Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 14 Νοέμβρη έχουν ριχτεί εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα προτάσσοντας το σύνθημα: «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες – Όχι τα κέρδη των λίγων».
Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και μεταφέρουν πλατιά στους εργαζόμενους το μήνυμα: «Στις 14 Νοέμβρη κανείς στη δουλειά. Παίρνουμε μέτρα για την επιτυχία της απεργίας. Στη μάχη όλες οι δυνάμεις».
Με Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς, προετοιμάζουν τη μάχη της απεργίας απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου.
Στην Αττική έχουν ήδη οριστεί τέσσερις απεργιακές συγκεντρώσεις από τις ταξικές δυνάμεις:
Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στις 10.30 π.μ., στην Ομόνοια.
Στον Πειραιά η απεργιακή συγκέντρωση έχει οριστεί στις 10.30 π.μ., στην είσοδο του ΣΕΜΠΟ.
Στο Κορωπί, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής οργανώνει συγκέντρωση στις 10.30 π.μ, στην πλατεία Ελευθερίας.
Στην Ελευσίνα συγκέντρωση οργανώνουν σωματεία στις 10.30 π.μ., στην πλατεία Ηρώων.
Απεργιακές συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα.
Σε μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις καλεί η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αξιοποιούν καθημερινά κάθε μορφή για να συζητήσουν πλατιά με τους εργαζόμενους γύρω από την ανάγκη να δοθεί στις 14 Νοέμβρη αποφασιστική και συντονισμένη απεργιακή απάντηση απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας.
Οι κυβερνητικοί προπαγανδιστικοί πανηγυρισμοί για τη δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή» και την «επάνοδο στην κανονικότητα», οι οποίοι συνοδεύονται στην πράξη από την ένταση της επίθεσης στους εργαζόμενους, με την εργοδοσία να αξιοποιεί όλο το μνημονιακό αντεργατικό οπλοστάσιο που παραμένει άθικτο: Απολύσεις, απληρωσιά, διαρκής γενίκευση της «ευελιξίας», εντατικοποίηση, πιέσεις για παραπέρα «ξεχείλωμα» του ωραρίου, κλιμάκωση της επίθεσης σε όλα τα εργατικά δικαιώματα συνθέτουν το κάδρο του… «τέλους των μνημονίων».
Τα παζάρια για την «επέκταση» μιας χούφτας Συλλογικών Συμβάσεων, τα οποία αποκλείουν χιλιάδες «ευέλικτους» εργαζόμενους και έχουν ως δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν καλύπτεται από καμία κλαδική Σύμβαση, συνοδεύονται από διαπραγματεύσεις για νέα προνόμια στους εργοδότες. Ο κατώτατος μισθός μπαίνει μόνιμα στην πρέσα της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου με το νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου, ενώ την ώρα που η κυβέρνηση προπαγανδίζει το σχεδιασμό για οριακές αυξήσεις λίγων ευρώ στον κατώτατο μισθό, η ήδη ψηφισμένη νέα μείωση του αφορολόγητου απειλεί με πολλαπλάσιο τσεκούρωμα το εισόδημα των λαϊκών οικογενειών.
Εκτός όμως από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, η μάχη της απεργίας στις 14 Νοέμβρη δίνεται απέναντι και στους συνδικαλιστές τους, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να την εμποδίσουν και να την υπονομεύσουν.
Από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που αρνήθηκε στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής της Επιτροπής την προκήρυξη απεργίας, μέχρι μια σειρά από διοικήσεις Εργατικών Κέντρων που καταψηφίζουν την πρόταση για απεργία με το πρόσχημα ότι… «περιμένουν την τριτοβάθμια οργάνωση» που την έχει ήδη απορρίψει, οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αποδεικνύουν πως έχουν αναλάβει για μια ακόμα φορά το καθήκον να υπονομεύσουν την απεργιακή κινητοποίηση, να επιβάλουν συνολικά όσο περνά από το χέρι τους σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς.
