Στα 119 χρόνια από τη γέννηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ (10/2/1898) η NEW STAR τιμά τον σπουδαίο δραματουργό ποιητή και φιλόσοφο, τον δημιουργό του στρατευμένου θεάτρου, τον ιδρυτή του «επικού» θεάτρου που οδήγησε στο σύγχρονο θέατρο.
Από 9 Φλεβάρη και για 14 μόνο ημέρες θα προβάλλεται «Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι» αποκλειστικά στο «ΑΛΚΥΟΝΙΣ» New Star Art Cinema (Ιουλιανού 42-46, Πλατεία Βικτωρίας (Μετρό Βικτώρια).
Το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, όπως σκηνοθετήθηκε από τον Peter Kupke και κινηματογραφήθηκε άψογα από την κρατική τηλεόραση DDR. Στην προβολή αυτή του 1979 πρωταγωνιστούν οι εκλεκτοί του Μπρεχτ, οι ηθοποιοί που οι επέλεξε και δίδαξε ο ίδιος και που έμειναν πιστοί στο έργο του πολλά χρόνια μετά το θάνατό του.
Οι προβολές είναι η συνέχεια του αφιερώματος «Ο Μπρεχτ στο Θέατρο» που ξεκίνησε η NEW STAR στις 22/12/2016 με την προβολή «Οι μέρες της Κομμούνας» και «Ο Καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία» για τις οποίες υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το κοινό.
Ο Μπρεχτ στα πρότυπα των επεισοδίων και των παλιών λαϊκών επών στήνει μέσα σε μια ατμόσφαιρα ποιητικού πανηγυριού, μία κωμωδία γεμάτη μουσική και χρώματα προβάλλοντας τις ταξικές σχέσεις και διαφορές της κοινωνίας.
«Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι»
Ένα από τα ωραιότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου δραματουργού, μετά την αυτοεξορία του, όπου ο λόγος του χρησιμοποιεί το χιούμορ από τη μια και τον κοφτερό του λόγο από την άλλη.
Λαϊκά αναγνώσματα μέσα από χιούμορ, λυρισμό αλλά και σκληρότητα απογυμνώνουν το ταξικό χάσμα και ταυτόχρονα τη διαχρονικότητα της εκμετάλλευσης.
Ένα έργο γεμάτο λυρισμό, ένα ποιητικό λαϊκό πανηγύρι που προβάλλει τις ταξικές διαφορές και τις σχέσεις μεταξύ τους, με μια αφηγητική ποιητική αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και την γαλήνη των Φιλανδικών τοπίων.
Οι μαθητές του Μπρεχτ, οι εκλεκτοί ηθοποιοί επικού θεάτρου κινηματογραφημένοι στο BERLINER ENSEMBLE το θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος.
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο ποιητής που βγήκε μέσα από τα Μαύρα Δάση,το «διδακτικό» και «ανθρωπιστικό» θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε, όχι μόνο δεν φθάρηκαν με το χρόνο, αλλά παραμένουν ακόμα το ίδιο επίκαιρα.
Η «αποστασιοποίηση» του Μπρεχτ εκμεταλλεύεται τη δύναμη που έχει η αναστολή της αφηγηματικής συνέχειας για να οικοδομηθεί η δυνητική αντίρρηση του θεατή, η αναίρεση του οικείου χαρακτήρα των γεγονότων, η υπονόμευση της ταύτισης, της συμμετοχής. Η διακοπή παρέχει το πεδίο μιας δυνητικής κριτικής απόστασης και συμμετοχής του θεατή.
Μια ακόμη χαρακτηριστική απόδειξη του Μπρεχτικού Θέατρου, «Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι», το λαϊκό, ψυχαγωγικό και διδακτικό θέατρο, με τις επικές αφηγητικές αποχρώσεις του που δεν αποκόπτεται από το θεατή, ούτε είναι πάνω από αυτόν, αλλά αποτελεί συχνά μια κοινωνικοπολιτική προέκταση της όποιας θεατρικής πλατείας.
Το χιούμορ, που τροφοδοτεί τις μειωμένες αντοχές με δύναμη, στους ανθρώπους του μόχθου, δίνει στο λόγο του Μπρεχτ το βήμα να φτάσει στο άλλο άκρο των μηνυμάτων, του κοφτερού λόγου του ενάντια στην άγνοια, τον ατομικισμό και τελικά την υποταγή στην εκμετάλλευση.
Ο λόγος του Μπρεχτ εξακολουθεί να συνομιλεί με όλους τους εκμεταλλευόμενους ανθρώπους και λαούς και κατάφερε να συνδέσει τον πλούτο της σκέψης και τη λαϊκή απλότητα έκφρασης.
