Ο Πολυχώρος «Περίπλους» παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στις Βρυξέλλες της ζωγράφου, χαράκτριας και προέδρου του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, Εύας Μελά, από τις 21 Νοέμβρη έως τις 9 Δεκέμβρη 2017. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 21 Νοεμβρίου, από τις 6 μ.μ. έως τις 9 μ.μ.
Η Εύα Μελά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956, σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, έχει τιμηθεί με τέσσερα διαφορετικά βραβεία στη χώρα μας και έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε δεκάδες ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει συμμετάσχει φυσικά και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
«Πάντα ζωγραφίζω -λέει η ίδια- έχοντας μέσα μου δυο παράλληλους δρόμους. Από τη μια, σχεδιάζω τη φύση, πουλιά και τοπία και από την άλλη θέμα μου γίνονται οι άνθρωποι, το βλέμμα τους. Τη φύση, την προσεγγίζω λιτή, τις πιο πολλές φορές χωρίς να τη διαταράσσει η ανθρώπινη παρουσία, προσπαθώντας να κλείσω μέσα στην εικόνα το μέτρο της χωρίς παρεμβάσεις και φτιασίδια, να δώσω το συναίσθημα που γεννά η αρμονία της, ασάλευτα, δίχως κίνηση. Τα πουλιά, πάντα μικρά, ταπεινά, εκφράζουν τη συντροφικότητα, την ελευθερία αλλά και την επιθυμία. Τους ανθρώπους προσπαθώ να τους προσεγγίσω μέσα από τη δική τους ομορφιά, όπως σημαδεύεται ο καθένας από την ιστορία του: τον πόλεμο, τις στρατιωτικές επεμβάσεις, τον ξεριζωμό από τον τόπο του, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση, την ανεργία.
Δουλεύω την αυγοτέμπερα (χρωστική ουσία με συνδετικό τον κρόκο του αυγού), αυτήν την παμπάλαιη τεχνική, γιατί με κάνει, όταν δουλεύω «εκ του φυσικού», να ταξινομώ τη σκέψη μου και να κατανοώ καλύτερα το θέμα μου, να το μελετώ. Από την άλλη, το fresco (νωπογραφία), τεχνική από τα πανάρχαια χρόνια με την οποία ο νωπός ασβέστης στο σοβά φυλακίζει μέσα του το χρώμα, καταγράφει «τη στιγμή», αφού το έργο πρέπει να γίνει γρήγορα, πριν ο σοβάς στεγνώσει. Αυτό αναγκαστικά οδηγεί στο να επικεντρώνεται ο ζωγράφος στο κυρίαρχο και το σημαντικό και μάλιστα με ταχύτητα, πράγμα που σημαίνει ότι καταγράφει αυτό που πραγματικά έχει μέσα του κατασταλάξει. Επέλεξα παράλληλα πάντα να κάνω και Χαρακτική, όχι μόνο γιατί η Χαρακτική είναι σημαντική ως αυτόνομη εικαστική έκφραση, αλλά και γιατί το έργο είναι πάντα πρωτότυπο χωρίς όμως να είναι μοναδικό. Έτσι το έργο δεν φυλακίζεται, αλλά μπορεί να κυκλοφορεί και αυτό είναι για μένα σημαντικό.
Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται έργα που είναι σημεία μια πορείας αρκετών χρόνων, με τη φιλοδοξία να δώσει η παρουσίαση αυτή τη δυνατότητα για έναν δημιουργικό διάλογο «εκτός των τειχών»».
