Από τις κινητοποιήσεις συνδικάτων ενάντια στην τηλεργασία
Τη μονιμοποίηση και γενίκευση της τηλεργασίας ως μιας ακόμα μορφής «ευελιξίας» προωθεί η κυβέρνηση με διατάξεις που θα κατατεθούν στη Βουλή τις επόμενες μέρες.
Εκμεταλλευόμενη τις συνθήκες που προέκυψαν την περίοδο της καραντίνας, ικανοποιεί μια χρόνια απαίτηση του κεφαλαίου, διευρύνοντας τα εργαλεία του για την εντατικοποίηση της εργασίας, για το ξεχείλωμα του ωραρίου. Χαρακτηριστικά, με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου για «τηλε-ετοιμότητα» του εργαζόμενου, μπαίνει και η επίσημη βούλα στο «σβήσιμο» των ορίων μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, με σοβαρές συνέπειες στην υγεία και στις μισθολογικές απολαβές του εργαζόμενου.
Χαρακτηριστική είναι εξάλλου και η σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, που σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ο θεσμός της τηλεργασίας, ο οποίος αναδείχθηκε στην περίοδο της πανδημίας, αποτελεί μία νέα δυναμική πρόκληση από το μέλλον στην οποία πρέπει να προσαρμοστούν η ελληνική αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, πρόκειται για αντεργατική εργοδοτική αξίωση από το παρελθόν, πολύ πριν από την πανδημία, την επιβολή της οποίας στους εργαζόμενους σπεύδει να «ρυθμίσει» και να ενισχύσει η κυβέρνηση.
Οι διατάξεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, διαμορφώνουν ένα ακόμα πιο ασφυκτικό πλαίσιο εργασίας.
Ειδικότερα, η τηλεργασία προστίθεται στις τόσες μορφές «ευελιξίας», όπως η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία, θα μπορεί να συνδυάζεται με αυτές, όπως και να συνδυάζεται με εργασία από το σπίτι του εργαζόμενου και σε εγκαταστάσεις της επιχείρησης.
Απατηλή είναι και η διαβεβαίωση του υπουργείου για «τήρηση του ωραρίου από τον εργοδότη», αφού αν μια φορά δεν τηρείται στους χώρους εργασίας, όπου μάλιστα οι εργαζόμενοι συνυπάρχουν, λειτουργεί σωματείο κ.λπ., σε συνθήκες εργασίας από το σπίτι η καταστρατήγησή του είναι ακόμα πιο εύκολη. Ούτε βέβαια αποτελεί εγγύηση η αναγγελία του ωραρίου στο σύστημα «Εργάνη», αφού επί της ουσίας κανένας μηχανισμός δεν θα είναι ικανός – ακόμα και αν υπήρχε τέτοια κατεύθυνση – να ελέγξει το αν τηρείται το ωράριο για κάθε μεμονωμένο εργαζόμενο.
Πρόσθετα στα παραπάνω, το νομοθετικό πλαίσιο θα προβλέπει και τη δυνατότητα στον εργοδότη να βάζει τον εργαζόμενο σε «τηλε-ετοιμότητα», απαιτώντας δηλαδή τη διαρκή διάθεση του εργαζόμενου για δουλειά όλη τη μέρα, με την εξαίρεση όπως λένε ορισμένων λίγων ωρών που θα έχει το… «δικαίωμα στην αποσύνδεση»!
Αν και το υπουργείο αναφέρει ότι θα απαγορεύεται η χρήση κάμερας (άλλο τεράστιο ζήτημα το πώς θα ελέγχεται κάτι τέτοιο), προβλέπεται η λειτουργία συστημάτων ελέγχου του εργαζόμενου, μέσα στο σπίτι του. Συστημάτων που πέραν των προφανών ζητημάτων προσβολής «της ιδιωτικής ζωής του τηλεργαζόμενου», ήδη αξιοποιούνται από τους εργοδότες για την «αξιολόγησή» τους και μέσω αυτής για την εντατικοποίηση της εργασίας.
Με βάση και τα παραπάνω, είναι προφανές ότι είναι «λόγια του αέρα» τα όσα αναφέρονται περί ίδρυσης αυτοτελούς Τμήματος Ελέγχου Τηλεργασίας στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, με την τεράστια υποστελέχωση του Σώματος αλλά και τις ίδιες τις κατευθύνσεις που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις, επιφορτίζοντάς το με το να υπηρετεί την πολιτική της «εργασιακής ειρήνης» μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών.
Εξίσου προκλητικές εξάλλου είναι και οι «αντιδράσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, με την πρώην υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου να κάνει λόγο για… «καθυστέρηση» της κυβέρνησης και να υποστηρίζει πως «τα νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας επιβάλλουν τη διαμόρφωση ενός αυστηρού πλαισίου» εφαρμογής της τηλεργασίας. Με δυο λόγια, και ο ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος μάλιστα στις προτάσεις που είχε καταθέσει πριν κάποιο διάστημα δεν απέκλειε τη χρήση ακόμα και κάμερας εάν ήταν αιτιολογημένη από τις ανάγκες της εργασίας! – όπως ακριβώς και η ΝΔ «νομιμοποιεί» πέρα για πέρα την τηλεργασία και την προσπάθεια να «ρυθμιστεί» και να διευκολυνθεί η γενίκευσή της.
