Σπύρος Κακαβούλης, πρόεδρος του Συλλόγου Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ
Το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων είναι ένα θέμα που καίει όλους τους εργαζόμενους και ειδικότερα τους νέους. Οι εργοδότες, οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ανάγκη από εργατικό δυναμικό χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα. Θέλουν εργαζόμενους που θα είναι απίκο όποτε και για όσο τους θέλει ο εργοδότης, με ταυτόχρονη εντατικοποίηση της δουλειάς, ώστε να αυξήσουν την εκμετάλλευση στο έπακρο.
Δραματική από αυτήν την άποψη είναι η κατάσταση στις σχολές μαθητείας των ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ. Οι σπουδαστές, μόλις περάσουν την πύλη του χώρου δουλειάς τους παίρνουν το πρώτο μάθημα στην αγορά εργασίας, το μάθημα της υποταγής, πως νόμος είναι ό,τι πει ο εργοδότης, αφού με το πρόσχημα της μαθητείας, καλούνται να κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά. Τα κενά που υπάρχουν σε μόνιμο προσωπικό, σε πολλές περιπτώσεις, καλύπτονται από σπουδαστές της μαθητείας.
Ακόμα πιο τραγική είναι η κατάσταση στα ΙΕΚ, όπου δεκάδες χιλιάδες νέοι καταρτίζονται, με σκοπό να αποκτήσουν ακόμα ένα εφόδιο στη μάχη με την ανεργία που σπάει κόκαλα. Οι καταρτιζόμενοι είναι από όλους τους κλάδους της οικονομίας, και ειδικότερα από εκείνους όπου μας λένε πως η χώρα έχει «συγκριτικά πλεονεκτήματα».
Κυριαρχούν κλάδοι όπως ο Τουρισμός, οι Τηλεπικοινωνίες, η Υγεία, το Φάρμακο οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλη κερδοφορία και αφορά κυρίως επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας. Οπότε, δεν θα μπορούσαν παρά να προσπαθήσουν «εκπαιδεύσουν» εμάς τους σπουδαστές και στην απληρωσιά, καθώς, με την υποχρεωτική τζάμπα πρακτική, που έχουν επιβάλει προκειμένου να πάρουμε τη βεβαίωση επαγγελματικής κατάρτισης, όχι μόνο προσφέρουν τζάμπα εργάτες για τους εργοδότες, αλλά την χρησιμοποιούν και σαν όχημα για να συνηθίσουμε στην τζάμπα δουλειά και να δεχτούμε πιο εύκολα να δουλεύουμε για όλο και πιο λίγα, κάμπτοντας ενδεχόμενες αντιδράσεις σε πιθανές καταστρατηγήσεις των Συμβάσεων.
Είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις συναδέλφων όπου, σε χώρους όπου κάνουν πρακτική, οι πρακτικάριοι να είναι περισσότεροι από τους κανονικούς εργαζόμενους με σύμβαση.
Αγώνας για υπογραφή ικανοποιητικών συμβάσεων δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή της νεολαίας στους εργατικούς αγώνες. Γι’ αυτό, ο Σύλλογός μας δίνει τη μάχη καθημερινά ώστε να κερδηθούν συνειδήσεις με το διεκδικητικό πλαίσιο πάλης μας που βάζει σαν κύριο την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών των σπουδαστών και των οικογενειών τους, και τώρα που θεωρούνται καταρτιζόμενοι, αλλά και σαν μελλοντικοί εργαζόμενοι.
Είναι φυσικό να μην υπάρχει συνδικαλιστική πείρα στους νέους εργαζόμενους. Από την άλλη όμως, ο νέος που είναι στη μαθητεία αποκτάει πολύ γρήγορα πείρα γιατί γρήγορα βγαίνει στην αγορά εργασίας. Ο νέος στη μαθητεία αμείβεται με 286 ευρώ το μήνα, νιώθει στο πετσί του την εκμετάλλευση πολύ σκληρά. Βλέπει στην πράξη τι θα πει εκμετάλλευση στο χώρο δουλειάς. Αυτό από μόνο του όμως δεν σημαίνει ότι μπορούν θα καταλάβουν και πώς πρέπει να αντιπαλέψουν αυτήν την κατάσταση.
Εχοντας επίγνωση ότι αυτούς τους σπουδαστές θα τους συναντήσουμε αύριο στη δουλειά, παλεύουμε να ανεβάζουμε το επίπεδο των απαιτήσεων και τη συσπείρωση εκατοντάδων σπουδαστών, προκειμένου να έχουμε κατακτήσεις σε όλα τα επίπεδα.
