Μια σκληρή απεργιακή μάχη δίνουν από τις 14 Νοέμβρη οι εργαζόμενοι στις συνεργαζόμενες πτηνοτροφικές επιχειρήσεις συμφερόντων «Ζούρα» σε όλη τη χώρα. Διεκδικούν να μπει τέρμα στην απληρωσιά και στην καθυστέρηση της μισθοδοσίας, που τείνουν να γίνουν καθεστώς.
Παλεύουν ακόμα για μέσα ατομικής προστασίας και την τήρηση των μέτρων υγείας και ασφάλειας, που έχουν μεγάλη σημασία σε χώρους όπως τα σφαγεία και τα ψυγεία. Απαιτούν, τέλος, να ανακληθούν οι απολύσεις που έκανε η εργοδοσία τον Αύγουστο, να σταματήσει κάθε προσπάθεια για παραπέρα συρρίκνωση των μισθών και να υπογραφεί επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Ο αγώνας που δίνουν εδώ και 36 μέρες είναι δίκαιος και έχει προκαλέσει κύμα ταξικής αλληλεγγύης από σωματεία και φορείς στη Στερεά Ελλάδα και την Εύβοια, όπου βρίσκεται το επίκεντρο της απεργίας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εχει προκαλέσει όμως και την οργή των εργοδοτών, όχι μόνο στη συγκεκριμένη επιχείρηση, αλλά συνολικά στον κλάδο.
Στόχος τους είναι να τσακίσουν την απεργία και τους απεργούς, να «παραδειγματίσουν» και τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα πτηνοτροφεία, που δουλεύουν στις ίδιες άθλιες συνθήκες, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο εργοδότης. Για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποιούν αδίστακτα κάθε μέσο: Από τη μεταξύ τους συνεργασία, για να ξεμπλοκάρει περιστασιακά μέρος της παραγωγής που «πάγωσε» στον «Ζούρα», μέχρι την ανοιχτή τρομοκρατία στους εργαζόμενους, τις απειλές στο συνδικάτο και την καταστολή, με την πρόθυμη συνδρομή της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.
Το πρόβλημα της απληρωσιάς δεν είναι καινούργιο, καθώς οι εργαζόμενοι το έχουν αντιμετωπίσει επανειλημμένα και στο παρελθόν. Μάλιστα, όταν το 2012 τα χρωστούμενα έφτασαν τους έξι μήνες, περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν την ανάγκη για οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση.
Τότε ήταν που έπιασαν τόπο οι προσπάθειες πρωτοπόρων εργατών και στήθηκε το επιχειρησιακό σωματείο. Οι κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν από τότε, είχαν ως αποτέλεσμα να περιοριστεί σημαντικά η καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας, ακόμα και στις 15 μέρες.
Από την άνοιξη του 2015, όμως, το πρόβλημα άρχισε και πάλι να διογκώνεται. Στις αρχές Αυγούστου, οι εργαζόμενοι περίμεναν ακόμα να πληρωθούν για το μήνα Μάη. Τότε αποφάσισαν να ξεκινήσουν στάσεις εργασίας. Μετά την πρώτη κινητοποίηση, ενώ η εργοδοσία δήλωσε στο σωματείο πως θα καταθέσει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των δεδουλευμένων, την επόμενη μέρα προχώρησε σε επτά απολύσεις.
Εργαζόμενοι και σωματείο απάντησαν άμεσα, με κινητοποίηση και 24ωρη απεργία. Στις 14 Νοέμβρη ξεκίνησαν νέα απεργία, με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης, επειδή η εργοδοσία αθέτησε για μια ακόμα φορά τη δέσμευση για τις πληρωμές.
Τις μέρες που η απεργία βρίσκεται σε εξέλιξη, η εργοδοτική τρομοκρατία κορυφώθηκε και μαζί της η κρατική καταστολή. Στις 19 Νοέμβρη, πριν ακόμα ξεκινήσει η πρωινή βάρδια, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν έξω από τις εγκαταστάσεις της επιχείρησης στο Σχηματάρι. Εκεί διαπίστωσαν πως το εργοστάσιο δούλευε κυρίως με διευθυντικά στελέχη, προϊστάμενους και ελάχιστους εργαζόμενους που πήγαν για δουλειά κάτω από πιέσεις.
Στο προαύλιο βρίσκονταν ορισμένοι άγνωστοι, εκ των οποίων ο ένας οπλοφορούσε. Ολοι κινήθηκαν προς το μέρος των απεργών, εκτοξεύοντας απειλές. Το σωματείο κατήγγειλε πως ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της εταιρείας ήταν παρών, συνομιλούσε με τους άγνωστους, με τέτοιο τρόπο που έμοιαζε να τους δίνει οδηγίες. Στη συνέχεια, όμως, η Αστυνομία συνέλαβε τον πρόεδρο του επιχειρησιακού σωματείου, Γιάννη Τζαβάρα, καθώς οι τρεις άγνωστοι είχαν υποβάλει μήνυση εναντίον του!
Στα «μπραβιλίκια» προστέθηκαν δύο μέρες μετά η καταστολή από το μηχανισμό του κράτους και οι συλλήψεις 28 απεργών και συνδικαλιστών. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 21 Νοέμβρη, μετά από αίτημα της εργοδοσίας, η κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ ενάντια στους εργαζόμενους στη μονάδα της Θεσσαλονίκης. Αντιπροσωπεία των απεργών από άλλες μονάδες είχε καλέσει το προηγούμενο βράδυ τους συναδέλφους τους να μπουν κι αυτοί στον αγώνα, να ενισχύσουν το απεργιακό μέτωπο, για να δυναμώσει η πίεση στην εργοδοσία. Παρά τις διάφορες πιέσεις, έγινε Γενική Συνέλευση και αποφασίστηκε συμμετοχή στην απεργία.
Η εργοδοσία «λύσσαξε». Από την Αθήνα όπου βρισκόταν, προχώρησε σε μηνύσεις και κινητοποίησε διευθυντές και προϊστάμενους από τη Θεσσαλονίκη να σπεύσουν στο Αστυνομικό Τμήμα για να καταθέσουν σε βάρος των απεργών. Τελικά, τα ξημερώματα εκδηλώθηκε μαζική, σχεδιασμένη επέμβαση μονάδων της ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ, κατά την οποία συνελήφθησαν 28 εργαζόμενοι, με τις κατηγορίες της «παράνομης βίας» και της «διατάραξης εργασιακής ειρήνης».
Το σωματείο καταγγέλλει πως στο πτηνοσφαγείο της Θεσσαλονίκης, η εργοδοσία επιδιώκει να καλύψει και την παραγωγή που έβγαινε σε αυτό της Τανάγρας, όπου οι εργαζόμενοι απεργούν. Για να εξασφαλίσει τη λειτουργία του, καλλιεργεί συστηματικά κλίμα τρομοκρατίας. Είναι ενδεικτικό ότι το σωματείο έστησε κάλπη για δύο μέρες στο συγκεκριμένο χώρο για τις αρχαιρεσίες του, αλλά ένας μόνο εργαζόμενος αψήφησε την τρομοκρατία και πήγε να ψηφίσει!
Για όλα τα παραπάνω, το σωματείο έχει ενημερώσει τόσο το υπουργείο Εργασίας όσο και το ΣΕΠΕ, ζητώντας την παρέμβασή τους. Μάλιστα, στην τριμερή συνάντηση που έγινε στις 26 Νοέμβρη, το σωματείο ανέδειξε την κατάσταση που επικρατεί στη συγκεκριμένη επιχείρηση και γενικά στις επιχειρήσεις του κλάδου, όπου οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας είναι άθλιες και έχει γίνει πλέον καθεστώς η καταπάτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων.
Κατήγγειλε ακόμα ότι η επιθετικότητα της εργοδοσίας εστιάζει με μεγαλύτερη ένταση σε χώρους όπου το σωματείο έχει δυνάμεις, με στόχο να παραμερίσει τα εμπόδια που θέτει η δράση του στη γενίκευση αντεργατικών ανατροπών. Κατήγγειλε επίσης την κρατική καταστολή, με αποκορύφωμα τη σύλληψη 28 απεργών στη Θεσσαλονίκη.
Ο αγώνας στον «Ζούρα» χτυπιέται συνολικά από τους εργοδότες του κλάδου, για να μην εξαπλωθεί και στις δικές τους επιχειρήσεις, στις οποίες κυριαρχούν επίσης η απληρωσιά, η ανασφάλιστη εργασία, η τρομοκρατία. Τόσο οι εργαζόμενοι στο «Ζούρα», όσο και σε άλλους χώρους του κλάδου, δουλεύουν σε άσχημες εργασιακές συνθήκες, σε νυχτερινές βάρδιες, σε τμήματα που λειτουργούν και Κυριακή, όπως τα σφαγεία, αλλά και σε χαμηλές θερμοκρασίες στα ψυγεία. Τους οφείλονται άδειες ενώ δεν τους χορηγούνται τα απαραίτητα μέσα ατομικής προστασίας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η εργοδοσία, λειτουργώντας ως «λαγός» για το σύνολο των εργοδοτών του κλάδου, κάλεσε σε διαβούλευση το σωματείο και πρότεινε την εφαρμογή της ΕΓΣΣΕ με τα 586 ευρώ κατώτερο μισθό σε όλους τους εργαζόμενους. Τη στιγμή δηλαδή που τους έχει «φεσώσει» και τους χρωστά μισθούς πέντε μηνών, αξιώνει να τους επιβάλει και μειώσεις, για να ξεμπερδέψει μια καλή με την κλαδική Σύμβαση και με το αίτημα για υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ…
Για «μπίζνες» στη Ρωσία…
Οι επιχειρήσεις συμφερόντων «Ζούρα» κατέχουν σημαντική θέση στον κλάδο. Σε αυτές δουλεύουν περισσότεροι από 500 εργαζόμενοι. Οπως μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα της, η «Zouras Farm» σήμερα «αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη στην εγχώρια παραγωγή αυγών προς κατανάλωση». Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιχείρηση στην παραγωγή αυγών στην Ελλάδα. Στις εγκαταστάσεις της παράγονται πάνω από 150 εκατομμύρια αυγά ετησίως. Επίσης, κατέχει σημαντικό ποσοστό (12%) στην παραγωγή νωπού κοτόπουλου. Εκτός από τις άλλες μονάδες, στην Αλεξανδρούπολη λειτουργεί μονάδα παραγωγής σκόνης αυγού, η μόνη στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, με εξαγωγικό προσανατολισμό. Μεταξύ άλλων, παράγει και βιολογικό λίπασμα. Παράλληλα, φαίνεται πως ο όμιλος επιδιώκει να αναβαθμίσει τη θέση του και σε άλλες αγορές, με τη στήριξη μάλιστα της κυβέρνησης, καθώς, όπως είχε αποκαλύψει το σωματείο, ένας από τους ιδιοκτήτες είχε συνοδεύσει μαζί με άλλους επιχειρηματίες, τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, και τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Π. Λαφαζάνη, στο ταξίδι τους στη Ρωσία για «μπίζνες», στις αρχές του καλοκαιριού.
