«Καμία ανοχή στη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ. Συνδικάτα εργατών – Όχι των εργοδοτών», ήταν αυτό που κυριάρχησε στην σύσκεψη σωματείων που οργάνωσε το βράδυ της Παρασκευής 12 Απρίλη, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Στο επίκεντρο της κεντρικής εισήγησης που έγινε από τον Θανάση Κουτσουρά (δείτε την πάνω στο κεντρικό video και διαβάστε την ολόκληρη παρακάτω), αλλά και των παρεμβάσεων που έγιναν, βρέθηκαν η ενημέρωση για τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ και η οργάνωση της δράσης ενάντια στις μεθοδεύσεις της συνδικαλιστικής μαφίας. Παράλληλα, υπογραμμίστηκε η ανάγκη εντατικής προετοιμασίας του ταξικού εορτασμού της Πρωτομαγιάς και της εκδήλωσης που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη στις 20 Απρίλη, για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ.
Στην σύσκεψη μίλησαν εκπρόσωποι από χώρους δουλειάς, όπως τηλεπικοινωνίες και πληροφορική, κατασκευών και του ΜΕΤΡΟ, από τον Τύπο – Χαρτί, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, από τον δημόσιο τομέα, τον επισιτισμό, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, το μέταλλο κλπ. μεταφέροντας την εικόνα που επικρατεί. Παράλληλα, απηύθυναν κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην αντιιμπεριαλιστική πορεία ειρήνης της ΕΔΥΕΘ ,που θα ξεκινήσει στις 11 το πρωί του Σαββάτου 13 Απρίλη, μπροστά από το Γ’ Σώμα Στρατού, και θα καταλήξει στην κεντρική πύλη του λιμανιού.
Η κεντρική εισήγηση στη σύσκεψη έγινε από τον Θανάση Κουτσουρά, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Θεσσαλονίκης, ο οποίος ανάφερε τα εξής:
«Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και κάθε εργαζόμενο που σέβεται το συνάδελφό του, που εμπνέεται από τους αγώνες του εργατικού κινήματος, που δεν ανέχεται πλέον όλη αυτή τη σαπίλα μέσα στα εργατικά σωματεία να συμπορευτεί με τις δυνάμεις εκείνες που δίνουν τη μάχη να γίνουν τα Συνδικάτα πραγματικά φρούρια των εργατικών δικαιωμάτων, διεκδικητές της ζωής που μας αξίζει.
Το ΠΑΜΕ που φέτος κλείνει 20 χρόνια ζωής και δράσης, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων τα χρόνια της κρίσης, καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν θέση απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία που έχει καθίσει στο σβέρκο μας, μέσα στη ΓΣΕΕ και σε όλες τις άλλες οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, της ομάδας του Βασιλόπουλου -ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευσαν κάθε εργατικό-λαϊκό αγώνα, που έσπειραν την αναμονή και ανοχή σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων την περίοδο της κρίσης, μέτρα που κοστίζουν μέχρι και σήμερα βαριά στην εργατική οικογένεια. Μια καλοπληρωμένη κάστα που αποφάσισε να βάλει για τα καλά μέσα στα Συνδικάτα την ίδια την εργοδοσία, για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για να εδραιώσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Να αναρωτηθεί ο κάθε συνάδελφος που σήμερα βασανίζεται και υποφέρει, που έχει δεχτεί μειώσεις στους μισθούς, που έχει καταλήξει στην ανεργία:
Γιατί άραγε αυτή η συνδικαλιστική μαφία, αυτός ο καλοταϊσμένος μηχανισμός της εργατικής ελίτ, όλα αυτά τα χρόνια που έχουν ανεβοκατέβει κάμποσες κυβερνήσεις όλων των προθύμων, όχι μόνο παραμένει ακλόνητος, αλλά επιχειρεί να εμφανιστεί και ενισχυμένος;
Μήπως δεν ήταν οι ίδιοι που στα χρόνια της κρίσης στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις, αυτές που έφεραν 3 μνημόνια και εκατοντάδες αντεργατικούς-αντιλαϊκούς νόμους;
Μήπως δεν ήταν αυτοί που πριν την κρίση στήριξαν από την πρώτη στιγμή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, στη λογική της κοινής εθνικής προσπάθειας, χωρίς απεργίες και εργατικές κινητοποιήσεις, στρώνοντας από τότε το έδαφος των αντεργατικών νόμων με μυστικές συναντήσεις με τους βιομηχάνους.
Μήπως δεν ήταν αυτοί που αποδέχτηκαν εξαρχής τα βάρβαρα μέτρα ως αναπόφευκτα, στο όνομα της «διάσωσης της χώρας». Δεν ήταν αυτοί που με δηλώσεις τους προωθούσαν τη στήριξη των «υγειών» επιχειρηματιών;
Δεν ήταν οι ίδιοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ που έσπευσαν να δεχτούν μειώσεις μισθών για να μη γίνουν τάχα απολύσεις και να διασωθούν οι επιχειρήσεις; Μετά, βέβαια, είπαν τελικά το ΝΑΙ στις απολύσεις αρκεί να είναι «αιτιολογημένες»;
Δεν ήταν η ίδια η σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που είπε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα απέναντι στο διπλό όχι του ταξικού κινήματος στις προτάσεις της κυβέρνησης των θεσμών;
Δεν ήταν ένα από τα πρώτα στελέχη των εργατοπατέρων ο Κολλάς που ξεστόμισε πρώτος την πρόταση για διάλυση των σωματείων και την μετατροπή τους σε «εργασιακά συμβούλια», γιατί τάχα είναι ξεπερασμένος πλέον ο ρόλος τους;
Δεν ήταν οι ίδιοι που στις πλατείες των «αγανακτισμένων», επαναλάμβαναν το «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα»;
Κανέναν δεν ξεγέλασε ποτέ το «αγωνιστικό» τάχα προφίλ με απεργίες-μαζώξεις ελάχιστων εργατοπατέρων.
Από την πρώτη στιγμή και παρά τις όποιες αγωνιστικές κορώνες :
Στήριξαν την ανάπτυξη με τους άθλιους μισθούς – μεροκάματα και τις άθλιες εργασιακές σχέσεις. Συνυπέγραψαν με το ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ, το διαχωρισμό στους μισθούς με βάση την ηλικία.
Συμφώνησαν στο χτύπημα της απεργίας, στον απεργιοκτόνο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ, ότι οι απεργίες «έφαγαν τα ψωμιά τους», είναι η πλέον χαρακτηριστική για το πώς αντιμετωπίζονται από τη συνδικαλιστική μαφία οι εργατικές κινητοποιήσεις και οι διεκδικήσεις των εργαζόμενων.
Όχι μόνο στήριξαν το χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά ζητούν και την παράδοση της ολοκληρωτικά στο μεγάλο ασφαλιστικό κεφάλαιο, μέσω του Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης. Αυτά συμφώνησαν με το ΣΕΒ και την κυβέρνηση.
Ζητούν και απαιτούν με κάθε τρόπο την αστυνομία μέσα στα εργατικά συνέδρια, φέρνοντας τις μαύρες εποχές του αστυφύλακα και του χαφιέ στα σωματεία.
Δεν βγάζουν άχνα για την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, για τις συλλήψεις αγωνιστών-συνδικαλιστών που αγωνίζονται απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την εκμετάλλευση, για την καταστολή στις εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις. Δεν έβγαλαν άχνα για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.
Το «λειτουργικό προεδρείο» που συγκρότησαν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ(ΣΥΡΙΖΑ) στο ΕΚΘ μετά από ένα συνέδριο εκτεταμένης νοθείας με ασφαλίτες, απέδειξε ότι ήταν στρατηγική επιλογή του συνδέσμου βιομηχάνων και εμπόρων, των πολιτικών τους κομμάτων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Πέραν του ότι υπερασπίζονται καρέκλες από τις οποίες προκύπτουν βαθιά ατομικά συμφέροντα, κυρίως εκτελούν καθήκοντα που τους ανέθεσε η μεγαλοεργοδοσία. Δύο φορές τον τελευταίο μόνο μήνα τους ζήτησαν εργαζόμενοι, εργάτες να τους καλύψουν με απόφαση του ΕΚΘ για απεργία και στις δύο όλοι τους από κοινού τους γύρισαν την πλάτη. Στέλεχος τους σε επιχείρηση ιματισμού πριν λίγες μέρες, σαν αυθεντικός εργοδότης έστειλε στην ανεργία εργάτη, γιατί έβαλε ζήτημα διεκδικήσεων.
Να γιατί σήμερα, προκειμένου να είναι ακόμα χρήσιμοι για την κυβέρνηση και την εργοδοσία, για να ξεπεράσουν την ανυπαρξία και την απαξίωση τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τη συνδικαλιστική τους επιβίωση με:
Την εισβολή της εργοδοσίας αλλά και εκατοντάδων διευθυντικών στελεχών των επιχειρηματικών ομίλων στα εργατικά σωματεία, εκλέγουν και εκλέγονται.
Νοθείες, πλαστογραφίες και ανύπαρκτα σωματεία παραγωγής αντιπροσώπων.
Οικονομικά σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ μέσω προγραμμάτων που απλώνονται σε πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις όλης της χώρας.
Διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς δημοσιογράφους με φρουρά από μπράβους, ανθρώπους της νύχτας, ποινικούς οπλοφόρους, security.
Η δική τους δημοκρατία είναι αυτή των εργοδοτών που τους στηρίζουν!
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα στους εργατοπατέρες:
— Στη συνείδηση των εργαζομένων, η συνδικαλιστική μαφία είναι έκπτωτη εδώ και καιρό, γι’ αυτό της γυρνούν την πλάτη, γι’ αυτό παρουσιάζει αυτά τα θλιβερά σκορποχώρια σε κάθε πανεργατική απεργία, γι’ αυτό αναζητά στηρίγματα στα κόμματα των μνημονίων, στην αστυνομία, στους εισαγγελείς, στους μπράβους και τους ανθρώπους της νύχτας.
— Με ευθύνη της ίδιας συνδικαλιστικής μαφίας, το κτίριο της ΓΣΕΕ, εδώ και 10 χρόνια, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, είναι έτσι κι αλλιώς κλειστό για τους αγώνες και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
— Η έκπτωτη ηγετική ομάδα Παναγόπουλου – Κιουτσούκη – Βασιλόπουλου – Καραγεωργόπουλου δεν έχει ωστόσο καμιά δικαιοδοσία να το παίζει… «κλειδοκράτορας» του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Πρέπει να παραδώσει άμεσα τα κλειδιά στις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, στις ζωντανές συνδικαλιστικές οργανώσεις που μάχονται για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
— Ας μην τους μπαίνουν ιδέες: Η σύσκεψη που οργανώνουν το Σάββατο 13 Απρίλη Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και συνδικάτα για την οργάνωση της συνέχειας της πάλης και για την απεργία της Πρωτομαγιάς θα γίνει, θέλουν δεν θέλουν.
— Ευχόμαστε τέλος στη συνδικαλιστική μαφία… καλή σταδιοδρομία στις ενώσεις των εργοδοτών στις οποίες θα γίνουν μέλη. Στα τσακίδια!
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Απέναντι σε όσα εξελίσσονται αυτή την περίοδο οι εργαζόμενοι έχουμε κάθε δικαίωμα και είναι ανάγκη να μπούμε μπροστά, να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο το δικαίωμά μας να έχουμε οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους!
Το ΠΑΜΕ στα 20 χρόνια ζωής και δράσης του, δεν έπιασε πόστο στους κύκλους και στα τραπέζια των διαλόγων με την μεγαλοεργοδοσία, που η συνδικαλιστική μαφία συμφωνούσε τα μέτρα πτώχευσης του λαού μας.
Σήμερα, με κάθε αίσθημα ευθύνης καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή να πάρει θέση και να συμβάλει ώστε να καθαρίσει το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα από τη βρωμιά, τη σαπίλα και τις πρακτικές της συνδικαλιστικής μαφίας.
Πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την οργάνωση μας, την ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση για να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η απαίτησή μας να καθαρίσει το εργατικό κίνημα από τη βρωμιά τους θα γίνει πράξη από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους, υλοποιώντας το σύνθημα που ακούγεται όλο και περισσότερο στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς:
Συνδικάτα εργατών – Όχι των εργοδοτών!»
Να μην περάσει ώρα χαμένη για την προετοιμασία της Πρωτομαγιάς και της εκδήλωσης για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ
Παράλληλα, ο ομιλητής αναφέρθηκε στην ανάγκη να μην περάσει ώρα χαμένη για την προετοιμασία της ταξικού εορτασμού της Πρωτομαγιάς, καθώς και της εκδήλωσης που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, στις 20 Απρίλη, για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ.
Συγκεκριμένα, τόνισε τα εξής:
«Να μην περάσει ώρα χαμένη.
Το Σάββατο 20 Απρίλη, προχωράμε σε εκδήλωση για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ. Όλα τα ΔΣ των σωματείων πρέπει να συνεδριάσουν άμεσα και να αποφασίσουν σχέδιο περιοδειών, εξορμήσεων και πρωτοβουλιών σε εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, οργανώνουμε συσκέψεις, αξιοποιούμε όλους τους τρόπους προπαγάνδας, αφίσα, πανό σε γέφυρες , να μην διστάσουμε να πάμε σε γενικές συνελεύσεις των σωματείων μπροστά στον εορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς.
Πρέπει η παρουσία μας στους χώρους δουλειάς να είναι καθημερινή να οργανώσουμε σχέδιο που να μας ανοίγει τον δρόμο ώστε να φτάσουμε σε περισσότερους χώρους. Κάθε σωματείο να βγάλει δική του ανακοίνωση με τα ιδιαίτερα ζητήματα του κλάδου ή και του χώρου. Δεν σταματάμε να ξεσκεπάζουμε τον ρόλο των εργατοπατέρων της πλειοψηφίας του ΕΚΘ και της ΓΣΕΕ, μετά και από την απόφαση που πήραν για διορισμό διοίκησης από το πρωτοδικείο, χωρίς τους εκλεγμένους της ΔΑΣ.
Καλούμε όλη την εργατική τάξη να συμμετέχει μαζικά στην εκδήλωση για τα 20 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για την εργατική πρωτομαγιά. Παίρνουμε μέτρα ενίσχυσης της δουλειάς των σωματείων που το επόμενο διάστημα προχωράν σε αρχαιρεσίες ( ηλεκτροτεχνίτες ανελκυστήρων, κατεργασία ξύλου) αλλά και σε σωματεία που είμαστε μειοψηφία, στηρίζουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να σημειώσουμε άνοδο και να αποτρέψουμε νοθείες».
