Συνέντευξη με τον Ηλία Σιώρα, πρόεδρο του Σωματείου των Εργαζομένων στο Νοσοκομείο
Με αφορμή τη χτεσινή κινητοποίηση των εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό», ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον πρόεδρο του Σωματείου τους, Ηλία Σιώρα.
— Πώς εκφράζονται στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας τα σοβαρά προβλήματα που «μαστίζουν» όλες τις κρατικές μονάδες Υγείας, όπως η υποχρηματοδότηση και η έλλειψη προσωπικού;
— Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε τον τεράστιο όγκο δουλειάς. Η έλλειψης ουσιαστικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με μείωση των δημόσιων δομών, ή και υπολειτουργία αυτών, καθώς και η αποδυνάμωση περιφερειακών νοσοκομείων, οδηγεί τον κόσμο στα μεγάλα αστικά κέντρα και στα μεγάλα νοσοκομεία. Ο «Ευαγγελισμός», το Κρατικό Αθήνας «Γ. Γεννηματάς», το «Αττικόν» και το Κρατικό Νίκαιας δέχονται το μεγαλύτερο βάρος.
Ενδεικτικά, μόνο στον «Ευαγγελισμό» νοσηλεύονται πάνω από 55.000 ασθενείς το χρόνο, με πληρότητα που ξεπερνά το 90%. Στα εξωτερικά ιατρεία και στα εργαστήρια εξετάζονται πάνω από μισό εκατομμύρια ασθενείς το χρόνο και διενεργούνται ετησίως περίπου 14.000 χειρουργεία. Σε μεγάλο βαθμό, το νοσοκομείο έχει αλλάξει χαρακτήρα και παρέχει υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, ενώ θα έπρεπε να είναι τριτοβάθμιο και τεταρτοβάθμιο νοσοκομείο και η Πρωτοβάθμια Φροντίδα να ασκείται σε κρατικές δομές, δωρεάν για όλους.
Παράλληλα, η έλλειψη προσωπικού είναι τεράστια. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2011, πριν η τότε κυβέρνηση «σφαγιάσει» τις οργανικές θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία, είχαμε 1.300 κενές οργανικές θέσεις όλων των ειδικοτήτων. Ξαφνικά, μέσα σε ένα βράδυ, με νομοθετικές παρεμβάσεις οι κενές οργανικές θέσεις έγιναν 680. Αντί οι προηγούμενες και η τωρινή κυβέρνηση να αρχίσουν σταδιακά να αναπληρώνουν τις κενές θέσεις με μόνιμο προσωπικό, στην πράξη αύξησαν τα κενά, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο τις συνθήκες εργασίας και νοσηλείας.
Μόνο για τα έτη 2015 και 2016, οι συνταξιοδοτήσεις και αποχωρήσεις από το νοσοκομείο σε μόνιμο προσωπικό ξεπερνούν τις 120, ενώ οι αναμενόμενες προσλήψεις είναι μόλις 50 όλων των κλάδων και οι οποίες θα έρθουν μετά το 2016, ίσως και μετά το 2017.
Οσον αφορά τη χρηματοδότηση του νοσοκομείου, εμείς υποστηρίζουμε ότι πρέπει να είναι αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου και τις εισφορές των εργοδοτών. Στον αντίποδα, το νοσοκομείο ακολουθεί επιχειρηματικά πρότυπα, οι ασθενείς πληρώνουν για εξετάσεις – ορισμένες ακόμα και στα Επείγοντα – και ακριβοπληρώνουν την επιχειρηματική απογευματινή λειτουργία του νοσοκομείου.
Ο προσανατολισμός της ΕΕ, στον οποίο υπακούει η κυβέρνηση, είναι ότι μέχρι το 2020 θα πρέπει να έχουμε καταλήξει σε αυτοχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία, δηλαδή μόνο από την τσέπη των ασθενών, άμεσα ή έμμεσα, και να μειωθεί στο ελάχιστο η όποια κρατική επιχορήγηση. Σε αυτή τη ρότα βαδίζουν όλες οι κυβερνήσεις, και η σημερινή.
Τωρινό παράδειγμα το γεγονός ότι τελείωσε ο 8ος μήνας του έτους και έχει ήδη δαπανηθεί το 95% του ετήσιου προϋπολογισμού του «Ευαγγελισμού». Αν δεν υπάρξει τώρα άμεση επιχορήγηση, ίσως ζήσουμε φαινόμενα χειρότερα από τα περσινά και τα προπέρσινα, όταν το Δεκέμβρη μήνα τα ράφια των φαρμακείων των δημόσιων νοσοκομείων ήταν σχεδόν άδεια.
Πρέπει, επίσης, να σημειώσουμε ότι υπάρχουν τρεις συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους η επιχορήγηση πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη: Ο αποδεδειγμένος αυξημένος όγκος εργασίας, η επιφόρτιση των νοσοκομείων να δίνουν τα ακριβά φάρμακα – που τα έδιναν μέχρι πρότινος τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ – και οι ανασφάλιστοι ασθενείς, για τους οποίους έχουμε παλέψει να νοσηλεύονται δωρεάν, αλλά επιχορήγηση γι’ αυτούς η κυβέρνηση δεν έδωσε στα νοσοκομεία.
— Ποιος είναι ο αντίκτυπος για τους εργαζόμενους και για τους ασθενείς;
— Ο μεγάλος όγκος εργασίας σε συνάρτηση με τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού έχει κυριολεκτικά γονατίσει το προσωπικό. Αυτό έχει επίπτωση όχι μόνο στην υγεία τη δική μας, με στέρηση των ρεπό και των κανονικών αδειών, αλλά και στους ασθενείς, οι οποίοι πρέπει να «επιστρατεύσουν» οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον για να κάνουν τον τραυματιοφορέα ή το νυχτερινό συνοδό. Και φυσικά, οι ίδιοι οι συγγενείς των ασθενών επιφορτίζονται και με την περιποίηση των ασθενών, δεδομένου ότι το προσωπικό είναι πάρα πολύ λίγο, έως και επικίνδυνα λίγο.
— Η κυβέρνηση μιλάει για διώξιμο των εργολάβων από τα νοσοκομεία και κατάργηση των συνθηκών «γαλέρας», αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ. Ποια είναι η κατάσταση στον «Ευαγγελισμό» όσον αφορά τις ελαστικές μορφές εργασίας;
— Ως αντιστάθμισμα στη μη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, η κυβέρνηση, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ελαστικοποιεί ακόμη περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις κι έτσι έχουμε: Επικουρικούς γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικούς, με ετήσια διάρκεια σύμβασης, συμβασιούχους μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ με διετή σύμβαση και 5μηνίτες, κυρίως νοσηλευτικό προσωπικό.
Εσχάτως η κυβέρνηση προαναγγέλλει διθυραμβικά τις ατομικές συμβάσεις για τα συνεργεία καθαριότητας, σίτισης, φύλαξης, ως «λύση» για να διώξει δήθεν τους εργολάβους.
Η ομηρία των εργαζομένων όλων αυτών των κατηγοριών συμπληρώνεται από την απλήρωτη εργασία δεκάδων μαθητών των σχολών μαθητείας του ΟΑΕΔ και δεκάδων σπουδαστών Νοσηλευτικής των ΤΕΙ, που όλοι αυτοί προσφέρουν τσάμπα εργασία αντικαθιστώντας στην πράξη το μόνιμο προσωπικό που θα έπρεπε να υπάρχει. Ετσι, λοιπόν, στον «Ευαγγελισμό» το 25% του συνόλου των εργαζομένων ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες.
Οι 450 από αυτούς είναι εργολαβικοί εργάτες, απλήρωτοι και διαρκώς απειλούμενοι από κράτος και εργοδότες. Τη σκλαβιά των εργολάβων όλοι την έχουμε καταλάβει, την καταγγέλλουμε εδώ και χρόνια. Η απάντηση της κυβέρνησης είναι οι ατομικές συμβάσεις, μέσω των οποίων καταργούνται δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα.
Η κυβέρνηση θέτει σε ομηρία χιλιάδες εργαζόμενους, αμφισβητώντας στοιχειώδη δικαιώματά τους, όπως της αναρρωτικής άδειας, της άδειας κύησης, το 13ο και 14ο μισθό και φυσικά με πεπερασμένη διάρκεια, αφού οι συμβάσεις λήγουν 31/12/2017. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα πληρώνονται εφόσον το νοσοκομείο θα έχει έσοδα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δρομοκαΐτειου, όπου οι καθαρίστριες έμειναν απλήρωτες για μήνες εξ’ αυτού του λόγου.
Το Σωματείο μας είναι το πρώτο στην Ελλάδα που έγραψε ως ισότιμα μέλη του τους εργολαβικούς εργάτες. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δια πυρός και σιδήρου, μέσα από δικαστήρια και μέσα από θυελλώδεις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, κατάφεραν να πείσουν όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, ότι είμαστε ισότιμοι στη διεκδίκηση και πρέπει να είμαστε ενωμένοι σαν γροθιά απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Αποτρέψαμε στο παρελθόν απολύσεις εργολαβικών, τον προηγούμενο μήνα άλλες δυο, επιβάλλαμε την πληρωμή τους τουλάχιστον μέχρι το Μάη και είμαστε μπροστά τώρα, όχι μόνο για την πληρωμή της εργασίας τους, αλλά και να διεκδικήσουμε μαζί τους σταθερή και μόνιμη δουλειά χωρίς εργολάβους και ατομικές συμβάσεις.
— Πώς απαντάει το Σωματείο σε όλα αυτά και τι πρωτοβουλίες παίρνει για να οργανώσει την πάλη εργαζομένων και ασθενών;
— Το Σωματείο μας έχει ταξικό προσανατολισμό, κόντρα σε κυβερνήσεις του κεφαλαίου και εργοδότες. Απόδειξη γι’ αυτό είναι οι αγώνες που έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να κάνουμε, ανεξάρτητα από «καιρικές συνθήκες» καύσωνα ή παγωνιάς, όχι μόνο για τα συμφέροντα των μαχόμενων υγειονομικών, αλλά και για την υγεία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που την έχουν ακριβοπληρώσει. Μια απλή ένδειξη της εμπιστοσύνης των εργαζομένων στο Σωματείο είναι η μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές των τελευταίων χρόνων και η διαρκής ανάδειξη των δυνάμεων που στηρίζει το ΠΑΜΕ σε πρώτη δύναμη με υψηλά ποσοστά.
