Φωτό αρχείου
Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν την Πέμπτη 14 Μάρτη 2019 οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία.
Το ΠΑΜΕ Υγείας – Πρόνοιας καλεί σε μαζική συμμετοχή τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία στην 24ωρη απεργία της Πέμπτης 14 Μάρτη, στις
9.30 το πρωί συγκέντρωση στην πλατεία Μαβίλη και πορεία
12.30 το μεσημέρι συλλαλητήριο εκατοντάδων σωματείων και ομοσπονδιών του Δημοσίου στην πλ. Κλαυθμώνος για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων
και απαιτεί εδώ και τώρα μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά 13ου – 14ου μισθού. Επέκταση του ανθυγιεινού επιδόματος. Ένταξη στα ΒΑΕ όλων όσοι εργάζονται σε αντίστοιχες συνθήκες.
«Ζούμε καθημερινά στους χώρους μας τις συνέπειες από την πολιτική υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης της Δημόσιας Υγείας – Πρόνοιας που εφαρμόζει και η σημερινή κυβέρνηση. Δραματικές ελλείψεις προσωπικού και συνεχής μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προκαλούν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των δημόσιων μονάδων και δυσχεραίνουν την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου.
Τα επίσημα στοιχεία (Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού Δημοσίου) από Ιανουάριο 2015 έως Οκτώβριο 2018 (δεν έχουν δημοσιευθεί νεότερα) διαψεύδουν αποστομωτικά την κυβερνητική προπαγάνδα: Αποχώρησαν από την Υγεία συνολικά 7.097 εργαζόμενοι (μόνιμοι, ΙΔΑΧ) και προσλήφθηκαν 6.343 εργαζόμενοι (754 λιγότεροι).
Χαρακτηριστικό είναι ότι ολόκληρο το 2018, δεν προκηρύχθηκε ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ και η προκήρυξη 2Κ/2019 των 1.116 θέσεων αφορά στην αντικατάσταση ισάριθμων επικουρικών συναδέλφων, που η σύμβασή τους λήγει τον Μάιο (δηλαδή δεν προσθέτει ούτε έναν, ενώ είναι σαφές ότι μεγάλο ποσοστό από τους υπηρετούντες επικουρικούς θα απολυθεί).
Ακόμη κι αν από το 2019 υλοποιηθεί η κυβερνητική δέσμευση περί 1 πρόσληψης για κάθε 1 αποχώρηση, αυτό πρακτικά σημαίνει διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με τις πολλές χιλιάδες ελλείψεις προσωπικού, τις συγχωνεύσεις τμημάτων – δομών, τη συνεχιζόμενη εντατικοποίηση για τους υγειονομικούς, αλλά και την ταλαιπωρία και την επισφαλή περίθαλψη για τους ασθενείς.
Μόνο αγανάκτηση, λοιπόν, μπορεί να μας προκαλεί ο …»σκυλοκαυγάς» μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για το ποια είναι η «λιγότερο κακή αναλογία» μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων στο δημόσιο τομέα και ειδικότερα σε Υγεία και Πρόνοια.
Και φέτος, ακόμη μια φορά μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία κατά 65 εκατ. ευρώ. Συνολικά, τη διετία 2017-2019, η κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκε κατά 415 εκατ. ευρώ, ενώ αυξήθηκαν οι πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ δηλαδή από τις εισφορές μας (χαρακτηριστικό παράδειγμα την αύξηση των εισφορών των συνταξιούχων για υγειονομική περίθαλψη κατά 770 εκατ. ευρώ) (…)
Ετοιμάζουν, μετεκλογικά, νέο χτύπημα στο ανθυγιεινό επίδομα
Τουλάχιστον προκλητικοί είναι και οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για την τροπολογία, που παρατείνει για 10 ακόμη μήνες τη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος στους σημερινούς δικαιούχους και ορίζει ότι μέχρι 31-12-19 (δηλαδή μετά τις βουλευτικές εκλογές) θα πρέπει να εκδοθεί νέα Υπουργική Απόφαση που θα καθορίζει «από μηδενική βάση» τους δικαιούχους, το ύψος και τις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος, γιατί:
α) Η τροπολογία διατηρεί τον απαράδεκτο αποκλεισμό χιλιάδων συναδέλφων στις δημόσιες μονάδες Υγείας (που θα έπρεπε να το παίρνουν) από τη χορήγηση του επιδόματος,
β) Υπάρχει ήδη «σύσταση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ για «μεσοπρόθεσμη μείωση κατά 32% του ποσοστού των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα της Ελλάδας που λαμβάνουν το επίδομα».
Κυρίως όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (όπως και οι προηγούμενες ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) απορρίπτουν το αίτημά μας για ένταξη χιλιάδων συναδέλφων (που εργάζονται σε αντίστοιχες συνθήκες) στα Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, με αντίστοιχη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση ωραρίου εργασίας και λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειάς μας.
Η μη ένταξη στα ΒΑΕ, η ανυπαρξία μέτρων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας, καθώς και η διαιώνιση των ελλείψεων προσωπικού, η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης εντάσσονται στο σχεδιασμό τους για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία.
Την ίδια ώρα, οι παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού παρά τις τάχα «αγωνιστικές» κραυγές, κάνουν την κρίσιμη στιγμή ό,τι μπορούν για να εξυπηρετήσουν αυτούς τους σχεδιασμούς».
