Με τη βιομηχανική ανάπτυξη, την αύξηση και τη συγκέντρωση της εργατικής τάξης και τη διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών, έγινε ανάγκη η οργανωμένη έκφραση των εργαζομένων. Το 1918 με πρωτοβουλία του Εργατικού κέντρου Θεσσαλονίκης και υπό την καθοδήγηση της φεντερασιόν, ξεκίνησε η προετοιμασία για την ίδρυση κεντρικού συνδικαλιστικού οργάνου.
Το συνέδριο ξεκίνησε αρχικά στην Αθήνα και συνεχίστηκε στον Πειραιά (3-10 Νοέμβρη) με την αντιπαράθεση δύο γραμμών, την ταξική, με ηγέτη τον Μπεναρόγια, τους καπνεργάτες, τυπογράφους κ.α. και την φιλοβενιζελική, φιλοκυβερνητική (ρεφορμιστική) από τα εργατικά κέντρα Αθηνών και Πειραιά. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης τέθηκαν τρία κεντρικά ζητήματα.
Α) Το καταστατικό, β) το πρόγραμμα διεκδικήσεων και γ) η διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε
Ύστερα από θυελλώδεις συζητήσεις επικράτησαν οι απόψεις και η γραμμή των ταξικών δυνάμεων έναντι των ρεφορμιστών συνδικαλιστών. Μία από τις κορυφαίες στιγμές του συνεδρίου ήταν η σύγκρουση των ταξικών δυνάμεων με τους αναρχοσυνδικάλιστές που υποστήριζαν ότι έπρεπε να μπει στο καταστατικό «έξω από κάθε πολιτική και κάθε κόμμα» σε αντίθεση με τις ταξικές δυνάμεις που υποστήριζαν ότι θα έπρεπε να μπει «έξω από κάθε αστικήν επιρροήν», τελικά υπερψηφίστηκε η δεύτερη.
Και κάπως έτσι έκλεισε το πρώτο ιστορικό συνέδριο. Η ένωση όλων των εργατών της χώρας ήταν γεγονός, το όργανο αυτό ονομάστηκε ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Τα αποτελέσματα του συνεδρίου ξάφνιασαν τους βενιζελικούς, άλλα περίμεναν κι άλλα έγιναν. Έτσι άρχισε η τρομοκρατία και οι απειλές μέσα στα σωματεία. Όμως ούτε οι απειλές ούτε οι διασπαστικές προσπάθειες μπόρεσαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΗΤΑΝ: 8ωρο, συγκεκριμένη αμοιβή, Συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, διαγραφή των εργοδοτών από τα συνδικάτα, δικαιώματα στην εργαζόμενη γυναίκα και στους ανήλικους, ψήφιση νομικού πλαισίου και εφαρμογή του. Σε αυτά τα αιτήματα οι ταξικές δυνάμεις ήταν ανυποχώρητες.
Υποχώρησαν μόνο ως προς την εκλογή της 11μελούς εκτελεστικής επιτροπής της ΓΣΕΕ, για την αποφυγή διάσπασης, αποδεχόμενοι να εκλεγούν 6 φιλοκυβερνητικοί συνδικαλιστές και 5 συνεπείς. Στη θέση του γενικού γραμματέα αποδέχθηκαν έναν φανατικό φιλοβενιζελικό , τον Ε. Μαχαίρα. Στην πορεία φάνηκε ότι ήταν ένας ατυχής χειρισμός.
Διαπιστώνουμε ότι από το πρώτο συνέδριο μέχρι τις μέρες μας, 100 χρόνια σχεδόν, συγκρούονται δύο κεντρικές ιδέες. Η ταξική γραμμή και η ταξική συνεργασία.
Ένα χρόνο λειτουργίας είχε η Γ.Σ.Ε.Ε και το πραξικόπημα για να ελεγχθεί από την κυβέρνηση ήταν γεγονός. Οι πέντε συνεπείς συνδικαλιστές καθαιρέθηκαν, συνελήφθησαν και εξορίστηκαν με απόφαση του βουλευτή πλέον Μαχαίρα με το κόμμα Βενιζέλου. Όμως το Εθνικό Συμβούλιο είχε άλλη γνώμη, ανέθεσε τη διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε στους εξόριστους και καθαίρεσε τους 6 κυβερνητικούς. Άμεσα το Σ.Ε.Κ.Ε (Κ.Κ.Ε) οργάνωσε την πρώτη πανεργατική απεργία τον Ιούλη του 1919 με αίτημα την απελευθέρωση των εξόριστων και τον τερματισμό της κυβερνητικής παρέμβασης. Τελικά απελευθερωθήκαν οι 4, εκτός του Αβραάμ Μπεναρόγια.
2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
Η πάλη της εργατικής τάξης δημιουργεί πολλά προβλήματα στην κυβέρνηση, έτσι αποφασίζει με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα του Βενιζελικού κόμματος να διοργανώσει συνέδριο ώστε να ελέγξει απόλυτα την Γ.Σ.Ε.Ε. Ιδρύουν (αντί)σωματεία, σφραγίδες σε χώρους που ήδη καλύπτονται συνδικαλιστικά, Ναυτεργάτες, Λιμενεργάτες κ.ά., χρηματοδοτούν αντιπροσώπους ώστε να παραβρεθούν και να ψηφίσουν, αποτυγχάνουν όμως κάτω από την κατακραυγή των συνδικάτων. Είναι η πρώτη φορά που κυβέρνηση ιδρύει αντισωματεία και τα χρηματοδοτεί με δημόσιο χρήμα.
Κύριο θέμα του 2ου Συνεδρίου ήταν η σχέση που θα έχει η Γ.Σ.Ε.Ε με το Σ.Ε.Κ.Ε (Κ.Κ.Ε) και αποφασίστηκε να υπάρχει σχέση συνεργασίας. Το τέλος των εργασιών του 2ου Συνεδρίου βρίσκει το κίνημα πιο δυνατό, και τα αιτήματά του πλέον δεν περιορίζονται σε καθαρά οικονομικά, αλλά αφορούν και πολιτικά ζητήματα, όπως είναι η μικρασιάτικη καταστροφή και η πάλη ενάντια στον πόλεμο.
Γίνονται σημαντικές απεργίες στην Καβάλα, Δράμα, Βόλο από καπνεργάτες αγρότες με συγκρούσεις και συλλήψεις 300 διαδηλωτών και τραυματισμών. Σημαντική είναι και η 12ήμερη απεργία των σιδηροδρομικών με τη σύλληψη 1.500 διαδηλωτών, επίσης εδώ αξίζει να αναφέρουμε την συμπόρευση των εργατών της Θεσσαλονίκης με τους στρατιωτικούς για να μην σταλούν στην Μικρά Ασία, η κυβέρνηση κήρυξε την πόλη σε στρατιωτικό νόμο. Το 1921 η απεργία της ομοσπονδίας ηλεκτροκίνησης οδήγησε σε επιστράτευση την οποία οι απεργοί αρνήθηκαν και καταδικάστηκαν σε 8 χρόνια φυλάκισης στην Ακροναυπλία. Η κυβέρνηση θορυβημένη από την αγωνιστική ανάταση των εργαζομένων επιστράτευσε τον αυταρχισμό, δικαστήρια, φυλακίσεις ακόμα και δολοφονίες. Η Γ.Σ.Ε.Ε αποδεκατισμένη από τις φυλακίσεις πια ρίχνει το βάρος στην υπεράσπιση των προσφύγων από την Μ. Ασία, αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη απεργία στις 22 Αυγούστου 1923 και η συγκέντρωση στο Πασαλιμάνι με 11 νεκρούς ανάμεσα τους ένα παιδί 12 ετών και τέσσερις γυναίκες. Την επόμενη μέρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την διάλυση όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ακολούθησαν γενικευμένες απεργίες. Στις 25 Ιούνη του 1925 ο στρατηγός Θ.Πάγκαλος με στρατιωτικό πραξικόπημα επέβαλε δικτατορία και εξαπέλυσε άγρια τρομοκρατία καταρχήν στους κομμουνιστές και στην συνέχεια και στους ηγέτες των αστικών κομμάτων. Για πρώτη φορά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος κρίθηκε παράνομο.
3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
Μέσα στις δύσκολες αυτές συνθήκες συγκλήθηκε το 3ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε .Επιδίωξη της κυβέρνησης τώρα ήταν η πλήρης αποκομμουνιστικοποίηση της Γ.Σ.Ε.Ε και η σύνδεση της με την πολιτική ανήκωμεν εις την δύσιν. Οι συσχετισμοί των αντιπροσώπων ήταν:
Κομμουνιστές αντιπρόσωποι 278
Ρεφορμιστές αντιπρόσωποι 179
ΣΥΝΟΛΟ 457
Η επικράτηση των ταξικών δυνάμεων ήταν δεδομένη, όμως η κυβέρνηση συνέλαβε 110 κομμουνιστές αντιπροσώπους τους φυλάκισε σ’ ένα αμπάρι πλοίου το οποίο έδεσε ανοιχτά του Πειραιά μέχρι τη λήξη του συνεδρίου, αποτέλεσμα η επικράτηση των ρεφορμιστών σοσιαλδημοκρατών με 179 ψήφους έναντι 168 των κομμουνιστών, έπειτα ήρθε η αποχώρηση της Γ.Σ.Ε.Ε από την κόκκινη διεθνή και συνέπεια όλων αυτών να χαθούν εργατικά δικαιώματα και να υποχωρήσουν οι αγώνες. Προς τιμήν τους οι μελετητές της ιστορίας όπως ο Γ.Κουκουλές ,ο ιστορικός Δ.Λιβιεράτος αναφέρονται στα γεγονότα σε αντίθεση με το βιβλίο του Χ.Τζεκίνη που τα αποσιωπά παντελώς ο εν λόγω σπούδασε στο Σικάγο εργάστηκε στον ΟΗΕ και εν συνεχεία δίδαξε σε πανεπιστήμια της Αμερικής, συνειδητά λοιπόν δεν λέει την αλήθεια. Μέχρι το 4ο συνέδριο του 1928 αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες όπως:
*10 Γενάρη οδηγοί και λεωφορειούχοι απεργούν κατά της συμφωνίας με την μονοπώληση της ΠΑΟΥΕΡ.
*Φλεβάρης 1927 οι συγκρούσεις των καπνεργατών στο Αγρίνιο και την Θεσσαλονίκη είχαν ως αποτέλεσμα 5 νεκρούς.
*Τον Μάη κηρύσσετε 20ήμερη απεργία από τους καπνεργάτες, στην οποία η εργοδοσία απαντά με Λοκ άουτ, απολύοντας 40.000 καπνεργάτες, στρατός και χωροφυλακή εφαρμόζουν στρατιωτικό νόμο.
*1928 στην Κρήτη οργανώνετε ένοπλο συλλαλητήριο κι ο στρατός καταπνίγει την εξέγερση.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες κυβέρνηση και Γ.Σ.Ε.Ε προετοιμάζουν το 4ο συνέδριο, έτσι από την εποχή αυτή έως τα σήμερα διαμορφώνονται οι συσχετισμοί με διάφορες μορφές και τύπους.
4oΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
Οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει και μαζί και οι προσπάθειες της Γ.Σ.Ε.Ε και της κυβέρνησης να χτυπήσουν την αριστερή παράταξη, αυτό είχε ως συνέπεια να έρθει η διάσπαση και η αναταραχή. Αναγγέλλεται ότι ο υπουργός προετοιμάζει νομοσχέδιο κατά των κομμουνιστών, η αντίδραση με συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες είναι μεγάλη, στο διάστημα αυτό συνεχίζονται οι συλλήψεις κομμουνιστικών και εργατικών στελεχών, η προετοιμασία για κάθαρση της Γ.Σ.Ε.Ε από τα ταξικά μιάσματα είχε ξεκινήσει μετά το 3ο συνέδριο. Διέγραψαν ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και στη θέση τους ίδρυσαν αντισωματεία. Διέγραψαν 300 σωματεία με δύναμη 75.000 μέλη που πρωτοστατούσαν στον ταξικό χαρακτήρα του κινήματος , προετοίμασαν προγραφές και συλλήψεις συνεπών συνδικαλιστών, με διάφορα προσχήματα απέκλειαν από τις καταστάσεις των αντιπροσώπων δεκάδες αριστερούς αγωνιστές. Σε όλη αυτή την εκστρατεία , εκτός από την κυβέρνηση, την χωροφυλακή, τους εργοδότες και τη διεθνή του Άμστερνταμ, τον σημαντικότερο ρόλο τον έπαιξαν οι συνδικαλιστές που για την προσωπική τους αναρρίχηση αργότερα, όπως θα δείτε, «συμμαχούν με το διάβολο».
Παρά τις νοθείες την πρώτη μέρα του συνεδρίου από τους 443 αντιπροσώπους οι 213 ήταν αριστεροί, έτσι την τρίτη μέρα η κυβέρνηση κάλεσε σε σύσκεψη τους σοσιαλδημοκράτες και ρεφορμιστές αντιπροσώπους και τους εφοδίασε με ένα δελτίο, ύστερα έδωσαν εντολή να εισέρχονται στο χώρο του συνεδρίου μόνο όσοι είναι κάτοχοι του δελτίου. Το συνέδριο διεξάγεται με αποκλεισμένους τους αριστερούς «θορυβοποιούς». Ενας εκ των κυβερνητικών αντιπροσώπων δήλωσε «είναι μοιραίο ημείς οι συντηρητικοί εργάται να ευρισκόμεθα διαρκώς αντιμέτωποι των επαναστατικών ενεργειών της αριστεράς παράταξης. Ημείς είμαστε οπαδοί των ομαλών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και της συν τω χρονω εξελίξεως του εργατικού αγώνος. Επεδιώκομεν προπαντός την παγίωση ακλόνητων εργατικών οργανισμών ,επί των οποίων στηριζόμενοι να προχωρήσουμε εμπρός στην ιστορικήν μας αποστολή. Από τους κομμουνιστές μας χωρίζουν και προγράμματα και τακτική. Οι κομμουνιστές είναι αδιάλλακτοι, δεν δέχονται συμβιβασμούς και μέσας λύσεις, αλλά επιδιώκουν την δια παντός τρόπου ανατροπήν του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος».
ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ Γ.Σ.Ε.Ε
Μετά τον αποκλεισμό σωματείων και εργατών από την Γ.Σ.Ε.Ε και την κυβέρνηση, οι ομοσπονδίες ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ, ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΩΝ, ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ, ΤΥΠΟΥ, ΔΕΡΜΑΤΟΣ κ,α παίρνουν πρωτοβουλία και ιδρύουν ένα πενταμελές καθοδηγητικό όργανο. Από τον Ιουνη που ιδρύθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο η χώρα γνωρίζει ένα από τα μεγαλύτερα απεργιακά κύματα στην ιστορία του κινήματος. Στις 3 Φλεβάρη του 1929 στο θέατρο Απόλλων επί της οδού Χ.Λαδά ιδρύθηκε η Ε-Γ.Σ.Ε.Ε (Ενωτική Γ.Σ.Ε.Ε), πήραν μέρος 297 αντιπρόσωποι από 150 οργανώσεις. Έξω από το θέατρο πραγματοποιούνταν συγκεντρώσεις από αρχειομαρξιστές και με αυτήν την πρόφαση αφαιρέθηκε η χρήση του θεάτρου και συνεχίστηκαν οι εργασίες στην εργατική λέσχη Αθηνών (Λυκούργου 10). (Για την ίδρυση της ενωτικής Γ.Σ.Ε.Ε στο δοκίμιο ιστορίας του Κ.Κ.Ε α’ τόμος 1918-1949, Σύγχρονη εποχή) αναφέρεται σχετικά. Η απόφαση του Κ.Κ.Ε για την ίδρυση της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε ,παρά τις αντίξοες συνθήκες που είχαν δημιουργήσει η παγκαλική δικτατορία και οι κατοπινές κυβερνήσεις ,παρά τους αντιδημοκρατικούς και αντεργατικούς νόμους, τις συλλήψεις, τις διώξεις , τις διαγραφές σωματείων και συνδικαλιστών ,παρά το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε τη εποχή εκείνη στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα με την ύπαρξη κόκκινων και κίτρινων συνδικάτων, είχε επιβληθεί από τα πράγματα ,αλλά ήταν κάπως βιαστική γιατί δεν είχαν εξαντληθεί ακόμα τα περιθώρια και οι μορφές αγώνα.
Ο λόγος που αναφερθήκαμε σε αυτό το απόσπασμα από την θέση του Κ.Κ.Ε είναι διότι κατά καιρούς και αδιάλειπτα γίνεται επίθεση από όλες τις εκσυγχρονιστικές δυνάμεις, κυβερνητικές και εργοδοτικές, ότι το ταξικό κίνημα δήθεν αδιαφορεί γενικά με την ενότητα. Ας δούμε όμως ποιος πραγματικά αδιαφορεί και τι είδους ενότητα ζητούν;
Ενότητα να εγκαταλειφθούν οι αγώνες και η ταξική πάλη; ενότητα για να ενσωματωθούμε και να υποταχθούμε στις επιλογές κυβερνήσεων και εργοδοτών; ενότητα για να χορέψει ολόκληρο το εργατικό κίνημα τον χορό του Ζαλόγγου; Ενότητα για να ωφελείτε μια ελίτ γραφειοκρατών και να βλάπτεται η πλειοψηφία των εργαζομένων;
Αυτού του είδους την ενότητα το ταξικό κίνημα την έχει απορρίψει προ πολλού και έχει στρατευτεί στην ταξική ενότητα όπου οι εργαζόμενοι ,ανεξάρτητα από ιδεολογία και συνδικαλιστικές προτιμήσεις ενώνονται για να συγκρουστούν με την αντίπαλη τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Με την ίδρυση της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε πρωτοεμφανίστηκε και ο όρος θεσμός, έτσι οι εκσυγχρονιστές και κυβερνητικοί προσπαθούν να εμφανίσουν ότι αυτοί εξουσιάζουν ως θεσμό, έτσι από το κοινοβούλιο έως τα καλλιστεία βαπτίζονται ως θεσμοί και διεκδικούν άσυλο από κριτική και εξασφαλίζουν το απυρόβλητο, ότι οι θεσμοί του αστικού κράτους είναι κάτι ιερό και θέσφατο και όποιος τα βάλει μαζί τους γίνετε αυτομάτως αποδιοπομπαίος τράγος. Ο θεσμός όμως με την ουσιαστική έννοια της λέξης έχει την αποδοχή , την αξιοπιστία, το κύρος και αναγνωρίζεται από ευρύτερες λαϊκές μάζες το δικαίωμα να τους εκπροσωπεί και να τους αντιπροσωπεύει ,να τους εμπνέει και να τους καθοδηγεί.Hίδρυση της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε, αργότερα του εργατικού Ε.Α.Μ προάγγελου του Ε.Α.Μ, πρόσφατα του Π.Α.ΜΕ είναι επίπονες και τολμηρές πρωτοβουλίες αναγέννησης και αναζωογόνησης του εργατικού κινήματος. Τέτοιες πρωτοβουλίες βασανιστικές δύσκολες αλλα αναγκαίες και απαραίτητες μόνο οι ζωντανές δυνάμεις του λαικού κινήματος μπορούν να αναλαμβάνουν οι άλλοι θα ακολουθούν, να σημειώσουμε ότι δεν εμποδίζεται καθόλου η κοινή δράση των συνδικάτων, ίσα ίσα πολλές φορές οι εκσυγχρονιστικές ομάδες αναγκάζονται και σύρονται σε κινητοποιήσεις. Εν τέλει να τονίσουμε ότι οι κομμουνιστές ποτέ δεν ήθελαν «μικρά κόκκινα καθαρούτσικα συνδικάτα».Η τακτική των κομμουνιστών επιδιώκει συνδικάτα πλατιά, ανοιχτά, δημοκρατικά με ταξική ενότητα και ταξική γραμμή. Ιστορικά έχει αποδειχθεί έγιναν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί στο όνομα της ενότητας. Με την ίδρυση της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε ο Βενιζέλος για αντιπερισπασμό παραχώρησε 4 θέσεις στην νεοϊδρυόμενη γερουσία τους οποίους θα όριζε η φιλοκυβερνητική Γ.Σ.Ε.Ε., ιδρύει επίσης την Εργατική Εστία (Ν.5204/1931) για την οικονομική ενίσχυση των συνδικάτων και η εν μέρει χρηματοδότηση από το κράτος , επίσης οι αναγνωρισμένοι ηγέτες έκαναν μαγικά για να διατηρήσουν το πόστο τους με όφελος μια και δύο αποζημιώσεις. Έτσι το ελληνικό λεξικό απέκτησε μία ακόμη λέξη ¨ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΑΣ¨. Λίγα χρόνια αργότερα επί δικτατορίας Μεταξά συγκροτήθηκε το ‘’ ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΉΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ’’ γνωστό και ως ταμείο ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΩΝ.
H Ε.Γ.Σ.Ε.Ε ανέπτυξε αγώνες σημαντικούς με αιματηρές συγκρούσεις και από την άλλη πλευρά η Γ.Σ.Ε.Ε ειρωνευόταν τους αγώνες των φοιτητών, φωταεριτών των τροχιοδρομικών.
Στις 19 Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση Βενιζέλου προσφεύγει στο πρωτοδικείο Αθηνών και αφού παρελαύνουν ως μάρτυρες κατηγορίας χωροφύλακες και ασφαλίτες, πετυχαίνει την διάλυση της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε και επιβεβαίωσε ότι ήθελε και θέλουν συνδικάτα υποταγμένα, λίγες μέρες μετά δήλωσε. «Εγώ δεν θα επιτρέψω αύξηση των ημερομισθίων, την γενικήν απεργίαν θα την θεωρήσω ως επανάσταση και θα την καταπνίξω με κάθε μέσο»
Παρά την απόφαση όμως η Ε.Γ.Σ.Ε.Ε συνέχισε την δράση της περνώντας στην παρανομία. Στις 26 Μάρτη 1930 ο ριζοσπάστης γράφει κάνοντας απολογισμό των αγώνων του 1929. Έγιναν 1495 συλλήψεις,554 αγωνιστές καταδικάστηκαν σε 2.532 μήνες φυλάκισης,125 σε εξορία για 237 μήνες,265 τραυματιστήκαν και 3 εργάτες σκοτώθηκαν ,107 επιθέσεις σε γραφεία σωματείων της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε.
ΙΔΙΩΝΥΜΟ
Η κυβέρνηση Βενιζέλου παρά την τρομοκρατία τις ανοικτές δολοφονίες, την μετατροπή της Γ.Σ.Ε.Ε σε κυβερνητικό όργανο, δεν μπόρεσε να κάμψει τους αγώνες του εργατικού λαικού κινήματος , έτσι αποφάσισε να ψηφίσει νόμο για σαρωτική επίθεση ενάντια στο Κ.Κ.Ε που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ανάπτυξης των αγώνων, και σε βάρος των ταξικών συνδικάτων. Ο υπουργός εσωτερικών Ζαβιτσιάνος μετ’ έπειτα στενός συνεργάτης του Μεταξά έφερε προς ψήφιση τον 4229/25-71929 νόμο « περί μέτρων του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών» που έμεινε στην σύγχρονη ιστορία με την ονομασία ΙΔΙΩΝΥΜΟ. Προέβλεπε την διάλυση των κομμουνιστικών σωματείων και συγκεντρώσεων και εμπεριείχε και εκτός των άλλων ειδικές διατάξεις για στρατιωτικούς, δημοσιογράφους , δημόσιους υπαλλήλους που, «εμφορούνται ,προπαγανδίζουν ανατρεπτικούς ιδέας κατά του κρατούντος καθεστώτος».Σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Β.Ε (Εργατικής Βοήθειας Ελλάδας) από το 1929 έως το 1932 δολοφονήθηκαν 18 άτομα, 8 εργάτες, 8 αγρότες ,2 επαγγελματίες, καταδικάστηκαν από την αστυνομία 1335 εργάτες και βασανίστηκαν 107. Εγιναν 12.000 συλλήψεις, εκδόθηκαν 2.203 καταδικαστικές αποφάσεις και επέβαλαν 1936 χρόνια φυλάκισης και 785 χρόνια εξοριών. Στο διάστημα αυτό τέθηκαν σε λειτουργία οι «πειθαρχικοί ουλαμοί» Καλπακίου, Μαρμάρως, που αποτελούσαν στίγμα για τον πολιτισμό της ανθρωπότητας.
Κύμα διαμαρτυρίας από ανθρώπους του πολιτισμού για την ακύρωση της θανατικής ποινής και την κατάργηση των κολαστηρίων. Ανάμεσα τους οι Παλαμάς, Καζαντζάκης, Βάρναλης, Ξενόπουλος, κ.α. Ο Αινστάιν, οι εφημερίδες Ουμανιτέ και η εργατική βοήθεια Γερμανίας κατήγγειλαν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του. Στο Βερολίνο, εργάτες επιτέθηκαν στην ελληνική πρεσβεία για την θανατική ποινή των αγωνιστών Πανούση και Μαρκοβίτη.
5ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
22 Σεπτέμβρη του 1930 στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά συνέρχεται το 5ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε, με αντιμαχόμενες πλευρές τους σοσιαλδημοκράτες με ηγέτες τους Στρατή – Λάσκαρη και τους συντηρητικούς από την άλλη Καλομοίρη- Δημητράτο να αλληλοκατηγορούνται από τους πρώτους ότι οι δεύτεροι έκλεψαν το ταμείο και από τους δεύτερους ότι οι πρώτοι ήταν όργανα της αστυνομίας.
6ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
3 Οκτώμβρη του 1931 στον Πειραιά διεξάγεται το 6ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. χωρίς πια κανένα ενδιαφέρον από τους εργαζόμενους μιας και το κύρος και η υπόληψη της Γ.Σ.Ε.Ε ήταν στο μηδέν. Η υποχώρηση των αγώνων έχει εξήγηση. Από το 1929 έως το 1932 το Κ.Κ.Ε ο ιθύνων νους των αγώνων βρίσκετε σε κρίση λόγω εσωτερικών προβλημάτων, από την κρίση βγαίνει μετά την 5η ολομέλεια της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε που υπογραμμίζεται ότι. Βασικός κρίκος που θα επιτρέψει στο κόμμα να μπει επικεφαλής των μαζών για μεγάλους και αποφασιστικούς αγώνες παραμένει η προπαρασκευή, η οργάνωση και η καθοδήγηση των αγώνων των εργατών και όλων των εργαζομένων στη βάση του ΕΝΙΑΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.
Σημαντικοί αγώνες που ξεχωρίζουν είναι: των καπνεργατών, τροχιοδρομικών, επισιτιστών, οικοδόμων, δημοσίων υπαλλήλων την άνοιξη του 32, τα εργατικά συλλαλητήρια του ενιαίου μετώπου αγροτών ,εργατών το 2ο εξάμηνο του 32. Τα αιματηρά γεγονότα που ξεκίνησαν για την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης με 8 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες. Η απεργία των ανθρακωρύχων Αλιβερίου στις 7 Αυγούστου 1933 με 1 νεκρό και 20 εργάτες τραυματίες.
Συγκριτικά στοιχεία: Το 1932 από τα ταξικά συνδικάτα κηρύχτηκαν 111 απεργίες με 46.500 απεργούς, ενώ από τα ρεφορμιστικά 30 απεργίες με 34.000 απεργούς, το 1933 από την Ε.Γ.Σ.Ε.Ε κηρύχτηκαν 356 απεργίες με 65.000 απεργούς ενώ οι ρεφορμιστές κήρυξαν 44 απεργίες με 16.000 απεργούς.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
30 Γενάρη του 1933 ο Χίτλερ πήρε την εξουσία στην Γερμανία. Στην Ελλάδα κάποιοι κυβερνητικοί ενθάρρυναν φιλοπόλεμα στοιχεία και καταδίωκαν εργαζόμενους και πολίτες που αγωνίζονταν για την ειρήνη. Μπροστά στην νέα κατάσταση το Κ.Κ.Ε στο 5ο συνέδριο του αποφασίζει ότι τα συνδικάτα πρέπει να μετατραπούν σε αντιφασιστικά φρούρια. Με βάση την κατεύθυνση αυτή η Ε.Γ.Σ.Ε.Ε απευθύνει γραπτή πρόσκληση στην Γ.Σ.Ε.Ε στην Κεντρική πανδημοσιουπαλληλική επιτροπή και τα ανεξάρτητα συνδικάτα για συγκρότηση ενιαίου εργατικού μετώπου, μέσα από διαφωνίες τελικώς αποδέχθηκαν . Από το 1934 έως το ηρωικό 1936 οι αγώνες που αναπτύχθηκαν ήταν πολλοί και σημαντικοί όπως:
Οικοδόμοι , Αρτεργάτες, Σιδηροδρομικοί την άνοιξη του 34, Οι μεταλλωρύχοι του Μαντουδίου που με απεργιακό αγώνα 25 ημερών ξεσήκωσαν την βορειοκεντρική Εύβοια. Όμως ο Μάης αυτού του χρόνου σημαδεύτηκε από τα γεγονότα της Καλαμάτας όταν ο στρατός χτύπησε με πολυβόλα την διαδήλωση των λιμενεργατών και μυλεργατών της πόλης που απεργούσαν λόγω των μαζικών απολύσεων που έκαναν οι βιομήχανοι εξαιτίας της εγκατάστασης Σιλό. Την επόμενη της σφαγής η Ε.Γ.Σ.Ε.Ε κήρυξε απεργία και καλεί όλα τα σωματεία να αντιδράσουν, επίσης τις ίδιες μέρες καλεί τις άλλες δύο ομοσπονδίες που συναποφασίζουν και οι τρείς 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία . Ενώ ξεκίνησαν οι προετοιμασίες οι ρεφορμιστές υποχώρησαν και την ανέστειλαν. Παρόλα αυτά στην απεργία πήραν μέρος πάνω από 35.000 εργάτες, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους απεργού της Καλαμάτας. Την ίδια μέρα οι εργατοκάπηλοι της Γ.Σ.Ε.Ε κήρυξαν στάση εργασίας 12.00-13.00 την ώρα που οι εργάτες έκαναν παύση μία ώρα για φαγητό. Το περιοδικό (ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ) σοσιαλδημοκρατικό σημειωτέων των ανεξάρτητων συνδικάτων ,κατακεραύνωσε Γ.Σ.Ε.Ε – ΕΚΑ- Α.Ε.Σ για τις ευθύνες που είχαν. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου το Κ.Κ.Ε και η Ε.Γ.Σ.Ε.Ε απευθύνουν ανοιχτό γράμμα στους εργαζόμενους, στο αγροτικό κόμμα, στα συνδικάτα, στη Γ.Σ.Ε.Β.Ε αναδεικνύοντας τον κίνδυνο εγκαθίδρυσης ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας οι οποίοι απαντούν έτοιμοι για το συμφέρον του αντιφασιστικού αγώνα. Οι ρεφορμιστές και οι σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να υπονομεύουν αυτές τις πρωτοβουλίες .
7Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
14 Οκτώμβρη 1934 ξεκινά τις εργασίες του το 7ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε με την συμμετοχή μόνο των συντηρητικών δυνάμεων. Οι συνδικαλιστές της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε πρότειναν ένα πολυσέλιδο κείμενο για να ψηφιστεί και να γίνει απόφαση του 7ο συνεδρίου και να ανοίξει μια άλλη φάση του εργατικού κινήματος. Στο κείμενο έκανε σκληρή κριτική στην Γ.Σ.Ε.Ε , μιλούσε για προδοτική στάση έναντι των εργατών, για κάλυψη της κυβέρνησης στα γεγονότα της Καλαμάτας, επίσης στο κείμενο αναφέρονταν σειρά προτάσεων διεκδικήσεων, μερικές εξ αυτών είναι:
1) Για την αύξηση των ημερομισθίων κατά 40%
2) Καθορισμός κατώτατου ορίου μεροκάματου 75 δρχ. για άνδρες και γυναίκες που κάνουν την ίδια δουλειά.
3) Την κατάργηση του συστήματος αμισθίας για τους μαθητευόμενους κ.α.
Σειρά προτάσεων για την ανεργία , για το 8ωρο και την βδομάδα των 40 ωρών, για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας , για τα επιμελητήρια εργασίας.
Στις γενικότερες διεκδικήσεις αξίζει να σημειωθούν κάποιες προτάσεις που και σήμερα το 2014 τις βρίσκουμε μπροστά μας, μερικές εξ αυτών είναι:
1) Επέκταση και πλήρης εφαρμογή όλης της εργατικής νομοθεσίας στους εργάτες Γής
2) Απαλλαγή των εργατών και όλων των εργαζομένων από κάθε φόρο εφόσον το εισόδημα δεν ξεπερνά τις 50 δρχ. το χρόνο.
3) Βαριά προοδευτική φορολογία του κεφαλαίου
4) Κατάργηση της προσωποκράτησης για χρέη κ.α.
Γίνεται επισήμανση για τον επερχόμενο πόλεμο και τον κίνδυνο του φασισμού επίσης, πρόταση για ενιαίο μέτωπο, πρόταση για λαϊκή στέγη , πρόταση για τους συνεταιρισμούς καταναλώσεως, πρόταση για την μορφή οργάνωσης, πρόταση για τις διεθνής σχέσεις της Γ.Σ.Ε.Ε. Παρά την απουσία των κομμουνιστών ,η πρόταση αυτή κυριάρχησε στις εργασίες του συνεδρίου , αφού αποτελεί για την εποχή μια προχωρημένη βαθιά και τεκμηριωμένη επεξεργασία. Η πρόταση αυτή θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια την βάση στην οποία πάνω της στηρίζονται οι διεκδικήσεις της εργατικής τάξης .Τον Μάη του 36 στην Θεσσαλονίκη συνέρχεται το πανκαπνεργατικό συνέδριο . Η Κ.Ο.Ε ήταν η εμπροσθοφυλακή του ταξικού κινήματος, καθορίζονται οι διεκδικήσεις α) αυξήσεις στα μεροκάματα, β) ο νόμος περί Τόγκας , υγιεινότερους όρους εργασίας, ενίσχυση του ταμείου ασφάλισης καπνεργατών, την χορήγηση αμνηστίας αγωνιστών της εργατικής τάξης. Δίνουν εντολή να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα, έτσι ώστε αν δεν τα δεχθούν οι καπνέμποροι να ξεκινήσουν αγώνα, οι καπνέμποροι απειλούν με Λοκ άουτ και απορρίπτουν τα αιτήματα. Την Τετάρτη 29-4-36 στις 10 το πρωί οι επιτροπές ενημερώνουν τους εργαζόμενους ότι ξεκινάνε οι κινητοποιήσεις. Την Πέμπτη 30-4-36 στην απεργία προχωρούν τα σωματεία Σερρών, Δράμας, Καβάλας, το Σάββατο τα Αγρινίου, Κομοτηνής, Ξάνθης, Πειραιά, Σάμου, Σιδηροκάστρου, Προσωτσάνης , Νιγρίτας, Λαγκαδά, Σιάτιστας, Καρδίτσας. Η Κυβέρνηση δηλώνει «Το κράτος νόμου θα επιβληθεί» η απεργία γενικεύθηκε σε όλη τη χώρα με την συμπαράσταση όλου του λαού σχεδόν. Οι συγκρούσεις σφοδρές ,με το σύνθημα του ταξίαρχου “βαράτε στο ψαχνό” πέφτει ο αγωνιστής Τάσος Τούσσης πρώτος νεκρός του αγώνα, με τον νεκρό πάνω σε μία πόρτα οι διαδηλωτές φτάνουν στο διοικητήριο. Η πόλη βουίζει κάτω ο φασισμός, κι άλλοι εργάτες νεκροί. Στις 10 και 11 Μάη η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στον έλεγχο των διαδηλωτών, η χωροφυλακή κλεισμένη στα τμήματα, οι στρατιώτες τις περισσότερες φορές ενώνονται με τους απεργούς. Τα γεγονότα του Μάη συνθέτουν ανεκτίμητη πείρα για την στρατηγική και την τακτική του ταξικού κινήματος και χρειάζεται μελέτη για να αξιοποιείται στο παρόν και στο μέλλον.
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ
Στις 27 Ιουλίου του 36 η ενωτική Γ.Σ.Ε.Ε και η Γ.Σ.Ε.Ε κάτω από την επίδραση των γεγονότων της Θεσσαλονίκης και του επερχόμενου φασισμού, προκήρυξαν απεργία στις 5 Αυγούστου σε Αθήνα και Πειραιά με αφορμή το νομοσχέδιο που δήμευε περιουσιακά στοιχεία και αποθεματικά κεφάλαια ασφαλιστικών ταμείων. Όμως τους πρόλαβαν τα γεγονότα, στις 4 Αυγούστου ο Μεταξάς με τον Βασιλιά επέβαλαν δικτατορία. Από την πρώτη μέρα έστρεψε όλη την προσοχή στην φασιστικοποιήση των συνδικάτων. Αναθέτει το υπουργείο εργασίας στον Δημητράτο συνδικαλιστή της Γ.Σ.Ε.Ε , το δικαίωμα των συνδικάτων να εκλέγουν και να ελέγχουν τις διοικήσεις καταργήθηκε, εφαρμόστηκε η χιτλερική αρχή «Φύρερ Πρίνσιπ» και επειδή οι εργάτες έπαψαν να πληρώνουν συνδρομές, δόθηκε εντολή στους εργοδότες να κρατούν από όλους τους μισθωτούς , από τις αποδοχές τους ένα ποσό για τα φασιστικά συνδικάτα. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές που ήταν υπό την Γ.Σ.Ε.Ε προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην φασιστικοποιήση των Σωματείων και η υπηρεσία τους ήταν προσοδοφόρα, μισθοί ηγεμονικοί, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, δωροδοκίες από τους εργοδότες για τον καταρτισμό των συλλογικών συμβάσεων και σε βάρος του Ι.Κ.Α ο Δημητράτος τους χάρισε από ένα σπίτι αξίας 250-300 χρυσών λιρών. Από την πρώτη μέρα της δικτατορίας συνελήφθησαν χιλιάδες προοδευτικοί συνδικαλιστές, φυλακίστηκαν χωρίς δίκη στην Ακροναυπλία και στην Πύλο στα ξερονήσια και σε φυλακές, όπου και τους παρέδωσε στους Γερμανούς λίγο καιρό μετά με ρητή εντολή του Μεταξά.
Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου και προσωπικά ο Δημητράτος πρώην συνδικαλιστής και τώρα υπουργός εργασίας βαρύνεται με το αίμα αυτών των ηρωικών παιδιών της εργατικής τάξης. Να σημειώσουμε εδώ ότι για ένα διάστημα, Υπουργός εργασίας και πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε ήταν το ίδιο πρόσωπο, ο Δημητράτος. Το ίδιο θα επαναληφθεί και στην γερμανική κατοχή, στον ρόλο αυτόν θα είναι ο Καλύβας.
Να τονίσουμε ότι ο Μεταξάς ήταν ο πρώτος που κατάργησε την πάλη των τάξεων όπως είπε σε ομιλία του την πρωτομαγιά του 1940 στον Πειραιά.
«Μέσα σε μια κοινωνία, την καπιταλιστικήν δεν είναι αυθυπονόητον πράγμα η συνεργασία των φορέων της εργασίας δηλαδή των εργατών και των φορέων του κεφαλαίου δηλαδή των καπιταλιστών. Αλλά με την κοινωνική μεταρρύθμιση που εκάμαμεν ημείς, την συνεργασία αυτήν την κάμαμε υποχρεωτικήν»
ΕΡΓΑΤΙΚΟ Ε.Α.Μ
Στις 6 Απριλίου του 1941 τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ελλάδα. Τρείς μέρες πριν πέσει η Αθήνα, ο υφυπουργός Ασφαλείας Κ.Μανιαδάκης παραδίδει στους Γερμανούς 1600 κομμουνιστές που κρατούνται φυλακισμένοι και εξόριστοι, ανάμεσα τους και ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε Ν.Ζαχαριάδης που μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στο Νταχάου. Την ώρα που απλοί εργάτες και συνδικαλιστές της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε οδηγούταν στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, οι συνδικαλιστές που έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα προηγούμενα χρόνια και αποδέχθηκαν το διορισμό τους στην διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε επέτρεψαν σε τμήμα των SS να εγκατασταθεί εντός του κτηρίου στην Πατησίων. Τούς αποκαλούμε κουίσλινγκ συνδικαλιστές και τα ονόματα τους είναι γνωστά αν ανατρέξετε στην ιστορία που για λόγους συντομίας δεν γράφουμε.
1-3 Ιούλη του 1941 πραγματοποιήθηκε η 6η ολομέλεια του Κ.Κ.Ε και πάρθηκε η απόφαση στις 16 Ιούλη και μετά από επίμονες προσπάθειες της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε να συγκροτηθεί το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Στις 16 Ιούλη υπογράφτηκε πρακτικό από τους ηγέτες των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων Κώστα Θέο (Κ.Κ.Ε) Ιωάννης Καλομοίρης (Σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα) και Δημήτρη Στρατή (Σοσιαλιστικό κόμμα Ελλάδος).
ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Ε.Α.Μ
O μεγάλος λιμός στην κατοχή που οδήγησε στο θάνατο 42.760 ανθρώπους, η μεγάλη ανεργία που εκτινάχθηκε σε ιλιγγιώδεις αριθμούς οδήγησαν το Ε.Ε.Α.Μ να κάνει αγώνα για επιβίωση, αγώνα ζωής και θανάτου. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη απεργία στις 12 Απρίλη του 42’ από το κεντρικό ταχυδρομείο και γενικεύτηκε σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, έληξε στις 22 Απρίλη και η κατοχική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραχωρήσει κάποια οικονομικά αιτήματα, όμως των απεργών ήταν πατριωτικά, ανεξαρτησιακά, αντικατοχικά, η σημασία της απεργίας ήταν ότι αξιοποιήθηκε στην συνέχεια. Η χρονιά αυτή όμως σημαδεύτηκε με την άνανδρη δολοφονία του ηγέτη του Ε.Ε.Α.Μ Κώστα Λαζαρίδη.
Το Ε.Ε.Α.Μ θέλοντας να προλάβει νέο λιμό τον επερχόμενο χειμώνα και έχοντας βγάλει τα συμπεράσματά της, ξεκίνησε την νέα σύγκρουση της εργατικής τάξης με τους κατακτητές. Με συνθήματα «όλοι στον αγώνα» «όχι ξανά χειμώνας 42,42» «αύξηση των συσσιτίων»με τα στελέχη να μιλάνε σε σύντομες ομιλίες στα καφενεία και να καλούν σε αγωνιστική ετοιμότητα. Στις 7 Σεπτέμβρη άρχισε η μεγάλη απεργία που γενικεύτηκε με σφοδρές συγκρούσεις με την χωροφυλακή. Στις 12 Σεπτέμβρη η κυβέρνηση υποχρεώνεται να ανακοινώσει σημαντικές αυξήσεις, να διπλασιάσει τα συσσίτια και να απελευθερωθούν όλοι οι απεργοί.
1943
Μέσα στα 1943 η στρατιά του Χίτλερ αποδεκατιζόταν στο Στάλινγκραντ από τον κόκκινο στρατό, πέρα από το γόητρο ο Γερμανικός στρατός έχανε δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες, για την κάλυψη των αναγκών έστελνε στην Γερμανία ότι είχε από μείνει για να λειτουργήσουν τα εργοστάσια πολεμικού εξοπλισμού, οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τις κατοχικές δυνάμεις να επιστρατεύσουν πολίτες και να τους μεταφέρουν στην Γερμανία για καταναγκαστική εργασία. Η μοναδική χώρα που δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο ήταν η χώρα μας, η Ελλάδα, αφού το Ε.Α.Μ και εμπροσθοφυλακή το Ε.Ε.Α.Μ υποχρέωσε τους κατακτητές να μην κάνουν επιστρατεύσεις.
Η μαφία που διοικούσε την Γ.Σ.Ε.Ε υποχρέωσε τους εργοδότες να απολύουν εργάτες και συντάσσοντας ονομαστικές καταστάσεις στα γραφεία της Γ.Σ.Ε.Ε ετοιμάζονται να τους στείλουν δια της βίας στη Γερμανία. Από τις 24 Φλεβάρη έως τις 5 Μάρτη η Αθήνα φλέγεται από διαδηλώσεις, 2 φορές κατέλαβαν το υπουργείο εργασίας και έκαψαν τους καταλόγους και τις καταστάσεις, έπεσαν 18 νεκροί και 135 τραυματίες.
Δια μέσου του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού η κυβέρνηση ανακοίνωσε την ματαίωση της επιστράτευσης. Και μόνο αυτή η επιτυχία του Ε.Α.Μ και Ε.Ε.Α.Μ που έσωσαν από βέβαιο θάνατο δεκάδες χιλιάδες νέους και νέες φτάνει να γραφτούν με χρυσά γράμματα στην ιστορία. Σειρά απεργιών ακολούθησαν τους επόμενους μήνες με πολλούς νεκρούς. Οι συνδικαλιστές της Γ.Σ.Ε.Ε με το περίστροφο στο χέρι τρομοκρατούσαν, τα ίδια τα γραφεία της Γ.Σ.Ε.Ε είχαν μετατραπεί σε βασανιστήρια. Η κλίκα των φασιστών αυτών της Γ.Σ.Ε.Ε εξόντωσε όλους του επικεφαλής της Ε.Γ.Σ.Ε.Ε και των Εργατικών κέντρων της. Στις 27 Γενάρη του 44 η ΟΠΛΑ εκτελεί τον προδότη Καλύβα Γενικό Γραμματέα της Γ.Σ.Ε.Ε. Οι Γερμανοί με τους ντόπιους συνεργάτες τους για να χτυπήσουν τις κινητοποιήσεις του λαού συγκρότησαν τρομοκρατικές οργανώσεις όπως οι ‘’Χ, ΡΑΝ, ΕΔΕΝ ,ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΡΙΑΙΝΑ, ΕΚΟ, ΠΑΣ κ.α.
1Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ Ε.Α.Μ
Η πανελλαδική συνδιάσκεψη συνέρχεται στις πιο κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας και της ιστορίας του έθνους. Βρισκόμαστε ήδη στον 5ο χρόνο του πολέμου που εξαπέλυσε ο φασισμός και ο συσχετισμός δυνάμεων έχει γείρει προς όφελος των ενωμένων εθνών και λαών, αλλά όσο πλησιάζει το τέλος τους χτυπούν με μεγαλύτερη λύσσα τους υπόδουλους λαούς, ώστε να πάρει χρόνια η ανόρθωση τους. 3 Χρόνια τώρα κατασπαράσσουν τις σάρκες του ελληνικού λαού, διαμέλισαν την πατρίδα μας και έδωσαν ελληνικά εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης στο μαχαίρι των Βούλγαρων. Αποστράγγισαν την χώρα μας από κάθε αξία, καπνά, λάδι, σταφίδα, βαμβάκι, καύσιμες ύλες, συγκοινωνίες, ότι δεν χρειάζονται το καταστρέφουν με μανία, φέραν τον πληθωρισμό και καταδίκασαν την εργατική τάξη στην πείνα, φέραν τον μεγάλο λιμό του 41, θέλουν να εξαναγκάσουν τον λαό να αποδεχθεί την επιστράτευση και την ομαδική αιχμαλωσία, να γονατίσει και να συρθεί στα σκλαβοπάζαρα της Γερμανίας και για αυτό το λόγο, τρομοκρατούν ,καίνε και σφάζουν ολόκληρες περιοχές. Σε εκατοντάδες χιλιόμετρα στην σιδηροδρομική γραμμή Πελοποννήσου αιωρούνται τα πτώματα ελλήνων πατριωτών, ολόκληρη η χώρα ένα απέραντο σφαγείο. Στα εγκληματικά σχέδια βρήκαν συνένοχους και συνεργάτες ελληνόφωνους προδότες , σε όλο αυτό το διάστημα μέσα από την μαύρη αγορά οι μεγαλοκαρχαρίες συσσωρεύουν κέρδη από την καταλήστευση του λαού, πατρίδα, εθνική τιμή, εθνική ανεξαρτησία γι αυτούς είναι οι κάσσες με το χρυσάφι τους. Οργάνωσαν πολεμικές επιχειρήσεις ακόμα και εναντίον ανάπηρων ηρώων του Αλβανικού Μετώπου, συνέλαβαν χιλιάδες, τους βασάνισαν και εκτέλεσαν κατά μάζες ως αντίποινα για τον αγώνα του ελληνικού λαού. Στην εγκληματική αυτή προδοτική συμμαχία ντόπιων εκμεταλλευτών, φασιστών, κατακτητών συμμετέχουν με ζήλο στιγματισμένοι εργατοκάπηλοι της συμμορίας Καλύβα, Κανακουσάκη . κ.α. Μπήκαν στην υπηρεσία του κατακτητή για να παραδώσουν αιχμάλωτη ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρας, είναι η ίδια συμμορία που στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχαν κάνει τα σωματεία ρόδες του φασιστικού καθεστώτος. Όλοι οι εγκληματικοί νόμοι με τους οποίους ο κατακτητής ήθελε να εξαναγκάσει τους εργάτες να πάνε στα κολαστήρια της Γερμανίας, ο Νόμος 522, ο Νόμος 1038 που ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία υπογράφτηκαν και υιοθετήθηκαν από τους προδότες αυτούς, τους οποίους οι Γερμανοί πληρώνουν με τα δισεκατομμύρια που αρπάζουν από τον ελληνικό λαό. Το 1944 οι κατοχικές δυνάμεις οργίασαν σε συνεργασία με τους ντόπιους προδότες με την θηριωδία τους, οι πιο χαρακτηριστικές ήταν.
Φλεβάρης 44: 204 εκτελέστηκαν στη θέση Βίγλα Μεγαλόπολης
Απρίλης 44: 134 εκτελέστηκαν στη θέση Καρακόλιθο Βοιωτίας
Απρίλης 44: 120 εκτελέστηκαν στο Αγρίνιο
Απρίλης 44: 100 εκτελέστηκαν στην Σπάρτη
18 Απριλίου: 233 εκτελέστηκαν στην Κλεισούρα Μακεδονίας
24-26 Απριλίου: 318 εκτελέστηκαν στα χωριά Πύργο ,Μεσόβουνο,
Γραμματικό, Σέλι, Κατσούφιανη Δυτ. Μακεδονίας
Πρωτομαγιά 44: 200 εκτελέστηκαν στην Καισαριανή
10 Μάη : 92 εκτελέστηκαν στην Καισαριανή
27 Μάη: 86 εκτελέστηκαν στην Λίμνη Πελοποννήσου
Ιούνης 44 : 80 εκτελέστηκαν στο Φαραγκότσι Κοζάνης
10 Ιούνη : 229 εκτελέστηκαν στο Δίστομο Βοιωτίας
17 Αυγούστου : 150 εκτελέστηκαν στην Κοκκινιά
2 Σεπτεμβρίου : 246 εκτελέστηκαν στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης
Μ ε τις θυσίες 4 χρόνων ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Αθήνα ,η παρουσία και η δράση του εργατικού Ε.Α.Μ στα χρόνια της κατοχής ήταν επόμενο να προσδώσει κύρος αξιοπρέπεια και την καθολική αποδοχή των εργαζομένων, σε αντίθεση με τα όργανα των κατακτητών που είχαν την περιφρόνηση και κατάπτυστα έτρεχαν να κρυφτούν. Έτσι στις 18 Αυγούστου του 44 η κεντρική επιτροπή του Ε.Ε.Α.Μ αποφάσισε την μετονομασία από Ε.Ε.Α.Μ. σε Γ.Σ.Ε.Ε.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ Γ.Σ.Ε.Ε
Στις 10 Ιούλη, δυο μέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας, ένα τμήμα του ΕΛΑΣ κατέλαβε το κτήριο της Γ.Σ.Ε.Ε συλλαμβάνοντας όσους ήταν μέσα σε αυτό και παραδίνοντας το στο Ε.Ε.Α.Μ. Σε όλα τα εργατικά κέντρα, σωματεία, ομοσπονδίες αναλαμβάνουν προσωρινές διοικήσεις και επικυρώνονται από την διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε με σκοπό τη διενέργεια γνήσιων δημοκρατικών εκλογών.
Σε αρκετές περιπτώσεις η Γ.Σ.Ε.Ε δια της βίας υποχρέωσε βιομηχάνους που αρνούταν να ανοίξουν και να θέσουν σε λειτουργία τα εργοστάσια τους, να βάλουν μπρός τις μηχανές. Αυτήν την περίοδο η Γ.Σ.Ε.Ε απαιτεί εργατικό έλεγχο στους οργανισμούς κοινωνικής πολιτικής, πράγμα που επιβάλει τελικά και θεσμοθετείται από την κυβέρνηση εθνικής ενότητος. Ο Γ.Παπανδρέου βλέποντας την ενότητα της εργατικής τάξης υπό την καθοδήγηση του Κ.Κ.Ε και μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τον λαό, ζήτησε βοήθεια με επιστολή στο Τσόρτσιλ, ο βρετανικός στρατός που έφτασε με επικεφαλής τον Σκόμπι έπνιξε στο αίμα διαδηλώσεις σε Αθήνα και Πειραιά χτυπώντας στο ψαχνό ,
«ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ».
Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας τα πράγματα χειροτέρεψαν δραστικά, η κυβέρνηση έπαψε την διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε με το αιτιολογικό ότι ήταν συνυπεύθυνη για την ανταρσία κατά του κράτους και του καθεστώτος στην διάρκεια των δεκεμβριανών. Διόρισε διοικήσεις από συνδικαλιστές που είχαν υπηρετήσει πειθήνια τους Γερμανούς , με επικεφαλής τον διεφθαρμένο κατοχικό συνδικαλιστή Χατζηδημητρίου και μέλος τον ελεεινό εργατοκάπηλο Φ.Μακρή. Η πρώτη ενέργεια της διορισμένης διοίκησης ήταν να επισκεφθεί την πρεσβεία και να δηλώσει αφοσίωση και υποταγή στους καινούργιους δυνάστες των ελλήνων εργαζόμενων και από κοινού κατέστρωσαν σχέδιο αποκομμουνιστικοποιήσης των συνδικάτων. Η Βρετανική συνδικαλιστική οργάνωση TUC εγκαθιστά επιτελείο στην Αθήνα προκειμένου να επιβλέπει τα νέα σχέδια για τον απόλυτο έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι Citrine, Chester, Bagnallκ.α. είναι μερικοί βρετανοί συνδικαλιστές που ανέλαβαν δράση. Μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις υπογράφεται τελικά η συμφωνία Citrine από τον υπουργό, τηνTUC, τους εγκάθετους του Χατζηδημητρίου και τους νόμιμους αλλά καθαιρεμένους της Γ.Σ.Ε.Ε. Η συμφωνία προέβλεπε τρείς βασικούς όρους.
1) Να διοριστεί αντιπροσωπευτική διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε από τις δύο αντίπαλες παρατάξεις .
2) Να γίνουν ελεύθερες αρχαιρεσίες στα σωματεία με εποπτεία δικαστικών αντιπροσώπων, εκπρόσωπων των παρατάξεων και της TUC.
3) Αμέσως μετά να πραγματοποιηθεί το 8ο Συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε για την εκλογή διοίκησης.
Εντούτοις ούτε αυτή η συμφωνία τηρείται και η νόμιμη διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε χρησιμοποιώντας τον τίτλο της ενωτικής Γ.Σ.Ε.Ε απευθύνει ανοιχτό γράμμα προς τα μέλη της βρετανικής αποστολής .(το γράμμα μπορείτε να το διαβάσετε αυτούσιο στο βιβλίο “ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ 1918-1949 εκδόσεις Σύγχρονη εποχή σελ. 172”
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΓ.Α.Σ.
Η περίοδος μετά την Βάρκιζα σε πολιτικό, οικονομικό και συνδικαλιστικό άλλαξε ριζικά, οι συμμορίες πλήθαιναν και τρομοκρατούσαν τον λαό της υπαίθρου κυρίως, οι ξυλοδαρμοί, οι συλλήψεις και φυλακίσεις, το κάψιμο σπιτιών, οι βιασμοί γυναικών, οι λεηλασίες δημιουργούν ανυπόφορη την κατάσταση για τον λαό και με αφοπλισμένο τον ΕΛΑΣ τον καταστούσαν ανήμπορο να υπερασπιστεί την ελευθερία και το βιός του. Ο Στρατηγός Σαράφης στο βιβλίο του ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΑΡΚΙΖΑ γράφει «από την αλληλογραφία και τις εν γένει ενέργειες των Άγγλων είχαμε πειστεί ότι αυτοί οργάνωναν τις συμμορίες».Οι συμμορίες αυτές ήταν πάνω από 150 σε όλη την Ελλάδα με 20.000 μέλη οπλισμένα. Μέσα σε 4 μήνες από την συμφωνία της Βάρκιζας δολοφονήθηκαν 560 αγωνιστές της Αντίστασης και φυλακίστηκαν 30.000 δημοκράτες. Από την δράση των ταγμάτων ασφαλείας άλλαξε ακόμα και η πληθυσμιακή δομή της χώρας. Το τρίμηνο μετά την Βάρκιζα απολύονται 16.500 δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς αποζημίωση με το αιτιολογικό ότι «υπονομεύουν και διασαλεύουν την τάξιν» . Η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ γράφει ότι μόνο το 20% των ελλήνων εργαζομένων έχει ξαναπιάσει δουλειά. Όσοι στον καιρό της κατοχής ήταν διαπλεκόμενοι, μαυραγορίτες πλούτισαν αξιοποιώντας την πείνα και λεηλατώντας την ΟΥΝΡΑ (βοήθεια των ηνωμένων εθνών, ο αμερικανικός προπομπός για να δημιουργηθεί η προϋπόθεση και να παραλάβουν την σκυτάλη από τους Βρετανούς).
Αρχές του Απρίλη του 45 με απόφαση του Κ.Κ.Ε λαμβάνοντας υπόψην την κατάσταση στο εργατικό κίνημα, την αναγκαιότητα έντασης του αγώνα και την επιβίωση από τις συμμορίες, ιδρύεται ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ. ΕΡΓ.Α.Σ με επικεφαλής τον Κωστα Θέο ενώ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν οι Στρατής Καλομοίρης επειδή εκτιμούσαν ότι σε συνθήκες ακραίου αντικομουνισμού θα αποτύχανε εξ’αρχής ασκώντας μάλιστα σκληρή κριτική, η στάση τους αυτή βέβαια δεν τους εμπόδισε να μπουν αργότερα κάτω από την ομπρέλα των κομμουνιστών για να εξασφαλίσουν την εκλογή τους στην διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε.
Εντωμεταξύ τα όργανα της κυβέρνησης αρνούνται να υλοποιήσουν την συμφωνία Citrine και αρχές Μάρτη υπογράφεται μετά από διαβούλευση νέα συμφωνία η δεύτερη για διορισμό προσωρινής διοίκησης της Γ.Σ.Ε.Ε, από τα 21 μέλη ο Βρετανός πέτυχε να δώσει την πλειοψηφία στους δοσίλογους και να περιορίσει τους κομμουνιστές σε 2 μέλη, η υποχώρηση του Κ.Θέου έγινε μόνο για να οδηγηθεί η Γ.Σ.Ε.Ε σε συνέδριο. Όμως με την συγκρότηση σε σώμα της νέας προσωρινής διοίκησης , ομάδες τραμπούκων επιτέθηκαν σε κομμουνιστές μέσα στα γραφεία της ομοσπονδίας εξαναγκάζοντας τους σε άμεση παραίτηση, στον Πειραιά πριν την ψηφοφορία στου λιμενεργάτες συνελήφθησαν 34 συνδικαλιστές από τους οποίους 13 ήταν πρόεδροι σωματείων. Τον Απρίλη του 45 πέφτει η κυβέρνηση και ο Γολγοθάς για γνήσιο συνέδριο συνεχίζεται , νέα προσωρινή διοίκηση με 9 μέλη τώρα η ομάδα Χαντζηδημητρίου ,5 Καλομοίρης, 3 Στρατής και 4 ο ΕΡΓΑΣ, ούτε και αυτή όμως ευδοκίμησε ,ήρθε 4η συμφωνία πάντα με πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής τον βρετανό Feather. Τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών σε Αθήνα Πειραιά που δημοσιεύτηκαν ήταν:
ΑΘΗΝΑ : έγιναν εκλογές σε 168 Σωματεία
Ψήφισαν: 46.668 μέλη
Έλαβαν : ΕΡΓΑΣ 33.500 ψήφους και όλοι οι άλλοι 13.168
ΠΕΙΡΑΙΑ: σε 80 Σωματεία ψήφισαν 20.300 μέλη
Έλαβαν: ΕΡΓΑΣ 16.539 Όλοι οι άλλοι συνδυασμοί 2.860
ΠΑΤΡΑ: Σε 42 Σωματεία ψήφισαν 4.469 μέλη με τον
ΕΡΓΑΣ να λαμβάνει 3.856 ψήφους και οι υπόλοιποι 595.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ: σε 31 Σωματεία ψήφισαν 1.747 μέλη και έλαβαν ο
ΕΡΓΑΣ 1.556 ψήφους και οι υπόλοιποι συνδυασμοί 184.
Τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν απογοητευτικά για τους εργατοκάπηλους και τους Βρετανούς που πάσχιζαν για την αποκομμουνιστικοποίηση των σωματείων. Βλέποντας αυτά τα αποτελέσματα αρνήθηκαν την πραγματοποίηση των συνεδρίων και μαζί με την αστυνομία κατέλαβαν τα κτήρια του εργατικού κέντρου Αθηνών και Πειραιά, με διαδηλώσεις ο ΕΡΓΑΣ μπροστά από τα κτήρια και με συγκρούσεις απαίτησε και πέτυχε την διενέργεια συνεδρίων σε Αθήνα και Πειραιά αλλά η κυβέρνηση αμέσως τα ακύρωσε και τα δύο με υπουργικές αποφάσεις .
Στις 2 Δεκεμβρίου φτάνει στην Αθήνα αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας για την πραγματοποίηση του πολύπαθου 8ου Συνεδρίου της Γ.Σ.Ε.Ε.
Στις αρχαιρεσίες πήραν μέρος τρείς συνδυασμοί και έλαβαν ΕΡΓΑΣ, 1531 ψήφους και ποσοστό 71% ΣΤΡΑΤΗΣ,105 ψήφους και ποσοστό 5% και ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ 64 ψήφους.
Στις εργασίες του συνεδρίου έγινε σοβαρή συζήτηση και ψηφίστηκε διεκδικητικό πλαίσιο με κεντρικό άξονα ,βελτίωση των μισθών, την καλυτέρευση των υπηρεσιών του Ι.Κ.Α , την ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων, τους όρους υγιεινής και ασφάλειας και ξεχωριστά αιτήματα για τις γυναίκες και την Νεολαία. Η απόφαση του συνεδρίου απαιτούσε ελεύθερες γενικές βουλευτικές εκλογές, εθνική ανεξαρτησία, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η Σαρωτική νίκη όμως του ΕΡΓΑΣ στο 8ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε τρόμαξε την άρχουσα τάξη, το καθεστώς και τους αγγλοαμερικάνους, που με ενεργό ρόλο των πρεσβειών τους στην Αθήνα άρχισαν τα σχέδια ανατροπής της διοίκησης της Γ.Σ.Ε.Ε.
Στις γενικές βουλευτικές εκλογές στις 21 Μάρτη του 46 νίκησε η συντηρητική παράταξη και σχημάτισε κυβέρνηση, μετά από 15 μέρες ο υπουργό εργασίας Α.Στράτος μετέτρεψε σε γκέτο το υπουργείο, απέλυσε τα 2/3 του προσωπικού του υπουργείου και διέταξε τους επισκέπτες να στέκονται στην ουρά σε «φάλαγγα κατ’ άτομο» φοβούμενος τις διαδηλώσεις. Από τα πρώτα έργα της κυβέρνησης ήταν η κατάργηση του Ν.44/1944 που απαγόρευε στους βιομηχάνους τις ελεύθερες απολύσεις. Στην προσπάθεια ανατροπής του συνδικαλιστικού κινήματος ρίχνεται στην μάχη όλος ο φασιστικός και παρακρατικός μηχανισμός, στο διάστημα αυτό δολοφονείται ο πρόεδρος του Εργατικού κέντρου Νάουσας και στέλεχος του ΕΡΓΑΣ Βουτυράς, λεηλατούνται γραφεία σωματείων και συγκεντρώνονται στην ασφάλεια μητρώα μελών. Με την λήξη του 8ου συνεδρίου ο ρολίστας της άρχουσας τάξης Μακρής κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για ακύρωση του 8ου συνεδρίου, στο μετά την Βάρκιζα κράτος ,της μισαλλοδοξίας και του αντικομμουνισμού, σε ένα κράτος όπου όσοι δικαστές είχαν σχέση με την Αντίσταση το Ε.Α.Μ και τον Δεκέμβρη του 44 είχαν εκκαθαριστεί μέχρι 13ο βαθμό συγγένειας , κανείς δεν είχε αυταπάτες για την απόφαση του δικαστηρίου, χαρακτηριστικό είναι ότι 2.600 υποθέσεις που εκδικάστηκαν στον Δήμο Αθηναίων αθώωσαν το 82%, το 11% διέταξαν άμεση απελευθέρωση και μόνο το 7% καταδικάστηκε σε περιορισμένες ποινές (ριζοσπάστης 5.6.46)
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι η κυβέρνηση ανέθεσε στην ΕΡΕΠ του Μακρή και όχι στις συνδικαλιστικές οργανώσεις την διανομή της αρωγής ΟΥΝΡΑ και την διένειμαν με καταστάσεις της ασφάλειας στους εθνικόφρονες υπάλληλους.
Στις 26 Ιούνη πράγματι το δικαστήριο ακυρώνει το 8ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε, με απόφαση του υπουργού Στράτου απολύει την διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε και ορίζει προσωρινή για να πάει σε νέο συνέδριο, από τα 21 μέλη του ΕΡΓΑΣ ορίζει μόνο 5 παρά την σαρωτική νίκη στις εκλογές. Να σημειώσουμε εδώ ότι από τα 5 αυτά μέλη φρόντισε να ορίσει δυο που δεν είχαν σχέση με το Κ.Κ.Ε ,έναν που ήταν συνεργαζόμενος και έναν που είχε εκδιωχθεί. Τελικά μόνο ο Καλομοίρης αποδέχθηκε τον διορισμό. Με την γνωστοποίηση της απόλυσης της Γ.Σ.Ε.Ε ξέσπασαν διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, η αστυνομία επιτίθεται και καταλαμβάνει τα γραφεία της Γ.Σ.Ε.Ε, για ένα τρίμηνο (Αυγουστο,Σεπτεμβριο,Οκτώμβριο) η Αθήνα γίνετε το επίκεντρο του παγκοσμίου συνδικαλιστικού ενδιαφέροντος, το σύνολο σχεδόν των συνδικαλιστικών οργανώσεων που έχουν ανασυγκροτηθεί μετά την ήττα του φασισμού καταδικάζουν το πραξικόπημα της κυβέρνησης Τσαλδάρη. Είναι χαρακτηριστικό στη Γ.Σ του διεθνούς γραφείου εργασίας που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ, οπ Φ.Μακρής που εκπροσωπούσε την διορισμένη διοίκηση σε ειδική ψηφοφορία για το αν είχε νόμιμο δικαίωμα συμμετοχής ,καταψηφίστηκε από όλους χωρίς εξαίρεση. Να σημειώσουμε εδώ ότι ύστερα από άρνηση του υπουργού εργασίας Στράτου να επισκεφτεί τα γραφεία του foreignoffice τον αντικατέστησαν με τον Κ.Καραμανλή .Η πρώτη απόφαση του νέου υπουργού ήταν να αφαιρέσει τα ασφαλιστικά ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης από την διοίκηση των εργατικών ομοσπονδιών με την απόλυση των εκλεγμένων διοικήσεων και να τα θέσει υπό τον έλεγχο του υπουργείου. Έτσι άρχισε η λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων, ο ίδιος μείωσε τον Γενάρη του 47 την εισφορά των εργοδοτών από το 10% στο 4% στο ταμείο ανέργων.
9ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Γ.Σ.Ε.Ε
H χώρα βρίσκεται σε εμφύλιο , η εθνικόφρων παράταξη στις 28 Μάρτη του 48 μαζεύεται στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά σ ένα συνέδριο παρωδία που το διακωμώδησαν και οι ίδιοι οι υποστηρικτές της κυβέρνησης. Επί 15 μέρες το ένα και μοναδικό θέμα που συζητήθηκε ήταν η διανομή θώκων. Την ένατη μέρα έγινε εκλογή του γενικού γραμματέα , με την ανάδειξη του γκεσταπίτη Δημητράτου που πήρε 750 ψήφους έναντι 579 του φασίστα Μακρή, την επόμενη μέρα όμως , με αστραπιαία νομοθετική ρύθμιση του υπουργού εργασίας Πρωτοπαπαδάκη ακυρώνεται η εκλογή Δημητράτου με αποτέλεσμα ο χώρος του συνεδρίου να μετατραπεί σε ρινγκ, με καρεκλιές και τραυματισμούς των αντιμαχόμενων φατριών. Η ομάδα Μακρή έριχνε κείμενα που αποκαλούσε τον πρόεδρο του Ε.Κ. Θεσσαλονίκης «γκάγκστερ» πρώην συνέταιρο του Δάγκουλα , αρχηγού της ομάδας εκτελεστών ,συνεργάτη των Γερμανών. Από την άλλη μεριά πετούσαν φέιβολαν που έδειχνε τον Μακρή να παίρνει χρήματα από τον Μποδοσάκη. Ο Μακρής από το μικρόφωνο κατηγόρησε τον Πατσαντζή ότι είχε κλέψει μεγάλη ποσότητα εμπορευμάτων από την εταιρεία που εργαζόταν .
Το τραγελαφικό συνέδριο εν τέλει κατάφερε να εκλέξει πρόεδρο τον Μακρή. Έτσι από το συνέδριο αυτό σταδιακά αλλά σταθερά παγιώνεται μια κατάσταση στη Γ.Σ.Ε.Ε, Τις ομοσπονδίες ,Εργατικά κέντρα και σωματεία και αποτελεί την πιο μελανή σελίδα του συνδικαλιστικού κινήματος της πατρίδας μας. Ένα κίνημα που πέρασε από φωτιά και σίδερο με πολλές δοκιμασίες, ζιγκ ζαγκ, λάθη και επιτυχίες, ένα κίνημα που με την βοήθεια του Κ.Κ.Ε έφερε στο προσκήνιο τον ρόλο, το ειδικέ βάρος, την οντότητα της νεαρής εργατική τάξης την προοπτική και το μέλλον της. Αυτό το κίνημα τα όργανα του κεφαλαίου στα συνδικάτα σε κοινή δράση με το «συνδικαλιστικό της ασφάλειας», με εργαλεία τα περιβόητα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων» ,την καθοδήγηση της Αμερικανικής πρεσβείας, με τις φυλακίσεις και τις εκτελέσεις αγωνιστών, τις διαγραφές και τους όρκους πίστης στο καθεστώς ,αυτό το εργατικό κίνημα το έφεραν στον τέλειο εξευτελισμό. Θα το σύρουν σε σκοτεινό και δύσοσμο υπόνομο, τα όργανα του κεφαλαίου θα καβαλικέψουν στο σβέρκο της εργατικής τάξης σε ολόκληρη την μετεμφυλιακή περίοδο και θα παραδώσουν την σκυτάλη στη χούντα η οποία θα αλλάξει βάρδια με την μεταπολίτευση. Η περίοδος θα κλείσει το Δεκέμβρη του 83 με το 22ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. Ένα συνέδριο που για 37 χρόνια το ταξικό κίνημα πάλεψε ανυποχώρητα , ένα συνέδριο που είχε στοιχεία νοθείας αλλά που του προσδώσαμε κοσμητικά επίθετα όπως, συνέδριο εκδημοκρατισμού, συνέδριο σταθμός , δημοκρατικό συνέδριο , όμως 2-3 χρόνια μετά η ζωή και οι εξελίξεις μας υποχρεώσανε να δούμε την πραγματικότητα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τα συμπεράσματα που μπορούν να διεξαχθούν από την διαδρομή του συνδικαλιστικού κινήματος ανάμεσα σε άλλα είναι:
Oι πολύχρονοι και ηρωικοί αγώνες έφεραν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής μια νεαρή τάξη, την εργατική τάξη, βγάζοντάς την από την ανυποληψία, την περιφρόνηση, την αφάνεια. Γίνεται μια υπολογίσιμη δύναμη και αναδεικνύεται σε αυθεντικό εκφραστή του καινούργιου και του μέλλοντος.
όλες οι κατακτήσεις όπως το δικαίωμα στην εργασία, η κοινωνική ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, το 8ωρο, οι άδειες, τα δώρα, το σύνολο μικρών η μεγαλύτερων δικαιωμάτων, γράφτηκαν πρώτα σε πανό των ταξικών δυνάμεων και έγιναν φωνή ,σύνθημα και οργή στα χείλη των αγωνιστών , ποτίστηκαν με ιδρώτα και αίμα των ταξικών δυνάμεων μέχρι να υποχρεωθούν οι κυβερνήσεις να τα δεχθούν.
Νέο πιο ουσιαστικό περιεχόμενο αποκτούν τώρα οι λαϊκές αξίες, της περηφάνιας, της εντιμότητας, της ανιδιοτέλειας και της ανθρωπιάς. Μέσα από τους αγώνες και την αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες δυνάμεις διαπαιδαγωγούνται χιλιάδες εργατικές συνειδήσεις στο να αψηφούν τον κίνδυνο και να εξυψώνονται μέχρι το σημείο να δίνουν ακόμα και την ίδια τους την ζωή. Και απέναντι στο μεγαλείο αυτό, η αντίδραση και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, οι εγχώριοι και ξένοι προστάτες ποιό πρότυπο ανθρώπου καλλιεργούν; Του κιοτή, του γερμανοντυμένου, του ραγιά, του ιδιοτελή και του άρπαγα που πουλά τον αδερφό και την μάνα του.
Στα συμπεράσματα, στα ανεκτίμητα συμπεράσματα αυτών των αγώνων θα είναι παράληψη αν δεν σημειώσουμε την καθοριστική συμβολή του εργατικού λαϊκού κινήματος στην ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης η οποία αν πραγματοποιούταν τα θύματα του πολέμου θα ήταν υπερδιπλάσια.
Και τελικά όλη αυτή η δημιουργική πορεία και τα αποτελέσματά της δεν θα προέκυπταν αν το κίνημα είχε ακολουθήσει την γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου» και των «κοινωνικών εταίρων»
ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ. Κι ακόμα όσοι κατηγορούν το ταξικό κίνημα με τη μέθοδο της λαθολογίας, δεν θα καταφέρουν να κρύψουν την αλήθεια. Λάθη, καθυστερήσεις, αδυναμίες χαρακτηρίζουν κάθε ζωντανό και δρώντα οργανισμό, αλλά διαπιστώνουμε ότι ο δρόμος που διανύθηκε ήταν δύσκολος, πρωτόγνωρος και μακρύς αλλά ζωντανός και αποτελεσματικός, ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΣΕ ΣΟΔΕΙΑ.
Πηγή: το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα 1918-1948 δυο γραμμές δύο αντιπαραθέσεις.
Εκδόσεις (σύγχρονή εποχή)
Στο βιβλίο θα βρείτε σπάνια ντοκουμέντα της εποχής και φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύουν τα γεγονότα που για λόγους οικονομίας χώρου δεν ήταν δυνατόν να καταχωρηθούν στο έντυπο.
