Πέρα από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, που παγιώνονται στην ΕΕ, η εκτόξευση της μακροχρόνιας ανεργίας (τουλάχιστον 12 μήνες χωρίς απασχόληση) στα κράτη μέλη, είναι αυτή που περιγράφει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης και τις δυσκολίες που έχει η οικονομία να ανακάμψει.
Αποδεικνύει επίσης ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο, με την καταστροφή και την απαξίωση ζωντανής εργατικής δύναμης.
Σύμφωνα με έρευνα του γερμανικού ιδρύματος Μπέρτελσμαν (Bertelsman Stiftung), σε σύνολο 22 εκ. ανέργων στην ΕΕ των 28 το 2015, σχεδόν τα 11 εκατομμύρια, δηλαδή οι μισοί, ήταν επισήμως μακροχρόνια άνεργοι και είχαν μάλιστα διπλασιαστεί από το 2008 οπότε ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση.
Η ίδια η έρευνα σημειώνει ότι τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν όσοι δεν αναζητούν πλέον εργασία και όσοι επιμορφώνονται. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Κροατία, η μακροχρόνια ανεργία φτάνει στο 18% , στο 11% και στο 10,4% αντίστοιχα, πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 4,3%,
