Αδιάκοπη, όμως, είναι η επιθετικότητα του κεφαλαίου και από κοντά η επιθετικότητα της κυβερνητικής πολιτικής που το υπηρετεί, καθώς μπροστά είναι ο επόμενος γύρος των άμεσων παρεμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις, με διακηρυγμένο στόχο το «πιο φιλικό για τις επιχειρήσεις επενδυτικό περιβάλλον».
Οπως έχουν δείξει οι μέχρι τώρα συναντήσεις της λεγόμενης «Επιτροπής Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων», οι επόμενες αντεργατικές ανατροπές περιστρέφονται γύρω από τα θέματα της παραπέρα αύξησης του ποσοστού απολύσεων, της θέσπισης κι άλλων εμποδίων στη συνδικαλιστική δράση και ειδικά στους όρους κήρυξης απεργίας, της νομιμοποίησης της εργοδοτικής ανταπεργίας και βεβαίως των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, δεν έχει κουραστεί να επαναλαμβάνει και στη διάρκεια της βδομάδας που πέρασε ότι «υπάρχουν τα κείμενα που ορίζουν το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης», με ευθεία αναφορά στα κείμενα του 3ου μνημονίου, που ούτε λίγο ούτε πολύ τα εμφανίζει ως προοδευτικό στοιχείο, σε αντιπαραβολή με το κακό ΔΝΤ που «ζητά αίμα». Ετσι, καλεί το λαό να συναινέσει στη νέα επίθεση μέσα από σχήματα «κοινωνικών διαλόγων» και «εθνικών συνεννοήσεων».
Στην πορεία για τον καυτό Σεπτέμβρη, η πρώτη βδομάδα του Αυγούστου σημαδεύτηκε από τις νέες περικοπές στις συντάξεις, καθώς ήρθε η ώρα του λογαριασμού, δηλαδή το κόψιμο των επικουρικών συντάξεων. Η πρώτη περικοπή που εφαρμόστηκε στις 2 Αυγούστου ακολουθείται από τη δεύτερη δόση στις 2 Σεπτέμβρη, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο πρόσφατα ψηφισμένος αντιασφαλιστικός νόμος 4387/2016. Οι μειώσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα αφορούν πάνω από 250.000 συνταξιούχους. Πρόκειται για την τέταρτη περικοπή που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση, παρότι η ίδια εξακολουθεί να προβάλλει τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι δεν κόβει συντάξεις, ενώ ήδη έχει προχωρήσει στην περικοπή του ΕΚΑΣ, των μερισμάτων του Δημοσίου, των εφάπαξ και τώρα των επικουρικών. Οι μειώσεις αυτές είναι μέρος της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και συνολικά θα αφαιρέσουν από τις λαϊκές οικογένειες 8 δισ. ευρώ μόνο για την τετραετία 2016 – 2019.
Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα με την αναμενόμενη κατάθεση στη Βουλή των συμπληρωματικών φορολογικών διατάξεων, με τις οποίες, από τη μια, θα προωθείται προκλητική ευνοϊκή ρύθμιση για τα αδήλωτα εισοδήματα της εγχώριας πλουτοκρατίας και, από την άλλη, θα επιβάλλεται η χρήση του «πλαστικού χρήματος» στις συναλλαγές με πρόσχημα την «πάταξη της φοροδιαφυγής». Το μέτρο έρχεται να διογκώσει ακόμη περισσότερο τα χαράτσια στα εισοδήματα μισθωτών, συνταξιούχων και άλλων κατηγοριών του λαϊκού πληθυσμού, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι θα πρέπει να δαπανούν τουλάχιστον το 10% του εισοδήματός τους μέσω καρτών, προκειμένου να διατηρούν το όποιο αφορολόγητο τους έχει απομείνει. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επιβάλλονται πρόστιμα, ανάλογα με το υπολειπόμενο ύψος των απαιτούμενων αποδείξεων. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ακόμη «τεχνική» περαιτέρω συμπίεσης του ήδη κουτσουρεμένου αφορολόγητου ορίου.
Το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» είναι μια άγνωστη φράση για την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Σ’ ένα παράλληλο πρόγραμμα το υπουργείο Οικονομικών, από τη μια, και οι τραπεζίτες, από την άλλη, ανακοινώνουν κατασχέσεις, είτε αυτές αφορούν σε τραπεζικά υπόλοιπα μισθών είτε αυτά καθαυτά τα σπίτια. Ο νέος «Κώδικας Δεοντολογίας» των τραπεζών για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και της πρώτης κατοικίας. Οι «λύσεις», που προτείνονται και ουσιαστικά αφορούν έμμεσο πλειστηριασμό, διασφαλίζουν επί της ουσίας μόνο τα συμφέροντα των τραπεζών και είναι σε βάρος των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα «επιμέρους» μέτωπα. Στους χώρους δουλειάς γίνεται καθαρό πως την καπιταλιστική κρίση συνεχίζει να την πληρώνει πολύ ακριβά η εργατική τάξη. Το νιώθουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι στο «Ledra» και οι εργαζόμενοι στα μαγαζιά του Μαρινόπουλου. Ο Λεβεντέρης έκλεισε το εργοστάσιο στο Βόλο, στον «Τοξότη» παραμένουν απλήρωτοι, στα «Λιπάσματα Καβάλας» είναι σε εξέλιξη μια σκληρή αναμέτρηση καθώς η εργοδοσία, με τη συνδρομή της κυβέρνησης, επιδιώκει να εξασφαλίσει ότι η επόμενη βάρδια του εργοστασίου θα αποτελείται από εργαζόμενους που με την καλημέρα θα έχουν σκυφτό το κεφάλι. Τα ΜΑΤ, που γράφουν υπερωρίες στην πύλη του εργοστασίου, κάνουν πεντακάθαρη τη θέση της κυβέρνησης.
Μια περιοδεία των ταξικών συνδικάτων στα βαπόρια ήρθε να δείξει, για μια ακόμα φορά, πως η κερδοφορία των εφοπλιστών πατά σε τσακισμένα εργατικά δικαιώματα, ενώ την ίδια ώρα ο υπουργός Ναυτιλίας ανακοίνωνε πως η κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει άλλα 86 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις για τους εφοπλιστές, δηλαδή το «ζεστό» κρατικό χρήμα που παίρνουν κάθε χρόνο με την πατέντα των δήθεν «άγονων γραμμών».
Σ’ έναν από τους πιο άγρια εκμεταλλευόμενους κλάδους, στις καθαρίστριες, η κυβέρνηση επέλεξε να δείξει τι σημαίνει στην πράξη να προωθείς επιθετικά μια αντεργατική πολιτική. Χτυπώντας, δήθεν, τους εργολάβους, προωθεί ατομικές συμβάσεις στα νοσοκομεία, συμβάσεις που τσακίζουν τα εργατικά δικαιώματα, αλλά αυτό παρουσιάζεται ως κέρδος για τους εργαζόμενους αφού φεύγουν απ’ τη μέση οι κακοί εργολάβοι και αναλαμβάνει να τσακίζει από δω και πέρα τους εργάτες το ίδιο το κράτος. Πολύ χαρακτηριστικά γι’ αυτή τη μεθοδολογία στο τελευταίο τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» σημειωνόταν: «Αυτό που γοητεύει τόσο την αστική τάξη και τους πολιτικούς της δεν είναι μόνο η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Τσίπρα στη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας (χαρακτηριστικό που είναι άλλωστε κοινό σε όλα τα αστικά κόμματα), αλλά η ικανότητά της να «βαφτίζει το κρέας ψάρι», να αμβλύνει τις λαϊκές αντιστάσεις, να ενσωματώνει στο σύστημα, να αποπροσανατολίζει, να εξαπατά μαζικά και επαναλαμβανόμενα τα λαϊκά στρώματα».
Σ’ αυτήν ακριβώς τη ρότα η κυβέρνηση ζητάει να έχει ο λαός φορολογική συνείδηση, να είναι συνεπής στην καταβολή των βαριών χαρατσιών που έχει μπροστά του (ΕΝΦΙΑ, δόσεις φόρου εισοδήματος κ.λπ.), χαράτσια που συνδυάζονται όχι μόνο με την παραπέρα μείωση των συντάξεων, αλλά και με τις γενικευμένες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις μέσω της αυξημένης μηνιάτικης παρακράτησης φόρου από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία, που ήδη έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται. «Στον επόμενο τόνο» περιμένουν στη γωνία η παραπέρα απογείωση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας, μέτρο που ήδη έχει ψηφιστεί, προκειμένου να εφαρμόζεται από φέτος το φθινόπωρο, ενώ οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, οι πλειστηριασμοί και άλλα μέτρα «αναγκαστικής εκτέλεσης» θα πάρουν το επόμενο διάστημα ακόμη μαζικότερες διαστάσεις.
Την ίδια ώρα, η αστική τάξη «έχει δέσει τον γάιδαρό της». Ολος ο κρατικός φορολογικός μηχανισμός δουλεύει για την ευημερία των καπιταλιστών. Η κυβέρνηση προετοιμάζει το κλίμα για την εφαρμογή του περίφημου «κόφτη», με πρόσχημα τα χαμηλά φορολογικά έσοδα, αλλά από τις περικοπές του «δημοσιονομικού κόφτη» εξαιρούνται όλες οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που αποτελεί αποφασιστικό εργαλείο για τη λειτουργία του λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου», μέσω του οποίου διοχετεύεται «ζεστό» κρατικό χρήμα για τη στήριξη των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Η πρωτοβουλία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για την οργάνωση της πάλης με πυρήνα αναφοράς τις Συλλογικές Συμβάσεις αγκαλιάζεται ήδη από σχεδόν διακόσιες οργανώσεις και δείχνει πως υπάρχει η μαγιά της αντίστασης.
Στις συζητήσεις που γίνονται στα σωματεία και σε χώρους δουλειάς επισημαίνεται ότι χρειάζεται να δυναμώσουν η ενότητα των γραμμών της εργατικής τάξης, η οργάνωσή της στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους. Με κέντρο δράσης και πάλης κάθε χώρο δουλειάς, με βελτίωση της λειτουργίας των Σωματείων, των Επιτροπών Αγώνα, να συγκεντρώνονται και προετοιμάζονται δυνάμεις που θα μπουν μπροστά σ’ αυτό το απαιτητικό μέτωπο πάλης. Με ενημέρωση, συσπείρωση και κινητοποίηση περισσότερων δυνάμεων. Με καλή προετοιμασία και συζήτηση για το πλαίσιο διεκδικήσεων, το σχεδιασμό και τις μορφές αγώνα. Με κοινή δράση να ξεπερνιούνται απόψεις που δε δίνουν διέξοδο, που λένε ότι «τίποτα δεν αλλάζει», «τίποτα δεν μπορεί να γίνει».
Στη μοιρολατρία τα ταξικά συνδικάτα απαντούν: «Οσο κι αν είναι δύσκολη η κατάσταση, πολλά μπορούν να γίνουν, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική δύναμή μας. Αυτήν τη στιγμή, αυτό που χρειάζεται είναι η οργάνωση του αγώνα και όχι οι «κοινωνικοί διάλογοι» που στήνουν η κυβέρνηση και οι ενώσεις των εργοδοτών για να μας παγιδεύσουν και αυτοί να συνεχίζουν να κλιμακώνουν την επίθεση σε βάρος της τάξης μας. Δική μας ευθύνη είναι να δυναμώσουμε την κοινή δράση και τη συμμαχία με όλο τον εργαζόμενο λαό που στενάζει, στις πόλεις και τα χωριά, όπως κι εμείς, κάτω από τον ίδιο ζυγό των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών».
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8994680
