Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Η πανδημία του κορονοϊού δημιούργησε νέα δεδομένα στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στους εργαζόμενους. Τα κυβερνητικά επιτελεία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιδόθηκαν σε μια χωρίς προηγούμενο αποθέωση της «ατομικής ευθύνης», αξιοποιώντας παράλληλα τον υπαρκτό κίνδυνο από την επιδημία, για να αποσπάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων για την από κοινού αντιμετώπιση του «αόρατου εχθρού», για τον επιμερισμό του κόστους αυτού του «πολέμου» όπως λένε, σε όλη την κοινωνία.
Με λίγα λόγια, αφού ο κορονοϊός μας αγγίζει όλους, όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, κράτος, αφεντικά και εργαζόμενοι, όχι μόνο μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση αλλά και για την επόμενη μέρα που η οικονομία «μας» καθώς λένε πρέπει να βγει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Σε αυτή την κατεύθυνση παρθήκαν μέτρα στήριξης των μεγάλων επιχειρήσεων, βγήκαν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να προχωρούν σε αναστολή συμβάσεων εργασίας, να επιβάλλουν εκ περιτροπής εργασία, μειώνοντας το μισθό μέχρι και 50% σε βάθος έξι μηνών, να μετακινούν το προσωπικό τους ανάλογα με τις ανάγκες τους. Και για να μη ξεφύγει κανείς από το πνεύμα της «γενικής συναίνεσης», η κυβέρνηση φρόντισε να αναστείλει την απαγόρευση πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης απεργών.
Μια πρώτη «γεύση» από την εφαρμογή των μέτρων πήρε και ο δικός μας κλάδος. Η εταιρεία «Hellenica» προχώρησε σε αναστολή της σύμβασης όλων των εργαζομένων του ομίλου, εργοστάσιο, γραφεία, πωλητές, μέχρι και τις 30/4, βυθίζοντας τους συναδέλφους στην αβεβαιότητα για το ποιο θα είναι το εργασιακό μέλλον τους.
Στα εργοστάσια φαρμάκου, οι συνάδελφοι εξακολουθούν να εργάζονται και σε αρκετές περιπτώσεις σε συνθήκες έντασης και συνωστισμού, ακόμα και Σαββατοκύριακα, χωρίς οι εργοδότες να υποχρεώνονται να καταχωρούν καθημερινά τις υπερωρίες στο σύστημα Εργάνη. Το ίδιο ισχύει και για τους υπαλλήλους φαρμακαποθηκών και φαρμακείων. Οι εργαζόμενοι στην ιατρική ενημέρωση, όπως και υπάλληλοι γραφείου των εταιρειών, δουλεύουν εδώ και καιρό με τη μέθοδο της τηλεργασίας, ένα μέτρο που σε αρκετές περιπτώσεις αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, μειώνει τα λειτουργικά έξοδα των εταιρειών, καθιστά τους εργαζόμενους πραγματικά ευέλικτους, χωρίς διαχωρισμό εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου. Η κρίση του κορονοϊού, προσφέρει την ευκαιρία να δοκιμαστούν νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας με την προοπτική να μείνουν και μετά το τέλος της κρίσης.
Εμείς δεν υποτιμούμε την ατομική ευθύνη. Όμως δεν δίνουμε κανένα συγχωροχάρτι στο κράτος, και δεν απαλλάσσουμε από καμία ευθύνη τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, που όλα αυτά τα χρόνια υποβάθμισαν το δημόσιο σύστημα υγείας, προχώρησαν σε περικοπές θέσεων για ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, άφησαν εκατομμύρια λαού να συνωστίζεται στην ουρά για ένα από τα μόλις 550 κρεβάτια ΜΕΘ που υπάρχουν διαθέσιμα.
Είναι αποκλειστικά δικιά τους ευθύνη, και του συστήματος που στο όνομα του πίνουν νερό, που ενώ οι παραγωγικές και επιστημονικές δυνατότητες της ανθρωπότητας είναι απίστευτα ψηλές, να παρατηρούνται ελλείψεις σε υλικά, αναπνευστήρες, μάσκες, γάντια και αντισηπτικά ακόμα και για τους υγειονομικούς. Στο όνομα της ατομικής ευθύνης και της «εθνικής συστράτευσης» απέναντι στην πανδημία, δε θα παραδώσουμε όσα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, μας έχουν ακόμα απομείνει. Αρνούμαστε να γίνουμε το όχημα εξόδου από την κρίση για ένα σύστημα που αδυνατεί να οργανώσει την οικονομία και την παραγωγή στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των ολοένα και πιο διευρυμένων ανθρωπίνων αναγκών. Που δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε και τις στοιχειώδεις συνθήκες υγείας και ασφάλειας για εμάς που δημιουργούμε όλο το πλούτο. Που δε διστάζει να μετατρέψει ακόμα και τις ανθρωπιστικές κρίσεις σε ευκαιρίες κερδοφορίας. Η πολυδιαφημισμένη «εταιρική κοινωνική ευθύνη» αυτούς τους στόχους εξυπηρετεί. Όχι μόνο στοχεύει στον εξωραϊσμό της εικόνας εργοδοτών και ομίλων στα μάτια των εργαζομένων, αλλά προσφέρει απίστευτες δυνατότητες δωρεάν προβολής των εταιρειών.
Από την άλλη μετατρέπει την υποχρέωση του κράτους να παρέχει στο λαό ασφάλεια, υγεία, φάρμακο, σε υπόθεση φιλανθρωπίας των βιομηχάνων. Χαρακτηριστικές είναι στον κλάδο μας οι περιπτώσεις δωρεών από το ΣΦΕΕ, την Uni-pharma με την υπόθεση της χλωροκίνης κ.α.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Όλοι εμείς έχουμε πληρώσει ακριβά αντίστοιχες συστημικές κρίσεις και ξέρουμε καλά τι κρύβεται πίσω από την «φιλευσπλαχνία» των εργοδοτών: Απολύσεις, υπερωρίες, εντατικοποίηση, ενοικιαζόμενη εργασία, άρνηση υπογραφής κλαδικής σύμβασης.
ΩΣ ΕΔΩ!
Στεκόμαστε δίπλα στο Συνδικάτο μας, εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους μας που τώρα δοκιμάζονται, παλεύουμε για να βγούμε από την καραντίνα χωρίς να υποθηκεύσουμε τη ζωή και το μέλλον μας.
