Στη χώρα μας, εντείνεται το τελευταίο διάστημα η προσπάθεια της κυβέρνησης να «βαφτίσει» τα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζει με το κουαρτέτο στην κολυμβήθρα του «κοινωνικού διαλόγου». Αυτό το στόχο υπηρετεί η «κοινή δήλωση» που υπέγραψαν την Τρίτη που μας πέρασε εργοδότες και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Βέβαια, οι εργαζόμενοι και ο λαός διαθέτουν πλέον μπόλικη πείρα για τη σκοπιμότητα του κοινωνικού διαλόγου, έχοντας δεχτεί στην πλάτη τους τα αποτελέσματα όλων των προηγούμενων «θεσμικών» συνεννοήσεων και συνδιαλλαγών ανάμεσα στους εργοδότες, στους εργατοπατέρες, στις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους.
Μεγάλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό και στα Εργασιακά πέρασαν πρώτα από το πλυντήριο του «κοινωνικού διαλόγου». Η «κοινή δήλωση» των «κοινωνικών εταίρων» για τα Εργασιακά, παρά το γεγονός ότι στο περιεχόμενο υπολείπεται των προσδοκιών που καλλιέργησε αρχικά η κυβέρνηση, δεν παύει να προωθεί τη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού από το βασικό καθήκον αυτής της περιόδου, που δεν είναι άλλο από την οργάνωση μαζικών ταξικών αγώνων, σε σύγκρουση με τους εργοδότες, την κυβέρνηση και το κράτος τους.
Καθόλου τυχαία, τη σημασία που έχει για το κεφάλαιο να αναθερμανθεί ο «κοινωνικός διάλογος» στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μπροστά στις ανατροπές που σχεδιάζονται στα Εργασιακά, ανέδειξε με έμφαση η Ευρωπαία Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Μαριάν Τίσεν σε πρόσφατη συνέντευξη στο ΑΠΕ – ΜΠΕ. Μέσα σε λίγες λέξεις περιέγραψε το νέο αντεργατικό πακέτο μέτρων και τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσουν να το περάσουν.
Στην ερώτηση ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα δήλωσε με σαφήνεια: «Πρώτ’ απ’ όλα, η ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου. Και αυτό γιατί έτσι μπορούν να σχεδιαστούν καλύτερα οι πολιτικές, καθώς επίσης και να εφαρμοστούν. Κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν πολύ δύσκολος αυτός ο διάλογος, γι’ αυτό και πιέζουμε τώρα για την αποκατάστασή του. Επίσης, χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις στο νόμο για τις απεργίες, αλλά πρέπει να γίνει με συλλογικό τρόπο, στη νομοθεσία για τον ιδιωτικό τομέα, τις συλλογικές απολύσεις που είναι πραγματικά ένα εμπόδιο στις επενδύσεις, την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας».
Πιο κάτω παρουσίασε και το πρόσχημα το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να περάσουν οι αντεργατικές πολιτικές. «Οι μεταρρυθμίσεις – απάντησε – δεν είναι ποτέ κάτι εύκολο. Αυτό που πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε και να κάνουν και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι είναι προς το δικό τους συμφέρον οι αλλαγές αυτές, γιατί έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας». Να λοιπόν μια από τις βασικές χρησιμότητες του «κοινωνικού διαλόγου»: Να πείσει τους εργαζόμενους ότι οι ανατροπές στα Εργασιακά γίνονται προς όφελός τους!
Οπως εύστοχα σημείωνε το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του, «ο διάλογός τους είναι με την αγχόνη στο λαιμό! Είναι στημένος όπως και οι προηγούμενοι. Δεν υπάρχει γενικά «κοινωνικός» διάλογος που γίνεται για το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού! Οι εξελίξεις και η προσπάθεια για τη διαμόρφωση δήθεν ενιαίου κοινωνικού μετώπου στα Εργασιακά, επιβεβαιώνουν πως η συμφωνία του περασμένου Ιούλη και συνολικά τα μνημόνια είναι οι απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας που στη συνέχεια γίνονται νόμοι».
http://www.rizospastis.gr
