Οι ομιλίες του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, με διαφορά λίγων ωρών, ήταν αποκαλυπτικές της στρατηγικής τους σύμπλευσης στο στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Ενώπιον των βιομηχάνων διαγκωνίστηκαν για το ποιος μπορεί να ικανοποιήσει καλύτερα τις στρατηγικές επιδιώξεις τους, παραπλανώντας το λαό ότι θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη. Χειραγωγώντας τον, δηλαδή, στα προτάγματα της αστικής τάξης, απολύτως εχθρικά προς τα δικά του συμφέροντα. Μάλιστα, στο σημείο αυτό συνέπεσαν ακόμα και στη φρασεολογία, αναγνωρίζοντας τη σημασία που το κεφάλαιο αποδίδει στην ικανότητα του πολιτικού του προσωπικού να χειρίζεται τις λαϊκές αντιδράσεις, χειραγωγώντας το λαό.
Την ίδια ώρα που αμφότεροι έταζαν ανέξοδα και αναίσχυντα στο λαό μέρισμα απ’ τα κέρδη, προανήγγειλαν την κλιμάκωση της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, που είναι προαπαιτούμενο για την επίτευξη του στόχου της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, η πολιτική της κυβέρνησης έχει το ίδιο αντιλαϊκό πρόσημο με αυτή των προηγούμενων. Μαζί εξάλλου ψήφισαν στη Βουλή το 3ο μνημόνιο, που αποτυπώνει τις επιταγές του κεφαλαίου, οι οποίες είναι για δαύτους «Ευαγγέλιο».
Για τον ίδιο λόγο, ενώπιον των βιομηχάνων έκλιναν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» ως αναγκαίες για να υπάρξει και να σταθεροποιηθεί η ανάκαμψη, παραπέμποντας σε νέες ανατροπές αυτή τη φορά σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, που είναι το «κυρίως πιάτο» της δεύτερης «αξιολόγησης» του φθινοπώρου.
Η ταύτισή τους έβγαζε μάτι ακόμα και σε επίπεδο φρασεολογίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι «πάνω απ’ όλα, όμως, αναμένω να συμπράξετε με τους εργαζόμενους για την επίτευξη όλων όσων ανέφερα (σ.σ. αναθέρμανση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας κ.λπ.). Είναι απαραίτητο να εμπεδωθεί ότι το συμφέρον εργαζομένων – επιχειρηματιών είναι κατά βάση κοινό».
Λίγο αργότερα, απ’ το ίδιο βήμα, ο Αλ. Τσίπρας αναφωνούσε πως «δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι για την επιτυχία προγραμμάτων, ισχύ αξιώματος έχει η αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο για να επιτυγχάνεται κοινωνική συνοχή» και αναπαρήγαγε ότι «τούτη την ώρα έχουμε έναν κοινό στόχο και ένα κοινό συμφέρον, την έξοδο από την κρίση».
Κατά τα λοιπά, ο Αλ. Τσίπρας εξέθεσε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου: Νέος «αναπτυξιακός νόμος», διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση της ρευστότητας, ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης», που επιτρέπει στις τράπεζες να αποκτήσουν πρόσβαση σε φτηνά προγράμματα δανεισμού και να τα επεκτείνουν στις επιχειρήσεις, ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων κ.ά. Δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνηση έκανε και κάνει «όλα τα απαραίτητα βήματα για την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας» και την προσέλκυση επενδύσεων και πως όπου να ‘ναι ανοίγουν οι κρουνοί ρευστού για τη στήριξη της κερδοφορίας τους.
Είχε προηγηθεί ο Κ. Μητσοτάκης, με τη δέσμευση: «…Για επίτευξη ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης 4% από το 2018 και μετά (…) Για να πετύχουμε αυτόν το στόχο, είναι απαραίτητο να κάνουμε μια στροφή προς τη συστηματική στήριξη της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Εφαρμόζοντας την αρχή «λιγότεροι φόροι – μικρότερες δαπάνες»».
Παραμυθιάζοντας και οι δύο το λαό, ισχυρίστηκαν ο Κ. Μητσοτάκης ότι «δεν μπορεί ο λαός να είναι συμμέτοχος μόνο στις ζημίες. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι θα πρέπει να έχουν μερίδιο και στα κέρδη της ανάπτυξης» και ο Αλ. Τσίπρας ό,τι «…στην αύξηση του παραγόμενου πλούτου, διότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και από κει και πέρα, βεβαίως, αυτός ο πλούτος να διαχυθεί δίκαια στο σύνολο της κοινωνίας»…
Το μέρισμα στα κέρδη είναι για το λαό ότι το τυράκι στη φάκα για τα ποντίκια. Φάκα στην οποία οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν πρέπει να πιαστούν για άλλη μια φορά.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 23 Ιούνη 2016.
