ΜΕΡΟΣ 2ο …Ο αξιότιμος κύριος Ομπερλέντερ…
Το σχέδιο του Χίτλερ για την εξόντωση της πολωνικής διανόησης. Τα εγκλήματα των ειδικών ναζιστικών ταγμάτων. Η ομαδική εκτέλεση καθηγητών και φοιτητών του Λβοφ. Η προπαγάνδα του Γκαίμπελς. Η αποκάλυψη της αλήθειας. Η επιβράβευση των εγκληματιών
Η υπόθεση της «σφαγής του Λβοφ », όμως, έχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα πλευρά. Αυτή αφορά στην πορεία του δρ. Ομπερλέντερ, στο πρόσωπο του οποίου συναντούσε κανείς τον θεωρητικό υποστηρικτή της εκκαθάρισης των Εβραίων και των Σλάβων, αλλά και τον εκτελεστή αυτών των σχεδίων. Αφού κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη και την παραπομπή του σε δίκη μαζί με τους άλλους ναζί εγκληματίες, έθεσε τις υπηρεσίες του στη διάθεση της νέας κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ). Επιμένοντας στις ρεβανσιστικές του θέσεις, ονομάστηκε το 1953 από το Γερμανό καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ υπουργός αρμόδιος για τους «πρόσφυγες». Με το αξίωμα αυτό, παρουσιάστηκε επανειλημμένα ως αντιπρόσωπος της σοβινιστικής ομάδας του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Ξεσήκωνε και ερέθιζε τον πληθυσμό της Δυτικής Γερμανίας για «να φέρει τη Δύση πιο μέσα στην Ανατολή. Δεν επιτρέπεται, έλεγε, να ονειρεύεται κανείς την επιστροφή, πρέπει να τη σχεδιάζει και μια μέρα να ξαναδώσει στην Ανατολή τη λευτεριά».
Το διεθνές σκάνδαλο, που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις της διάσκεψης του Βερολίνου, πήρε μεγάλες διαστάσεις. Ο Αντενάουερ υποχρεώθηκε να απολύσει από την κυβέρνηση τον Ομπερλέντερ. Παρ’ όλα αυτά, ο αμετανόητος εγκληματίας ούτε μηνύθηκε, ούτε συνελήφθη, ούτε τιμωρήθηκε. Απεναντίας, το 1958, τιμήθηκε με το ανώτατο βραβείο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το Μεγαλόσταυρο του Παράσημου Υπηρεσιών της ΟΔΓ. Και δεν ήταν ο μόνος…
ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ- ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
