Τις αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και στο ζήτημα της κήρυξης απεργίας επωάζει η κυβέρνηση. Σε χτεσινή ραδιοφωνική συνέντευξη, ο υπουργός Εργασίας χαρακτήρισε «διαδικαστικό» το ζήτημα που τίθεται για προκήρυξη απεργίας από το 51% των εργαζομένων μιας επιχείρησης και όχι από την πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση του σωματείου τους, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να νομοθετήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Απατώντας σε σχετική ερώτηση, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε: «Διαδικαστικά θέματα δεν αποτελούν ποτέ «κόκκινη γραμμή». Και πράγματι, αν μιλάμε για ένα εργοστάσιο, γιατί όχι, αλλά φαντάζεστε ότι δεν μπορεί να ζητήσει κανείς από τη ΔΕΗ να έχει το 50+1% για να κηρύξει μια απεργία πανελλαδική. Αρα, αυτό που λέω είναι οτιδήποτε υπηρετεί τη δημοκρατία, μπορεί να υπηρετεί τη δημοκρατία να έχουμε άμεση προσφυγή στη Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου και άλλο να καθίσταται αδύνατη μια απεργία όπως έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά».
Το πρώτο που «βγάζει μάτι» στην απάντηση του υπουργού είναι το γεγονός ότι θεωρεί «διαδικαστικό» θέμα – και άρα άνευ ουσίας; – τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται μια απεργία και ποιοι αποφασίζουν γι’ αυτή. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο σχεδιασμός που αφήνει να αποκαλυφθεί ο υπουργός, στο όνομα της περισσότερης τάχα «δημοκρατίας», ανοίγει το δρόμο για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο η λήψη απόφασης για απεργία από ένα επιχειρησιακό και κυρίως από ένα κλαδικό σωματείο.
Ετσι, αν θα πρέπει να αποφασίζει για την απεργία η απόλυτη πλειοψηφία επί του συνόλου των εργαζομένων σε μια επιχείρηση και όχι αυτοί που συμμετέχουν στη διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης, με την απαρτία που προβλέπεται κάθε φορά, τότε απόφαση για απεργία δεν πρόκειται να παρθεί ποτέ, αν πάρουμε υπόψη τις πιέσεις και τις απαγορεύσεις της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους να απέχουν από τις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους. Πολύ περισσότερο, με τον τρόπο αυτό, αφαιρείται το δικαίωμα από κλαδικά συνδικάτα να αποφασίζουν απεργία σε ένα χώρο δουλειάς ή ακόμα και στον κλάδο.
Απατώντας σε ερώτηση για το «lock out», ο υπουργός με την ίδια παρελκυστική τακτική απαντά μεταξύ άλλων πως «οτιδήποτε καθιστά αδύνατο το δικαίωμα της απεργίας, συνιστά για εμάς «κόκκινη γραμμή». Αποκλείεται να είμαστε εμείς η κυβέρνηση που θα καταργήσει το δικαίωμα της απεργίας». Από την απάντηση αυτή προκύπτει ότι η «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης στο ζήτημα της απεργίας είναι να διασωθεί σαν δικαίωμα, όταν στην πραγματικότητα θα αυξάνονται τα εμπόδια στους εργαζόμενους να κηρύξουν απεργία. Πόσο μάλλον που ακόμα και σήμερα, εννιά στις δέκα απεργίες βγαίνουν παράνομες από τα δικαστήρια…
