Την αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ, των σωματείων και των συνδικαλιστών που είναι προσανατολισμένα σε αγωνιστική – ταξική γραμμή στην απεργία των οδηγών των τουριστικών φορτηγών της Ρόδου εκφράζει η Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ, καλώντας σε κλιμάκωση του αγώνα. Σημειώνει ότι, η αλληλεγγύη από τους άλλους κλάδους πρέπει να εκφραστεί έμπρακτα, να ανεβάσει την πίεση στην εργοδοσία, να την αναγκάσει να υπογράψει, ενώ καλεί τους οδηγούς να αξιοποιήσουν πιο πιεστικές μορφές κινητοποίησης.
Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Συνάδελφε οδηγέ στα τουριστικά λεωφορεία,
Έδωσες μέχρι σήμερα ένα περήφανο αγώνα. Έναν αγώνα που έσυρε τα αφεντικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για Συλλογική Σύμβαση. Που απέδειξε ότι όταν είσαι αποφασισμένος και ενωμένος με τους υπόλοιπους συναδέλφους σου, όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν. Η αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ, των σωματείων και των συνδικαλιστών που είναι προσανατολισμένα σε αγωνιστική – ταξική γραμμή, είναι δεδομένη ως το τέλος.
Είναι επίσης πολύ θετικό, ότι έπεσε στο κενό η προσπάθεια της εργοδοσίας να βγάλει την απεργία παράνομη. Ειδικά σε μια περίοδο που το 90% των απεργιών που καταλήγουν στα δικαστήρια βγαίνουν παράνομες.
Ωστόσο, οι στιγμές αυτές είναι κρίσιμες για το πώς θα καταλήξει ο αγώνας σου. Πρέπει να πάρεις σοβαρά υπόψη σου, ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής (ξενοδόχοι πράκτορες, εργολάβοι) και το πολιτικό προσωπικό τους θέλουν να πέσουν οι τόνοι. Να λήξει ο αγώνας και να γυρίσεις στη δουλειά είτε με άδεια χέρια, είτε με μια σύμβαση που θα είναι μια από τα ίδια. Από κοντά είναι και η ηγεσία του Εργατικού Κέντρου, που στα λόγια στηρίζει, στην πράξη όμως δεν κινητοποίησε δυνάμεις από άλλα σωματεία (πέρα από ορισμένες ανακοινώσεις), αρνήθηκε με πονηριά να ορίσει συγκεκριμένη μέρα συνεδρίασης της Διοίκησης για να προκηρύξει απεργία.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η φιέστα που ετοιμάζουν την ερχόμενη Δευτέρα κυβέρνηση, δήμος και μεγαλοεργοδοσία της περιοχής. Δεν πρέπει να φεύγει από τη σκέψη σου, ότι είναι η ίδια κυβέρνηση που, παρότι κάνει διαγγέλματα ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, διατηρεί τους πάνω από 1000 εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων χωρίς καμία πρόθεση να τους καταργήσει. Λέει ότι θα επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις. Κρύβει όμως ότι το πιθανότερο είναι, ότι ο νέος νόμος που θα φέρει, θα έχει «ρήτρα αντιπροσωπευτικότητας». Δηλαδή στην πράξη πάλι δεν θα είναι υποχρεωτικές οι συμβάσεις για όλους τους εργοδότες.
Είδες στην πράξη πώς αντιμετωπίζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις τους αγώνες των εργαζομένων. Έστειλαν τις αστυνομικές δυνάμεις να σε χτυπήσουν και να σε συλλάβουν. Μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση όχι μόνο είναι ενήμερη, αλλά έχει δώσει και σχετικές εντολές.
Μην τους επιτρέψεις λοιπόν να στήσουν «σόου» στην πλάτη σου για να πετύχουν τις επιδιώξεις τους. Μην τους αφήσεις να βάλουν τους δικούς σου εκπροσώπους σε μια αίθουσα με δεκάδες εκπροσώπους των αφεντικών της περιοχής, ώστε να τους πιέζουν όλοι μαζί. Πρέπει να απαιτήσεις στην τριμερή συνάντηση να πάρουν μέρος μόνο οι διαπραγματευτικές ομάδες από την κάθε πλευρά και κανένας άλλος! Και φυσικά με την απεργία να είναι σε ισχύ και τους οδηγούς συγκεντρωμένους έξω από το χώρο της συνάντησης.
Άρα λοιπόν τώρα είναι ανάγκη ο αγώνας να κλιμακωθεί. Η αλληλεγγύη από τους άλλους κλάδους πρέπει να εκφραστεί έμπρακτα, να ανεβάσει την πίεση στην εργοδοσία, να την αναγκάσει να υπογράψει. Είναι ανάγκη όλοι μαζί, οδηγοί και εργαζόμενοι άλλων κλάδων, να αξιοποιήσουν πιο πιεστικές μορφές κινητοποίησης, να εξηγηθεί με πιο πειστικό τρόπο στους οδηγούς, που μέχρι σήμερα δεν απεργούν, η σημασία να μπουν στον αγώνα αυτές τις μέρες, να ενισχυθεί με άλλα λόγια αποφασιστικά η ενότητα στον κλάδο.
Είναι επίσης κρίσιμο, ίσως το πιο κρίσιμο απ΄ όλα, να δεις με πιο προσεκτική ματιά το περιεχόμενο των διεκδικήσεων. Το πρώτο προσχέδιο της σύμβασης ήταν μια καλή βάση για συζήτηση, ενδεχομένως με ένα πιο υψηλό βασικό μισθό. Όμως, στο δεύτερο προσχέδιο έχουν γίνει πολύ σοβαρές υποχωρήσεις. Τέτοιες που δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές από τους οδηγούς.
Τα σημεία που πρέπει να ρίξεις την προσοχή σου είναι τα εξής:
Το 12ωρο και το ημερομίσθιο που το συνοδεύει. Σε καμιά σύμβαση εργαζομένων, ακόμα και σε αυτές που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες, δεν υπάρχει ως αίτημα το 12ωρο. Είναι άλλο πράγμα ότι κάτω από τις συνθήκες της έντασης της δουλειάς μπορεί να απασχολείσαι υπερωριακά.
Αν διαιρέσεις το μισθό που έπαιρνες ως τώρα με τις ώρες που δουλεύεις το μήνα, θα διαπιστώσεις ότι πληρώνεσαι περίπου 5 ευρώ την ώρα! Τα 67 ευρώ που προτείνει μεροκάματο το δεύτερο προσχέδιο της σύμβασης, για το οποίο μάλιστα υπάρχουν σκέψεις να πέσει χαμηλότερα, αν το διαιρέσεις με τις 12 ώρες δουλειάς, θα δεις ότι δεν είναι πάνω από 5,5 ευρώ!
Από το δεύτερο προσχέδιο λείπουν επίσης μια σειρά επιδόματα.
Πάρε υπόψη ότι η εργοδοσία πιέζει να συμφωνηθεί ότι θα αμείβεται αλλιώς η οδήγηση και αλλιώς η αναμονή, ώστε να της βγαίνει φτηνότερα να έχει δυο οδηγούς που ο βασικός τους μισθός θα είναι πολύ χαμηλός.
Πάντα, σε όλες τις συμβάσεις πρέπει να δίνεται βαρύτητα στο ύψος του βασικού μισθού και δευτερευόντως στις υπόλοιπες αποδοχές.
Αγνόησε τις φωνές που λένε ότι με το να ενσωματωθούν οι υπερωρίες στο ημερομίσθιο, διευκολύνεται η εργοδοσία και άρα είναι πιθανότερο να υπογράψει τη σύμβαση. Εσύ δεν αγωνίζεσαι για να διευκολύνεις την εργοδοσία, αντίθετα αγωνίζεσαι για ανθρώπινο μεροκάματο και ωράριο, πράγμα που σημαίνει ότι η εργοδοσία θα χάσει κέρδη. Για αυτό πολεμάει τον αγώνα σου.
Καταργούνται οι τριετίες (προϋπηρεσία). Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει την κερκόπορτα ένας οδηγός με το ίδιο μεροκάματο που μπαίνει στην παραγωγή, με το ίδιο να βγαίνει μετά από 30 χρόνια, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει και για το ύψος της συνταξιοδότησης. Το επιχείρημα ότι θα απολύσει ο εργοδότης τους παλιούς για να πάρει καινούριους που είναι φτηνότεροι, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από οργανωμένους εργαζόμενους. Αυτή είναι η δουλειά του Σωματείου. Να αναγκάσει τον εργοδότη να εφαρμόσει τη σύμβαση. Και αν δοκιμάσει να απολύσει, τότε να μη δουλέψει κανένας μέχρι ο εργοδότης να αναγκαστεί να τον ξαναπροσλάβει.
Το δεύτερο προσχέδιο της σύμβασης προβλέπει σύμβαση για 3 χρόνια και μάλιστα χωρίς καθόλου αύξηση. Καταρχήν οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν κάθε χρόνο την υπογραφή σύμβασης. Το ζόρι δεν το έχουν οι εργαζόμενοι, αλλά η εργοδοσία όταν μέσα στη σεζόν έχει να αντιμετωπίσει τον αγώνα σου. Επίσης, σε μια περίοδο που ο τουρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, που ο όγκος της δουλειάς συνεχώς αυξάνεται, ο δικός σου μισθός θα είναι κλειδωμένος για τρία χρόνια; Ποιον συμφέρει αυτό; Εσένα ή τον εργοδότη;
Ρίξε μια ματιά στη σύμβαση της Κρήτης, στις παλιότερες συμβάσεις της ΟΣΜΕ. Μπορεί να μην τα είχαν όλα λυμένα, ωστόσο ό,τι είχε κερδηθεί δεν μπορείς να πεις ότι ήταν περασμένο, ξεχασμένο. Ρώτα, μάθε, προβληματίσου. Ζήτα να σου ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς είναι υπό διαπραγμάτευση. Ζήτα να γίνει Γενική Συνέλευση και εκεί να αποφασιστεί με οργανωμένο τρόπο το τι θα υπογραφεί.
Δείξε εμπιστοσύνη στο ΠΑΜΕ. Αγνόησε φωνές που το παρουσιάζουν σαν «δράκο που πετά φωτιές». Βλέπεις και μόνος σου ότι τα στελέχη του είναι παρόντα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα σου. Χωρίς κανείς να χρειαστεί να το ζητήσει, συχνά έχοντας να ξεπεράσουν και εμπόδια από ορισμένους που θέλουν να σε κρατούν σε απόσταση.
Δείξε κουράγιο και πίστη στον αγώνα ως το τέλος. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει».
