Η ολομέτωπη επίθεση σε βάρος του όποιου δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα απέμεινε στην Κοινωνική Ασφάλιση, έτσι ώστε αφ’ ενός να απαλλαγούν κυβέρνηση και εργοδότες από το «κόστος» του συστήματος που θεωρείται «βαρίδι» στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και αφ’ ετέρου να επιταχυνθεί η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του Ασφαλιστικού, τίθεται ως κεντρική προτεραιότητα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που προέκυψε από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, με βάση και το συμφωνηθέν τρίτο μνημόνιο.
Άμεσα η νέα κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας θα «τρέξουν» τα όσα βάρβαρα έχουν συνομολογηθεί στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου για το Ασφαλιστικό, ενώ τα περί «ισοδυνάμων μέτρων» και «αντισταθμιστικών» θα αξιοποιούνται για προπαγανδιστική κατανάλωση, καλλιέργεια αυταπατών, στάση αναμονής, κέρδισμα χρόνου και ενσωμάτωσης των διεκδικήσεων στα επίπεδα «φτωχοκομείου» που θέτουν τα όρια κερδοφορίας του κεφαλαίου και η ΕΕ.
Πιο συγκεκριμένα, με τη «δαμόκλειο σπάθη» που περιλαμβάνεται στο τρίτο μνημόνιο, στο όνομα της «ενίσχυσης της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συστήματος» τίθεται στόχος επίτευξης «εξοικονόμησης» της τάξης του ¼ του ΑΕΠ το 2015 και της τάξης του 1% του ΑΕΠ το 2016. Σε αυτήν τη θεμελιώδη παραδοχή της δραστικής περικοπής της χρηματοδότησης του συστήματος, που διαρκώς βαίνει μειούμενη, υποτάσσονται οι ανατροπές στο σύστημα, η προωθούμενη ιδιωτικοποίησή του και οι «αιματηρές» περικοπές σε συντάξεις, παροχές κλπ. Οι νέες σαρωτικές ανατροπές θα πρέπει να έχουν θεσπιστεί μέχρι τα τέλη Οκτώβρη του 2015 και θα τεθούν σε ισχύ από την 1η Γενάρη του 2016. Έτσι με βάση και το τρίτο μνημόνιο, «όσοι συνταξιοδοτούνται μετά τις 30 Ιουνίου 2015 θα έχουν πρόσβαση σε βασικές, εγγυημένες συντάξεις με βάση τις εισφορές και με εισοδηματικά κριτήρια μόνον όταν θα έχουν συμπληρώσει τη νόμιμη κανονική ηλικία συνταξιοδότησης που είναι σήμερα τα 67 έτη».
Παράλληλα θα διασφαλιστεί ότι «θα παγώσουν τα μηνιαία εγγυημένα ανταποδοτικά όρια συντάξεων σε ονομαστικούς όρους μέχρι το 2021».
Ως προαπαιτούμενο οι αρχές θα αποσαφηνίσουν «τους κανόνες επιλεξιμότητας για τις ελάχιστες εγγυημένες συντάξεις μετά το 67ο έτος, θα εξασφαλίσουν μέσω της έκδοσης εγκυκλίων την εφαρμογή του νόμου του 2010 (Λοβέρδου – Κουτρουμάνη), να εφαρμόσουν ορθά το «πάγωμα» των μηνιαίων εγγυημένων παροχών (αντί των εισφορών με κρατική επιχορήγηση) και να το επεκτείνουν στο δημόσιο τομέα. Να καταργήσουν βαθμιαία τα κεκτημένα δικαιώματα συνταξιοδότησης πριν από τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης και τις δυνατότητες πρόωρης συνταξιοδότησης, προσαρμόζοντας σταδιακά το όριο νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη, το αργότερο έως το 2022 ή στην ηλικία των 62 ετών και σε 40 έτη εισφορών, που θα ισχύει για όλους όσοι συνταξιοδοτούνται (εκτός από τα ΒΑΕ και τις μητέρες που έχουν παιδιά με αναπηρία), με άμεση εφαρμογή».
Παράλληλα, η κυβέρνηση εντός του Οκτώβρη του 2015 θα προωθήσει μεταξύ άλλων την καθιέρωση στενότερης σύνδεσης μεταξύ εισφορών και παροχών. Την σταδιακή κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκέμβρη του 2019, αρχίζοντας με το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτη του 2016. Επιπλέον έως το Δεκέμβρη του 2015 η κυβέρνηση θα ενοποιήσει (φυσικά εξισώνοντας προς τα κάτω συντάξεις και δικαιώματα) όλα τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης σε μια ενιαία οντότητα.
Επιπλέον καταργούνται από την 31η Οκτώβρη του 2015 όλες οι «περιττές» επιβαρύνσεις κατά τη χρηματοδότηση των συντάξεων και η αντιστάθμισή τους με μείωση των παροχών ή αύξηση των εισφορών υπέρ των συγκεκριμένων Ταμείων, γεγονός που «τινάζει στον αέρα» τα ασφαλιστικά ταμεία, συντάξεις και παροχές.
Επιπρόσθετα, προωθείται η σταδιακή εναρμόνιση των κανόνων για τις συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο ΟΓΑ , γεγονός που ισοδυναμεί ακόμη και με τριπλασιασμό της αύξησης των καταβαλλόμενων εισφορών των αγροτών. Κίνηση που είναι απαγορευτική, αν αναλογιστεί κανείς ότι χιλιάδες αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν τα σημερινά επίπεδα εισφορών προς τον ΟΓΑ, πόσο μάλλον τα τριπλασιασμένα.
Ακόμη οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις θα επιβαρύνονται με ποινή για όσους θίγονται από την παράταση της ηλικίας συνταξιοδότησης, που ισοδυναμεί με 10% επιπλέον της τρέχουσας ετήσιας ποινής του 6%. Ουσιαστικά, δηλαδή, για κάθε έτος αποχώρησης νωρίτερα από το καθιερωμένο, ο ασφαλισμένος θα βλέπει το μαχαίρι του «πέναλτι» να του μετατρέπει τη σύνταξη σε «χαρτζιλίκι».
Ουσιαστικά, με την επικείμενη «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού θα «σαρωθεί» το όποιο ίχνος δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα έχει απομείνει στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, έτσι ώστε να βρεθεί «ζωτικός χώρος» για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Από την αρχή της αλληλεγγύης και του συνόλου πάμε στην αρχή της «ατομικής ευθύνης» με ένα σύστημα που ο εργαζόμενος θα γνωρίζει μόνο πόσα θα πληρώσει (αν μπορεί και έχει δουλειά βέβαια) και ποτέ τι ύψος σύνταξης, πότε και αν θα τη λάβει. Ταυτόχρονα, με τις νέες «παρεμβάσεις» ανοίγει διάπλατα ο δρόμος στην ιδιωτική ασφάλιση, μέσω των λεγόμενων επαγγελματικών ταμείων που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στον τρίτο πυλώνα του συστήματος. Συντάξεις- «φιλοδωρήματα», «προνοιακά βοηθήματα», στην ηλικία των 67 ετών και άνω για όσους καταφέρουν και περάσουν το σκόπελο εργασίας, ανεργίας, ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, χαμηλών αμοιβών. Μια περιπλάνηση ολόκληρης ζωής δηλαδή στη «ζούγκλα» του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, αν καταφέρεις να επιβιώσεις και να αντέξεις για να πάρεις στο τέλος ψίχουλα.
Το «νέο» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ λοιπόν φέρνει τον εργασιακό – ασφαλιστικό μεσαίωνα υπέρ του κεφαλαίου.
