Πέθανε σε ηλικία 84 χρόνων ο Ιταλός μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και καθηγητής Ουμπέρτο Έκο. Ο Ουμπέρτο Έκο γεννήθηκε στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε το 1932, ενώ ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Το 1954 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Φιλοσοφία, με τη διατριβή του για τον Θωμά τον Ακινάτη, που αποτέλεσε και το θέμα του πρώτου του βιβλίου. Στη διάρκεια των σπουδών του εγκατέλειψε την καθολική εκκλησία και έγινε άθεος.
Από το 1956 ως το 1964 ήταν λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου και έγινε καθηγητής της Σημειολογίας στο εκεί Πολυτεχνείο. Ο Έκο ασχολήθηκε κυρίως με τη σημειολογία και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία, ενώ μελέτησε σε βάθος τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις γλώσσες, στα σύμβολα και στην κοινωνική ανάπτυξη, από το Μεσαίωνα ως σήμερα. Από το 1962 ως το 1970 ανέπτυξε τη δική του θεωρία για τη σημειολογία, ενώ αργότερα το ακαδημαϊκό του ενδιαφέρον εστίασε στις πολιτιστικές μελέτες, διερευνώντας το ρόλο της γλώσσας και της λογοτεχνίας στην κοινωνία.
Ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία, αρχικά ως διευθυντής του πολιτιστικού προγράμματος στην κρατική τηλεόραση RAI και μετά το 1959 ως αρθρογράφος στην εφημερίδα «Il Verri», όπως και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά, όπου δημοσίευε τις απόψεις του κυρίως για τη γλωσσολογία και την κοινωνία, αλλά και ως κριτικός τέχνης.
Έγραψε δεκάδες δοκίμια («Πώς γίνεται μια διπλωματική εργασία», «Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας», «Κήνσορες και θεράποντες» (πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά «apocalittici e integrati), «Ο υπεράνθρωπος των μαζών», «Θεωρία της σημειωτικής», «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη», «Πέντε ηθικά κείμενα», «Δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο», «Η ποιητική του Τζέιμς Τζόις», «Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει» κ.ά.).
Ο Έκο έγινε ευρύτερα γνωστός με το πρώτο του μυθιστόρημα, «Το όνομα του Ρόδου» που εκδόθηκε το 1980, πούλησε πάνω από 9 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη. Έγραψε ακόμη τα μυθιστορήματα «Το Εκκρεμές του Φουκώ» (1988), «Το νησί της προηγούμενης μέρας» (1994), «Μπαουντολίνο» (2001), «Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα» (2006), «Το κοιμητήριο της Πράγας» (2010), «Το φύλλο μηδέν» (2015).
Είχε λάβει πολλές ακαδημαϊκές διακρίσεις, όπως και λογοτεχνικά βραβεία.
