Τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας και στα σωματεία της ΔΕΗ Μεγαλόπολης, που βάζει πλάτη στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία» (ΔΑΣ).
Οπως σημειώνει: «Στις εξαγγελίες της κυβέρνησης της ΝΔ για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, οι δυνάμεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας, συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο που ακολούθησαν έως σήμερα. Δηλαδή, τη στήριξη της πολιτικής της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας – ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας, οι παραπάνω συνδικαλιστικές δυνάμεις υιοθέτησαν τη λογική της κυβέρνησης για την ανάγκη «εξυγίανσης» της ΔΕΗ με μερική ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ, υδροηλεκτρικών και του υπόλοιπου ΑΔΜΗΕ, αύξηση των τιμολογίων και άγριο κυνηγητό στις εργατικές – λαϊκές οικογένειες με ανεξόφλητους λογαριασμούς, μείωση του μισθολογικού «κόστους» και απολύσεις με τη μέθοδο των «στοχευμένων εθελούσιων εξόδων προσωπικού». Γι’ αυτό αρνήθηκαν όχι μόνο την οργάνωση του αγώνα (συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων Σωματείων, σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων, συγκεντρώσεις κ.λπ.) ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά ακόμη και τη στοιχειώδη ενημέρωση των εργαζομένων.
Η ΔΑΣ καταγγέλλει ακόμα ότι οι άλλες παρατάξεις απέρριψαν την πρότασή της, που ανέδειξε τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων και της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος στο να φτάσουμε σήμερα εδώ, και πρότεινε να οργανωθεί τόσο στο χώρο του Ενεργειακού Κέντρου Μεγαλόπολης όσο και στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης ο αγώνας κόντρα στις στρατηγικές επιλογές των μονοπωλίων, δείχνοντας το δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας στο πλαίσιο της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν.
Η ΔΑΣ καταλήγει ότι «οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα το επόμενο διάστημα, μπαίνοντας μπροστά για να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στις διακοπές ρεύματος λαϊκών σπιτιών, για φτηνά τιμολόγια ρεύματος, για δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου, για εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, δείχνοντας το δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον αγώνα για έναν ενεργειακό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, σε μια οικονομία όπου η Ενέργεια, όπως και άλλα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και κλάδοι της, θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, στα χέρια δηλαδή του λαού και όχι στα χέρια του κεφαλαίου».
