Της Κάλι Καρά
Οι διαχειριστές, οι απολογητές του καπιταλισμού χρόνια ολόκληρα προσπαθούν να παρουσιάσουν την ανεργία σαν ένα προσωρινό φαινόμενο από το οποίο θα απαλλαγεί -κάποτε- το εκμεταλλευτικό σύστημα και θα επικρατήσουν συνθήκες πλήρους απασχόλησης. Η ζωή τους διαψεύδει συνεχώς. Το σύστημα δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ανεργία γιατί είναι συστατικό στοιχείο της φύσης του, αποτέλεσμα των νόμων που διέπουν τη λειτουργία του.
Οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην ΕΕ, οι ένας στους δύο άνεργοι νέοι, ανάμεσα στους οποίους οι νέες γυναίκες κατέχουν σταθερά την πρωτιά, ακούγοντας τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, ψάχνουν να βρουν τι θα σημάνει η «κανονικότητα» για αυτούς, μετά τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, με το τέλος των μνημονίων και με τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060.
Προσπαθούν να καταλάβουν αυτή την «κανονικότητα» μαζί με όλους αυτούς που ζουν και σήμερα, τη ζούγκλα των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, των μισθών πείνας, των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, το αίσχος των δουλεμπορικών και των υποκατώτατων μισθών, των διαφορετικών συμβάσεων για τους νέους, το τσεκούρι σε ασφαλιστικά δικαιώματα, συντάξεις και επιδόματα. Τη στιγμή, μάλιστα, που η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί όχι μόνο να μην ακουμπήσει «τρίχα» από το αντεργατικό οπλοστάσιο που χάρισαν στο κεφάλαιο όλα τα μνημόνια, αλλά έπεται και συνέχεια.
«Κανονικότητα» θα είναι και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, που είναι το επιστέγασμα του εργασιακού μεσαίωνα και προπομπός νέων ανατροπών και σε άλλους κλάδους, η επέκταση των μνημονιακών ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, η ουσιαστική νομοθέτηση του lock out, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το ξήλωμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, μέσω της διευκόλυνσης για να βγαίνει παράνομη.
Όπως βέβαια «κανονικότητα» θα είναι το τσάκισμα όλων των κοινωνικών παροχών σε Υγεία – Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, η γενικευμένη φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα και οι στόχοι των καπιταλιστών για τα επόμενα… 40 χρόνια.
«Κανονικότητα» θα είναι και η «κανονική» εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην περιοχή.
Αυτή είναι η «κανονικότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης σε κρίση και σε ανάπτυξη. Και οι εργαζόμενοι αυτή την «κανονικότητα» του κεφαλαίου πρέπει να αμφισβητήσουν, για να ανοίξουν το δρόμο με οργάνωση και αγώνα, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
