Οπως η αντιλαϊκή επίθεση δεν κόπασε το καλοκαίρι, έτσι και η προπαγάνδα της κυβέρνησης γύρω από την εφαρμογή παλιών και νέων μέτρων δεν πήγε ούτε μια μέρα διακοπές.
Μόνο μέσα σε τέσσερις μέρες, και μάλιστα παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, ο υπουργός Εργασίας έδωσε δύο απανωτές συνεντεύξεις στο ΑΠΕ – ΜΠΕ για να πείσει τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους ότι η μεταρρύθμιση που τώρα εφαρμόζεται στο Ασφαλιστικό είναι η πλέον δίκαιη και ότι προστατεύει τα δικαιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταξιούχων, ότι η διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά θα καταλήξει σε θετικά για τους εργαζόμενους αποτελέσματα και ότι γενικά η κυβέρνηση δίνει τη μάχη για τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και όχι βέβαια για την παραπέρα υπονόμευση και διάλυσή τους.
Τα λέει αυτά παραμονές των νέων περικοπών στις επικουρικές συντάξεις που θα δοθούν αυτές τις μέρες και ενώ βιομήχανοι και μεγαλοεργοδοσία ακονίζουν τα μαχαίρια για τα Εργασιακά, μπροστά στη διαπραγμάτευση που ξεκινάει και τυπικά σε λίγες μέρες, βάζοντας στο τραπέζι όλη την ατζέντα για μέτρα στήριξης της κερδοφορίας τους, πέραν των όσων έχει νομοθετήσει για λογαριασμό τους η κυβέρνηση (η σημερινή και οι προηγούμενες) μέχρι τώρα.
Βέβαια, η περιγραφή και μόνο της πραγματικότητας που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες και συνταξιούχοι είναι ικανή να κάνει σκόνη την προπαγάνδα της κυβέρνησης. Ομως, αυτό δεν είναι αρκετό. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να δοθεί απάντηση, με τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από αιτήματα και στόχους πάλης που δυσκολεύουν την εφαρμογή των ψηφισμένων μέτρων, ξεσκεπάζουν τη στρατηγική και τους στόχους του κεφαλαίου και βάζουν εμπόδια στα χειρότερα που έρχονται, σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία, τα κόμματά της και τις δυνάμεις της στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τέτοιο είναι το πλαίσιο πάλης με το οποίο Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία που συσπειρώνονται στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα απευθύνονται σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις καλούν να βάλουν πλάτη στην ανάπτυξη ισχυρών ταξικών αγώνων στο μέτωπο των Συμβάσεων για την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια και την κατάργηση αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις ΣΣΕ.
Οι εκατοντάδες υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί έως τώρα κάτω από το κείμενο – κάλεσμα για τις Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά και στο σχέδιο νόμου των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων για την αποκατάσταση των ΣΣΕ και την κατάργηση αντεργατικών νόμων, είναι μια καλή «μαγιά» για τη συνέχεια. Είναι βέβαιο ότι η προσπάθεια παραπλάνησης και χειραγώγησης του λαού θα ενταθεί το επόμενο διάστημα και από αυτήν τη σκοπιά το εργατικό – λαϊκό κίνημα χρειάζεται να προετοιμαστεί για σκληρές και δύσκολες μάχες.
Η κυβέρνηση στέκεται απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό κρατώντας από τη μια το καρότο και από την άλλη το μαστίγιο. Διαφημίζει το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης ως τον «εθνικό στόχο» που θα βγάλει τη χώρα από τα σκοτάδια και θα συμβάλει τάχα στην καλυτέρευση της ζωής του λαού. Καλεί τα λαϊκά στρώματα να ταυτιστούν μ’ αυτόν το στόχο, που είναι προπάντων στόχος του κεφαλαίου, και σ’ αυτόν να καταθέσουν αγόγγυστα νέες θυσίες.
Από αυτήν τη σκοπιά, είναι χαρακτηριστικά τα πανηγύρια της κυβέρνησης για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού το επτάμηνο που μας πέρασε. Λίγες μόλις μέρες πριν ξεκινήσει η είσπραξη του ληστρικού ΕΝΦΙΑ, τον οποίο υποτίθεται ότι θα καταργούσε η κυβέρνηση και ενώ «τρέχουν» μια σειρά άλλων φόρων και χαρατσιών για αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους αγρότες, η κυβέρνηση έστησε χορό γύρω από τα στοιχεία για την πορεία των εσόδων στο κρατικό ταμείο, πανηγυρίζοντας ότι υπερκάλυψε τους αντιλαϊκούς της στόχους.
Χωρίς πολλά λόγια, καλεί το λαό, που υποφέρει και χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του στις τράπεζες και στην εφορία, να ανταποκριθεί στις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις του για να ενισχύσει την προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής, που είναι όρος απαραίτητος για την υποβοήθηση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ταυτόχρονα, όμως, κραδαίνει και το μαστίγιο του «κόφτη», τον οποίο απειλεί να ενεργοποιήσει σε περίπτωση που τα έσοδα παρουσιάσουν υστέρηση το επόμενο πεντάμηνο και αν πέσει έξω ο προϋπολογισμός.
Ετσι, ο «κόφτης», που ψηφίστηκε και αυτός μέσα στο καλοκαίρι, παίζει με επάρκεια το ρόλο του όχι μόνο ως εργαλείο αναπροσαρμογής των περικοπών και των φόρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όταν δεν καλύπτονται οι στόχοι του κεφαλαίου, αλλά και ως μηχανισμός εκβιασμού και απειλών προς το κίνημα να βάλει την ουρά στα σκέλια, προκειμένου να μην ενεργοποιηθούν οι νέες περικοπές που προβλέπει σε συντάξεις, μισθούς και τα εναπομείναντα κρατικά κονδύλια για κοινωνικές παροχές.
Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την προσπάθεια της κυβέρνησης να συμβιβάσει το λαό με τη φτώχεια και τη μιζέρια όπου τον καταδικάζει με την πολιτική διαχείρισης υπέρ του κεφαλαίου, να τον ποτίσει με την ιδέα ότι η απάντηση στα βάσανα που ζει καθημερινά είναι τα προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και ανακύκλωσης της ανεργίας, ότι η μισοζωή για όλους, με μοίρασμα της φτώχειας, είναι το «αντίδοτο» στη χαμοζωή όσων σήμερα ζουν σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα αναγκαία για την επιβίωσή τους.
Ετσι, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «αντιστάθμισμα» για το κόψιμο του ΕΚΑΣ σε εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, που τους στερεί σχεδόν 2,5 δισ. ευρώ εισόδημα το χρόνο, ορισμένα μέτρα – ψίχουλα, φιλανθρωπικού σχεδόν χαρακτήρα, και τους καλεί να συμβιβαστούν και να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση.
Μάλιστα, μπροστά στη ΔΕΘ, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, ο πρωθυπουργός ξεθάβει από τα συρτάρια του όλη την γκάμα των μέτρων διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που νομοθετήθηκαν τους προηγούμενους μήνες, για να τα ξανασερβίρει σαν το «κοινωνικό πρόγραμμα» της κυβέρνησης. Το θράσος με το οποίο προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό δεν έχει όριο.
Ποιος είναι ο πραγματικός τους στόχος; Να τσακίσουν ακόμα και τη σκέψη ότι μπορεί σήμερα ο λαός να ζήσει με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, πόσο μάλλον να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του. Να τον συμβιβάσουν με το «εφικτό» που καθορίζεται από την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που σημαίνει φιλοδώρημα αντί για μισθό, επίδομα αντί για σύνταξη, ανεργία και ημιαπασχόληση αντί για εργασία, συσσίτιο αντί για φαΐ, ασπιρίνες αντί για φάρμακα και περίθαλψη υψηλού επιπέδου για όποιον τα έχει ανάγκη.
Αυτό που αντικειμενικά υπηρετείται από την πολιτική και την προπαγάνδα της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των κομμάτων του, είναι να κρυφτεί ότι σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός καλύτερα, να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες του, να πάψουν η φτώχεια και η ανεργία να τρώνε τα σωθικά της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Οτι το επίπεδο της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης της τεχνικής έχουν απογειώσει τις δυνατότητες στην παραγωγή πλούτου και ότι αυτό που εμποδίζει την αξιοποίησή του προς όφελος του λαού είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εξουσία του κεφαλαίου.
Οτι οι κρίσεις, όπως και ο πόλεμος που μαίνεται επικίνδυνα στη γειτονιά μας, είναι γέννημα – θρέμμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ότι τα αντιλαϊκά μέτρα είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου σε ανάπτυξη και κρίση. Η επίθεση αυτή δεν πρόκειται να σταματήσει ακόμα κι αν τελικά υπάρξει ανάκαμψη, η οποία σε κάθε περίπτωση θα είναι αναιμική και θα στηρίζεται στην αφαίμαξη και στην ισοπέδωση των λαϊκών στρωμάτων.
Να, λοιπόν, πού πρέπει να κατατείνει κάθε μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός ενάντια στην πολιτική που καθηλώνει το επίπεδο της ζωής τους σε σχέση με τα άλματα που κάνουν η τεχνική και η παραγωγικότητα της εργασίας, σε σχέση με τον ασύλληπτο πλούτο που παράγεται από τους εργαζόμενους στα εργοστάσια των καπιταλιστών: Στη συσπείρωση δυνάμεων για την αμφισβήτηση και την ανατροπή της εξουσίας τους, στην εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα τα θέσει στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτή η μάχη δεν αφορά κάποιο μακρινό και αόριστο μέλλον, αλλά το σήμερα του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να προχωρήσουν ταχύτερα και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, το στέριωμα της λαϊκής συμμαχίας, που θα παλεύει με αντικαπιταλιστικά – αντιμονοπωλιακά αιτήματα και στόχους πάλης, το δυνάμωμα του ΚΚΕ στους χώρους δουλειάς και κλάδους, κυρίως αυτούς που έχουν στρατηγική θέση στην παραγωγή. Μόνο σ’ αυτήν την κατεύθυνση και σ’ αυτήν την προοπτική αξίζει ο λαός να καταθέσει κάθε θυσία.
http://www.rizospastis.gr
