Το Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, καλεί σωματεία, συνδικάτα, ενώσεις και συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, συλλόγους γυναικών, συλλόγους και ενώσεις γονέων, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, σε σύσκεψη την Τετάρτη 10 Ιουνίου στις 7 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας στο Κορωπί, για την προστασία της υγείας του λαού στην Ανατολική Αττική και την ανάγκη δημιουργίας Δημόσιου Γενικού Νοσοκομείου.
Σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο αναφέρει:
«Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στο δίκαιο αγώνα των αγωνιστών υγειονομικών. Στηρίζουμε τον αγώνα τους, για την αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, τη συμπαράστασή μας, σε όλους τους εργαζόμενους κι ανέργους, στους αυτοαπασχολούμενους που με ανησυχία δίνουν τη μάχη της επιβίωσης.
Η προστασία της υγείας όλων των εργαζομένων είναι κοινή μας υπόθεση.
Ο χρόνος που κερδήθηκε με την αποφασιστική συμβολή του λαού με το δίμηνο αποκλεισμό, δεν αξιοποιήθηκε και δεν αξιοποιείται από την κυβέρνηση, για να θωρακιστεί το δημόσιο σύστημα Υγείας. Αξιοποιείται όμως για να μπουκώσει με χρήμα τους κλινικάρχες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο της Υγείας, για να μπολιάσει όπως λέει με τις «καλές πρακτικές» του ιδιωτικού συστήματος το Δημόσιο, που τις βιώσαμε τραγικά μέσα στην πανδημία.
Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι εκρηκτική και όλο και πιο πίσω από τις ήδη αυξανόμενες ανάγκες. Οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι, η νεολαία της Ανατολικής Αττικής υποφέρουν. Αιτία είναι αλλού η ανυπαρξία δομών, αλλού η υποστελέχωση των δομών και αλλού οι δομές υπάρχουν σε τραγική αναλογία σε σχέση με τον πληθυσμό που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν. Η μη ύπαρξη δημόσιου γενικού νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική έχει στοιχίσει πολύ ακριβά στη λαϊκή οικογένεια της περιοχής.
Τα παραδείγματα από εργατικά ατυχήματα που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί εργαζόμενοι από την ύπαρξη νοσοκομείου ή και στελεχωμένων Κέντρων Υγείας πάρα πολλά. Ακόμα και από τσίμπημα σφίγγας πέθανε πριν δυο χρόνια εργάτης καθαριότητας.
Την ίδια ώρα στην περιοχή μας οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ξεφυτρώνουν δεξιά κι αριστερά σε κάθε δήμο σαν τα «μανιτάρια», ερχόμενες να καλύψουν υγειονομικές ανάγκες της λαικής οικογένειας.
Στην Ανατολική Αττική υπάρχει το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας με χιλιάδες εργαζόμενους και εκατομμύρια επιβάτες, δύο λιμάνια, δεκάδες βιομηχανικές ζώνες και πάρκα. Χιλιάδες εργάτες γης εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους και εκτεθειμένους σε ανθυγιεινές συνθήκες ζωής και δουλειάς. Στην Ανατολική Αττική ένα βασικό χώρο παραθέρισης για τις λαϊκές οικογένειες του λεκανοπεδίου, σε μία περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει μετρήσει την μεγαλύτερη οικιστική ανάπτυξη. Με περιοχές που από χωριά μετατράπηκαν σε εργατουπόλεις. Σε αυτή την περιοχή η ύπαρξη Δημόσιου Γενικού Νοσοκομείου και η γενναία στελέχωση των Κέντρων Υγείας είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Τα παραδείγματα από το Λαύριο έως το Γραμματικό και από το Μαραθώνα μέχρι την Σαρωνίδα είναι άφθονα. Από απλές περιπτώσεις μέχρι πολυτραυματίες που επιπτώσεις στη ζωή και στην υγεία τους θα ήταν διαφορετική εάν υπήρχαν οι κατάλληλες δομές υγείας στην περιοχή.
Αν κάποιο παιδί χτυπήσει σε σχολείο του Λαυρίου και χρειαστεί ράμματα, τότε επειδή το ΚΥ Λαυρίου δεν έχει τη δυνατότητα να τα κάνει, χρειάζεται να περιμένει να έρθει ΕΚΑΒ από το σταθμό του Κορωπίου (34 χλμ μακριά) και να μεταφερθεί σε κάποιο από τα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας (60 χλμ μακριά). Είναι κατανοητό για το πόσο δύσκολη κατάσταση έχει να αντιμετωπίσει ένας κάτοικος της Ανατολικής Αττικής.
Οι ελλείψεις στις ήδη υπάρχουσες μονάδες Κέντρων Υγείας είναι τεράστιες. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
– Στο Κέντρο Υγείας Σπάτων το μικροβιολογικό διενεργεί μόνο τις βασικές εξετάσεις.
– Σε εκείνο του Μαρκόπουλου δεν υπάρχει κλίβανος αποστείρωσης.
– Στο ΚΥ Λαυρίου δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε για να γίνουν ράμματα.
– Στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το μεγαλύτερο εργασιακό χώρο της περιοχής και βασική πύλη εισόδου και εξόδου της χώρας υπάρχει μόνο ένας σταθμός του ΕΚΑΒ.
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και του υπουργείου Υγείας ότι τάχα υπάρχει σχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, είναι στάχτη στα μάτια. Όχι μόνο γιατί η περίοδος της πανδημίας απέδειξε ότι τα όποια «μέτρα» ήταν μετακινήσεις προσωπικού, αλλά και γιατί δεν έγινε ουσιαστικά ούτε μία πρόσληψη για την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Στα συντρίμμια αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να γίνει καν λόγος για πρόληψη αλλά και διαλογή περιστατικών, τη στιγμή μάλιστα που και η κατάσταση στα νοσοκομεία επιδεινώνεται. Ακόμη περισσότερο, είναι ζωτικής σημασίας τα μέτρα που πρέπει να παρθούν μπροστά σε νέο γύρο πανδημίας, ειδικά σε χώρους όπως είναι τα σχολεία, με την πρόσληψη νοσηλευτών.
Ούτε λεπτό χαμένο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Καλούμε στη σύσκεψη σωματείων κι άλλων μαζικών φορέων, για να συζητήσουμε την ανάγκη να δυναμώσει η διεκδίκηση για:
– Τη δημιουργία Δημοσίου Γενικού Νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική με ευθύνη του κράτους.
– Την άμεση κρατική χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
– Την άμεση στελέχωση των Κέντρων Υγείας σε υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό, με ευθύνη του κράτους, σύμφωνα με την αναλογία σε προσωπικό και ειδικότητες που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων.
– Να παρθούν άμεσα όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Έχουμε πληρώσει πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά!
Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, με την εντατικοποίηση, με την επιδίωξη να κάνουν τη δουλειά και τη ζωή μας λάστιχο, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Οι αυτοαπασχολούμενοι βλέπουν να φουσκώνουν τα χρέη και οι υποχρεώσεις, να μη μπορούν να στηρίξουν το εισόδημα της οικογένειάς τους. Την ίδια στιγμή βλέπουμε να φουσκώνουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί των μεγαλοεπιχειρηματιών από τις επιδοτήσεις και τις φοροαπαλλαγές και ο λογαριασμός να έρχεται πάλι σε μας. Αυτούς να φορολογήσουν που κερδίζουν και κερδοσκοπούν ακόμη και τώρα, για να στηριχτεί το λαϊκό εισόδημα και να ενισχυθούν οι κρατικές δαπάνες για τις λαϊκές ανάγκες».
