“[Η Αιθιοπία]αντιμετωπίζει ένα τεράστιο (από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως) διατροφικό πρόβλημα. Πάνω από 13 εκατομμύρια κάτοικοί της υποσιτίζονται. Παρ’ όλ’ αυτά η κυβέρνηση [της Αιθιοπίας] προσφέρει τουλάχιστον 7,5 εκατ. στρέμματα της πιο γόνιμης γης σε πολυεθνικές και πάμπλουτους επιχειρηματίες, ωστέ να εξάγουν τροφή για δικούς τους πληθυσμούς/πελάτες.
Λίγα χιλιόμετρα έξω απ’ την πόλη Awassa της Αιθιοπίας βρίσκονται τα μεγαλύτερα θερμοκήπια στη χώρα. Εκατομμύρια ντομάτες, πιπεριές και άλλα λαχανικά μεγαλώνουν σε συνθήκες ελεγχόμενες από υπολογιστές. Ισπανοί μηχανικοί κατασκεύασαν το μεταλλικό πλέγμα, ολλανδική τεχνολογία ελαχιστοποιεί το νερό που χρειάζεται από τις δυο γεωτρήσεις και 1000 γυναίκες μαζεύουν και συσκευάζουν 50 τόνους τροφής κάθε μέρα.
Η συγκομιδή μέσα σε 24 ώρες έχει μεταφερθεί 300 χιλιόμετρα μακρυά, στην Αντίς Αμπέμπα, και κατόπιν αεροπορικώς 1600 χιλιόμετρα πιο μακριά, στα μαγαζιά και στα εστιατόρια του Ντουμπάι, της Σαουδικής Αραβίας και αλλού στη Μέση Ανατολή. Το αποτέλεσμα είναι τα 2500 στρέμματα γης όπου βρίσκονται τα θερμοκήπια της Awassa και που είναι εκμισθωμένα για 99 χρόνια στο σαουδάραβα δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Sheikh Mohammed al-Amoudi να το έχουν καταστήσει έναν από τους 50 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο”. (Ν. Μπογιόπουλου, “Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε, σελ. 149).