Το αμερικανικό πλοίο «USS Carney» προσεγγίζει τη βάση της Σούδας, με τη διοίκηση των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη να γράφει στο «Twitter» ότι στόχος τους είναι η «σταθερή παρουσία» στην Ελλάδα, «σε υποστήριξη των αμερικανικών συμφερόντων εθνικής ασφάλειας στην Ευρώπη»…
Μια σειρά δημοσιευμάτων και πληροφοριών επιβεβαιώνουν το έντονο παρασκήνιο στις διαβουλεύσεις της ελληνικής με την αμερικανική κυβέρνηση
Επανέρχεται στο προσκήνιο η χρησιμότητα και επιχειρησιακή αξία της βάσης της Σούδας για τους Αμερικανούς, στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της εκφρασμένης θέλησης της κυβέρνησης να «παίξει» εκεί στα γεμάτα, συμμετέχοντας με αναβαθμισμένο ρόλο σε επικίνδυνα για το λαό σχέδια, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Τις προηγούμενες βδομάδες, άλλωστε, άλλα δύο πλοία του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού ελλιμενίστηκαν στη βάση, για ανεφοδιασμό, το «USS Porter» και το «USS Carney», το δεύτερο μάλιστα επιστρέφοντας από τη μεγάλης κλίμακας και υπό ΝΑΤΟική σκέπη άσκηση στην Ουκρανία, «Sea Breeze». Μάλιστα, θέλοντας να τονίσει τη σημασία της βάσης, ο επίσημος λογαριασμός της διοίκησης των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη έγραψε χαρακτηριστικά στο διαδίκτυο ότι «το «USS Carney» φτάνει στη βάση της Σούδας ώστε να διατηρήσει σταθερή παρουσία, σε υποστήριξη των αμερικανικών συμφερόντων εθνικής ασφάλειας στην Ευρώπη».
Σχολιάζοντας το γεγονός, γράφτηκε μεταξύ άλλων στον Τύπο ότι η «»σταθερή παρουσία» είναι το βασικό μήνυμα που θέλουν να εκπέμψουν οι Αμερικανοί στην Ευρώπη, ιδιαίτερα σε μία εποχή που οι διατλαντικές σχέσεις γίνονται πιο απρόβλεπτες και οι προκλήσεις στην ευρύτερη περιοχή παραμένουν κρίσιμες». Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, Αμερικανός διπλωμάτης υπογράμμιζε σε κυριακάτικη εφημερίδα τη «στρατηγική σημασία» που δίνουν στη βάση της Σούδας οι ΗΠΑ, ως απαραίτητη βάση για τις επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ταυτόχρονα, η Σούδα βρίσκεται ξανά, και πιο έντονα ακόμα, στο προσκήνιο λόγω και της αυξανόμενης ανησυχίας των ΗΠΑ για το μέλλον της συνεργασίας τους με την Τουρκία στη βάση του Ιντσιρλίκ. Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό στρατιωτικών θεμάτων «Stars & Stripes», στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν ότι είναι «το χειρότερο μέρος» για να φυλάσσουν οι ΗΠΑ τις περίπου 50 πυρηνικές κεφαλές που εικάζεται ότι βρίσκονται στην τουρκική βάση.
Ο πρώην ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, δήλωσε μάλιστα στο περιοδικό ότι «θα ήταν σοφό» για το ΝΑΤΟ να σκεφτεί ένα Σχέδιο Β’ για την περίπτωση που η Συμμαχία εκδιωχθεί από το Ιντσιρλίκ. Ο ίδιος προσθέτει πως μια άμεση εναλλακτική βάση για τους περίπου 2.500 Αμερικανούς στρατιωτικούς θα ήταν η χώρα μας, «η οποία σίγουρα έχει εξαίρετες υποδομές τόσο στην Κρήτη όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα».
Διόλου τυχαία, η εφημερίδα «Καθημερινή» διαπλέκει τη στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ, με επίκεντρο τη Σούδα, με την Ενέργεια και τα «κομπρεμί» με αμερικανικούς ενεργειακούς ομίλους, καθώς όλη η στρατιωτική προπαρασκευή και διάταξη δυνάμεων γίνεται για την προστασία των νέων πεδίων κερδοφορίας που ανοίγονται για τους μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους.
Σε αυτό το φόντο, άλλωστε, γίνεται αναφορά στον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, και στο γεγονός ότι ο ίδιος υποστηρίζει ένθερμα την τετραμερή συνεργασία της Ελλάδας με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο στον τομέα της Ενέργειας. Οτι αυτή θα μπορούσε να συνεισφέρει στη διαφοροποίηση των παρόχων της Ευρώπης και είναι σύμφωνη με την επιδίωξη των ΗΠΑ για απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο.
Την ίδια ώρα, άλλη μια παράμετρος που μπαίνει και αναλύεται στον αστικό Τύπο είναι οι προτεραιότητες της διακυβέρνησης Τραμπ, οι βλέψεις της στον Ειρηνικό και πώς δένει η Σούδα με τα σχέδιά της αυτά. Με βάση την αναπτυσσόμενη ρητορική Τραμπ ενάντια στη Βόρεια Κορέα και την υποβόσκουσα κόντρα με Ρωσία και Κίνα, καταγράφονται στον Τύπο διάφορες αναλύσεις που περιλαμβάνουν και την Ελλάδα.
Σε μία απ’ αυτές σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Στην Αθήνα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα επόμενα χρόνια το βλέμμα της Ουάσιγκτον θα επικεντρώνεται κυρίως στον Ειρηνικό. Και έχουν μάθει διά πολλαπλών διαύλων ότι οι ΗΠΑ, προκειμένου να μπορούν να διατηρούν αποτελεσματική μόχλευση στον υπόλοιπο κόσμο, θα παραμείνουν μόνον όπου θεωρούν ότι η γεωπολιτική συγκυρία αξίζει τον κόπο».
«Προφανώς», συνεχίζει το ίδιο άρθρο, «οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η Ελλάδα αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Κατ’ αρχάς η χώρα, ως το μόνο μέλος της ΕΕ στην περιοχή, αποτελεί σημείο αναφοράς σταθερότητας σε ένα τρίγωνο μιας άνευ προηγουμένου αστάθειας σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Μια δεύτερη, εξίσου σημαντική για τους Αμερικανούς, προϋπόθεση που έχει η Ελλάδα είναι η βάση της Σούδας.
Οι εγκαταστάσεις της Σούδας αποτελούν το μοναδικό σημείο στο οποίο μπορεί το αμερικανικό Ναυτικό να εξυπηρετήσει ανάγκες ανεφοδιασμού, επισκευών και λοιπών εργασιών, προτού προσεγγίσει τη βάση «Ντιέγκο Γκαρσία» στον Ινδικό Ωκεανό. Το προηγούμενο σχετικό σημείο είναι η ναυτική βάση της Ρότα, στη νότια ατλαντική ακτή της Ισπανίας».
Σημειωτέον, ειδικά για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών αεροπλανοφόρων – μοναδικό για τους Αμερικανούς όπλο για την «προβολή ισχύος» τους ανά τον πλανήτη – η αξία της Σούδας είναι αξεπέραστη, εφόσον μόνο εκεί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο υπάρχει τόσο μεγάλη προβλήτα ώστε να δέσει τέτοιου μεγέθους πλοίο.
«Γίνεται, λοιπόν, απολύτως σαφές ότι η Σούδα έχει καίρια σημασία για τις ΗΠΑ, είτε η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε αναταραχή είτε όχι», συνεχίζει το συγκεκριμένο άρθρο, συνδέοντας τη βάση με πολεμικούς σχεδιασμούς που ξεπερνούν κατά πολύ τα στενότερα ή λίγο ευρύτερα όρια της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και εντάσσοντάς την σε ένα μηχανισμό υποστήριξης πολεμικών μέσων και προσπαθειών έως την άλλη άκρη του κόσμου.
Κυβερνητικές διαρροές που αναπαράγονται στον Τύπο, αναφέρουν ότι «τους αμέσως προηγούμενους μήνες, αθόρυβα, ΓΕΕΘΑ και ΓΕΝ έχουν κάνει κινήσεις προκειμένου να επαυξήσουν τη σημασία της Σούδας, αλλά και να επιτύχουν κάποια πιθανά οφέλη για την Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή, με επίκεντρο τον Ναύσταθμο». Μια σειρά από πληροφορίες θέλουν την ελληνική κυβέρνηση να δεσμεύεται απέναντι στις ΗΠΑ και να συζητάει μαζί τους τα εξής:
- Τη χρονική επέκταση της συμφωνίας χρήσης της βάσης από τους Αμερικανούς για 5, 8 έως και 10 χρόνια ακόμα, αντί της μονοετούς ανανέωσης που γινόταν, ώστε να μπορέσουν με την …άνεσή τους να κάνουν πιο μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς για τη βάση και τις υποδομές της.
- Τη συνοδεία από πλοία του Πολεμικού Ναυτικού αεροπλανοφόρων που επιχειρούν στην Ανατολική Μεσόγειο, απελευθερώνοντας έτσι από αυτήν την αποστολή άλλα αμερικανικά πολεμικά πλοία συνοδείας και προστασίας του αεροπλανοφόρου, ώστε να ξανοιχτούν σε άλλα μέτωπα.
- Την ανάληψη πρόσθετου εκπαιδευτικού έργου στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής, που επίσης εδρεύει στη Σούδα και εκπαιδεύει στελέχη του ΝΑΤΟ σε τέτοια ζητήματα.
- Την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης και από άλλες βάσεις, κ.ά.
Σε «αντάλλαγμα», ζητά υποστήριξη για τις δικές της Ενοπλες Δυνάμεις, ώστε να παίξουν ακόμα πιο ενεργό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή. Μεταξύ άλλων, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να ζητάει την παροχή ιπτάμενου τάνκερ, αίτημα που προϊδεάζει για επιχειρήσεις των ελληνικών μαχητικών μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, την παροχή τουλάχιστον δύο πολεμικών πλοίων ανοικτής θαλάσσης, για επιχειρήσεις και περιπολίες από τη Μάλτα έως τη Διώρυγα του Σουέζ, συμμετοχή με «σκόντο» στις τιμές στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των μαχητικών «F16» και της αγοράς «F35», παροχή ελικοπτέρων, πυρομαχικών κ.ά.
Ολα τα παραπάνω, βέβαια, «βρωμάνε μπαρούτι» απ’ όπου κι αν τα πιάσει κανείς. Ενισχύουν τους κινδύνους για τους λαούς σε μια περιοχή όπου η υπερσυγκέντρωση του επιχειρηματικού ενδιαφέροντος γύρω από τα κοιτάσματα και τους δρόμους της Ενέργειας έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το θερμόμετρο των αντιθέσεων, της έντασης και έχουν «απογειώσει» τη στρατιωτική παρουσία ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Απ’ αυτήν τη σκοπιά, το αίτημα να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις στη χώρα, να επιστρέψουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις από τις ΝΑΤΟικές αποστολές και τις επιχειρήσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, συνολικά ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, χρειάζεται πιο αποφασιστικά να συνδεθεί με την πάλη ενάντια στις αιτίες που τον γεννούν. Ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που γεννάει μόνο φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά, κάνοντας επιτακτική ανάγκη την πάλη για την ανατροπή του σε κάθε χώρα.
