Ξεχωριστή θέση στο κυβερνητικό σχέδιο έχει ο στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου για τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο» μεταφορών και Ενέργειας.
Για τον τομέα των Μεταφορών σημειώνεται η κατάρτιση από την κυβέρνηση του «Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών (ΕΣΣΜ)», το οποίο περιλαμβάνει μία μεσοπρόθεσμη (2027) και μία μακροπρόθεσμη (2037) στρατηγική και προωθεί τη διασύνδεση και ολοκλήρωση όλων των μέσων μεταφοράς (οδικών, σιδηροδρομικών, εναέριων, θαλάσσιων). Το σχέδιο, σημειώνεται, έχει ως επίκεντρο τα οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, αλλά περιλαμβάνει επίσης και παρεμβάσεις στα κύρια λιμάνια και αεροδρόμια και στοχεύει στην ενίσχυση των συνδυασμένων μεταφορών και τον εκσυγχρονισμό του συστήματος διασύνδεσής τους.
Ακόμη, τονίζεται η πρωταρχική σημασία που έχει για την κυβέρνηση «η ενίσχυση της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics)», γιατί όπως αναφέρεται, η ενίσχυση του τομέα «υποστηρίζει τη στρατηγική της κυβέρνησης να καταστεί η Ελλάδα ηγετική δύναμη στον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο», αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική θέση της χώρας.
Για τον ενεργειακό τομέα ο σχεδιασμός της κυβέρνησης περιλαμβάνει περαιτέρω ενίσχυση των ΑΠΕ, την πλήρη εφαρμογή στη χώρα μας του λεγόμενου «μοντέλου – στόχου» της ΕΕ για τις αγορές ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, υλοποίηση σημαντικού αριθμού έργων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων. Ολα αυτά, τονίζεται, «θα καταστήσουν την Ελλάδα βασικό πόλο για νέες επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», ενώ παράλληλα «…θα τονώσουν την εγχώρια παραγωγή και τη βιομηχανία μέσω της μείωσης του κόστους παραγωγής…».
Σε ό,τι αφορά την περιφερειακή διάσταση των επενδύσεων που επιθυμεί η κυβέρνηση, σημειώνεται ότι θα ενταθούν οι προσπάθειες αναβάθμισης της υποδομής από τα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας στις χώρες των Βαλκανίων και στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Προτεραιότητες στις χερσαίες μεταφορές είναι ο «Οδικός άξονας Χ» και ειδικότερα ο εκσυγχρονισμός της σιδηροδρομικής διασύνδεσης Θεσσαλονίκης, Σκοπίων, Βελιγραδίου, Ζάγκρεμπ και Βουδαπέστης, ο «διάδρομος IX» που συνδέει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τη Βαλτική Θάλασσα και τη Ρωσία, ο «Αδριατικός – Ιονικός Διάδρομος» μέσω των Δυτικών Βαλκανίων, που συνδέει το λιμάνι της Ηγουμενίτσας με το Μαυροβούνιο. Γίνεται επίσης αναφορά στον εκσυγχρονισμό των ελληνικών και βαλκανικών σιδηροδρομικών δικτύων και ειδικότερα στη σύνδεση της Αλεξανδρούπολης με την Αδριατική Θάλασσα, έργο που, όπως αναφέρεται, «θα ενισχύσει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξανδρούπολης και άλλων ελληνικών λιμένων».
Τέλος, σχετικά με τα έργα ενεργειακής διασύνδεσης και παραγωγής υδρογονανθράκων, επισημαίνεται ο ευρύτερος «επανασχεδιασμός του ενεργειακού χάρτη της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου», όπως και «οι περιφερειακές εξελίξεις στην εξερεύνηση υδρογονανθράκων που επηρεάζουν τις δυνατότητες, τις ευκαιρίες και τις προτεραιότητες επαναπροσδιορισμού». Με αυτά τα δεδομένα υπογραμμίζεται ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα εντείνει τις προσπάθειες για να μετατρέψει την Ελλάδα σε κέντρο διαμετακόμισης Ενέργειας, αλλά και σε παραγωγό Ενέργειας» και απαριθμούνται τα ενεργειακά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως ο αγωγός TAP, ο αγωγός IGB, ο προγραμματισμένος πλωτός τερματικός σταθμός Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στην Αλεξανδρούπολη, η αναβάθμιση της ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Ιταλία και οι κάθετες συνδέσεις με τις χώρες της Βαλκανικής.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
