Να απαντήσει στο ΠΑΜΕ έσπευσε ο ΣΕΒ, γιατί στο γιγαντοπανώ που κρέμασε στο υπουργείο Οικονομικών απεικονίζεται ανάμεσα σε αυτούς που έχουν κάνει αβίωτη τη ζωή του λαού, πρώτος αυτός και πάνω από τους πρωθυπουργούς των μνημονίων.
Ταξικά φυσιολογική η αντίδρασή του.
Απάντησε βέβαια και για λογαριασμό των άλλων. Και αυτό φυσιολογικό. Γνωρίζει από πρώτο χέρι, ότι στο καπιταλιστικό σύστημα οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης που αυτός εκπροσωπεί.
Λέει ο ΣΕΒ: «Είναι φθηνό επικοινωνιακό τέχνασμα να παρουσιάζεται ο ΣΕΒ ως εχθρός του λαού, όταν οι επιχειρήσεις – μέλη του παρέχουν τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, στηρίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις και τα δημόσια έσοδα, σε όλη τη διάρκεια της κρίσης. Η στείρα λογική του ΠΑΜΕ, που επιμένει στους ταξικούς διαχωρισμούς της ελληνικής κοινωνίας, οδηγεί σε αδιέξοδα».
Και ποιά είναι η κατά τον ΣΕΒ διέξοδος; «Να τελειώσουν οι συλλογικές ψευδαισθήσεις, που καλλιεργούνται σκόπιμα καθ’ όλη την περίοδο της κρίσης και να συστρατευθούμε όλοι – πολιτικοί, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι – σε ένα κοινό όραμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης».
«Συστράτευση» δηλαδή, για να τρώνε και να πίνουν οι κεφαλαιοκράτες και οι εργάτες να έχουν το χέρι απλωμένο.
Αυτό θέλουν με το «κοινό όραμα» οι εκπρόσωποι της τάξης – παράσιτου. Εργατική τάξη, υποταγμένη, να λέει «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Για να εξακολουθούν, εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών, να κερδίζουν αυτοί οι «φίλοι του λαού», οι κουβαρντάδες που παρέχουν, λέει, «καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας»! Αυτοί που λεηλάτησαν και λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία, έχουν το θράσος να λένε ότι τα …στηρίζουν. Αυτοί που απολαμβάνουν προκλητικές φοροαπαλλαγές και προνόμια, να λένε ότι στηρίζουν τα δημόσια έσοδα.
Προκαλούν με απύθμενο θράσος τα αφεντικά, γιατί φοβούνται τη στιγμή που θα τελειώσουν όντως οι «ψευδαισθήσεις» και τα «επικοινωνιακά τεχνάσματα», που οι ίδιοι καλλιεργούν και επιβάλλουν, και ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 11 Ιούνη ήταν μια πρώτη απάντηση, βήμα για κλιμάκωση. Η συνέχεια είναι δεδομένη, γιατί «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
