Ο φωτογραφικός φακός του Παναγιώτη Μήτσουρα απαθανάτισε τον κομμουνιστή στο εδώλιο του κατηγορουμένου, σε μια δίκη «παρωδία», που προκάλεσε διεθνή συγκίνηση. Τον αποτύπωσε να χαμογελά, μ’ ένα γαρίφαλο στο χέρι… Η φωτογραφία αυτή ταξίδεψε έξω από τα όρια της χώρας μας, ξεσηκώνοντας διεθνή κατακραυγή κατά των ελληνικών στρατοδικών και του παρακράτους.
Χιλιάδες ήταν οι υπογραφές υπέρ της αθώωσής του ή της απονομής χάριτος. Εκατοντάδες οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που βρέθηκαν στο πλάι του. Ευαίσθητοι «παλμογράφοι» και οι εικαστικοί δημιουργοί, που, με τα δικά τους «όπλα», έδωσαν χρώμα στον αγώνα, στην αντίσταση, στην ελπίδα. Αποκορύφωμα, το έργο του Πικάσο «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», που γύρισε, με τη μορφή αφίσας, όλο τον κόσμο.
«Τι νομίζετε πως είναι ο καλλιτέχνης;», έλεγε ο Πικάσο το 1957. «Νομίζετε πως είναι κανένας ηλίθιος που έχει μόνο μάτια αν είναι ζωγράφος, ή μόνο αυτιά αν είναι μουσικός, ή που κρατάει μια λύρα για όλα τα διαμερίσματα της καρδιάς αν είναι ποιητής, ή, ακόμα, που έχει μόνο μπράτσα αν είναι μποξέρ; Τελείως αντίθετα, είναι ταυτόχρονα ένα πολιτικό ον, σταθερά άγρυπνος μπροστά στα καυτά σπαρακτικά ή ευχάριστα γεγονότα του κόσμου, του κόσμου που διαμορφώνεται κατ’ εικόνα τους από κάθε λογής κομμάτια. Πώς μπορεί να ‘ναι δυνατό να μη γνοιάζεται για τους άλλους ανθρώπους και στο όνομα ποιας φιλντισένιας αδιαφορίας, να αποσπάται από μια ζωή που προσφέρουν οι άνθρωποι με τόσο μόχθο; Οχι, ο ζωγράφος δε φτιάχτηκε για να διακοσμεί τα διαμερίσματα. Είναι ένα εργαλείο επιθετικού και αμυντικού πολέμου εναντίον στον εχθρό».
