Από το 2008 που καθιερώθηκε, το ενιαίο εισιτήριο έχει αυξηθεί κατά 75%!
Για τους εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα που χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες, η συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου σημαίνει μεγαλύτερη δυσχέρεια και καθυστέρηση στις μετακινήσεις, λόγω κατάργησης γραμμών, αύξησης του χρόνου αναμονής και της τιμής των εισιτηρίων.
Σύμφωνα με τη Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, ο χρόνος αναμονής στα τρόλεϊ φθάνει τα 15 λεπτά και στις κεντρικές γραμμές των λεωφορείων 8 – 15 λεπτά. Τα Σαββατοκύριακα, ο χρόνος αναμονής είναι ακόμα μεγαλύτερος.
Η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών με γνώμονα το κέρδος ευθύνεται και για την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία στον Πίνακα 2: Το 2008 καθιερώθηκε το ενιαίο εισιτήριο, το οποίο κόστιζε 0,80 ευρώ. Το 2016 το εισιτήριο έχει ανέλθει στα 1,4 ευρώ, αύξηση 75%! Αντίθετη πορεία παρουσίασαν οι μισθοί των εργαζομένων. Το 2011 ο κατώτατος μισθός ήταν 751 ευρώ και σήμερα είναι 586 ευρώ για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών (μείωση 22%) και 510 ευρώ για τους εργαζόμενους έως 25 ετών (μείωση 32%)!
Στόχος του κράτους είναι οι αστικές συγκοινωνίες να χρηματοδοτούνται εξολοκλήρου από δικά τους έσοδα και αυτό εκφράζεται στην τιμολογιακή πολιτική του ΟΑΣΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια, ο Οργανισμός έχει καθιερώσει το λεγόμενο «συντελεστή ανάκτησης» του κόστους λειτουργίας των συγκοινωνιών, με τον οποίο καταγράφει πόσα από τα έξοδα καλύπτονται από τα έσοδα των εισιτηρίων (Πίνακας 3).
Το 2009, ο συντελεστής ήταν 38%. Δηλαδή, αν το κόστος λειτουργίας των αστικών συγκοινωνιών ήταν 100 ευρώ, τα 38 ευρώ καλύπτονταν από τα εισιτήρια. Το 2011 ο συντελεστής ήταν 50% (Εκθεση ΟΑΣΑ, 2012) και το 2014 σκαρφάλωσε στο 73%! Με άλλα λόγια, ο λαός εκτός από τη φοροληστεία που υφίσταται πληρώνει και δεύτερη φορά τις συγκοινωνίες και έχει γίνει πλέον ο βασικός απευθείας χρηματοδότης των συγκοινωνιών. Την ίδια ώρα, η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται συνεχώς. Για παράδειγμα, το 2009 έφθανε σχεδόν τα 200 εκατομμύρια και το 2014 μειώθηκε κατά 50%, μόλις στα 100 εκατομμύρια.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών επιδίδονται σε κυνήγι της λαθρεπιβίβασης και καλλιεργούν την αντίληψη ότι η αντιμετώπισή της θα οδηγήσει στην αύξηση των εσόδων, σε όφελος δήθεν των συγκοινωνιών και επομένως των επιβατών και των εργαζομένων σε αυτές. Είναι μια αντίληψη που συγκαλύπτει τις κοινωνικές αιτίες της λαθρεπιβίβασης, τις πολιτικές που γεννούν την ανεργία, δίνουν ψίχουλα αντί για μισθούς και συντάξεις, φορολεηλατούν ό,τι απομένει από το εργατικό και λαϊκό εισόδημα.
Οι αστικές συγκοινωνίες έχουν καθοριστική συμβολή στη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, καθώς ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού μεταφέρεται καθημερινά από και προς την εργασία του. Στην Εκθεση του ΟΑΣΑ του 2012 επισημαίνεται χαρακτηριστικά:
«Οι καταλυτικές επιπτώσεις αναφέρονται στο βαθμό με τον οποίο η επιβατική κίνηση των αστικών συγκοινωνιών (732 εκατομμύρια το 2011) επηρεάζει και ενισχύει τη μακροχρόνια απόδοση άλλων κλάδων της οικονομίας (…) Η ετήσια προστιθέμενη αξία από τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών μέσω των καταλυτικών επιπτώσεων, υπολογίζεται σε 6 – 7 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 3 – 3,5% του ΑΕΠ της χώρας».
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
