαρτήτως σε ποια συνδικαλιστική παράταξη ανήκουν, «να κρατήσουν τις όποιες διαφωνίες τους, τις όποιες επιφυλάξεις έχουν και να ακολουθήσουν το δρόμο που προτείνει η ΔΕΣΚ. Σας καλούμε όχι μόνο να τη στηρίξετε, όχι μόνο να τη φέρετε ξανά στην πρώτη θέση αλλά να της δώσετε την πλειοψηφία.
Ενα ταξικό Εργατικό Κέντρο στον Πειραιά θα είναι στήριγμα για κάθε σωματείο, για κάθε συνδικαλιστή, για όλους τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς. Θα είναι στήριγμα στην οργάνωση της εργατικής πάλης στον Πειραιά, πρωτοπόρα δύναμη στον αγώνα για κάθε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα που θα προκύπτει στους χώρους δουλειάς, αποκούμπι για κάθε εργατοϋπάλληλο και άνεργο του Πειραιά».
