Αλλη μια πάγια αξίωση του κεφαλαίου σπεύδει να ικανοποιήσει η κυβέρνηση, με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να καταθέσει για την περιστολή των κινητοποιήσεων, στο όνομα της «προστασίας του δημόσιου χώρου» και με πρόσχημα την «ταλαιπωρία» όσων εργάζονται και κυκλοφορούν στο κέντρο, αλλά με πραγματικό στόχο να βάλει στο «γύψο» τη λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της.
Το νομοσχέδιο συζητήθηκε στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τη βδομάδα που πέρασε και αναμένεται το επόμενο διάστημα να κατατεθεί στη Βουλή, προκαλώντας ήδη αντιδράσεις από συνδικαλιστικές οργανώσεις, που ξεκαθαρίζουν ότι οι κυβερνητικές απαγορεύσεις για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας θα μείνουν στα χαρτιά.
Σύμφωνα με όσα έχουν δημοσιοποιηθεί από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη, στο εξής «κάθε πορεία, συγκέντρωση ή διαδήλωση θα πρέπει να είναι προγραμματισμένη, έτσι ώστε η αστυνομία να είναι ενημερωμένη». Η προαναγγελία για τη διαδήλωση «θα φέρει το όνομα του οργανωτή, κάποιου υπευθύνου», ο οποίος θα ενημερώνει και για τη διαδρομή της πορείας.
Ανάλογα με τον όγκο της διαδήλωσης, «είτε οι διαδηλωτές θα πορεύονται πάνω στο πεζοδρόμιο, είτε σε μια λωρίδα του δρόμου, είτε σε περιπτώσεις μαζικών διαδηλώσεων, όπως του Πολυτεχνείου, θα πορεύονται σε όλο το μήκος και το πλάτος του δρόμου ή της λεωφόρου».
Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης θα παρίσταται εισαγγελέας, που θα κρίνει τα αριθμητικά δεδομένα – ακόμη κι αν υπάρχει διαφορετική εκτίμηση της αστυνομίας – προκειμένου οι διαδηλωτές να καταλαμβάνουν το τμήμα του δρόμου που τους αναλογεί.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση προσπαθεί να θεσπίσει «διαδηλωσόμετρο» για να επιβάλει μέτρα περιστολής, ακόμα και απαγόρευσης μιας διαδήλωσης, αν αυτή δεν πληροί τα «τυπικά» κριτήρια που θέτει ο νόμος. Αλλωστε, η εμπειρία που έχουν οι εργαζόμενοι δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού για το πού στοχεύουν τέτοιοι νόμοι.
Θυμίζουμε ότι με την επίκληση «τυπικών» κατά κανόνα λόγων, εννιά στις δέκα απεργίες κρίνονται «παράνομες» και «καταχρηστικές» από τα δικαστήρια. Εύκολα επομένως μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα γίνει με τις διαδηλώσεις στην περίπτωση, για παράδειγμα, που η αστυνομία και ο εισαγγελέας επικαλεστούν «καθυστερημένη» ή και καθόλου ενημέρωση από τους διοργανωτές για το πότε θα γίνει μια συγκέντρωση και την πορεία που θα ακολουθήσει.
Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που στόχο έχουν να βάλουν στο «γύψο» τους αγώνες, τις διεκδικήσεις απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση που κλιμακώνεται. Στην προσπάθειά της μάλιστα να νομιμοποιήσει τις αντιδραστικές εξαγγελίες της, η κυβέρνηση προκαλεί με άθλια προπαγανδιστικά επιχειρήματα που τροφοδοτούν τον «κοινωνικό αυτοματισμό».
Είχαν προηγηθεί οι νόμοι για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι αλλαγές στους Ποινικούς Κώδικες, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ ετοιμάζονται και άλλες τέτοιες παρεμβάσεις, όπως για την υπονόμευση των απεργιακών κινητοποιήσεων στις δημόσιες συγκοινωνίες και σε άλλους οργανισμούς.
Ολα μαζί αυτά τα μέτρα συνιστούν ένταση της κρατικής καταστολής σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, στην υπηρεσία του κεφαλαίου και της ανάπτυξης που υπηρετεί τα κέρδη του και γι’ αυτό απαιτεί σιγή νεκροταφείου, προπάντων στους χώρους δουλειάς.
Είναι η άλλη όψη της πολιτικής ενσωμάτωσης, με την καλλιέργεια προσδοκιών και αυταπατών στο λαό ότι η καλυτέρευση της ζωής του προϋποθέτει τάχα να ευοδωθούν οι στόχοι του κεφαλαίου, ενώ ισχύει το ακριβώς αντίθετο: Η επιδείνωση των όρων ζωής και δουλειάς, με ένταση της εκμετάλλευσης και περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, η σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών, είναι προϋπόθεση για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Στόχος της έντασης της καταστολής και των μηχανισμών ενσωμάτωσης, επομένως, είναι η διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της λεγόμενης «κοινωνικής ειρήνης», που σημαίνει «σιγή ασυρμάτου» στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και πλήρη αποδοχή των προταγμάτων του κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάπτυξη και το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.
Με αυτόν το στόχο, τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις εναλλάσσουν το «καρότο» και το «μαστίγιο», με τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλεί σήμερα τη ΝΔ ότι υπερβαίνει την «ανεκτή» αναλογία στο μείγμα «καταστολή – ενσωμάτωση», βάζοντας σε κίνδυνο την «κοινωνική συνοχή», για την οποία ο ίδιος διαβεβαιώνει το κεφάλαιο ότι θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να την εξασφαλίσει.
Είναι ανάγκη λοιπόν ο λαός να απαντήσει μαζικά στο μπαράζ περιστολής συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών, γιατί το δόγμα «νόμος και τάξη» πάει χέρι χέρι με την πολιτική που καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και εργασιακά δικαιώματα, που διαλύει την Κοινωνική Ασφάλιση, που εμπορευματοποιεί περαιτέρω την Υγεία και την Παιδεία, που εμπλέκει τη χώρα μας όλο και βαθύτερα στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.
Με τους αγώνες του να ακυρώσει στην πράξη και να καταστήσει κενό γράμμα τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Αυτό διαμηνύουν σε όλους τους τόνους και τα ταξικά συνδικάτα, που μπαίνουν μπροστά για την οργάνωση της πάλης.
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
